Veelvraat (zoogdier)
De veelvraat of veelvraat (Gulo gulo) is het grootste lid van de familie der Mustelidae (de wezels). Het is een gedrongen en gespierde carnivoor, die meer lijkt op een kleine beer dan op andere musteliden. De veelvraat, een solitair dier, heeft een reputatie van wreedheid, en kan prooien doden die vele malen groter zijn dan hijzelf. Het is een krachtig en veelzijdig roofdier en aaseter.
Er is een duidelijk verschil tussen twee ondersoorten: de Oude Wereld-vorm Gulo gulo gulo en de Nieuwe Wereld-vorm G. g. luscus.
Het mannetje is ongeveer 46 cm groot, het vrouwtje 36 cm. Hun lengte varieert van 91 cm (vrouwtje) tot 110 cm (mannetje) en ze wegen 11-16 kg (25-36 lb). Hun staart is ongeveer 20 cm lang. Hun bruine vacht beschermt hen tegen de extreem koude temperaturen en met hun grote voeten kunnen ze over sneeuw lopen.
Distributie
Veelvraten leven hoofdzakelijk in geïsoleerde arctische en alpiene gebieden in het noorden van Canada, Alaska, Siberië en Scandinavië. Zij komen ook voor in Europees Rusland, de Baltische staten, het noordoosten van China en Mongolië. In 2008 en 2009 werden voor het eerst sinds 1922 veelvraten waargenomen tot in het zuiden van de Sierra Nevada, nabij Lake Tahoe. Zij worden ook in geringe aantallen aangetroffen in de Rocky Mountains en de noordelijke Cascades van de Verenigde Staten, en zijn waargenomen tot in het zuiden en oosten van Michigan. De meeste veelvraten uit de Nieuwe Wereld leven echter in Canada.
Veelvraten voeden zich met bijna alle soorten voedsel die zij kunnen vinden: muizen, ratten, vogels, vogeleieren, rendieren en andere grote prooien. Wolverines jagen bij voorkeur op grotere prooien in de winter, wanneer de sneeuw de prooi vertraagt en de veelvraat een voordeel geeft.
Wolverines zijn zeer territoriaal. Wolverines planten zich om de twee of drie jaar voort. Het wijfje baart één tot drie jongen (kits genoemd) in een tunnel, een hol diep onder sneeuwverstuivingen.
Wolverine op rotsachtig terrein
Bescherming
Mensen zijn de grootste vijand van de veelvraat. De dikke, warme pels van de veelvraat wordt gebruikt voor de afwerking van de capuchon van een parka of andere winterkleding, omdat de dichte dekharen geen vorst opvangen.
In februari 2013 stelde de United States Fish and Wildlife Service voor om de veelvraat te beschermen als bedreigde diersoort, vooral omdat de klimaatverandering (opwarming van de aarde) zijn winterse leefgebied in de noordelijke Rockies aan het afbrokkelen is. Veelvraten hebben een slecht gezichtsvermogen maar een scherpe reukzin, ze kunnen prooien ruiken 20 meter onder de sneeuw.
Vragen en antwoorden
V: Wat is de veelvraat?
A: De veelvraat is het grootste lid van de Mustelidae familie en is een gedrongen en gespierde carnivoor.
V: Hoe verhoudt de veelvraat zich tot andere marterachtigen?
A: De veelvraat lijkt meer op een kleine beer dan op andere marterachtigen.
V: Wat is de reputatie van de veelvraat?
A: De veelvraat heeft een reputatie van wreedheid en kan prooien doden die vele malen groter zijn dan hijzelf.
V: Is de veelvraat solitair of sociaal?
A: De veelvraat is een solitair dier.
V: Wat is het verschil tussen de Oude Wereld en de Nieuwe Wereld vormen van de veelvraat?
A: Er is een duidelijk verschil tussen de twee ondersoorten: de Oude Wereld vorm Gulo gulo gulo en de Nieuwe Wereld vorm G. g. luscus.
V: Wat zijn de fysieke kenmerken van een mannelijke en vrouwelijke veelvraat?
A: Het mannetje is ongeveer 18 centimeter lang en het vrouwtje 14 centimeter. Hun lengte varieert van 36 inch (vrouwtje) tot 45 inch (mannetje) en ze bereiken een gewicht van ongeveer 25-36 pond. Hun staart is ongeveer 20 cm lang.
V: Hoe overleeft de veelvraat in extreem koude temperaturen?
A: De bruine vacht van de veelvraat beschermt hen tegen de extreem koude temperaturen en met hun grote voeten kunnen ze over de sneeuw lopen.
