Augustus

Augustus (Latijn: Imperator Caesar Dīvī Fīlius Augustus; 23 september 63 vC - 19 augustus 14 nC) was de eerste Romeinse keizer; hij regeerde van 27 vC tot zijn dood in 14 nC. Hij leidde Rome in de overgang van de Romeinse Republiek naar het Romeinse Rijk.

 

Leven

Octavianus, zoals hij oorspronkelijk heette, was de geadopteerde zoon van de dictator van de Romeinse Republiek, Julius Caesar. Octavianus kwam aan de macht in het Tweede Triumviraat. Dit waren drie mannen die heersten over de Romeinse Republiek: Marcus Antonius, Lepidus en Octavianus.

Alle drie waren trouw aan Julius Caesar, de in 44 voor Christus vermoorde dictator. Na zijn dood brak in heel Rome een burgeroorlog uit tussen de loyalen aan Caesar en de samenzweerders, geleid door twee van Caesars moordenaars, Brutus en Cassius.

Aanvankelijk was Octavianus de mindere partner in het driemanschap. Lepidus was meer ervaren in de regering, en Marcus Antonius was een goede militaire leider. Het driemanschap versloeg Brutus en Cassius in de Slag bij Philippi, 42 voor Christus, grotendeels dankzij Antonius' leiderschap. Daarna verdeelden ze het leiderschap van de Republiek in drieën. Antonius nam het oosten, Lepidus nam Spanje en een deel van Noord-Afrika, en Octavianus nam Italië.

Antonius volgde Caesar op door naar Egypte te gaan en Cleopatra's geliefde te worden. Ze kregen samen drie kinderen. Zijn afwezigheid uit Rome stelde de intelligente Octavianus in staat om steun op te bouwen.

Het triumviraat viel uiteen in 33 voor Christus, en onenigheid mondde uit in een burgeroorlog in 31 voor Christus. Antonius werd door Octavianus verslagen in de zeeslag bij Actium en vervolgens bij Alexandrië. Hij pleegde zelfmoord, evenals zijn geliefde, Cleopatra VII van Egypte, in 30 voor Christus. Lepidus werd op een zijspoor gezet, kreeg de schuld van een opstand in Sicilië en werd uit de regering gezet. Hij stierf vredig in ballingschap in Circeii in Italië in het jaar 13 voor Christus.

Na het winnen van de machtsstrijd werd Octavianus in 31 voor Christus door de Romeinse Senaat tot keizer gekozen. Hij nam de naam "Augustus" aan (wat "verheven" betekent). Hij regeerde tot 14 na Christus, toen zijn stiefzoon en schoonzoon Tiberius in zijn plaats keizer werd.

Tijdens zijn bewind werden sommigen die tegen zijn regering waren vermoord (vooral de senatoren die de Romeinse Republiek wilden behouden). Hij beloofde van Rome weer een Republiek te maken, maar riep zichzelf in plaats daarvan uit tot Hogepriester (Pontifex Maximus). Veel tempels in de provincies richtten beelden van hem op als een van hun goden. De naam van de maand "Augustus" in het Engels (en de meeste andere Europese talen) is van hem afkomstig.

Zijn belangrijkste verwezenlijking was de oprichting van het Romeinse Rijk, een politieke structuur die nog bijna vijf eeuwen stand hield. Hij rekruteerde en richtte eerst de Praetoriaanse Garde op.

 

Oude bronnen

Historici gebruiken vaak de Res Gestae Divi Augusti als bron voor Augustus. Het werd door hem geschreven als een inscriptie op zijn graftombe waarin al zijn prestaties werden opgetekend.

De historicus Tacitus wordt vaak gebruikt door historici. Hij geeft een anti-Augustaans perspectief, terwijl veel andere bronnen en geschiedenissen zijn geschreven om Augustus te vleien (propaganda). Enkele voorbeelden van dergelijke schrijvers zijn Velleius Paterculus, Vergilius, Ovidius. Het beroemdste werk van Augustaanse propaganda is de Aeneis van Vergilius

Cassius Dio geeft een vrij onpartijdig verslag van Augustus als keizer: hij schreef in de regeerperiode van een latere keizer.

 

Portretten

·        

Buste van Augustus, paleis van Versailles, 17e eeuw

·        

Buste van Augustus op leeftijd, paleis van Versailles

 

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3