Keltisch christendom

Inleiding

Het Romeinse christendom kwam pas laat naar Ierland omdat de Romeinse legers het eiland nooit waren binnengevallen. Dientengevolge had de Romeinse cultuur, en haar merk van Romeins christendom, weinig invloed op het vroege Ierse christendom. Omdat de geschoolde klasse van de Kelten, de Druïden, een lange geschiedenis had van uitmuntend onderwijs en filosofische nieuwsgierigheid, verwelkomden zij de nieuwe godsdienst in Ierland, zoals zij dat met alle nieuwe informatie deden. De oude Grieken wisselden studenten uit met de Druïden, die zij beschouwden als de andere grote filosofen in Europa. Misschien wel de beroemdste Griekse geleerde die bij de Druïden studeerde, was Pythagoras.

Ierland is het enige land dat geen martelaren kende toen het christendom zijn intrede deed op zijn grondgebied. Dit bracht de latere Ierse christenen ertoe het "Witte Martelaarschap" te ontwikkelen van monniken die een sober leven leidden als "levende martelaren". De christelijke eredienst had Ierland rond 400 na Christus bereikt. Ierland was in die tijd nog een Keltisch volk, dat door de Roomse Kerk heidens werd genoemd. In tegenstelling tot wat vaak wordt beweerd, hebben de Ieren hun Keltische cultuur niet verlaten ten gunste van het christendom. Integendeel, het christendom werd in hun cultuur verweven. Het Keltische kruis weerspiegelt deze vermenging van de twee. De Keltische cultuur was, in tegenstelling tot de zeer lineaire filosofie van Rome en Griekenland, gebaseerd op een zeer cyclisch denkende filosofie, die zich modelleerde naar de seizoens- en levenscycli die zij waarnamen in hun geliefde natuurlijke wereld. Het Keltische kruis omvat het kruis om het christendom te vertegenwoordigen en de cirkel om het Keltische wereldbeeld te vertegenwoordigen.

Successen

Het Romeinse christendom was, net als de Romeinse cultuur, een op steden gebaseerde cultuur. Alle brieven van Sint Paulus die in de officiële Romeinse canon van het Nieuwe Testament zijn opgenomen, zijn geschreven aan nieuwe kerken in verschillende Romeinse steden. Het Latijnse woord voor Kelt was Galli. Paulus' brief aan de Galaten werd geschreven aan een Keltische nederzetting, ongewoon stedelijk, in wat nu Turkije is. Gedurende het grootste deel van haar vroege geschiedenis besteedde de Romeinse kerk weinig aandacht aan de plattelandsbewoners die zij de "Paganus" noemden, wat overeenkomt met het hedendaagse "redneck" of "country bumpkin". Het waren dan ook niet de Roomse missionarissen die het overgrote deel van de Europese landmassa kerstenden. Het waren de monniken uit Ierland die zich op hun gemak voelden bij de natuurminnende levenswijze van de Paganus. Zij reisden naar het vasteland van Europa en leerden de plattelandsbewoners het Keltische christendom.

Ondanks de latere filosofische gevechten van Rome ertegen, zoals die op de synode van Whitby in 664 n.Chr., bleef het Keltische christendom de dominante vorm van het christendom in termen van aantallen aanhangers gedurende de eerste duizend jaar van het christelijke tijdperk. De meeste moderne christenen weten dit niet omdat Rome ooit de aanhangers van wat zij als een ketterij beschouwden, bekeerde, onderdrukte of doodde. Zij verwijderden alle verwijzingen naar de erfenis van het Keltische Christendom uit de bibliotheken van Europa - met uitzondering van de Ierse bibliotheken, waar het materiaal pas sinds de Ierse Onafhankelijkheid in het begin van de twintigste eeuw wordt vertaald.

Mythen

Volgens de legende werd het Keltische christendom in Brittannië gesticht door St. Jozef van Arimathea; de legende zegt ook dat Koning Arthur in zijn verwoeste abdij begraven ligt. Volgens de legende was Jozef een tinhandelaar die vaak kwam en ging naar de tinmijnen van Romeins Brittannië. Volgens de legende zou hij zijn neef, Jezus, op sommige van deze reizen hebben meegenomen. Later werd Jozef van Aramathea de eerste bewaarder van de Heilige Graal. Misschien wel de bekendste mythe over het Keltische christendom is dat de heilige Patrick het christendom naar Ierland bracht. Het christendom was al gevestigd in Ierland tegen de tijd dat Patrick met zijn bediening begon.