John Ruskin
John Ruskin (8 februari 1819 - 20 januari 1900) was de belangrijkste Engelse kunstcriticus van de Victoriaanse tijd. Hij was ook een kunstmecenas, tekenaar, aquarellist, een vooraanstaand sociaal denker en filantroop. Hij was enorm invloedrijk in de laatste helft van de 19e eeuw, tot aan de Eerste Wereldoorlog.
Ruskin schreef over een breed scala aan onderwerpen. Deze omvatten geologie, architectuur, mythen, ornithologie, literatuur, onderwijs, plantkunde en politieke economie. In al zijn schrijven legde hij de nadruk op de verbanden tussen natuur, kunst en maatschappij. Ook maakte hij gedetailleerde schetsen en schilderijen van rotsen, planten, vogels, landschappen en architectonische structuren en ornamentiek.
Ruskin kwam voor het eerst onder de aandacht met het eerste deel van Modern Painters (1843), een uitgebreid essay ter verdediging van het werk van J.M.W. Turner. Hij stelde dat de belangrijkste rol van de kunstenaar de "waarheid aan de natuur" is. Vanaf de jaren 1850 verdedigde hij de prerafaëlieten die door zijn ideeën werden beïnvloed.
In 1869 werd Ruskin de eerste Slade Professor of Fine Art aan de Universiteit van Oxford, waar hij de Ruskin School of Drawing oprichtte. Hij richtte de Gilde van Sint Joris op, een organisatie die nog steeds bestaat.
