Ark van Noach (schip) | schip dat God aan Noach opdroeg te bouwen
De Ark van Noach, volgens het boek Genesis (hoofdstuk 6-9) in de Bijbel, was een schip dat Noach van God moest bouwen om zichzelf, zijn gezin (behalve zijn zoon Kanaän en zijn vrouw Naamah, omdat zij weigerden aan boord van de ark te komen) en alle dieren te redden, omdat God de aarde zou vernietigen door een grote overstroming te veroorzaken. Er staat ook dat de ark rustte op het hoogste punt in het gebied, de berg Ararat, in het huidige Turkije.
De grootte van het schip was 300 bij 50 bij 30 ellen, volgens Genesis 6:14. Dat maakt het ongeveer half zo groot als het schip RMS Queen Elizabeth 2, ofwel 155,45 bij 25,91 bij 15,54 meter. Het zou ongeveer dezelfde tonnage (gewicht) hebben gehad als de RMS Titanic.
Er zijn in de loop der jaren vele waarnemingen van de ark geregistreerd, maar er is geen fysiek bewijs geleverd dat de ark zich momenteel op de berg Ararat bevindt.
De Ark van Noach, door Edward Hicks
Een fesco in de Sixtijnse Kapel, door Michelangelo. Het heet De Grote Vloed
De bouw van de Ark. Geschilderd door een onbekende Franse schilder, rond 1675.
Beschrijving
Volgens de Bijbel was de ark gemaakt van goferhout. Gopherwood is mogelijk het hout van een cipresboom, die in het Midden-Oosten werd gebruikt voor het maken van schepen. Cipres was goed voor het maken van schepen omdat het sterk hout had van een grote stam en ledematen. Niemand weet echter zeker wat voor soort boom gopherwood was.
De ark was 300 el lang en 50 el breed; de hoogte was 30 el. Lange tijd wist men niet precies hoeveel een el was. Op een dag in de latere jaren van de 19e eeuw vonden archeologen een tunnel in Jeruzalem. Deze tunnel was gebouwd in de dagen van koning Hizkia (rond 700 v. Chr.). Bij de ingang stond een inscriptie die zei dat de tunnel 1200 el lang was. De archeoloog mat de tunnel op en zag dat hij 1800 voet lang was (54.000 centimeter). Nu weet men dus dat de Hebreeuwse cubit, althans in de tijd van koning Hizkia, 20,4 inch (51,816 centimeter) was.
De vorm en grootte van de ark waren zeer geschikt om te drijven (de ark was gemaakt om te drijven, niet om snel door het water te gaan). Veel vrachtschepen zijn gebouwd zoals de ark van Noach, omdat dit ontwerp zeer stabiel is in het water.
Nadat Noach klaar was met het in elkaar zetten van de ark met de planken van goferhout, moest hij deze waterdicht maken (zodat er geen water in de ark zou komen). Volgens de Bijbel zei God tegen Noach dat hij pek, een waterdicht materiaal, moest gebruiken om de binnen- en buitenkant te verven.
De bouw van de ark kostte Noach waarschijnlijk ongeveer 55-75 jaar, gebaseerd op zijn leeftijd en de leeftijd van zijn zonen toen de vloed begon.
Naturalistische benaderingen
Tijdens de Renaissance ontstond een nieuw soort wetenschap. Deze mensen hebben nooit de letterlijke waarheid van het Arkverhaal in twijfel getrokken. Zij begonnen erover na te denken vanuit een praktisch oogpunt. In de 15e eeuw schreef Alfonso Tostada over de logica van de Ark, met inbegrip van zaken als regelingen om mest kwijt te raken en frisse lucht te laten circuleren. De 16e-eeuwse meetkundige Johannes Buteo werkte de interne afmetingen van het schip uit. Hij liet ook ruimte voor Noachs maalmolens en rookloze ovens. Ook later gebruikte men zijn model.
In de 17e eeuw waren de Amerika's ontdekt en werden ze verkend. Dit leidde tot nieuwe problemen. Alle soorten moesten opnieuw verspreid zijn vanaf één punt, na de zondvloed. Het voor de hand liggende antwoord was dat de mens zich over de continenten had verspreid na de vernietiging van de toren van Babel. De verschillende groepen namen dieren mee. Sommige resultaten leken echter merkwaardig: waarom hadden de inboorlingen van Noord-Amerika ratelslangen meegenomen, maar geen paarden, vroeg Sir Thomas Browne zich in 1646 af? "Hoe Amerika overvloedig was met roofdieren en schadelijke dieren, maar niet met dat noodzakelijke schepsel, een paard, is zeer vreemd."
Browne was een van de eersten die het begrip spontane generatie in twijfel trok. Hij was een arts en amateurwetenschapper die deze opmerking terloops maakte. Ook Bijbelgeleerden uit die tijd, zoals Justus Lipsius (1547-1606) en Athanasius Kircher (ca. 1601-80), begonnen het verhaal over de Ark nader te bekijken. Zij probeerden het bijbelse verslag in overeenstemming te brengen met de natuurlijke historische kennis van hun tijd. De daaruit voortvloeiende hypothesen waren belangrijk. Zij waren een drijvende kracht achter de studie van de geografische verspreiding van planten en dieren. Dit soort studie werd in de 18e eeuw biogeografie. Natuurhistorici begonnen verbanden te leggen tussen klimaten en de daaraan aangepaste dieren en planten. Een belangrijke theorie luidde dat de bijbelse Ararat gestreept was met verschillende klimaatzones. Als het klimaat veranderde, verhuisden de bijbehorende dieren mee. Uiteindelijk verspreidden zij zich om de aardbol opnieuw te bevolken.
Er was ook het probleem van een steeds groeiend aantal bekende soorten: voor Kircher en vroegere natuurhistorici was het geen probleem om ruimte te vinden voor alle bekende diersoorten in de Ark, maar tegen de tijd dat John Ray (1627-1705) aan het werk was, enkele decennia na Kircher, waren er veel meer gevonden. Het werd steeds moeilijker om de volledige verscheidenheid aan dieren in het Arkverhaal op te nemen, en tegen 1700 zagen nog maar weinig natuurhistorici redenen om te geloven in een letterlijke interpretatie van het verhaal over de Ark van Noach.
Full-size replica
In 2011 werd in Dordrecht een replica op ware grootte van de ark van Noach gebouwd.
Vragen en antwoorden
V: Wat is de Ark van Noach?
A: De Ark van Noach, volgens het boek Genesis in de Bijbel, was een schip dat Noach van God moest bouwen om zichzelf, zijn gezin (behalve zijn zoon Kanaän en zijn vrouw Naamah) en alle dieren te redden van een grote overstroming die God teweeg zou brengen.
V: Waar rustte de ark?
A: De ark rustte op het hoogste punt in het gebied dat de berg Ararat was, in wat nu Turkije is.
V: Hoe groot was zij?
A: Volgens Genesis 6:14 was het schip 300 bij 50 bij 30 ellen groot. Dit maakt het ongeveer half zo groot als het schip RMS Queen Elizabeth 2 of 155,45 bij 25,91, bij 15,54 meter. Het zou ongeveer dezelfde tonnage (gewicht) hebben gehad als de RMS Titanic.
V: Wie weigerde aan boord te komen?
A: Zijn zoon Kanaän en zijn vrouw Naamah weigerden aan boord van de ark te komen.
V: Is er fysiek bewijs gevonden voor het bestaan ervan?
A: Er zijn in de loop der jaren vele waarnemingen van de ark geregistreerd, maar er is geen fysiek bewijs gevonden voor het bestaan ervan op de berg Ararat.
