Voir dire

Geschiedenis van voir dire

De oorsprong van de juridische term voir dire is Anglo-Normandisch. Het was een eed die werd afgelegd aan leden van een jury. Getuigen worden meestal beëdigd met de eed: "De getuigenis die u zult afleggen... zal de waarheid zijn, de gehele waarheid, en niets dan de waarheid...". De voir dire eed was: "U zult waarheidsgetrouw antwoorden op alle vragen die het hof u zal stellen..." In de Verenigde Staten gaat de geschiedenis van voir dire terug tot de Massachusetts Jury Selection Law van 1760. Veel zaken die voor de rechter kwamen gingen over opruiende laster. Britse ambtenaren in de koloniën berechtten iedereen die iets publiceerde dat kritiek had op het Britse bewind. Om elke mogelijke veroordeling te krijgen, zorgde de Britse regering ervoor dat alleen juryleden werden gekozen die de beklaagde zouden veroordelen. De sheriff moest een lijst samenstellen van juryleden die de Britse kroon gunstig gezind waren. Om dit tegen te gaan werd in 1760 in Massachusetts bepaald dat de lijst die de sheriff gebruikte door een gemeentevergadering moest worden geselecteerd. Op deze openbare bijeenkomsten werden toekomstige juryleden ondervraagd over hun eventuele vooroordelen. De aangeklaagden konden ook vragen stellen aan mogelijke juryleden voordat zij werden geselecteerd. Dit voir dire-proces maakte de juryselectie eerlijk. In 1774 schrapte het Britse parlement de Massachusetts-wet van 1760. Ze lieten de juryselectie over aan de rechtbank. Dit gaf de kroon de vrije hand om ervoor te zorgen dat rechtszaken eindigden zoals zij wilden. Maar twee jaar later verklaarden de Amerikanen zich onafhankelijk. Het Amerikaanse systeem van voir dire werd vanaf dat moment ontwikkeld.

Gebruik bij juryselectie (Verenigde Staten)

Voir dire is een kans voor advocaten om de beste jury's voor hun cliënt te krijgen. Dit kan zeer betrokken worden. Het proces begint als de potentiële juryleden de rechtszaal binnenkomen. De advocaten of hun paralegals bestuderen het jurypanel. Zij letten op lichaamstaal. Zij letten op met wie juryleden praten of naast wie zij zitten. Bij de selectie van jury's wordt veel gebruik gemaakt van psychologie. Het gedrag van juryleden kan net zo belangrijk zijn als hun antwoorden op vragen. De voir dire vragen zijn ontworpen om te onthullen hoe een potentieel jurylid denkt. Bijvoorbeeld, boeken die potentiële juryleden lezen kunnen onthullen hoe zij zouden kunnen stemmen. Ook proberen advocaten elk jurylid individuele aandacht te geven terwijl hun paralegal aantekeningen maakt. Oogcontact, lichaamstaal en houding worden allemaal zorgvuldig bestudeerd tijdens het interview.

In de Verenigde Staten wordt voir dire gebruikt om juryleden uit te sluiten die beïnvloed zouden kunnen zijn door publiciteit voorafgaand aan het proces. Er zijn echter aanwijzingen dat het juist het tegenovergestelde effect kan hebben als juryleden wordt gevraagd naar hun mening over wat de uitkomst zou moeten zijn. Buiten de Verenigde Staten wordt anders omgegaan met publiciteit voorafgaand aan het proces. Rechters kunnen personen opdragen tijdens het proces niet over het proces te praten. Dit is het geval in Australië en Canada.

Rechters hebben een grote mate van discretie (keuzes) in het voir dire-proces. In sommige rechtbanken voert de rechter het voir dire uit. In andere situaties wordt het volledig aan de advocaten overgelaten. In sommige gevallen is het een combinatie van beide. Juryleden zijn gewoonlijk niet zo eerlijk in het beantwoorden van voir dire-vragen aan een rechter als zij dat zijn aan een advocaat.

Ondervraging van juryleden tijdens voir dire


Getuige-deskundige wordt uitgedaagd

Gebruik met getuige-deskundigen

In sommige rechtbanken krijgen advocaten de kans om getuige-deskundigen te ondervragen voordat zij een verklaring afleggen. Een getuige-deskundige is iemand die over gespecialiseerde of deskundige kennis van een onderwerp beschikt, meer dan een doorsnee persoon zou hebben. Soms kan een getuige-deskundige tijdens zijn of haar getuigenis worden onderbroken voor een voir dire om zijn of haar deskundigheid in twijfel te trekken. Als een rechter vindt dat de wraking succesvol was, kan hij de jury vertellen de getuigenis te negeren.

Gebruik met bewijsmateriaal

In het Verenigd Koninkrijk wordt voir dire niet gebruikt voor juryselectie. Het wordt gebruikt om te beslissen welk bewijs wel en welk bewijs niet tijdens het proces kan worden gepresenteerd. Dit kan ook bekentenissen aan de politie omvatten. In Australië en Canada wordt voir dire gebruikt als een sub-proces binnen een proces om bewijsmateriaal te onderzoeken. Het wordt gewoonlijk gedaan terwijl de jury niet in de rechtszaal aanwezig is. In Canada kan voir dire ook worden gebruikt om een bepaald jurylid om een bepaalde reden te wraken. Maar gevallen van wraking van een jurylid door middel van voir dire zijn zeldzaam in Canada.