Samuel Sebastian Wesley

Life

Vroege jaren

Hij werd geboren in Londen als buitenechtelijke zoon van de componist Samuel Wesley en diens partner Sarah Suter. Hij kreeg de naam van zijn vader (Samuel) en de naam Sebastian naar de componist Johann Sebastian Bach.

Als jongen zong hij in het koor van de Chapel Royal. De Chapel Royal was lang niet meer zo goed als in de 16e en 17e eeuw, toen er veel beroemde componisten aan verbonden waren geweest. Als koorknapen fouten maakten, sloeg de muziekleraar William Hawes hen met een rijzweep. Samuel Sebastian was een uitstekende koorknaap, en hij en een andere jongen werden naar Brighton gestuurd om voor Koning George IV te zingen die daar op vakantie was. Hij zong ook in St. Paul's Cathedral.

Carrière

Hereford

Toen hij jong was speelde hij orgel in verschillende kerken in Londen en begon te componeren. Hij schreef enkele muziekstukken voor melodrama's in theaters. Toen hij 22 was werd hij organist van de kathedraal van Hereford. Dit veranderde zijn leven, omdat zijn carrière zich nu richtte op kerkmuziek. Het koor in Hereford was niet erg goed. Het orgel was kapot, en zijn onderkomens waren niet prettig. Hij kon echter wel optreden in het Three Choirs Festival en hij componeerde wat kerkmuziek, waaronder de populaire hymne Blessed be the God and Father, geschreven voor een dienst op Paasdag toen het koor alleen uit jongens en één mannelijke zanger bestond. Hij trouwde met de zuster van de deken van de kathedraal. Haar familie was het er niet mee eens en ging niet naar de bruiloft.

Exeter

In 1835 verhuisde hij naar de kathedraal van Exeter. Hij verbeterde er het koor en haalde de autoriteiten over om het orgel te renoveren. Hij kreeg er een goed salaris, maar werd het al gauw beu omdat hij ruzie maakte met zijn werkgevers. Hij ging vaak vissen in plaats van te gaan werken en stuurde een van zijn koorknapen in plaats daarvan naar het orgel. Op een dag, toen Wesley "God Save the King" moest spelen, speelde hij "Rule Britannia". Dit soort gedrag deed zijn reputatie geen goed. Hij wilde promoveren aan de universiteit van Oxford en schreef daarom een hymne O Lord thou art my God. De professor in Oxford, William Crotch, wilde dat hij enkele wijzigingen in de muziek aanbracht, maar hij weigerde. Uiteindelijk kreeg hij toch de graad.

Leeds

De volgende baan die hij had was in de parochiekerk van Leeds. Dit was de enige baan die hij in zijn leven had die niet in een kathedraal was, maar zijn koor in Leeds was waarschijnlijk beter dan alle kathedrale koren die hij had gehad. De diensten daar waren erg goed, en hij verbeterde de koorzang. Leeds was geen mooie stad in die dagen. Het was erg vervuild door de industrie. Wesley verdiende extra geld met het geven van muzieklessen. Hij was ook in trek voor het geven van orgelconcerten in verschillende kerken. Hij gaf het koor meer moderne muziek te zingen, waaronder zijn eigen composities. Hij schreef een inleiding tot een boek met psalmgezangen waarin hij kritiek uitte op de toestand van de kerk in Engeland. Hij deed dat op een zeer persoonlijke manier en dat maakte zijn werkgevers kwaad.

Op een dag ging hij vissen toen hij bij de koor repetitie had moeten zijn. Hij viel toen hij over een paaltje klom en brak zijn been. Daarna liep hij altijd mank. Terwijl hij in het ziekenhuis lag schreef hij een hymne Wend mij niet af op woorden uit Psalm 51. Als de muziek komt bij de woorden "de beenderen die gij hebt gebroken" zette hij ze op vreemde, krakende akkoorden.

Ondanks zijn onhandige gedrag vonden de mensen in Leeds het jammer toen hij vertrok. Hij dirigeerde een uitvoering van de Messiah en hij kreeg een portret van zichzelf.

Winchester

Hij ging naar de kathedraal van Winchester. Aanvankelijk kon hij goed opschieten met de geestelijken. Hij trad op en componeerde nieuwe muziek. Hij besteedde veel tijd aan het verzamelen en publiceren van alle volksliederen die hij had geschreven. Hij componeerde hymne-tunes. Hij haalde zijn werkgevers over geld uit te geven om het orgel te verbeteren.

Hoewel hij een goed salaris kreeg (80 pond per jaar) deed Wesley steeds minder werk. Hij trad minder op en liet veel van het spel over aan zijn leerlingen, zodat hij kon gaan vissen en zeilen. Hij hield niet van de nieuwe voorzanger die in 1858 werd aangesteld.

In 1863 componeerde hij een hymne Give the King thy Judgement voor het huwelijk van de Prins van Wales (de toekomstige Koning Edward VII en Prinses Alexandra van Denemarken). Hij hield niet van Winchester. Hij zei dat er geen andere goede muzikanten waren om mee te praten.

Gloucester

Toen de baan van organist in de kathedraal van Gloucester vrijkwam, nam hij die aan en verliet Winchester zeer snel. Opnieuw kwam hij terecht in een kathedraal met een slecht koor en een orgel in een slechte staat van onderhoud, maar deze keer leek hij weinig moeite te doen om er iets aan te doen. Hij besteedde veel tijd aan het bewerken van andermans muziek. Opnieuw, na een onderbreking van 30 jaar, was hij in staat om op te treden in het Drie Koren Festival. Hij dirigeerde de muziek van Louis Spohr, zijn vader Samuel Wesley en ook wat muziek van de jonge Hubert Parry die nog niet zo bekend was. Als hij dirigeerde dacht hij vaak niet na over wat hij aan het doen was en raakte in de war. In 1871 dirigeerde hij Bachs Matthäus Passion, de eerste keer dat die in Engeland buiten Londen werd uitgevoerd.

Er werd hem een ridderorde aangeboden, maar hij verkoos om geld te krijgen. Hij begon ziek te worden. Hij had een nierziekte. De laatste keer dat hij orgel speelde was met Kerstmis in 1875. Hij stierf op 19 april 1876 en werd begraven naast zijn dochter in Devon. Er was helemaal geen muziek op zijn begrafenis.

Zijn muziek

Wesley wordt herinnerd om zijn muziek die hij componeerde voor de Kerk van Engeland. Hij schreef vele anthems, waaronder Thou wilt keep him in perfect peace, Blessed be the God and Father, The Wilderness en Ascribe unto the Lord. De laatste twee zijn couplet-anthems (anthems waarin delen voor het volledige koor worden afgewisseld met delen voor enkele solisten). De populaire korte hymne Lead me Lord maakt deel uit van Praise the Lord, O my soul.

Hij schreef een aantal orgelwerken. Een van zijn meest charmante stukken is Holsworthy Church Bells (1874). Hij schreef ook kamer- en orkestmuziek.

Zijn invloed

Wesley had een belangrijke invloed op de orgelbouw. Hij bezocht de Grote Tentoonstelling in 1851 en zag orgels met pedalen die, in plaats van precies evenwijdig te lopen, aan de bovenkant uitwaaierden als een waaier. Hij hield van deze uitwaaierende pedaalborden en haalde de grote orgelbouwer Henry Willis over om dergelijke pedaalborden aan te brengen in de orgels die hij bouwde.

Samuel Sebastian Wesley was een zeer beroemd vertolker en gedurende zijn hele leven werd hij vaak gevraagd om de eerste concerten op nieuwe orgels te spelen ("inaugurele concerten"). Zijn muziek is vandaag de dag nog steeds erg populair, en sommige van zijn korte anthems zijn voor het gemiddelde kerkkoor niet al te moeilijk om te zingen.