Brak water
Brak water (minder gebruikelijk brak water) is zout water en zoet water door elkaar. Het is zouter dan zoet water, maar niet zo zout als zeewater. Het kan ontstaan door menging van zeewater met zoet water, zoals in estuaria, of het kan voorkomen in brakke fossiele watervoerende lagen.
Sommige menselijke activiteiten kunnen brak water produceren, meestal bepaalde civieltechnische projecten zoals dijken en het onder water zetten van kustmoerassen om brakke poelen voor zoetwatergarnalen te produceren.
Technisch gezien bevat brak water tussen 0,5 en 30 gram zout per liter, wat vaker wordt uitgedrukt als 0,5 tot 30 deeltjes per duizend (ppt of ‰). Brak omvat dus een hele reeks zoutregimes en wordt niet beschouwd als een precies gedefinieerde toestand. Kenmerkend voor veel brakke oppervlaktewateren is dat hun zoutgehalte aanzienlijk kan variëren in de ruimte en/of in de tijd.
Etymologie
De term brak water komt van het Nederduitse woord Brack, wat een meertje is dat ontstaat wanneer een stormvloed een dijk doorbreekt en het land achter de dijk overstroomt.
Brakwater habitats
Estuaria
De belangrijkste brakwaterhabitats zijn estuaria, waar een rivier de zee ontmoet en zout en zoet water zich vermengen. De rivier de Theems, die door Londen stroomt, is een van de bekendste riviermondingen.
Mangroven
Een andere belangrijke brakwaterhabitat is het mangrovemoeras of mangal.
Brakke zeeën en meren
Sommige zeeën en meren zijn brak. De Oostzee is een brakke zee die grenst aan de Noordzee.
De Kaspische Zee is het grootste meer ter wereld en bevat brak water met een zoutgehalte van ongeveer een derde van dat van normaal zeewater. De Kaspische Zee is beroemd om zijn eigenaardige dierenfauna, waaronder een van de weinige niet-mariene zeehonden (de Kaspische zeehond) en de grote steuren, de bron van kaviaar.
Een brakwatervis: Monodactylus argenteus
Belangrijke brakke watermassa's
Brakke zeeën
- Oostzee ('s werelds grootste brakwaterplas)
- Zwarte Zee
- Kaspische Zee (grootste meer ter wereld)
Brakwatermeren
- Lake Charles in Lake Charles, Louisiana, VS
- Chilika Meer, Odisha, India
- Pangong Tso (meer) in Ladakh, Jammu en Kashmir, India
- Vanmeer, Turkije
Kustlagunen, moerassen en delta's
- De Burgas Meren aan de Bulgaarse Zwarte Zeekust
- Kaliveli Meer, nabij Pondichery, India
- Kerala Backwaters, serie lagunes en meren in Kerala
- Lagos Lagoon in Lagos, Nigeria
- Lake Pontchartrain, ten noorden van New Orleans, Louisiana, USA
- Pulicat Lake, ten noorden van Chennai, India
- De Rann of Kutch, op de grens van India en Pakistan
- Delen van de Rhône Delta, Frankrijk: Een gebied dat bekend staat als de Camargue
Estuaria
- Amazonerivier, leegt zoveel zoetwater in de Atlantische Oceaan dat het zoutgehalte van de zee honderden kilometers daalt
- Chesapeake Bay, in Maryland, USA
- De Fleet lagune, Dorset, Engeland
- Hampton Roads, Virginia, VS
- Benedenloop van de Hudson, in New York en New Jersey, VS
- Lingding Yang, Guangdong, de Volksrepubliek China
- Port Royal Sound deel van Beaufort County, South Carolina, USA [1]
- Saint Lawrence en Saguenay, het deel stroomafwaarts van respectievelijk Québec en Saguenay
- De Theemsmonding in Zuidoost-Engeland
Verwante pagina's
- Zoutgehalte
- Ontzilting
Vragen en antwoorden
V: Wat is brak water?
A: Brak water is een mengsel van zout en zoet water.
V: Is brak water zouter dan zoet water?
A: Ja, brak water is zouter dan zoet water, maar niet zo zout als zeewater.
V: Hoe ontstaat brak water?
A: Brak water kan ontstaan door het mengen van zeewater met zoet water in estuaria of kan gevonden worden in brakke fossiele watervoerende lagen.
V: Kan de mens brak water produceren?
A: Ja, bepaalde civieltechnische projecten zoals dijken en het onder water zetten van kustmoeras om brakke poelen voor zoetwatergarnalen te produceren, kunnen brak water produceren.
V: Wat is de zoutconcentratie van brak water?
A: Technisch gezien bevat brak water tussen 0,5 en 30 gram zout per liter - vaker uitgedrukt als 0,5 tot 30 delen per duizend (ppt of ‰).
V: Is brak water een nauwkeurig omschreven toestand?
A: Nee, brak water omvat een reeks zoutregimes en wordt niet beschouwd als een nauwkeurig gedefinieerde toestand.
V: Kan het zoutgehalte van brak oppervlaktewater variëren?
A: Ja, het is kenmerkend voor veel brakke oppervlaktewateren dat hun zoutgehalte aanzienlijk kan variëren in ruimte en/of tijd.
