Langston Hughes

Het leven

Kindertijd

Langston Hughes werd geboren op 1 februari 1902 in Joplin, Missouri. Zijn ouders waren James Hughes en Carrie Langston Hughes, die onderwijzer was. Langston's vader, James Hughes, was zo van streek over het racisme jegens Afro-Amerikanen dat hij zijn familie verliet en naar Mexico verhuisde. Tijdens zijn jeugd werd Hughes verzorgd door zijn grootmoeder, in Lawrence, Kansas, terwijl zijn moeder werkte om het gezin te onderhouden. Langston's grootmoeder was een geweldige verhalenverteller. Ze vertelde verhalen die hem trots maakten om een Afro-Amerikaan te zijn.

Nadat zijn grootmoeder stierf, verhuisden Hughes en zijn moeder ongeveer 12 keer totdat ze zich in Cleveland vestigden, en toen, als tiener, gingen ze in Lincoln, Illinois wonen met zijn moeder, die hertrouwd was. Hij werd vaak alleen gelaten omdat zijn moeder aan het werk was. Hoewel zijn kindertijd moeilijk was en veel veranderingen kende, kon hij deze dingen gebruiken in de poëzie die hij op school begon te schrijven. Hij vergat nooit de verhalen van zijn grootmoeder en probeerde andere Afro-Amerikanen te helpen als ze problemen hadden. Dit waren de mensen waar hij later in zijn eigen verhalen over schreef.

Toen Hughes in Lincoln naar school ging, zaten er slechts twee Afro-Amerikaanse kinderen in de klas. De leraar sprak met hen over poëzie. Ze zei dat wat een gedicht het meest nodig had, ritme was. Langston zei later dat hij ritme in zijn bloed had omdat, "zoals iedereen weet", alle Afro-Amerikanen ritme hebben. De kinderen maakten van hem de "klasse-dichter".

Op de middelbare school in Cleveland, Ohio, Langston leerde lezen. Hij hield van de poëzie van de Amerikaanse dichters Paul Laurence Dunbar en Carl Sandburg. Hij schreef artikelen voor de schoolkrant, hij redigeerde het schooljaarboek en hij schreef zijn eerste korte verhalen en toneelstukken.

Hughes' vader en Columbia University

Toen Langston Hughes 17 jaar oud was, ging hij wat tijd doorbrengen met zijn vader in Mexico. Hij was zo ongelukkig toen hij daar was dat hij dacht aan het plegen van zelfmoord. Hughes kon niet begrijpen hoe zijn vader zich voelde. Hij zei: "Ik had nagedacht over mijn vader en zijn vreemde afkeer van zijn eigen volk. Ik begreep het niet, omdat ik een neger was, en ik hield heel veel van negers!"
Hughes schreef later dit gedicht:

"De nacht is mooi.

Dus de gezichten van mijn mensen.

De sterren zijn prachtig,

Dus de ogen van mijn volk

Mooi, ook, is de zon.

Mooi, ook, zijn de zielen van mijn volk."

Toen hij in 1920 op de middelbare school in Lincoln klaar was, ging hij terug naar Mexico om zijn vader te vragen om te betalen voor zijn studie. Hughes' vader was advocaat en een rijke landeigenaar. Hij kon het zich veroorloven om zijn zoon naar de universiteit te sturen, maar hij maakte er moeilijkheden mee. Hij zei dat Hughes alleen naar de universiteit kon gaan als hij overzee ging studeren. Hughes wilde naar een universiteit in de VS. Na een tijdje maakten ze een afspraak dat hij naar de universiteit van Columbia zou gaan, maar dat hij ingenieurswetenschappen zou gaan studeren, niet een kunstopleiding. Hij ging naar Columbia in 1921, maar vertrok in 1922, mede vanwege het racisme op de universiteit.

Volwassen leven

Tot 1926 deed Hughes veel verschillende soorten werk. In 1923 ging hij als bemanningslid op het schip "S.S.Malone" en ging hij naar West-Afrika en Europa. Hij verliet het schip en verbleef korte tijd in Parijs waar hij zich aansloot bij verschillende andere Afrikaans-Amerikanen die daar woonden. In november 1924 keerde Hughes terug naar de VS om bij zijn moeder in Washington, D.C. te gaan wonen. In 1925 kreeg hij een baan als assistent van Carter G. Woodson die werkte bij de Association for the Study of African American Life and History. Hughes had geen plezier in zijn werk omdat hij niet genoeg tijd had om te schrijven, dus vertrok hij en kreeg een baan als "busboy", die tafels schoonmaakt en de vaat doet in een hotel. Hughes wordt soms "The Busboy Poet" genoemd. Ondertussen werden enkele van zijn gedichten gepubliceerd in tijdschriften en werden ze verzameld voor zijn eerste dichtbundel. Tijdens zijn werk in het hotel ontmoette hij de dichter Vachel Lindsay, die Hughes bekend maakte als een nieuwe Afrikaans-Amerikaanse dichter.

In 1926 begon Hughes te studeren aan de Lincoln University in Pennsylvania. Hij had hulp van mecenassen, Amy Spingarn, die hem 300 dollar gaf en "Godmother" Charlotte Osgood Mason. Hughes studeerde in 1929 af met een Bachelor of Arts en werd in 1943 Doctor of Letters. Hij kreeg ook een eredoctoraat van Howard University. Voor de rest van zijn leven, behalve toen hij naar het Caribisch gebied of West-Indië reisde, woonde Hughes in Harlem, New York.

Langston Hughes ging soms uit met vrouwen, maar hij is nooit getrouwd. Mensen die zijn leven en poëzie hebben bestudeerd, weten zeker dat hij homoseksueel was. In de jaren dertig van de vorige eeuw was het moeilijker om open te zijn over het feit dat hij homo was dan nu. Zijn poëzie heeft veel symbolen die door andere homoseksuele schrijvers worden gebruikt. Hughes vond vooral mannen met een zeer donkere huid mooi. Uit zijn poëzie blijkt dat hij verliefd was op een Afro-Amerikaanse man. Hij schreef ook een verhaal dat misschien wel over zijn eigen ervaring vertelt. Gezegende Assurance is het verhaal van de woede van een vader omdat zijn zoon "raar" is en zich gedraagt als een meisje.

Hughes' leven en werk waren een belangrijk onderdeel van de Harlem Renaissance van de jaren twintig, naast die Zora Neale Hurston, Wallace Thurman, Countee Cullen, Richard Bruce Nugent en Aaron Douglas, die samen een tijdschrift Fire! Toegewijd aan Younger Negro Artists. Hughes en deze vrienden waren het niet altijd eens met de ideeën van sommige andere Afrikaans-Amerikaanse schrijvers die ook deel uitmaakten van de Harlem Renaissance omdat ze dachten dat hun ideeën Middenklasse waren en dat ze anderen die een donkerdere huid hadden, minder onderwijs en minder geld met discriminatie behandelden. Zijn hele leven lang vergat Hughes nooit de lessen die hij leerde over arme en ongeschoolde Afro-Amerikanen in de verhalen die zijn grootmoeder vertelde.

In 1960 kende de NAACP Hughes de "Spingarn-medaille" toe voor "onderscheiden prestaties van een Afro-Amerikaan". Hughes werd in 1961 lid van het National Institute of Arts and Letters. In 1973 werd een onderscheiding naar hem vernoemd, de "Langston Hughes Medal", uitgereikt door het City College of New York.

Hughes werd een beroemd Amerikaans dichter, maar hij stond altijd klaar om andere mensen te helpen, vooral jonge zwarte schrijvers. Hij maakte zich zorgen dat veel jonge schrijvers zichzelf haatten en drukte deze gevoelens uit naar de wereld. Hij probeerde mensen te helpen om trots te voelen, en zich geen zorgen te maken over de vooroordelen van andere mensen. Hij probeerde ook jonge Afro-Amerikanen te helpen om geen haat en vooroordelen jegens blanke Amerikanen te uiten.
Hughes schreef:

"De jongere negerkunstenaars die nu creëren zijn van plan om zich te uiten

onze individuele donkere huiden zonder angst of schaamte.

Als blanken blij zijn, zijn we blij. Als ze dat niet zijn,

het maakt niet uit. We weten dat we mooi zijn. En lelijk ook.

De tom-tom huilt, en de tom-tom lacht. Als gekleurde mensen

zijn blij dat we blij zijn. Als ze dat niet zijn, dan is hun ongenoegen

maakt ook niet uit. We bouwen onze tempels voor morgen,

sterk als we weten hoe, en we staan op de top van de berg

vrij in onszelf."

(Een tom-tom is een Afrikaanse trommel)

Dood

Op 22 mei 1967 stierf Hughes in New York City op 65-jarige leeftijd na een operatie aan prostaatkanker. Zijn as is begraven onder de vloer van het Langston Hughes Auditorium in het Arthur Schomburg Center for Research in Black Culture in Harlem. Over zijn as ligt een cirkel met een Afrikaans ontwerp genaamd "Rivers." In het midden van het ontwerp staan woorden uit een gedicht van Hughes: "Mijn ziel is net als de rivieren diep gegroeid."

De neger spreekt van Rivers

Ik heb rivieren gekend:

Ik heb rivieren gekend die oud zijn als de wereld en ouder zijn dan de

stroom van menselijk bloed in menselijke aderen.

Mijn ziel is diep gegroeid, net als de rivieren.

Ik baadde in de Eufraat toen ik jong was.

Ik bouwde mijn hut in de buurt van de Kongo en die heeft me in slaap gesust.

Ik keek naar de Nijl en verhoogde de piramides daarboven.

Ik hoorde het zingen van de Mississippi toen Abe Lincoln...

ging naar New Orleans, en ik heb gezien dat het modderig is...

De boezem wordt helemaal goudkleurig in de zonsondergang.

Ik heb rivieren gekend:

Oude, schemerige rivieren.

Mijn ziel is diep gegroeid, net als de rivieren.

Werken van Langston Hughes

Poëzie

• The Weary Blues. Knopf, 1926
• Fijne kleren voor de Jood. Knopf, 1927
• De Neger Moeder en andere Dramatische Recitaties, 1931
• Lieve Lieve Dood, 1931
• The Dream Keeper en andere gedichten. Knopf, 1932
• Scottsboro Limited: Vier gedichten en een toneelstuk. N.Y.: Golden Stair Press, 1932
• Shakespeare in Harlem. Knopf, 1942
• Freedom's Plow. 1943
• Fields of Wonder. Knopf,1947
• One-Way Ticket. 1949
• Montage van een droom uitgesteld. Holt, 1951
• Geselecteerde gedichten van Langston Hughes. 1958
• Vraag je moeder: 12 Moods for Jazz. Hill & Wang, 1961
• De Panther en de Lash: Gedichten van Our Times, 1967
• De Verzamelde Gedichten van Langston Hughes. Knopf, 1994
• Laat Amerika weer Amerika zijn 2005

Fictie

• Niet zonder te lachen. Knopf, 1930
• De wegen van de blanken. Knopf, 1934
• Simpel spreekt zijn geest. 1950
• Lachen om te houden van Huilen, Holt, 1952
• Simpel. Neemt een vrouw. 1953
• Sweet Flypaper of Life, foto's van Roy DeCarava. 1955
• Eenvoudige Stakes a Claim. 1957
• Tamboerijnen naar eer en glorie (boek), 1958
• Het beste van eenvoudig. 1961
• Simple's Uncle Sam. 1965
• Iets in de gewone en andere verhalen. Hill & Wang, 1963
• Korte verhalen van Langston Hughes. Hill & Wang, 1996

Non-fictie

• De Grote Zee. New York: Knopf, 1940
• Beroemde Amerikaanse negers. 1954
• Marian Anderson: Beroemde concertzanger. 1954
• Ik vraag me af hoe het met mij gaat. New York: Rinehart & Co., 1956
• Een beeldgeschiedenis van de neger in Amerika, met Milton Meltzer. 1956
• Beroemde Negerhelden van Amerika. 1958
• Vecht voor de vrijheid: Het verhaal van de NAACP. 1962

Grote toneelstukken

• Mule Bone, met Zora Neale Hurston. 1931
• Mulatto. 1935 (hernoemd tot De Barrière, een opera, in 1950)
• Troubled Island, met William Grant Still. 1936
• Kleine Ham. 1936
• Keizer van Haïti. 1936
• Wil je niet vrij zijn? 1938
• Street Scene (opera)|Street Scene, bijgedragen tekst. 1947
• Tamboerijnen naar de glorie. 1956
• Gewoon hemels. 1957
• Black Nativity. 1961
• Five Plays van Langston Hughes. Bloomington: Indiana University Press, 1963.
• Jericho-Jim Crow. 1964

Werken voor kinderen

• Popo en Fifina, met Arna Bontemps. 1932
• Het Eerste Boek der Negers. 1952
• The First Book of Jazz. 1954
• Het Eerste Boek der Ritmes. 1954
• Het Eerste Boek van West-Indië. 1956
• Eerste Boek van Afrika. 1964

Andere

• De Langston Hughes Reader. New York: Braziller, 1958.
• Goedemorgen. Revolutie: Onopgehaalde Sociale Protest Schriften van Langston Hughes. Lawrence Hill, 1973.
• De Verzamelde Werken van Langston Hughes. Missouri: Universiteit van Missouri Press, 2001.

Gerelateerde pagina's

• Harlem Renaissance