Bergwezel | soort wezel
De bergwezel (Mustela altaica) is een soort wezel. Hij wordt ook wel de bleke wezel, Altai-wezel of solongoi genoemd.
Beschrijving
Mannetjes zijn ongeveer 320-630 mm lang. Mannetjes kunnen 230-340 g wegen. Vrouwtjes zijn iets kleiner. Ze zijn 309-377 mm lang. Vrouwtjes wegen ongeveer 4-8 oz (110-230 g). De zomervacht is grijs tot grijsbruin met wat lichtgeel. De wintervacht is meer donkergeel met wat bruin. In beide seizoenen is de onderbuik lichtgeel tot roomwit.
Verspreiding en habitat
Deze wezel leeft in hooggelegen omgevingen, en ook op rotsachtige toendra's en grasrijke bossen. Deze wezel rust in rotsspleten, boomstammen en verlaten holen van andere dieren of de dieren waarop hij vroeger heeft gejaagd. De grootte van het verspreidingsgebied van dit dier is momenteel onbekend.
De geografische verspreiding van deze soort ligt in delen van Azië, van Kazachstan, Tibet en de Himalaya tot Mongolië, Noordoost-China, Zuid-Siberië, Korea en ook sommige delen van Rusland. Het meest voorkomende gebied voor deze soort is echter Ladakh, India.
Voortplanting
Over het algemeen wordt aangenomen dat deze dieren alleen leven, behalve wanneer ze paren. De bergwezel broedt eenmaal per jaar. De mannetjes vechten om de vrouwtjes. De bergwezel paart meestal in februari-maart, en de jongen worden meestal in mei geboren. De draagtijd bedraagt 30-49 dagen. De bergwezel brengt één tot acht jongen ter wereld. De jongen zijn blind en hun vacht is niet goed ontwikkeld. De lactatie duurt ongeveer twee maanden. Na het spenen worden de jongen zelfstandig, maar ze blijven tot de herfst bij hun broers en zussen wonen. De jongen kunnen zich in het volgende seizoen voortplanten als ze net geen jaar oud zijn.
Gedrag
De bergwezel kan klimmen, rennen en zwemmen. Dankzij hun lange lichaam en korte poten zijn ze zeer beweeglijk. Bergwezels zijn over het algemeen nachtdieren, maar jagen soms overdag. Hoewel ze alleen leven, communiceren ze met elkaar via beeld en geluid. Dit dier heeft een zeer goed gezichtsvermogen. Ze communiceren ook met geluid om roofdieren te waarschuwen, hun territorium te beschermen en bij het paren. Als ze bang zijn, maken ze een luid tjilpend geluid en scheiden ze een zeer stinkende geur uit.
Voeding
Bergwezels zijn carnivoren. Ze voeden zich voornamelijk met pika's en woelmuizen. Ze spelen een belangrijke ecologische rol bij het beheersen van de woelmuizenpopulatie. Muskusratten, konijnen, grondeekhoorns, kleine vogels, hagedissen, kikkers, vissen en insecten worden ook gegeten.
Bedreigingen
Enkele van de bedreigingen waardoor de wezel bijna bedreigd is, zijn habitatverandering, voornamelijk veroorzaakt door menselijke ontwikkeling. Andere gevaren, zoals verkeer op wegen, kunnen hun populatie doen afnemen. Overbegrazing door vee, geiten en schapen zorgt ervoor dat de prooidieren van de wezel afnemen omdat hun schuilplaatsen en voedsel minder worden.
Beschermingsstatus
Volgens de IUCN is de staat van instandhouding "bijna bedreigd", omdat hij geacht wordt sterk achteruit te gaan. Hij moet vooral in de gaten worden gehouden vanwege het verlies van habitats en hulpbronnen.
Vragen en antwoorden
V: Wat voor soort dier is de bergwezel?
A: De bergwezel (Mustela altaica) is een soort wezel.
V: Welke andere namen gebruikt de bergwezel?
A: De bergwezel staat ook bekend als de bleke wezel, Altai wezel of solongoi.
V: Waar komt de bergwezel voor?
A: De bergwezel komt oorspronkelijk uit Centraal-Azië en delen van Siberië.
V: Hoe groot is de bergwezel?
A: De bergwezel wordt meestal ongeveer 12 centimeter lang en weegt tussen de 4 en 7 ons.
V: Welke kleur vacht heeft de bergwezel?
A: De vacht op het bovenlichaam van de bergwezel is meestal grijsbruin, terwijl de onderkant een witte vacht heeft.
V: Bestaat het dieet van de bergwezel voornamelijk uit kleine zoogdieren?
A: Ja, bergwezels voeden zich voornamelijk met kleine zoogdieren zoals woelmuizen, muizen, hamsters en spitsmuizen. Ze eten ook vogels, eieren, insecten en aas wanneer dat beschikbaar is.
V: Is de bergwezel bedreigd?
A: Nee, hoewel hij op de rode lijst van de IUCN staat als bijna bedreigd, vanwege het habitatverlies door ontbossing en de jacht op zijn pels in sommige gebieden.
