Opiumoorlogen
De Opiumoorlogen waren twee oorlogen tussen China en westerse landen tijdens de Qing-dynastie. De eerste was tussen Groot-Brittannië en China en duurde van 1839 tot 1842. De tweede was van 1856 tot 1860 en ook Frankrijk was erbij betrokken.
De oorlogen gingen over veel meer dingen dan opium. Ze gingen ook over het openstellen van China voor Europese en Amerikaanse handel en kolonisaties. Nederlagen verzwakten de Qing-dynastie.
Opium is een natuurlijke stof in de zaden van de opiumpapaver. Opium wordt uit de papaverzaden geëxtraheerd. Behalve dat het direct wordt geconsumeerd, wordt het omgezet in opiaten.
Begin van de opiumhandel
Britse kooplieden begonnen opium aan China te verkopen. In die tijd werd opium in India verbouwd en niet in China. Opium werd al lang voor de komst van de Britten gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde, meestal om ziekten te behandelen. Opium kan echter ook worden gebruikt als een psychoactieve drug die de gemoedstoestand van de gebruiker verandert. Opium is ook een verslavende drug.
Toen de Britten grote hoeveelheden van de drug begonnen in te voeren, begonnen de Chinezen opium te gebruiken vanwege het geestverruimende effect. Meer en meer mensen raakten verslaafd aan opium. Dus konden de Britten meer en meer opium exporteren. Door de verkoop van deze drug begonnen de Britten langzaamaan meer geld te verdienen aan hun export naar China dan ze uitgaven aan hun import van Chinese goederen. De Britse export van opium naar China nam sterk toe. De geschatte export ging van 15 ton in 1730 naar 75 ton in 1773. Opium werd verscheept in "kisten". Elke kist bevatte 67 kilo opium.
De Eerste Opiumoorlog
In het begin van de 19e eeuw begonnen Britse kooplieden opium naar China te brengen in ruil voor het terugbrengen van Chinese thee naar Groot-Brittannië. In 1839 zei China dat de Britten geen opium in hun land mochten brengen, dus vertelden de Britten China niet over de opium die zij hadden meegebracht. Chinese ambtenaren vonden veel opium in Kanton, een deel van Zuid-China dat nu Guangzhou heet, en vernietigden het. De Britten waren hier boos over en stuurden in 1840 kanonneerboten om Chinese steden langs de kust aan te vallen. China had geen wapens om zich te beschermen, en dus verloren zij de oorlog.
China werd gedwongen het Verdrag van Nanking en het Verdrag van de Bogue te ondertekenen. Hierdoor werd China gedwongen een aantal van zijn havens open te stellen voor de handel met westerse landen, niet alleen Groot-Brittannië. Britten in China kregen ook het recht van extraterritorialiteit, wat betekent dat zij, wanneer zij van een misdaad werden beschuldigd, door hun eigen ambtenaren konden worden berecht in plaats van door die van China. Ten slotte moest China het eiland Hongkong opgeven, dat een Britse kolonie werd. Groot-Brittannië had niets in ruil te geven, en zo werden deze verdragen de eerste van die verdragen die bekend staan als de "ongelijke verdragen". Andere westerse landen ondertekenden spoedig soortgelijke verdragen met China.
De Tweede Opiumoorlog
De Tweede Opiumoorlog stond in China ook bekend als de Pijloorlog of Anglo-Franse Oorlog. Ook Franse soldaten namen een groot deel van deze oorlog voor hun rekening, die begon toen de Chinezen een van de Britse schepen in de haven van Guangzhou overnamen, genaamd De Pijl. Groot-Brittannië en Frankrijk, samen met troepen uit Rusland en de Verenigde Staten, vielen meer Chinese steden aan. Zo was er de Slag om Canton in 1857, en in 1860 werd het Oude Zomerpaleis (Yuanmingyuan) in Peking tot de grond toe afgebrand. Aan het eind van deze oorlog moesten de Chinezen meer van de "ongelijke verdragen" ondertekenen. Deze verdragen hielden onder meer in dat opium in China legaal zou worden, dat al hun havens voor de handel zouden worden opengesteld en dat een deel van het schiereiland Kowloon aan de Britten zou worden afgestaan, dat deel zou gaan uitmaken van de kolonie Hongkong.
In 1898, na de eerste Sino-Japanse oorlog, zou Groot-Brittannië de controle over de New Territories overnemen op grond van een 99-jarige pachtovereenkomst. Aan het einde van de 99 jaar zou het de gehele kolonie Hongkong, met inbegrip van het gepachte land, aan China teruggeven. Dit gebeurde op 1 juli 1997, waarmee Hongkong de eerste van twee Speciale Administratieve Regio's van de Volksrepubliek China werd.
