Uilen (orde)

Uilen zijn dieren in de orde Strigiformes. Er zijn 200 soorten, en het zijn allemaal roofdieren. De meeste zijn solitair en nachtactief; in feite zijn zij de enige grote groep vogels die 's nachts jagen. Uilen zijn specialisten op het gebied van nachtelijke jacht op dieren. Zij voeden zich met kleine zoogdieren zoals knaagdieren, insecten, en andere vogels, en enkele soorten eten ook graag vis.

Als groep zijn uilen zeer succesvol. Ze komen voor in alle delen van de wereld behalve Antarctica, het grootste deel van Groenland, en enkele andere kleine eilanden.

Een kerkuil

Een oehoe

Uilen families

Er zijn twee families uilen: de echte uilen en de kerkuilen:

Echte uilen: de familie Strigidae (185 soorten in 25 geslachten)
Kerkuilen: de familie Tytonidae. Deze familie omvat het geslacht Tyto, vooral Tyto alba, met zijn vele ondersoorten. Het geslacht Pholidus heeft slechts een paar soorten, bekend als laurieruilen. Jaagt hoofdzakelijk op geluid.

Verschijning

Een uil heeft een grote kop, een plat gezicht, een haaksnavel, een korte staart en scherpe klauwen. Uilen hebben een bruin, grijs of wit verenkleed met strepen of vlekken.

Aanpassingen

Uilen hebben een reeks aanpassingen die hen helpen succesvol te zijn.

Uilen hebben grote ogen en gaten als oren, een havikachtige snavel, en een tamelijk plat gezicht. De meeste roofvogels hebben ogen aan de zijkant van hun kop, maar de ogen van de uil zijn naar voren gericht, zodat hij beter kan zien in het donker. Hun ogen zitten ook vast in hun kassen, zodat ze hun hele kop moeten draaien om naar andere dingen te kijken. Uilen kunnen hun kop en nek tot 270 graden in beide richtingen draaien.

Uilen zijn goed in het kijken naar dingen die ver van hun ogen af liggen, maar ze kunnen niets duidelijk zien binnen een paar centimeter van hun ogen. Uilen gebruiken kleine veertjes op de snavel en de poten die hem helpen de prooi te voelen die hij vangt.

Jacht

De meeste uilen jagen 's nachts en in de schemering (dageraad en schemering). Enkele uilen zijn ook overdag actief.

De jacht van de uilen hangt af van het verrassen van hun prooi. Hun belangrijkste aanpassing is hun bijna geruisloze vlucht. De veren zijn zacht, met franjes aan de achterrand, en de basis van elke veer is donzig. Dit alles dempt het geluid, en zorgt voor stilte. Ze glijden ook als ze dichterbij komen om te doden.

De doffe kleuren van de veren van de uilen maken hen minder zichtbaar door de uil te camoufleren. Dit helpt hen als ze overdag roesten.

Uilen eten muizen.

Uilen hebben een fantastisch gehoor. De vorm van de kop helpt lichte geluiden de oren te bereiken. De veren van de gezichtsschijf zijn zo gerangschikt dat het geluid beter bij de oren aankomt. Hun oren zijn asymmetrisch waardoor de uil een geluid kan lokaliseren. Ze kunnen een muis horen bewegen in het gras.

De scherpe snavel en krachtige klauwen van een uil stellen hem in staat zijn prooi te doden alvorens hem in zijn geheel door te slikken, tenzij de prooi te groot is. Uilen braken gewoonlijk de delen van hun prooi uit die ze niet konden verteren. Deze delen zijn botten, schubben en vacht. Wetenschappers die de dingen die uilen eten bestuderen, kunnen aanwijzingen krijgen door de delen te bestuderen die de uil uitspuugt, "uilenballen" genoemd. Deze "uilenkorrels" worden vaak door bedrijven aan scholen verkocht voor gebruik in de biologie- en ecologielessen van de leerlingen.

Winter voorraadkast

Veel dieren slaan voedsel op in tijden van overvloed om zich voor te bereiden op magere tijden. Uilen kunnen dode muizen bewaren voor de winter.

Zwenken van de kop

Uilen hebben speciale aanpassingen waardoor ze hun kop 270 graden kunnen draaien. Ze hebben 14 nekwervels in plaats van onze zeven. Ook liggen de grote halsslagaders, in plaats van aan de zijkant van de nek zoals bij mensen, dicht bij het draaipunt net voor de wervelkolom. Deze slagaders worden dus veel minder verdraaid en uitgerekt, en de kans op schade is veel kleiner. Andere vogels hebben dit ook, maar bij uilen krijgen de wervelslagaders - de bloedvaten die door kanalen in de nekbeenderen lopen - extra ruimte.

Uilen hebben ook brede delen in hun halsslagaders net onder de schedelbasis. Onderzoekers ontdekten dat deze kunnen verwijden en zich vullen met een reservoir van bloed. "Wij geloven dat dit een soort nieuwe structuur is die niet echt eerder bekend was", zei een onderzoeker. "Het is waarschijnlijk een manier om bloed te bundelen en een zekere continuïteit in de doorstroming te krijgen, zelfs als er een verstoring is op het volgende niveau".

Uilen in cultuur

Mythologie en verhalen waarin uilen voorkomen zijn:

De uil is het symbool van de Griekse godin Athena (Minerva voor de Romeinen)
Kinderrijmpje: "De wijze oude uil zat in een eik, hoe meer hij hoorde, hoe minder hij sprak."
Gedicht van Tennyson- "De wijze uil in de klokkentoren zit..."
"Wol' is een personage uit de Winnie de Poeh boeken van A. A. Milne
Uilen dragen de post in de Harry Potter boeken van J.K. Rowling

Galerij

Een oehoe is een zeer grote uil. Dit is een rode adelaarsuil uit Ubud, Bali, Indonesië.

Deze Scops uil in een boom, Afrika, laat zien hoe de gevlekte veren de uil overdag camoufleren

Deze gemaskerde uil uit Australië toont de cirkel van veren rond de ogen.

Sommige uilen, zoals deze gestreepte uil uit Japan, hebben pluimpjes die op oren lijken.

Deze sneeuwuil wacht om een beweging te zien of te horen.

De uil is neergedoken en grijpt zijn prooi in zijn klauwen.

Uilenkorrels kunnen veel vertellen over de gewoonten van een uil.

Deze braakbal van een uil werd uit elkaar gehaald. Het bevatte tanden, botten en vacht van kleine dieren.

Verwante pagina's

Grote gehoornde uil
Noordelijke pygmee-uil
Rode uil
Nachtdieren