Betts v. Brady

Geschiedenis

Het Zesde Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten zegt: "In alle strafzaken zal de beschuldigde ... de bijstand hebben van een raadsman voor zijn verdediging." ("Counsel" is een ander woord voor "advocaat.")

In de jaren dertig nam het Hooggerechtshof echter een aantal beslissingen waardoor het aantal Amerikaanse burgers dat recht had op een advocaat afnam.

In 1932 besliste het Hof in een zaak genaamd Powell v. Alabama, 287 U.S. 45 (1932). Het Hof bepaalde dat de staten gratis advocaten moesten toewijzen aan arme verdachten, maar alleen als ze terecht stonden voor halsmisdaden. (Doodslag is een misdrijf waarop de doodstraf kan staan).

In 1938 bepaalde het Hooggerechtshof in Johnson v. Herbst dat in federalerechtbanken aan eenieder die van een misdrijf wordt beschuldigd en geen advocaat kan betalen, gratis een advocaat moet worden toegewezen. Het Hof oordeelde echter ook dat het Zesde Amendement alleen van toepassing was op federale rechtbanken - niet op rechtbanken van staten.

Dit betekende dat als iemand in een staatsrechtbank van een misdrijf werd beschuldigd en hij zich geen advocaat kon veroorloven, hij zichzelf in de rechtbank moest verdedigen.

Achtergrond van de zaak

In 1941 werd Betts door een rechtbank in Maryland aangeklaagd (formeel in staat van beschuldiging gesteld) wegens diefstal. Betts kon geen advocaat betalen. Hij vroeg de rechtbank om hem een gratis advocaat toe te wijzen. De rechter weigerde. Hij zei dat de rechtbank alleen gratis advocaten toewijst aan mensen die beschuldigd worden van verkrachting of moord.

Betts moest zichzelf verdedigen, zonder de hulp van een advocaat. Hij betoogde dat hij op een andere plaats was geweest op het moment van de overval. Hij riep getuigen op die zeiden dat dit waar was. De rechter geloofde Betts echter niet. Hij veroordeelde Betts tot acht jaar gevangenisstraf.

Beroep

Betts diende een dagvaarding voor habeas corpus in bij een hof van beroep in Maryland. Een habeas corpus vraagt om vrijgelaten te worden uit een onrechtvaardige gevangenisstraf. Betts betoogde dat zijn gevangenschap onrechtvaardig was omdat hij geen advocaat had gekregen. Zijn verzoekschrift werd afgewezen.

Vervolgens diende Betts een habeas corpus verzoek in bij het Court of Appeals van Maryland, het machtigste hof in Maryland. Ook dat wees zijn verzoek af.

Uiteindelijk diende Betts een verzoek in bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, met het verzoek zijn zaak te horen. Het Hof stemde toe.

Juridische kwesties

De zaak Betts heeft een aantal belangrijke juridische kwesties aan de orde gesteld waarover het Hof moet beslissen.

Het Zesde Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten zegt: "In alle strafzaken zal de beschuldigde ... de bijstand hebben van een raadsman voor zijn verdediging."

Het VeertiendeAmendement zegt ook dat geen enkele staat iemands "leven, vrijheid of eigendom mag ontnemen, zonder behoorlijke rechtsgang; noch mag iemand ... de gelijke bescherming van de wet worden ontzegd."

Het Hof had al besloten dat het recht op een advocaat gold voor alle mensen in federale strafzaken; mensen die door de staten werden berecht voor verkrachting of moord; en iedereen die een advocaat kon betalen. Nu moesten ze beslissen of arme mensen ook recht hadden op een advocaat, zelfs als ze die niet konden betalen.

Zij moesten ook over deze vragen beslissen:

• Als een arme geen advocaat had, kon hij dan een eerlijk proces krijgen?
• Krijgt een arme zonder advocaat wel de "behoorlijke rechtsgang" die de grondwet voorschrijft?
• Als arme mensen geen advocaat konden krijgen, zouden ze dan de "gelijke bescherming van de wet" krijgen?

Besluit

Op 1 juni 1942, stemde het Hooggerechtshof met 6-3 tegen Betts. Zij oordeelden dat zijn veroordeling rechtvaardig was.

Het Hof oordeelde dat het hebben van een advocaat geen grondrecht is. Gewoonlijk heeft een verdachte geen advocaat nodig om een eerlijk proces te krijgen, aldus het Hof.

In zijn beslissing heeft het Hof wel geoordeeld dat er bijzondere gevallen zijn waarin een rechter een advocaat moet toewijzen. In deze bijzondere gevallen zou het ontbreken van een advocaat het voor een gedaagde moeilijk maken om een eerlijk proces te krijgen. In elk geval moest de rechter met de gedaagde praten om na te gaan of er sprake was van een van deze "bijzondere omstandigheden". Was de gedaagde bijvoorbeeld geestelijk in staat om zichzelf te verdedigen? Had hij voldoende opleiding? Begreep hij wat er tijdens een proces gebeurt?

Belang

Betts heeft 21 jaar lang een precedent geschapen waardoor individuele rechtbanken en rechters konden beslissen of arme mensen al dan niet een advocaat zouden krijgen.

Tenslotte besliste het Hooggerechtshof in 1963 in de zaak Gideon v. Wainwright, 372 U.S. 335 (1963). In de Gideon beslissing gaf het Hof toe dat het een verkeerde beslissing had genomen in Betts. Een advocaat is nodig voor een eerlijk proces.

Verwante pagina's

• Gideon v. Wainwright
• Het Zesde en het Veertiende Amendement