Wilhelm Furtwängler

Vroege leven

Furtwängler werd geboren op 25 januari 1886 in Berlijn, Duitsland. Hij groeide op in München, waar zijn vader archeoloog en professor was. Hij begon muziek te leren toen hij heel jong was. Hij leerde piano spelen en was zeer getalenteerd. Hij begon ook muziek te schrijven. Hij schreef verschillende stukken voor hij 20 jaar oud was. Hij bleef de rest van zijn leven muziek schrijven, maar zijn stukken werden nooit erg beroemd.

Carrière maken

Furtwängler begon met dirigeren toen hij jong was. Hij wilde dirigeren om zijn eigen muziek te kunnen uitvoeren. Hij werd echter al snel beroemd door het dirigeren van muziek van anderen. Het allereerste stuk dat hij in het openbaar dirigeerde was de 9e Symfonie van Bruckner. Hij dirigeerde vele orkesten voordat hij uiteindelijk in 1922 de leider werd van het wereldberoemde Berlijns Philharmonisch Orkest. Later had hij nog vele andere belangrijke dirigentenfuncties. De belangrijkste was directeur van het Bayreuth Festival, een zeer beroemd Duits muziekfestival.

De Nazi's en de Tweede Wereldoorlog

Toen de nazi's in de jaren dertig Duitsland overnamen, bevond Furtwängler zich in een lastig parket. Hij wilde muziek dirigeren die de Nazi's niet goed vonden. Uit protest verliet hij enkele van zijn dirigeerbaantjes toen ze hem niet lieten optreden. In 1936 verliet hij Duitsland bijna om in de Verenigde Staten te gaan wonen, waar het New York Philharmonic Orchestra hem graag wilde dirigeren. De nazi's vonden hem echter nog steeds een goede dirigent, en hielden hem in Duitsland. Hij wilde ook blijven om de Duitse muziek tegen de nazi's te beschermen. De mensen in de Verenigde Staten vonden het niet leuk dat hij bleef, ook al vond hij de nazi's niet echt aardig.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef Furtwängler de Berliner Philharmoniker dirigeren. Hij gaf vele zeer beroemde concerten gedurende deze tijd. Maar tegen het einde van de oorlog werden de Nazi's ontevreden over hem. Hij vluchtte in 1945 uit Duitsland en woonde enkele jaren in Zwitserland. Twee jaar lang dirigeerde hij niet meer.

Na de oorlog

Na de oorlog bevond Furtwängler zich nog steeds in een moeilijke positie. De geallieerden dachten dat hij een aanhanger van de nazi's was geweest omdat hij in Duitsland was gebleven. Ze berechtten hem, maar besloten uiteindelijk dat hij onschuldig was. Hij mocht in 1947 terug naar Duitsland. Ook al was hij onschuldig, de mensen in de VS mochten hem nog steeds niet. Hij zou het Chicago Symphony Orchestra gaan dirigeren, maar dat werd hem niet toegestaan omdat de mensen daar boos over werden.

Furtwängler gaf vele succesvolle concerten na de oorlog. Hij dirigeerde nog steeds de Berliner Philharmoniker en andere beroemde orkesten in Europa. Het beroemdste concert uit zijn carrière gaf Furtwängler in 1951. In dat jaar dirigeerde hij de 9e Symfonie van Beethoven op het Festival van Bayreuth. Het was de eerste keer dat het festival plaatsvond sinds het einde van de oorlog, zes jaar daarvoor. Veel mensen zeggen dat dit concert het grootste muzikale concert uit de geschiedenis was. Furtwängler stierf uiteindelijk in 1954, toen hij 68 jaar oud was.

Muzikale stijl

Furtwängler had een zeer ongebruikelijke manier van dirigeren. Zijn bewegingen met de dirigeerstok waren erg onhandig en schokkerig. Sommige mensen zeiden dat hij eruit zag "als een marionet aan een touwtje" als hij dirigeerde. Hij hield ervan om de muziek vaak te vertragen en te versnellen. Furtwängler geloofde dat er meer in muziek zat dan alleen de noten op de partituur. Hij vond dat het de taak van de uitvoerder was om van elke uitvoering iets bijzonders te maken. Dit betekende dat hij vaak hetzelfde stuk op zeer verschillende manieren speelde tijdens verschillende concerten. Maar zelfs als hij de manier waarop hij een stuk speelde veranderde, vond men de muziek erg mooi. Hij hield niet van dirigenten die alleen maar de noten op de bladzijde speelden zonder iets speciaals met de muziek te doen.

Als jongere dirigent speelde Furtwängler muziek van veel verschillende componisten. Naarmate hij ouder werd, speelde hij echter meestal alleen muziek van de grote Duitse componisten. Enkele van zijn favorieten waren Beethoven, Brahms, Bruckner, en Wagner.

Opnames

Furtwängler maakte niet veel opnamen in studio's. De opnametechniek was in die tijd nog erg nieuw en werkte aanvankelijk niet goed voor het opnemen van lange klassieke stukken. Toch werden veel van Furtwänglers concerten opgenomen, vooral tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Vandaag de dag beschouwt men deze als enkele van de beste opnamen aller tijden. Zijn beroemde concert in Bayreuth in 1951 is een van deze concertopnamen.