Johannes Brahms | beroemde Duitse componist

Zijn leven

Eerste jaren

Brahms werd geboren in Duitsland. Zijn vader was contrabassist in het stadsorkest van Hamburg. Waarschijnlijk gaf hij de jongen zijn eerste muzieklessen. Al snel leerde hij piano spelen bij een leraar genaamd Otto Cossel. Toen Brahms in 1843 in een openbaar concert speelde, vroeg een Amerikaanse agent hem voor een tournee door Amerika, maar zijn leraar besefte dat hij te jong was. Hij zei dat Johannes moest gaan studeren bij Eduard Marxsen, een bekende leraar in Hamburg. In 1848 speelde hij pianorecitals. Hij begon ook te componeren, en hij stuurde enkele van zijn composities naar Robert Schumann om diens advies te vragen. Schumann stuurde het pakket ongeopend terug.

In die tijd waren er veel Hongaarse musici in Hamburg. Brahms hield van hun volksmuziek met zijn ongewone ritmes, kleine triolen en gevoel voor rubato. Het zou zijn eigen stijl van componeren beïnvloeden. Een van de Hongaren heette Remenyi. Hij speelde viool en Brahms begeleidde hem vaak bij concerten. Ze gingen samen op tournee en ontmoetten beroemde mensen zoals de componist Franz Liszt en de violist Joseph Joachim, die jarenlang een goede vriend van Brahms werd. Joachim zei tegen Brahms dat hij Schumann en zijn vrouw Clara moest opzoeken in Düsseldorf. Schumann hield van Brahms en zag dat hij een groot componist zou worden, dus schreef hij een artikel over hem in zijn muziektijdschrift. Het artikel had als titel: Neue Bahnen (Nieuwe paden). Schumann bleek gelijk te hebben: Brahms werd inderdaad een beroemd componist en vond "nieuwe wegen" (nieuwe manieren van componeren). Brahms bleef een zeer goede vriend van Schumann. Toen Schumann een zenuwinzinking kreeg, ging Brahms helemaal naar Düsseldorf om hem op te zoeken. Brahms werd al snel verliefd op Clara, die 14 jaar ouder was dan hijzelf. Hij bleef verliefd op haar na de dood van Robert Schumann, en ze hadden een hechte relatie, hoewel Brahms geïnteresseerd raakte in andere vrouwen en zich kortstondig verloofde. Hij trouwde echter nooit.

Vroege carrière in Hamburg

In 1859 vestigde Brahms zich in Hamburg. Hij richtte een vrouwenkoor op en schreef en arrangeerde veel muziek voor hen. Zijn Eerste Pianoconcert was een groot succes in Hannover en Hamburg, maar niet in Leipzig, waar veel mensen de voorkeur gaven aan de wildromantische muziek van Liszt, die heel anders was dan Brahms' op de klassieke muziekstijl gebaseerde stijl. Brahms besloot naar Wenen te gaan. Hij zou daar de rest van zijn leven blijven.

Eerste jaren in Wenen

In Wenen maakte hij al snel veel vrienden die van zijn muziek hielden. Korte tijd was hij directeur van een koor, de Wiener Singakademie, dat enkele van zijn composities zong. Hij ontmoette Wagner. Wagner was bang dat Brahms opera's zou gaan schrijven die beroemder zouden worden dan de zijne. Dus schreef Wagner een artikel waarin hij zei dat Brahms een zeer slechte dirigent was. Wagner had zichzelf tot vijand gemaakt van Brahms, die toch nooit opera's schreef.

In 1870 werd Brahms directeur van een concertreeks genaamd Wiener Gesellschaftskonzerte. Hij werd steeds beroemder als componist, maar hij was nooit erg goed in dirigeren, en in 1875 nam de dirigent Hans Richter de leiding van de concerten over. In deze jaren voltooide hij een van zijn grootste werken: Ein deutsches Requiem (Een Duits Requiem), evenals een van zijn populairste werken: de Variaties op het koraal van Sint-Antonius (soms ten onrechte bekend als Variaties op een thema van Haydn).

Jaren van roem

Eindelijk, in 1876, liet hij zijn Eerste Symfonie uitvoeren. Het was aanvankelijk geen groot succes, maar in Wenen vond het publiek het goed. Hij begon veel van zijn grootste werken te componeren en ontving veel onderscheidingen van universiteiten. In de winter gaf hij concerten en in de zomer besteedde hij zijn tijd aan componeren. Hij schreef zijn laatste symfonie (Vierde Symfonie) in 1885 en dirigeerde deze, waarbij hij met het orkest op tournee ging door Duitsland en Nederland.

Vanaf 1889 bracht Brahms elke zomer door in Ischl, waar hij veel vrienden had. In 1890 besloot hij te stoppen met componeren, hoewel hij nog wel vier prachtige werken voor klarinet schreef nadat hij de klarinettist Richard Mühlfeld had ontmoet. In 1896 schreef hij Vier ernstige liederen, waarschijnlijk geïnspireerd door de trieste dood van Clara Schumann. Het jaar daarop stierf Brahms in Wenen aan kanker. Zijn vader was aan dezelfde ziekte overleden.

Zijn muziek

Brahms schreef veel vocale muziek. Het grootste van deze werken is het Duitse Requiem. Er waren veel werken voor koren, en een grote verzameling liederen met pianobegeleiding (Lieder). Hij schreef veel pianomuziek, waaronder sonates en veel kortere stukken zoals fantasieën, rapsodieën, ballades, intermezzo's, capriccios en romances. Zijn kamermuziek omvat strijkkwartetten, kwintetten en sextetten en pianotrio's, kwartetten en een pianokwintet. Hij schreef vier symfonieën en vier concerti: twee voor piano, één voor viool en één voor viool en cello (het Dubbelconcert). Het Duitse Requiem is zijn grootste vocale werk.

Brahms was ook zeer geïnteresseerd in oude muziek en hielp bij het bewerken van muziek van François Couperin en de muziek van zijn vriend Robert Schumann. Voor het schrijven van zijn muziek gebruikte Brahms meestal Duitse en Weense piano's. Hij bezat een Conrad Graf piano die hij in 1856 kreeg van Clara Schumann. Later in zijn leven speelde hij meestal op een Streicher piano. Brahms hield deze piano tot zijn dood in zijn huis.