Ludwig van Beethoven | Duits componist

Ludwig van Beethoven (gedoopt 17 december 1770 in Bonn - 26 maart 1827 in Wenen; uitgesproken als LUD-vig vahn BAY-TOH-ven) was een Duits componist. Hij schreef klassieke muziek voor de piano, orkesten en verschillende instrumentengroepen. Zijn bekendste werken zijn de derde (Eroica), vijfde, zesde (Pastorale) en negende (Choral) symfonie, de achtste (Pathetique) en veertiende (Moonlight) pianosonates, twee van zijn latere pianoconcerten, zijn opera Fidelio en ook het pianowerk Für Elise. Beethoven leefde toen de piano nog een nieuw instrument was, en toen hij jong was, was hij een getalenteerd pianist. Beethoven was populair bij de rijke en belangrijke mensen in Wenen, Oostenrijk, waar hij woonde.

In 1801 begon hij echter zijn gehoor te verliezen. Zijn doofheid werd erger. In 1817 was hij volledig doof. Hoewel hij niet meer tijdens concerten kon spelen, bleef hij componeren. In deze periode componeerde hij enkele van zijn grootste werken. Er wordt gezegd dat hij een van de grootste klassieke componisten is die ooit heeft geleefd. Toen Beethoven stierf, werd hij op zijn sterfbed omringd door vrienden. Zijn begrafenis werd gehouden in de kerk van de Heilige Drie-eenheid. Naar schatting waren er tussen de 10.000 en 30.000 mensen aanwezig. Franz Schubert was kistdrager op zijn begrafenis, hoewel de twee nooit een hechte band hadden.


 

Beginjaren

Er is heel weinig bekend over Beethovens jeugd. Hij werd gedoopt op 17 december 1770 en is waarschijnlijk enkele dagen daarvoor geboren. De ouders van Beethoven waren Johann van Beethoven (1740 in Bonn - 18 december 1792) en Maria Magdalena Keverich (1744 in Ehrenbreitstein - 17 juli 1787). Magdalena's vader, Johann Heinrich Keverich, was opperhoofd aan het hof van het aartsbisdom Trier in de vesting Festung Ehrenbreitstein tegenover Koblenz. Zijn vader was een tamelijk onbelangrijk musicus die werkte aan het hof van de keurvorst van Keulen. Dit hof lag in Bonn en hier woonde hij tot zijn jeugd. Zijn vader gaf hem zijn eerste piano- en vioollessen. Beethoven was net als Mozart een wonderkind, maar terwijl Mozart als kleine jongen door zijn vader door heel Europa werd meegenomen, reisde Beethoven nooit totdat hij 17 was. Tegen die tijd was zijn pianoleraar een man genaamd Neefe, die de piano had geleerd van Carl Philipp Emanuel Bach, de zoon van Johann Sebastian Bach. Neefe zei tegen de keurvorst dat de jonge Beethoven de kans moest krijgen om te reizen, dus mocht hij naar Wenen. Daar kreeg hij misschien een of twee lessen van Mozart, maar toen kreeg Beethoven een brief waarin stond dat zijn moeder op sterven lag, dus haastte hij zich terug naar Bonn. Al snel stierf zijn moeder, en Beethoven moest helpen om voor het gezin te zorgen omdat zijn vader een alcoholist was geworden. Beethoven speelde altviool in het orkest van de keurvorst, hij begon te componeren en maakte veel vrienden. Sommige van deze vrienden waren musici en andere waren zeer belangrijke mensen, vaak aristocraten die hem zouden kunnen helpen in zijn carrière.

In 1792 liet de keurvorst Beethoven weer naar Wenen reizen. Men verwachtte dat hij na enige tijd weer terug zou komen. Beethoven heeft Wenen echter nooit verlaten. Hij bleef er de rest van zijn leven. Hij had graag nog wat compositielessen gehad van Mozart, maar Mozart was net overleden, dus kreeg hij in plaats daarvan les van Haydn. Haydn was een goede leraar, maar een jaar later vertrok hij naar Engeland. Daarom kreeg Beethoven les van Albrechtsberger, een man die niet zo beroemd was als Haydn. Ook hij was een goede leraar, en hij liet hem veel technische oefeningen schrijven. Hij liet hem zien hoe hij geavanceerd contrapunt en fuga's moest schrijven. Dit hielp hem om een groot componist te worden.

Beethoven wilde beroemd worden als pianist en componist, dus begon hij belangrijke, aristocratische mensen te leren kennen. Sommige van deze mensen hadden hem al gehoord in Bonn toen ze daarheen waren gereisd, zodat zijn naam bekend werd in Wenen. Het hielp ook dat hij kon zeggen dat hij de leerling was van de beroemde Joseph Haydn. Er waren veel aristocratische mensen in Wenen die van muziek hielden, en velen hadden hun eigen privé-orkesten. Sommigen van hen gaven Beethoven onderdak toen de keurvorst van Bonn hem in 1794 geen geld meer stuurde. Beethoven begon op te treden in particuliere huizen, en hij werd bekend om zijn improvisaties. In 1795 voerde hij een van zijn pianoconcerten uit tijdens een concert. Hij had ook zijn eerste publicatie (zijn opus 1). Dit was een groep van drie Pianotrio's. Haydn had ze een jaar eerder tijdens een privé-concert gehoord en had Beethoven geadviseerd het derde niet uit te geven. Hij gaf het echter wel uit, en dat werd het meest succesvolle. Zijn opus 2 was een groep van drie pianosonates die hij speelde aan het hof van zijn vriend prins Lichnowsky. Toen hij ze publiceerde, droeg hij ze op aan Haydn.

Beethoven begon beroemd te worden en reisde naar plaatsen als Praag en Pressburg. Hij schreef veel kamermuziek. Hij was misschien een beetje jaloers op het succes dat Haydn had met zijn laatste symfonieën die hij voor Londen had geschreven. In 1800 gaf hij zijn eerste openbare concert met zijn eigen muziek. Hij dirigeerde zowel zijn Eerste Symfonie als het Septet. Inmiddels probeerden verschillende uitgevers hem over te halen zijn nieuwe werken te laten publiceren. Beethoven werd beroemd als componist. En in deze periode maakte Beethoven zijn beroemdste pianosonate: Nr. 14, in cis mineur, bijgenaamd "Moonlight". Deze was geschreven voor zijn vriendin, de 16-jarige Giulietta Guicciardi. Hij was echter verre van gelukkig, want hij besefte dat hij doof begon te worden. En toen hij Giulietta ten huwelijk vroeg, weigerden haar ouders dat en trouwden haar uit met een andere 20-jarige man.



 De 13-jarige Beethoven rond 1783.  Zoom
De 13-jarige Beethoven rond 1783.  

Middenperiode

Beethoven schijnt geprobeerd te hebben deze slechte gedachten te vergeten door heel hard te werken. Hij componeerde nog veel meer muziek, waaronder zijn Derde Symfonie, de Eroica genaamd. Oorspronkelijk gaf hij het de titel Bonaparte ter ere van Napoleon, die hij bewonderde. Maar toen Napoleon zich in 1804 tot keizer kroonde, begon Beethoven te denken dat hij slechts een tiran was die veel macht wilde. Hij ging naar de tafel waar de partituur van de symfonie lag en verscheurde de titelpagina. Beethoven bleef dat jaar in Wenen, werkte hard aan een opera en gaf pianoles aan Josephine von Brunsvik aan wie hij hartstochtelijke brieven schreef. Zij was een jonge weduwe met vier kinderen. Het is onmogelijk om precies te weten wat haar gevoelens voor Beethoven waren, maar sociaal gezien behoorde zij tot de hogere kringen en waarschijnlijk vond zij een wilde musicus geen geschikte echtgenoot. Uiteindelijk trouwde ze met een baron, maar ook dit huwelijk was, net als haar eerste, niet gelukkig.

In 1805 schreef Beethoven zijn enige opera. Het volgende voorjaar werd het twee keer opgevoerd, maar daarna werd het acht jaar lang niet meer opgevoerd. Beethoven had verschillende wijzigingen aangebracht in de opera die bekend werd als Fidelio. De ouverture die hij had geschreven voor de uitvoering in 1806 staat nu bekend als Leonore 3 en wordt meestal apart uitgevoerd tijdens concerten. De opera is een "reddingsopera", een typisch Franse soort opera die een man beschrijft die gevangen zit en gered wordt door zijn geliefde die zich als man vermomt en erin slaagt de gevangenis binnen te komen.

Beethoven bleef composities schrijven: een Vioolconcert, symfonieën, pianoconcerten, strijkkwartetten en kamermuziek. Twee van zijn grootste symfonieën ontstonden in 1806: Symfonie nr. 5 en Symfonie nr. 6 "Pastorale". De eerste stond bekend om zijn donkere en diepe toon, vooral in het eerste deel. De tweede was beroemd om zijn weergave van het platteland. Hij schreef ook Pianoconcert nr. 4 en Pianoconcert nr. 5 "Emperor". Hij verdiende geld door de aristocraten te plezieren, door werken aan hen op te dragen in ruil voor honoraria, en door zijn muziek te verkopen aan uitgevers. Af en toe verdiende hij geld met concerten. Het was geen regelmatig inkomen. Hij had graag de baan van kapelmeester van de keizer gekregen. Dit kreeg hij niet, maar in 1809 gaven drie rijke aristocraten: de aartshertog Rodolph, prins Lobkowitz en prins Kinsky hem een inkomen voor de rest van zijn leven op voorwaarde dat hij in Wenen bleef wonen. Dit betekende dat Beethoven zich niet zoveel zorgen hoefde te maken over geld. Hij werd gevraagd muziek te schrijven voor Egmont, een toneelstuk van Goethe. De ouverture wordt heel vaak uitgevoerd als concertstuk. Beethoven wilde heel graag Goethe ontmoeten. De twee grote mannen ontmoetten elkaar in Teplitz. Goethe beschreef Beethoven later als een nogal wildeman die zichzelf het leven zuur maakte door zijn dwarse houding tegenover de wereld. Beethoven bewonderde verschillende vrouwen, waaronder één aan wie hij een hartstochtelijke brief schreef. Zij staat bekend als de "Onsterfelijke geliefde", maar niemand weet wie zij was. Beethoven schijnt diep depressief te zijn geworden omdat hij nooit het ware geluk in de liefde heeft gevonden.


 

Doofheid

In een brief van 29 juni 1801 vertelde Beethoven een vriend in Bonn over een vreselijk geheim dat hij al enige tijd had. Hij wist dat hij doof aan het worden was. Al enige tijd had hij aanvallen van koorts en maagpijn. Een jonge man verwacht niet doof te worden, maar nu begon hij het aan zichzelf toe te geven. Hij kon moeilijk horen wat mensen zeiden. Net op het moment dat hij bekend begon te worden als een van de grootste componisten van allemaal, was het een vreselijke klap om te beseffen dat hij zijn gehoor aan het verliezen was. In 1802 verbleef hij enige tijd in Heiligenstadt, wat nu een buitenwijk van Wenen is, maar in die tijd lag het buiten de stad. Daar schreef hij een beroemde brief die bekend staat als het Heiligenstadt Testament. Hij is gedateerd op 6 oktober en vertelt over zijn toenemende frustratie over zijn doofheid. Hij vraagt de mensen hem te vergeven als hij niet kan horen wat ze zeggen. Hij zegt dat hij vaak aan zelfmoord had gedacht, maar dat hij zoveel muziek in zijn hoofd had die opgeschreven moest worden, dat hij besloot door te gaan met zijn leven. Deze zeer emotionele brief werd na zijn dood tussen zijn papieren gevonden. Hij heeft hem nooit aan iemand gestuurd.


 

Later leven

In 1814 had Beethoven het hoogtepunt van zijn roem bereikt. Het Weense volk beschouwde hem als de grootste levende componist, en hij werd vaak uitgenodigd door vorsten in hun paleizen. Het was het jaar waarin hij zijn beroemde Pianotrio Op. 97 De Aartshertog speelde. Dat was de laatste keer dat hij in het openbaar piano speelde. Zijn doofheid maakte het onmogelijk om door te gaan.

Beethoven had veel problemen toen zijn broer Caspar Carl overleed en een 9-jarige zoon achterliet. De moeder van de jongen was misschien niet in staat om voor hem te zorgen, maar Beethoven moest dit voor de rechter bewijzen. Gedurende enkele jaren zorgde hij voor zijn neefje, maar het was een moeilijke relatie en het ging gepaard met veel juridische brieven en ruzies met mensen. In 1826 probeerde Karl zichzelf neer te schieten. Hij overleefde het, maar men haalde Beethoven over om niet langer zijn voogd te zijn. Karl ging het leger in.

De laatste jaren waren ongelukkige jaren voor Beethoven. Gedurende deze periode componeerde hij zeer weinig. Toen, in 1817, herstelde hij zich en schreef hij zijn laatste twee symfonieën, een mis genaamd Missa Solemnis, zijn laatste vijf pianosonates, en een groep strijkkwartetten die zo modern en moeilijk waren dat maar weinig mensen in die tijd de muziek begrepen. Tegenwoordig denkt men dat dit de grootste werken zijn die ooit voor strijkkwartet zijn geschreven.

Zijn Negende Symfonie wordt de Koorsymfonie genoemd omdat er in het laatste deel een koor en solisten zijn. In die tijd begreep men dit ook niet, omdat een symfonie normaal gesproken een werk voor orkest is, niet een werk met zangers. Beethoven koos de woorden van een gedicht van de Duitse dichter Friedrich Schiller: An die Freude (Ode aan de Vreugde). Het gaat over samenleven in vrede en harmonie, zodat het een belangrijke boodschap aan de mensen overbrengt. Daarom is het de afgelopen jaren gekozen als de nationale hymne van de Europese Unie. De Negende Symfonie werd uitgevoerd tijdens een concert op 7 mei 1824. Na het scherzo deel applaudisseerde het publiek enthousiast, maar Beethoven kon het applaus niet horen en een van de zangers moest hem omdraaien zodat hij kon zien dat er werd geklapt.

Beethoven stierf op 26 maart 1827. Ongeveer 20.000 mensen kwamen op straat voor zijn begrafenis. De beroemde dichter Franz Grillparzer schreef de begrafenistoespraak. Een van de fakkeldragers was Franz Schubert. Schubert stierf het jaar daarop. In 1888 werden Beethovens en Schuberts stoffelijke resten overgebracht naar een andere begraafplaats in Wenen en naast elkaar gelegd.

Wat betreft de instrumenten die de componist gedurende zijn hele leven gebruikte, waren er verschillende piano's (fortepiano's). Na zijn verhuizing naar Wenen kocht Beethoven een piano van Streicher. Zoals herinnerd door zijn leerling, Carl Czerny, had hij ook een Walter piano. Beethovens laatste instrument was een fortepiano van de Weense pianobouwer Conrad Graf. Na de dood van de componist werd het verkocht aan de familie Wimmer en staat nu tentoongesteld in het Beethovenhaus in Bonn.



 Beethoven in 1823 door Ferdinand Georg Waldmüller  Zoom
Beethoven in 1823 door Ferdinand Georg Waldmüller  

Legacy

De muziek van Beethoven wordt gewoonlijk verdeeld in drie perioden: Vroeg, Midden en Laat. De meeste componisten die lang leven ontwikkelen zich naarmate ze ouder worden en veranderen hun manier van componeren. Natuurlijk zijn deze veranderingen in stijl niet plotseling, maar ze zijn een goede manier om de verschillende periodes van zijn componeren te begrijpen.

Zijn eerste periode omvat de werken die hij schreef in zijn jeugd in Bonn, en zijn vroege dagen in Wenen tot ongeveer 1803. Zijn middenperiode begint met de Eroica-symfonie en omvat de meeste van zijn orkestwerken. Zijn laatste periode omvat de Negende Symfonie en de late strijkkwartetten.

Beethoven is waarschijnlijk de beroemdste van alle componisten, en de meest beschrevene. Hij had een wilde persoonlijkheid en dat was iets wat de romantici in de 19e eeuw altijd verwachtten van grote kunstenaars. De romantici dachten dat de kunstenaar op de een of andere manier een persoon was met overdreven kwaliteiten die niet was zoals normale mensen. Beethoven had een zeer sterke persoonlijkheid. Hij leefde in de tijd van de Franse Revolutie en had sterke opvattingen over onafhankelijkheid en manieren om vrij van tirannie te leven. Dit maakte hem in de ogen van veel mensen tot een held.

Zijn muziek was zo beroemd dat veel componisten in de 19e eeuw het moeilijk vonden om te componeren, omdat ze dachten dat ze met hem vergeleken zouden worden. Johannes Brahms deed er bijvoorbeeld lang over om zijn Eerste Symfonie te schrijven. Hij dacht dat iedereen verwachtte dat hij de volgende Beethoven zou worden. Pas tegen het einde van de 19e eeuw schreef Gustav Mahler verschillende symfonieën met zang, hoewel hij dit heel anders doet dan Beethoven.



 Beethoven op een Duitse postzegel.  Zoom
Beethoven op een Duitse postzegel.  

Vragen en antwoorden

V: Wie was Ludwig van Beethoven?


A: Ludwig van Beethoven was een Duitse componist die klassieke muziek schreef voor de piano, orkesten en verschillende instrumentengroepen.

V: Wat zijn enkele van zijn bekendste werken?


A: Tot zijn bekendste werken behoren zijn derde (Eroica), vijfde, zesde (Pastorale) en negende (Choral) symfonie, de achtste (Pathetique) en veertiende (Moonlight) pianosonates, twee van zijn latere pianoconcerten, zijn opera Fidelio en ook het pianowerk Für Elise.

V: Hoe werd hij doof?


A: In 1801 begon hij door een ziekte zijn gehoor te verliezen. Zijn doofheid werd na verloop van tijd erger tot hij in 1817 volledig doof was.

V: Bleef Beethoven componeren ondanks zijn doofheid?


A: Ja, ook al kon hij door zijn doofheid niet meer tijdens concerten spelen, toch bleef hij in die tijd enkele van zijn grootste werken componeren.

V: Wordt Beethoven beschouwd als een van de grootste klassieke componisten ooit?


A: Ja, veel mensen beschouwen hem als een van de grootste klassieke componisten die ooit hebben geleefd.

V: Wat gebeurde er op de begrafenis van Beethoven?


A: Op de begrafenis van Beethoven waren naar schatting tussen de 10.000 en 30.000 mensen aanwezig. Franz Schubert was kistdrager op de begrafenis, hoewel ze nooit goede vrienden waren geweest.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3