Noodcommunicatiesysteem

Noodcommunicatie vergeleken met kennisgeving

Een alarmsysteem kan berichten in slechts één richting sturen (van de afzender naar de persoon of groep die het bericht ontvangt). Sms-diensten zoals Twitter, automatische telefoondiensten zoals "Reverse 911", en de gebruikelijke stadssirenesystemen die worden gebruikt om mensen te waarschuwen voor tornado's en andere problemen, zijn allemaal voorbeelden van noodmeldingssystemen.

Noodcommunicatiesystemen omvatten vaak meldingsmogelijkheden, maar ook tweewegcommunicatie, zodat mensen en groepen met elkaar kunnen praten.

Een andere betekenis van de zin "Noodcommunicatiesystemen" kan zijn dat de zender meer informatie kan geven over een noodsituatie. Het kan ook betekenen dat de zender mensen kan vertellen wat ze moeten doen vanwege de noodsituatie. De uitdrukking "Noodcommunicatiesysteem" kan betekenen dat de verzender alleen mensen of groepen kan vertellen over de noodsituatie, misschien ook zonder veel details.

Soortgelijke woorden en zinnen

Er kunnen veel verschillende woorden en uitdrukkingen zijn die verschillende mensen gebruiken in plaats van "noodcommunicatiesysteem", maar meestal gaat het om hetzelfde idee. De uitdrukkingen "noodcommunicatie" en "noodtelecommunicatie" kunnen bijvoorbeeld over hetzelfde gaan.

Alarmmelding Systeem voor noodmeldingen Waarschuwingsdienst voor noodgevallen Software voor noodbeheer Waarschuwingssysteem Alarm voor noodgevallen Systeem voor noodbeheer Alarmsysteem voor noodgevallen

Noodcommunicatie Noodcommunicatiesysteem Noodcommunicatiedienst Unified Communication System Openbare massale kennisgeving Systeem voor openbare kennisgeving Massale kennisgeving Systeem voor massale kennisgeving

Emergency Alert System (niet hetzelfde als het systeem van de Amerikaanse overheid). Software voor noodgevallen Unified Emergency Communications Netwerkgerichte noodcommunicatie Unified Emergency Communication System Meldingssysteem Netwerk-Centrische kennisgeving van noodsituaties Ramp Communicatie Systeem

 

Waarom noodcommunicatiesystemen nodig zijn

Noodgevallen kunnen de communicatie bemoeilijken. Communiceren in noodsituaties kan heel anders zijn dan in normale tijden. In noodsituaties kunnen veel dingen plotseling veranderen. Daarom moet een noodcommunicatiesysteem veel speciale dingen kunnen doen. Vaak zijn populaire communicatiemiddelen (bijvoorbeeld e-mail) niet snel genoeg of kunnen ze niet overal worden gebruikt. Elke noodsituatie kan zeer verschillend en moeilijk te voorspellen zijn, dus een goed noodcommunicatiesysteem moet voor elke situatie kunnen werken.

Voorbeelden van mislukking en succes

• New York City World Trade Center aanval

Tijdens de aanslag van 11 september 2001 werkte de gewone communicatiemiddelen (zoals telefoons) niet goed, omdat er zoveel mensen gebruik van maakten. De mensen die 911 noodoproepen beantwoordden, konden niet veel doen om te helpen omdat ze verwarrende informatie kregen. De radiocommunicatie tussen hulpverleners was beperkt omdat de verschillende diensten niet gemakkelijk met elkaar konden communiceren. Veel brandweerlieden kwamen om toen de gebouwen instortten, omdat ze niet dezelfde waarschuwing kregen als de politieagenten uit de helikopters van de NYPD. Mensen met als hobby radio waren belangrijk om te helpen bij de communicatie tussen de verschillende hulpdiensten, omdat hun radio's anders werkten.

• Londense metro bomaanslagen

Op de dag van de bomaanslagen in de Londense metro waren de mobiele telefoonnetwerken, waaronder Vodafone, in vol bedrijf en niet beschikbaar tegen 10.00 uur (dat was slechts ongeveer een uur nadat de bommen waren ontploft). Door een zeer oud radiosysteem konden de beschadigde treinen niet communiceren met het "Transport for London" controlecentrum of hulpverleners. Managers van hulpdiensten, van de London Ambulance Service bijvoorbeeld, waren afhankelijk van het reeds niet beschikbare mobiele telefoonnetwerk omdat er niet genoeg digitale radio's waren. De Access Overload Control (een speciaal noodplan ook bekend als "ACCOC"), dat alleen werd gebruikt in een gebied van 1 km rond Aldgate Tube Station, was niet nuttig omdat veel van de hulpverleners geen telefoons hadden die met ACCOC konden werken. Na de bomaanslag besloot het Londense parlement dat er in Londen een digitaal radiocommunicatiesysteem moest komen dat ondergronds kon werken.

• 2011 Joplin, MO Tornado

161 mensen werden gedood en minstens 990 mensen raakten gewond toen een EF5 tornado Joplin, Missouri trof. Omdat Joplin in een tornado-gebied van de Verenigde Staten ligt, dachten veel mensen dat de tornadosirenes normaal waren en negeerden ze die. In plaats daarvan wachtten veel mensen die daar woonden tot ze op een andere manier meer informatie kregen, zoals het zien van de tornado, een radio- of tv-bericht, of het horen van een andere, tweede sirene. Na afloop heeft een speciale groep mensen aanbevolen om bij waarschuwingen voor noodsituaties rekening te houden met hoe mensen noodsituaties begrijpen en hen te laten nadenken over hoe snel ze moeten reageren. NOAA-functionarissen denken na over manieren om het waarschuwingssysteem te veranderen om mensen op een andere manier te waarschuwen voor kleinere tornado's dan voor de grotere.

• Orkaan Katrina

Toen de orkaan Katrina, een orkaan van categorie 5, New Orleans trof, werden de noodcommunicatiesystemen volledig verwoest, inclusief elektriciteitscentrales, internetservers, mobiele telefoontorens en 911-diensten. De satelliettelefoons van de federale hulpverleners konden niet met andere apparaten werken, ook al werkten ze wel. Enkele AM-radiostations konden tijdens de storm blijven uitzenden. WWL, een radiostation, bleef werken door uit te zenden vanuit een kast. Amateurradio was zeer belangrijk in het reddingsproces en werkte goed wanneer 911-communicatie beschadigd was of niet werkte.

• Virginia Tech bloedbad

Het bloedbad op Virginia Tech, waarbij 33 mensen omkwamen, heeft ertoe bijgedragen dat mensen meer zijn gaan praten over noodcommunicatiesystemen in scholen. Virginia Tech had al enkele communicatiesystemen, waaronder e-mail en tekstmeldingen, maar had geen goed plan voor het gebruik ervan. Er werden pas na de gebeurtenis, tweeënhalf uur na de eerste schietpartij, waarschuwingen verstuurd. Sinds deze gebeurtenis heeft Virginia Tech haar noodcommunicatiesystemen verbeterd, vooral de openbare systemen, omdat studenten niet altijd vaak e-mail kunnen checken en professoren hun studenten vaak vertellen dat ze hun draadloze apparaten in de klas moeten uitschakelen. Omdat het bloedbad zeer snel gebeurde, binnen 10 minuten, hebben ook andere scholen nieuwe, verbeterde noodcommunicatiesystemen geïmplementeerd met de nadruk op snelheid van communicatie.

• 2011 Tōhoku aardbeving

Het systeem voor vroegtijdige waarschuwing voor aardbevingen van het JMA, dat gebruik maakt van seismometers, kon miljoenen mensen in heel Japan waarschuwen voor de komende aardbeving via radio, mobiele telefoonnetwerken, waaronder Docomo, AU en SoftBank, en televisie, waaronder zowel NHK-kanalen als kabelkanalen. Het tsunami-waarschuwingssysteem waarschuwde de mensen snel na de aardbeving, maar de tsunami was groter dan verwacht. In gebieden waar de infrastructuur nog werkte, werkte het internet nog wel, ook al werkten de telefoonlijnen niet goed. In de zwaarst getroffen gebieden, met name Sendai en andere gebieden van de prefecturen Miyagi, Iwate en Fukushima, waren satelliettelefoons vaak de enige vorm van communicatie die betrouwbaar werkte. De daaropvolgende kernramp in de Fukushima Daiichi-fabriek ging gepaard met veel communicatieproblemen. Er was geen communicatieplan, de interne communicatie was slecht, de externe communicatie verliep traag, en het publiek vertrouwde TEPCO en de nucleaire industrie al snel niet meer. De belangrijkste kritiek was dat de regering geen accurate informatie over de ramp vrijgaf. Veel mensen wilden dat de regering bij toekomstige gebeurtenissen eerlijker en sneller zou communiceren.

• 2012 Aurora bioscoop schietpartij

De schietpartij in Aurora in 2012 vond plaats op 20 juli 2012, toen een schutter het vuur opende tijdens een middernachtvoorstelling van de film "The Dark Knight Rises" in Aurora, Colorado in de Verenigde Staten. Tijdens de aanval werd de schutter niet tegengehouden. Veel mensen in het publiek dachten zelfs dat de actie deel uitmaakte van de film, als een speciaal effect. Het gebeurt vaak in bioscopen dat mensen wordt gezegd hun communicatieapparatuur (bijvoorbeeld mobiele telefoons) uit te zetten; en er werd niet geprobeerd hen op deze manier te waarschuwen. In dit soort situaties had een duidelijke waarschuwing ter plaatse de gevolgen van de aanval kunnen helpen verminderen.

Volgens de eerste berichten ging de verdachte eerst het theater binnen als betalende klant. Daarna ging hij naar buiten en hield een nooduitgang open, terwijl hij naar zijn auto ging om zijn harnas en wapens te halen. Vervolgens viel hij aan nadat hij door de open deur weer binnen was gekomen. Met andere systemen had dit een waarschuwing kunnen zijn. Er bestaat technologie die kan waarschuwen voor open deuren (zoals een nooddeur die normaal niet open mag staan), en die een duidelijke waarschuwing en instructies kan sturen naar elk type apparaat, inclusief een filmschermprojector.

Het brandalarm van het theater ging af kort nadat de schutter begon te schieten. Mensen willen natuurlijk het gebouw verlaten als ze een brandalarm horen, maar in dit geval schoot de schutter specifiek op mensen die probeerden het gebouw te verlaten.  

Noodbericht op snelweg naar Londen  

Eigenschappen van noodcommunicatiesystemen

Snelheid van levering

Volgens het Merriam-Webster woordenboek is een noodsituatie een verrassende gebeurtenis of groep gebeurtenissen die zeer snelle acties vereisen. Daarom is het van groot belang dat alle communicatie over een noodsituatie goed getimed en snel verloopt, zodat er geen dingen beschadigd raken of mensen omkomen. Tijdens het bloedbad op Virginia Tech bijvoorbeeld, was er ongeveer twee uur verstreken voordat de eerste communicatie (een e-mail) naar werknemers en studenten werd gestuurd; en tegen die tijd was de persoon die het pistool gebruikte al een gebouw binnengegaan waar hij zijn aanval zou beginnen. In dat geval werd pas ongeveer twintig minuten na het begin van het geweld via een luidspreker aangekondigd dat mensen zich moesten verstoppen. In veel situaties is het waarschijnlijk duidelijk dat slechts seconden en minuten het belangrijkst zijn om te communiceren tijdens noodsituaties.

Gebruiksgemak

Tijdens een noodsituatie moeten gebruikers snel en gemakkelijk hun berichten kunnen versturen; en ze moeten dat zo kunnen doen dat ze zeker weten dat het lukt en met een veilige en gemakkelijk te gebruiken interface die vanaf elke locatie kan worden gebruikt. Een noodcommunicatiesysteem dat door normale mensen kan worden gebruikt, zal met succes worden gebruikt en beheerd. Tijdens noodsituaties, waarbij soms mensen om het leven komen, moeten campusbeheerders snel kunnen reageren op de noodsituatie en het waarschuwingssysteem in werking stellen. Maar het versturen van noodwaarschuwingen is waarschijnlijk een van de meest ongewone en onbekende dingen om te doen. Het is dus heel belangrijk dat een systeem gemakkelijk te gebruiken is.

Maar hoewel een goed noodcommunicatiesysteem gemakkelijk te gebruiken moet zijn, moet de technologie ervan zeer geavanceerd en complex zijn. Het moet geavanceerd zijn omdat dat nodig is om ervoor te zorgen dat veel verschillende dingen kunnen samenwerken, om op vele mogelijke manieren noodcommunicatie tot stand te brengen en te versturen. Het belangrijkste is echter dat een geavanceerd systeem nog steeds gemakkelijk te gebruiken is voor zowel nood- als normale communicatie. De mogelijkheid om een systeem voor normale communicatie te gebruiken is ook belangrijk zodat de exploitant (die voor het systeem heeft betaald) de meeste waarde kan krijgen. Het is ook belangrijk dat mensen voldoende vertrouwd zijn met het systeem om het in een stressvolle noodsituatie te kunnen gebruiken.

Lage prijs

In het algemeen geldt dat hoe lager de kosten van aanschaf, installatie en onderhoud van een noodcommunicatiesysteem zijn, hoe populairder dergelijke systemen kunnen worden in de samenleving; en hoe algemener deze systemen zijn, hoe waarschijnlijker het is dat deze systemen op meer plaatsen beschikbaar zullen zijn om te helpen bij noodsituaties. Belangrijker dan alleen hulp bij noodsituaties zijn de moderne massameldingssystemen die waardevol zijn geworden voor de dagelijkse communicatie buiten de noodsituatie. Als een noodcommunicatiesysteem voor beide soorten communicatie kan worden gebruikt, krijgt de eigenaar van het systeem de meeste waarde.

Instructies geven

Een duidelijke behoefte van elk modern noodcommunicatiesysteem is dat het, in plaats van alleen maar waarschuwingen te geven, ook duidelijke instructies moet kunnen geven over wat men in verband met de noodsituatie moet doen. Het Rehabilitation Engineering Research Center for Wireless Technologies ontdekte dat, ongeacht het soort waarschuwing dat eerst werd verstuurd, er nog een tweede soort waarschuwing nodig was voordat mensen de waarschuwing zouden vertrouwen en er iets aan zouden doen. Een systeem dat op veel verschillende manieren kan waarschuwen, kan levens redden en voorkomen dat een noodsituatie te erg wordt.

Afzonderlijke ontvangers

In noodsituaties moeten vaak verschillende versies van dezelfde boodschap tegelijkertijd worden overgebracht. Bij een gewapende gijzeling bijvoorbeeld kan het nodig zijn dat de mensen in een gebouw instructies krijgen om de deur op slot te doen, terwijl de politie en andere mensen moeten weten dat alle deuren op slot zouden kunnen zijn en andere informatie, zodat zij kunnen beslissen wat zij moeten doen.

Sommige van de modernere noodcommunicatiesystemen, zoals Siemens Sygnal of MessageNet Connections, zeggen dat ze in één keer een enkel bericht kunnen versturen dat volledige details geeft aan eerstehulpverleners, terwijl ze datzelfde bericht kunnen aanpassen om meer eenvoudige instructies te geven om deuren te vergrendelen aan de mensen in het gebouw. Door één enkel bericht te gebruiken dat de inhoud verdeelt over de verschillende soorten gebruikers, hoeven er minder berichten te worden aangemaakt en verzonden, wat ook tijd kan besparen.

Meerdere communicatiepaden / back-up

Er moeten meerdere manieren zijn om noodinformatie te verzenden, zodat als de ene niet werkt, de andere misschien wel werken. Uit onderzoek blijkt ook dat mensen meer dan één communicatiemethode zullen controleren voordat ze actie ondernemen. Het publiek verwacht op veel verschillende manieren gecontacteerd te worden. Naast telefoontjes en e-mails verwachten mensen ook bereikbaar te zijn via sms en fax. Ook sociale media (bijvoorbeeld Facebook en Twitter) zijn een andere manier om berichten te ontvangen en te kijken of er updates zijn.

Het Partnership for Public Warning stelt: "Een enkele waarschuwing is vaak onvoldoende om mensen tot actie te bewegen, vooral als deze niet door directe waarneming kan worden bevestigd. Voor de meeste mensen trekt de eerste waarschuwing hun aandacht en zet aan tot het zoeken naar bevestiging, maar er kan niet op worden vertrouwd om het gewenste gedrag uit te lokken. Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt de verstandige observatie dat mensen niet geneigd zijn het risico te lopen om voor de gek te worden gehouden door één enkel alarm dat vals of toevallig kan blijken te zijn. Effectief waarschuwen vereist het gecoördineerde gebruik van meerdere communicatiekanalen." Dit betekent in feite dat wanneer mensen een eerste waarschuwing krijgen, zij op zoek willen gaan naar meer informatie over de noodsituatie voordat zij er iets aan doen. Door op vele manieren (die allemaal samenwerken) een waarschuwing te versturen, zullen mensen eerder geneigd zijn er op de beste manier op te reageren.

Veel onderdelen die samenwerken

Om veel van deze eigenschappen te helpen, moet een noodcommunicatiesysteem kunnen aansluiten op en communiceren met andere verwante systemen. Het Partnership for Public Warning stelt dat een fundamenteel probleem is dat veel onderdelen van bestaande waarschuwingssystemen niet samenwerken. Daardoor kost het versturen van een waarschuwing vaak veel tijd en moeite.

Er zijn ook verschillende manieren waarop een noodcommunicatiesysteem een oorspronkelijke waarschuwing kan ontvangen. Een voorbeeld hiervan is het brandbestrijdingssysteem van een gebouw dat een melding stuurt dat een rookdetector rook heeft gevonden. Een noodcommunicatiesysteem dat op de juiste manier is gebouwd, moet dat bericht kunnen ontvangen en omzetten in een bericht dat de mensen in het gebouw kunnen begrijpen en gebruiken om te beslissen wat zij moeten doen om levens en eigendommen te redden. Een ander voorbeeld is dat van de nationale weerdienst die een waarschuwing voor zwaar weer verstuurt (bijvoorbeeld via RSS). In dit voorbeeld zou het noodcommunicatiesysteem in staat moeten zijn die waarschuwing om te zetten in een bericht en het op dezelfde manier te verzenden als het voorbeeld van de rookmelder, zodat de mensen weten wat zij moeten doen.

Het vermogen om samen te werken moet ook oude en nieuwe technologie omvatten. De invoering van een nieuw systeem dat niet kan samenwerken met oudere bestaande apparatuur kan problemen veroorzaken.

Product vergeleken met Service

Een noodcommunicatiesysteem kan een product zijn dat eigendom is van de organisatie die het gebruikt (bijvoorbeeld een paging-netwerk voor een ziekenhuis), of het kan een dienst zijn die eigendom is van een derde partij (bijvoorbeeld het netwerk van een mobiele provider). Beide hebben goede en slechte eigenschappen; diensten hebben echter enkele grote problemen voor noodcommunicatie, ook al denken veel mensen daar anders over. Met SMS als voorbeeld: door de manier waarop cellulaire netwerken zijn opgebouwd, zouden sms-diensten niet in staat zijn in korte tijd een groot aantal berichten te verzenden, waardoor de SMS-dienst een slechte communicatiemethode voor noodsituaties is.

Op het terrein vergeleken met buiten het terrein

Op eigendom gebaseerde ("on-premise") noodcommunicatiesystemen zijn systemen die zich hoofdzakelijk of volledig op dezelfde locatie of in hetzelfde gebied bevinden als die welke zij bedienen, terwijl niet op eigendom gebaseerde ("non-premise") noodcommunicatiesystemen zijn die zich op een andere locatie of in een ander gebied bevinden. Beide hebben goede en slechte eigenschappen. Vaak zijn niet op bedrijfsterreinen gebaseerde systemen trager dan systemen op bedrijfsterreinen, omdat de verschillende locaties via datanetwerken (bijvoorbeeld internet) met elkaar moeten worden verbonden.

 
De seriële gegevensverbinding van een brandbestrijdingssysteem waarmee een noodcommunicatiesysteem verbinding kan maken  

Geschiedenis

Met de groei van de bevolking en de verandering van de technologie zijn ook de manieren waarop over noodsituaties wordt gecommuniceerd veranderd.

Oudere systemen

In de beginjaren van Amerika bestond de communicatie over noodsituaties vooral uit het luiden van kerkklokken of het versturen van berichten door mensen te paard. Later, toen de technologie zich ontwikkelde, werd de telegraaf een bijna onmiddellijke manier van communiceren. Daarna werden radiocommunicatie, telefoons en sirenes gemeengoed. Na de verrassingsaanval op Pearl Harbor door de Japanners in 1941 werden sirenes voor civiele bescherming populair en werden ze gebruikt in veel militaire bases en steden in heel Amerika. Een zwak punt van deze systemen is dat ze de mensen niet echt konden vertellen wat ze moesten doen.

Moderne systemen

Tegenwoordig veranderen moderne communicatiemiddelen zoals smartphones, flat-panel digital signage, GPS en computer spraak (en vele andere) de manier waarop mensen geïnformeerd worden over noodsituaties. Met deze modernere hulpmiddelen is het mogelijk om meer specifieke instructies te geven, zodat het, in plaats van mensen alleen op de hoogte te brengen van een noodsituatie, nu mogelijk is om exacte instructies te geven over wat ze vanwege de noodsituatie moeten doen. Die instructies kunnen zelfs worden aangepast aan de speciale situatie en locatie van die mensen. Smartphones kunnen bijvoorbeeld een GPS hebben waarmee een kaart kan worden getoond van veilige gebieden (en misschien aanwijzingen om daar te komen). Zo'n kaart zou anders kunnen zijn, afhankelijk van waar de persoon zich op dat moment bevindt. In een goed systeem zouden al deze speciale waarschuwingen en instructies met slechts één enkele waarschuwing kunnen worden verzonden.

 

 
Vroeg type sirene gebruikt om te waarschuwen voor een militaire aanval