De arbeid van Herakles | reeks taken uitgevoerd door de Griekse held Herakles

Achtergrond

Stervelingen sterven, maar goden leven voor eeuwig. Herakles was deels sterveling, deels god. Zijn vader was de god Zeus en zijn moeder was de sterfelijke Alkmene. Zeus' vrouw Hera was de godin van het huwelijk. Zij haatte Herakles omdat hij een van de bastaarden van haar man was. Ze probeerde hem vele malen te doden, zelfs toen hij nog een baby was. Hij leefde ondanks Hera's vervolging en haat, en verrichtte als jongeman vele grote daden.

Herakles trouwde met Megara, de dochter van een koning. Zij werden de ouders van verschillende kinderen. Hera zorgde ervoor dat Herakles gek werd en zijn familie vermoordde. De priesteres van Delphi beval Herakles zijn neef koning Eurystheus van Tiryns te dienen als boetedoening voor deze misdaad. Eurystheus zou Herakles een reeks opdrachten voorleggen. Deze opdrachten zouden zijn ontworpen door Hera zelf in de hoop dat ze Herakles zouden doden.

 

Werken van Herakles

Er is geen vaste volgorde voor de werken. Meestal is de volgorde echter: Nemeïsche Leeuw, Lerneïsche Hydra, Cerynitische Hinde, Erymanthisch Zwijn, Augeese Stallen, Stymphalische Vogels, Kretenzische Stier, Merries van Diomedes, Gordel van Hippolyta, Vee van Geryon, Appels van de Hesperiden, en Kerberos. De volgorde is die van de metopen op de tempel van Zeus in Olympia. Deze beelden (gemaakt omstreeks 460-450 v.Chr.) werden hoog aan de buitenkant van de tempel geplaatst in een fries. Hun volgorde werd beschreven door de oude Griekse geograaf Pausanias. Enkele van deze metopen worden in dit artikel gebruikt om de Werken te illustreren. De eerste groep van zes metopen is afkomstig van de westkant van de tempel. De tweede groep van zes is van de oostkant. Sommige illustraties hier zijn afkomstig van Griekse vaasschilderingen. De Werken van Herakles werden het onderwerp van veel oude en moderne kunst, en zelfs van films als Hercules (1958) met Steve Reeves in de hoofdrol en de Walt Disney animatiefilm Hercules (1997).

Leeuw van Nemea

Een grote en gevaarlijke leeuw terroriseerde de mensen en dieren in de buurt van de stad Nemea. Wapens van ijzer, brons of steen konden de dikke huid van de leeuw niet doorboren. Eurystheus beval Herakles deze leeuw te doden en te villen.

Herakles ging naar de streek van Nemea en verbleef bij een arme man genaamd Molorchos in Kleonai. De zoon van Molorchos was door deze leeuw gedood. Molorchos wilde zijn enige ram aan Herakles offeren, maar Herakles vroeg hem dertig dagen te wachten. Als hij niet binnen dertig dagen terugkeerde, zou de ram als held aan hem worden geofferd. Keerde hij binnen dertig dagen terug, dan moest de ram geofferd worden aan Zeus de Bevrijder.

Herakles vond de leeuw buiten zijn hol op de berg Tretos. Zijn pijlen en zwaard waren nutteloos tegen het beest. Hij sloeg de leeuw met zijn knots en het dier ging zijn hol in. Herakles blokkeerde een van de twee openingen naar de grot met netten en ging vervolgens de grot binnen. Hij worstelde met de leeuw en verstikte hem. De leeuw beet een van zijn vingers af. Hij keerde terug naar de hut van Molorchos met het karkas van de leeuw op zijn rug. De twee mannen offerden aan Zeus.

Toen Herakles het dode dier aan Eurystheus voorlegde, walgde de koning ervan. Hij beval Herakles zulke dingen voortaan buiten de poorten van Tiryns te laten. Eurystheus stopte daarop een grote bronzen kruik onder de grond. Dit was de plaats waar hij zich zou verbergen wanneer Herakles terugkeerde naar de stad met een trofee van zijn arbeid. Zeus plaatste de leeuw tussen de sterren als het sterrenbeeld Leeuw.

In de toekomst zou Eurystheus alleen via Kopreus, zijn duwer, met Herakles communiceren. Herakles vilde de leeuw met een van zijn eigen klauwen. Hij droeg de huid als een soort harnas en de schedel van de leeuw als helm. Euripides schreef in zijn toneelstuk Herakles: "Eerst ontdeed hij het bos van Zeus van een leeuw, en legde zijn huid op zijn rug en verborg zijn gele haar in zijn angstaanjagende, gapende kaken."

De oorsprong van de Leeuw van Nemean is niet zeker. Sommigen zeggen dat hij de zoon was van Typhon of de Chimera en de hond Orthros. Sommigen zeggen dat de maangodin Selene de leeuw baarde en hem op aarde liet vallen bij een grot met twee monden in Nemea. Zij zette het op tegen het volk omdat het haar eredienst niet goed had nageleefd. Sommigen zeggen dat Hera Selene de leeuw liet scheppen uit zeeschuim en dat Iris, de godin van de regenboog, hem naar Nemea droeg. Anderen zeggen dat de leeuw de zoon was van de slangengodin Echidna en haar zoon, de hond Orthos. Dit zou de leeuw tot een broer van de Sfinx van Thebe maken. Hera zou de leeuw uit het oostelijke land van de Arimoi hebben gebracht en bij Nemea hebben losgelaten.

Hydra van Lerna

De Hydra ("waterslang") was een monster met vele hoofden. Ze leefde onder een plataan bij de bron die Amymone heette. Deze bron lag bij de kuststad Lerna. Zij was de nakomeling van Typhon en Echidna, en de zus van Kerebos. Hera voedde de Hydra op om Herakles te kwellen. De Hydra had een hondachtig lichaam. Zijn adem was giftig. Het hoofd in het midden van het monster was onsterfelijk - het kon niet sterven. Eurystheus beval Herakles dit monster te doden. Herakles en zijn neef Iolaos (de zoon van zijn broer Iphicles) reden in Herakles' strijdwagen naar het moeras bij Lerna. Iolaos was Herakles' wagenmenner en zijn geliefde.

Athena zei tegen Herakles dat hij het monster met vuurpijlen uit het moeras moest dwingen. Dat deed hij, maar het monster draaide zich om zijn voeten. Hij sloeg de koppen met zijn knots, maar het verpletteren van één kop deed alleen maar andere koppen uitbarsten. Een grote krab kroop uit het moeras om de Hydra te helpen. Hij beet Herakles in zijn voet. Hij verpletterde zijn schelp. Herakles riep Iolaos om hulp en hakte de hoofden van de Hydra's af met zijn zwaard. Iolaos verzegelde de nekstompen met fakkels zodat er geen andere hoofden voor in de plaats konden groeien.

De Hydra werd eindelijk gedood. Herakles sneed het onsterfelijke hoofd af en begroef het onder een zware steen in de weg. Hij doopte zijn pijlpunten in het giftige bloed van de Hydra. Ze werden dodelijk. Terug in Tiryns wilde Eurystheus dit avontuur niet tellen als een arbeid omdat Herakles de hulp van zijn neef had gehad. Hij voegde nog een Arbeid toe aan de lijst. Hera zette de krab aan de hemel als sterrenbeeld. De rivier Anigrus in Elis stonk omdat het gif van de Hydra uit de pijlen waarmee Herakles de centaur Nessus doodde in het water was gespoeld.

Stymfatische vogels

De Stymphalian Birds waren mensenetende vogels die leefden aan de oevers van het Stymphalos-meer in het noordoosten van Arcadië. De vogels waren heilig voor Ares, de god van de oorlog. Hun uitwerpselen vergiftigden het land en gewassen konden niet groeien. De vogels vielen mensen aan met hun bronzen snavels en klauwen. Ze konden met hun scherpe bronzen veren mensen en hun dieren doden.

Herakles slaagde er niet in ze met zijn pijlen te verjagen. Athena gaf hem een stel metalen castagnetten (of een rammelaar), gemaakt door de smid van de goden, Hephaestus. Herakles klom naar een rots boven het meer en maakte zoveel lawaai met de castagnetten dat de vogels tot aan het eiland Ares in de Zwarte Zee vlogen. Herakles kon er veel doden met zijn pijlen terwijl ze wegvlogen.

Sommigen zeggen dat de vogels vrouwen waren. Artemis Stymphalia heerste over de moerassen rond het meer. Haar tempel daar had afbeeldingen van jonge meisjes met de voeten van vogels. Deze meisjes lokten mannen naar hun dood in de moerassen. Ze zouden de dochters zijn van Stymphalos en Ornis. Deze twee werden door Herakles gedood toen zij hem geen eten, drinken en een plaats om te rusten wilden geven.

Kretenzische stier

De Kretenzische stier verrees uit de zee. Poseidon, de god van de zee, wilde koning Minos de stier laten offeren, maar hij was zo mooi dat Minos hem voor zichzelf hield. Hij liet hem paren met zijn koeien en offerde vervolgens een andere stier aan Poseidon. De god was boos en zorgde ervoor dat Minos' vrouw, koningin Pasiphaë, een seksueel verlangen naar het dier ontwikkelde.

Zij paarde ermee en baarde een zoon. Deze zoon was de Minotaurus, een monster met de kop van een stier en het lichaam van een man. De Kretenzische stier werd gek. Heracules ving hem door een touw om zijn hoofd en om een been te gooien. Sommigen zeggen dat hij ermee worstelde, of hem verdoofde met zijn knots.

Minos liet Heracules de stier meenemen naar Griekenland. Eurystheus wilde de stier aan Hera geven, maar zij wilde hem niet aannemen omdat Heracules hem gevangen had. Ze liet hem gaan en hij zwierf door Griekenland. Theseus van Athene veroverde hem uiteindelijk en offerde hem aan Athena, of volgens sommigen aan Apollo. De stier had zijn dagen op Kreta doorgebracht met het vernietigen van gewassen en het uitbraken van vuur.

Hind van Artemis

Toen Artemis, de godin van de jacht, een kind was, zag ze vijf hinden (vrouwelijke herten) grazen bij de rivier de Anaurus in Thessalië. Ze waren allemaal zo groot als een stier, hadden bronzen hoeven en allemaal een gouden gewei. Ze ving er vier en gebruikte ze om haar wagen te trekken. De vijfde ontsnapte aan de godin en leefde op de Keryneïsche heuvel in Arkadië. Hera was van plan deze hinde ooit tegen Herakles te gebruiken.

Eurystheus beval Herakles deze hinde te vangen en levend naar Tiryns te brengen. Het gevaar van deze arbeid lag in het achtervolgen van de hinde door woeste gebieden waarvan geen jager ooit terugkeerde. Herakles maakte een jaar lang jacht op de hinde en joeg hem door Istrië en het land van de Hyperboreanen. De hinde zocht zijn toevlucht op de berg Artemision. Herakles schoot een pijl af die de voorpoten van de hinde samenbond zonder bloed te trekken. Hij zette de hinde op zijn schouders en bracht haar terug naar Tiryns.

Artemis en Apollo hielden Herakles tegen op weg naar Tiryns. Op sommige vazen is te zien hoe Apollo met geweld probeert de hinde van Herakles af te pakken. Herakles legde de schuld van de diefstal echter bij Eurystheus. Artemis aanvaardde deze smeekbede en liet hem door. Volgens sommigen gebruikte Herakles een net om de hinde te vangen of ving hij haar toen ze onder een boom lag te slapen.

Gordel van Hippolyte

Eurystheus' dochter Admete was een priesteres van Hera. Zij wilde de gouden gordel van Hippolyte, de koningin van de Amazones. Deze gordel was een geschenk aan Hippolyte geweest van haar vader, Ares, de god van de oorlog. De Amazones waren allemaal familie van Ares. Ze haatten mannen en paarden alleen om meer vrouwelijke krijgers te maken. Jongetjes werden gedood of kreupel gemaakt. Het leven van deze vrouwen was gewijd aan de oorlog.

Herakles en zijn vrienden zeilden naar hun land Pontos aan de Zwarte Zee. De Amazones woonden aan de monding van de rivier de Thermodon. Hippolyte verwelkomde Herakles. Ze werd verliefd op zijn spieren en zijn grote roem. Ze beloofde hem de gordel als liefdesteken. Hera vermomde zich als Amazone. Ze fluisterde onder anderen dat Herakles de koningin ging ontvoeren. De Amazones vielen Herakles' schip te paard aan. Herakles doodde Hippolyte en nam de gordel mee. Veel Amazones werden gedood.

Sommigen zeggen dat Hippolyte de gordel niet wilde afstaan. Herakles gooide haar van haar paard en bedreigde haar met zijn knots. Ze wilde niet om genade vragen. Herakles doodde haar. Sommigen zeggen dat Hippolyte's zus Melanippe gevangen werd genomen. Zij werd vrijgekocht met de gordel. Sommigen zeggen dat Hippolyte zelf gevangen werd genomen en met de gordel werd vrijgekocht. Anderen zeggen dat Theseus Hippolyte gevangen nam en de gordel aan Herakles gaf. Herakles gaf de gordel aan Eurystheus, die hem aan Admete gaf.

Erymantisch zwijn

Op de berg Erymanthos leefde een groot en gevaarlijk zwijn. Eurystheus beval Herakles dit zwijn te vangen. Op de berg Erymanthos dwong Herakles met zijn geschreeuw het zwijn uit het bos. Vervolgens dreef hij het zwijn in de diepe sneeuw en sprong op zijn rug. Hij ketende het zwijn, legde het op zijn schouders en bracht het naar Eurystheus. De koning was zo bang dat hij zich verstopte in zijn bronzen kruik. Herakles liet het zwijn achter op het marktplein van Tiryns. Daarna voegde hij zich bij de Argonauten op de zoektocht naar het Gulden Vlies.

De berg Erymanthos ontleende zijn naam aan een zoon van Apollo. Aphrodite verblindde hem omdat hij haar een bad zag nemen. Apollo was woedend. Hij veranderde zichzelf in een zwijn en doodde haar vriend Adonis.

Paarden van Diomedes

Eurystheus beval Herakles hem de paarden van koning Diomedes van Thracië te brengen. De paarden van koning Diomedes waren woeste menseneters, die zich voedden met het vlees van Diomedes' onschuldige gasten. Herakles en zijn vrienden zeilden naar de kust van Thracië. Toen ze de stallen van Diomedes hadden gevonden, doodden ze de bedienden van de koning. Daarna zetten ze Diomedes voor de paarden. De dieren scheurden hem in stukken en aten hem op. De paarden werden rustig na het eten, en werden naar het schip geleid. Herakles stuurde ze naar Eurystheus.

Diomedes was de zoon van Ares, de god van de oorlog, en de koning van de Bistonen, een Thracische stam van oorlogszuchtige mensen. Op reis in verband met deze arbeid bezocht Herakles koning Admetos. Zijn vrouw Alcestis was net gestorven. Herakles worstelde met de Dood om Alcestis en hij won. Alcestis kwam weer tot leven. Deze gebeurtenis is de basis voor Euripides' toneelstuk Alcestis. Eurystheus droeg de wilde paarden op aan Hera. Ze zouden gefokt zijn tot in de tijd van Alexander de Grote.

Volgens een ander verhaal nam Herakles de paarden gevangen en dreef ze naar zijn schip. Diomedes en zijn mannen achtervolgden de dieven. Herakles en zijn vrienden verlieten het schip om tegen de koning en zijn mannen te vechten. De paarden van Diomedes werden achtergelaten bij Abderos, de mannelijke minnaar van Herakles. De paarden aten hem op. Herakles bouwde de stad Abdera in zijn nagedachtenis. Het was na deze arbeid dat Herakles zich aansloot bij de zoektocht naar het Gulden Vlies. Hij haakte af toen zijn minnaar Hylas op een vreemd eiland verdwaalde. Sommigen zeggen dat Herakles doorging naar Kolchis en zich weer aansloot bij de Zoektocht. Anderen zeggen dat hij terugkeerde naar Tiryns en de Werken.

Vee van Geryon

Geryon was een zeer sterke reus met drie lichamen, zes handen en drie hoofden. Hij was de koning van Tartessus in Spanje. Hij had vleugels, en de afbeelding op zijn schild was een adelaar. Hij woonde op een eiland dat Erytheia heette. Dit eiland lag ver naar het westen in Okeanos, de rivier die de aarde omcirkelt. s Nachts voer de zon in een gouden beker over deze rivier.

Geryon had grote kuddes vee. Ze werden bewaakt door Eurytion, Geryons dienaar, en een enorme tweekoppige hond genaamd Orthrus, de nakomeling van Typhon en Echidna. Koning Eurystheus beval Herakles het vee van Geryon te vangen.

Herakles doorkruiste de Libische woestijn. Bij het smalle kanaal dat Europa en Afrika scheidt, bouwde hij de Zuilen van Herakles. De Zon was heet en Herakles dreigde hem neer te schieten met zijn boog en pijlen. De Zon vroeg hem dit niet te doen. Herakles stemde toe. Hij leende de Gouden Beker van de Zon en zeilde ermee weg. De Titaan Oceanus testte Herakles' zeemanschap door hevige golven te veroorzaken. Herakles dreigde Oceanus ook neer te schieten. Oceanus kalmeerde de golven. Sommigen zeggen dat Herakles in een urn voer en zijn leeuwenhuid als zeil gebruikte.

Op Geryons eiland doodde Herakles de tweekoppige hond Orthos en de dienaar Eurytion, die de hond probeerde te helpen. Herakles dreef het vee naar de Gouden Beker toen Geryon verscheen, klaar om te vechten. Herakles schoot hem neer en voer weg met het vee. Herakles beleefde vele avonturen bij zijn terugkeer naar Griekenland. Aan de Griekse kust stuurde Hera kuddevliegen om de kudde vee ver te drijven. Herkales wist er een paar te vangen en die presenteerde hij aan Eurystheus. Deze offerde ze aan Hera.

Appels van de Hesperiden

Hera kreeg gouden appels cadeau toen ze trouwde. Ze plantte ze in haar tuin ver in het westen bij de berg Atlas. Op deze berg hield de Titaan Atlas de hemel op zijn schouders. Hij werd gestraft omdat hij samen met de andere Titanen oorlog had gevoerd tegen Zeus. Toen Hera hoorde dat zijn dochters uit de tuin stalen, stuurde zij een draak met honderd koppen, Ladon genaamd, naar de tuin om de appels te beschermen. Ook drie nimfen, de Hesperiden genaamd, bewaakten de appels.

Eurystheus wilde dat Herakles hem drie gouden appels zou brengen. Herakles ging op weg. De riviergod Nereus weigerde hem aanwijzingen te geven en veranderde telkens van gedaante. Herakles bond hem vast aan een boom tot hij de weg vertelde. In de Kaukasus bevrijdde Herakles de Titaan Prometheus, de vuurbrenger, uit zijn ketenen. Prometheus waarschuwde Herakles de appels niet zelf te plukken, maar iemand anders te vragen het te doen.

Herakles vroeg Atlas de appels te plukken. De Titaan stemde toe, maar alleen als Herakles de draak zou doden en daarna de hemel op zijn schouders zou nemen. Herakles doodde de draak en nam de hemel op zijn schouders. Atlas plukte de appels, maar weigerde de hemel weer te nemen. Hij was graag vrij. Herakles bedroog hem. Hij vroeg Atlas de hemel te nemen - alleen voor een moment - terwijl hij een kussen op zijn schouders legde. Atlas nam de hemel. Herakles nam de appels en ging op weg naar Tiryns. Eurystheus wist niet wat hij met de appels moest doen. Hij gaf ze aan Herakles. Athena bracht de appels terug naar de tuin, omdat ze toch van de goden waren.

Kerberos

Eurystheus beval Herakles hem Kerberos te brengen, een driekoppig hondachtig monster met een drakenstaart en een manen van giftige slangen. Het bewaakte de ingang van de Onderwereld. De drie hoofden konden het verleden, het heden en de toekomst zien. Sommigen zeggen dat ze stonden voor geboorte, jeugd en ouderdom. Kerberos liet de doden toe in de Onderwereld, maar wie probeerde te vertrekken werd opgegeten. Kerberos was de nakomeling van Echidna, een monster deels vrouw/deels slang, en Typhon, een vuurspuwende reus. De broer van Kerberos was de tweekoppige hond Orthrus.

Herakles' eerste stap was het ondergaan van de Mysteriën van Eleusis. Deze riten zouden hem beschermen in het land van de doden. Ze zouden hem ook reinigen van de afslachting van de Centauren. Athena en Hermes begeleidden Herakles naar de Onderwereld. Hij werd in Charons boot over de rivier de Styx gebracht. Aan de overkant ontmoette hij de Gorgon Medusa. Zij was een onschuldig spook en hij passeerde haar zonder problemen. Hij ontmoette Meleagros en bood aan te trouwen met zijn zus, Deianeira. Uiteindelijk deed hij dat. Toen Herakles Hades om Kerberos vroeg, stond Hades hem toe het monster te nemen, maar alleen als hij dat kon doen zonder zijn wapens te gebruiken. Herakles worstelde met het monster en verstikte het. Toen het monster zich gewonnen gaf, leidde hij het weg.

Toen ze het aardoppervlak naderden, gooide Kerberos met zijn drie hoofden omdat hij het zonlicht haatte. Zijn spuug vloog alle kanten op. Uit dat spuug groeide de giftige plant, aconiet. Toen Heracles in Tiryns aankwam, bracht Eurystheus een offer. De koning gaf de beste stukken vlees aan zijn verwanten en slechts een slavenportie aan Herakles. Herakles was woedend over deze belediging en doodde de drie zonen van Eurystheus. Eurystheus was doodsbang toen hij Kerberos kreeg en verstopte zich in zijn bronzen kruik. Herakles bracht Kerberos terug naar de Onderwereld. Volgens een ander verslag ontsnapte het monster. Deze arbeid is in sommige verslagen de twaalfde en laatste arbeid.

Stal Augeian

Koning Augeias van Elis woonde aan de westkust van de Peloponnesos. Hij was een zoon van Helios, de zonnegod. Men zei dat de stralen van de zon in zijn ogen schenen. Augeias had veel vee. Zijn dieren waren altijd gezond en brachten veel jongen ter wereld. Zijn stallen waren in jaren niet schoongemaakt en zaten vol met dierlijk afval. Ook de valleien lagen vol afval. De geur van dit afval vergiftigde het land. Eurystheus beval Herakles de stallen in één dag schoon te maken. Hij vond het een prettige gedachte dat Herakles zulk vuil werk deed.

Herakles ging naar Elis. Hij vertelde Augeias niet dat Eurystheus hem had opgedragen de stallen schoon te maken, maar maakte een afspraak met Augeias. Hij beloofde de stallen schoon te maken als Augeias hem wat van zijn vee zou geven. De overeenkomst werd gesloten. Augeias' zoon Phyleos trad op als getuige. Herakles ging aan het werk. Eerst maakte hij twee gaten in de stenen fundering van de stallen. Daarna veranderde hij de paden van de Alpheios en Peneios rivieren. De rivieren stroomden door het ene gat en uit het andere. Zo werden de stallen schoongespoeld.

Augeias vernam van Eurystheus' dienaar Copreus dat Eurystheus Herakles had opgedragen de stallen schoon te maken. Hij wilde zich niet houden aan de afspraak die hij met Herakles had gemaakt. Herakles bracht de zaak voor de rechter. Phyleos werd voor de rechtbank geroepen en vertelde de waarheid over de overeenkomst. Augeias was zo kwaad dat hij zijn zoon en Herakles uit het land verdreef. Terug in Tiryns zei Eurystheus dat de arbeid niet telde omdat Herakles een overeenkomst had gesloten met Augeias. Eurystheus dacht ook dat de riviergoden het werk echt hadden gedaan.

Deze arbeid was de laatste die in het fries op de tempel van Zeus in Olympia werd voorgesteld. Het was belangrijk voor de Grieken omdat Herakles op een dag oorlog voerde tegen Augeias en hem versloeg. Herakles legde vervolgens het Olympisch heiligdom aan in het land van koning Augeias en begon met de Olympische Spelen. Er werd gezegd dat Menedemus van Elis Herakles advies gaf over deze arbeid en dat de held de hulp had van zijn neef Iolaos. Terwijl Augeias en Herakles hun overeenkomst sloten, viel Phaeton, een van de twaalf witte stieren van Augeias, Herakles aan. Deze witte stieren bewaakten al het vee tegen wilde dieren. Phaeton dacht dat de held een leeuw was. Herakles dwong de stier ter aarde door zijn hoorn te verdraaien. Herakles zou de dochter van Augeias krijgen als onderdeel van de overeenkomst, maar dat deed hij niet. Dit werd gegeven als een reden om later oorlog te voeren tegen Augeias. Hij zou ook Augeias' slaaf worden als het werk niet in één dag klaar was.

 
Herakles en Kerberus op een Attische amfoor met rode figuren, gemaakt tussen 530-520 v.Chr.  


Herakles breekt met een koevoet een gat in de fundering van de stal terwijl Athena met haar speer naar de plek wijst in een metope uit de Tempel van Zeus in Olympia.  


Herakles heeft Eurytion gedood en ontmoet Geryon op een amfoor van ongeveer 540 v.Chr.  


Atlas geeft de appels aan Herakles in een metope uit de tempel van Zeus in Olympia omstreeks 460 v.Chr.  


Paardenhoofd op een Attische amfoor met zwarte figuren, circa 550 v.Chr.  


Herakles en een Amazone op een amfoor, circa 530 v.Chr.-520 v.Chr.  


Herakles houdt het zwijn vast boven Eurystheus die zich met Iolaos (rechts) en Hermes (links) in zijn kruik verstopt van een amfoor met zwarte figuren, circa 525 v.Chr.  


Artemis en Apollo proberen de hinde van Herakles af te pakken terwijl Athena toekijkt op een amfoor uit ongeveer 530 v.Chr.-520 v.Chr.  


Athena en Herakles op een metope die de Stymphalische vogels voorstelt uit de tempel van Zeus in Olympia omstreeks 460 v.Chr.  


Heracules en de Kretenzische stier in een metope uit de tempel van Zeus in Olympia omstreeks 460 v.Chr.  


Athena, Herakles, de Krab, de Hydra, Iolaos en een onbekend personage (mogelijk Zeus) op een amfoor van 540-2020.  


Herakles en de Leeuw van Nemean op een metope uit de tempel van Zeus in Olympia omstreeks 460 v.Chr.  

Meer lezen

• Burkert, Walter (1985), Greek Religion, Cambridge, Mass.: Harvard University Press.