Boris Johnson | de premier van het Verenigd Koninkrijk

Vroeg leven en onderwijs

Boris Johnson werd geboren in het Weill Cornell Medical Center in Upper East Side in New York City, New York. Hij is de oudste van de vier kinderen van Stanley Johnson. Stanley is een voormalig conservatief lid van het Europees Parlement. Hij was ook medewerker van de Europese Commissie en de Wereldbank. De moeder van Boris Johnson is de schilderes Charlotte Fawcett (later Wahl). Zij is de dochter van Sir James Fawcett, een prominent advocaat en voorzitter van de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens.

Voorouders

Van vaderskant is Johnson de achterkleinzoon van Ali Kemal. Kemal was een liberale Turkse journalist en minister van Binnenlandse Zaken in de regering van Damat Ferid Pasja, grootvizier van het Ottomaanse Rijk. Hij werd vermoord tijdens de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de grootvader en oudtante van Boris erkend als Britse onderdanen. Zij namen de meisjesnaam van hun grootmoeder Johnson aan. Johnson heeft zichzelf vanwege zijn kosmopolitische afkomst omschreven als een "eenmanssmeltkroes". Zijn voorouders waren moslims, joden en christenen als men zijn overgrootouders meetelt. Zijn grootmoeder van moederskant, Marie Louise de Pfeffel, was een afstammeling van prins Paul van Württemberg. Dit kwam door de relatie van de prins met een Duitse actrice. Johnson stamt via prins Paul af van koning George II van Groot-Brittannië. Johnson stamt ook af van alle voorgaande Britse koningshuizen via George's betovergrootvader, koning James I van Engeland.

Johnson en zijn familie gingen kort na zijn geboorte terug naar Engeland omdat zijn moeder haar examens in Oxford moest afleggen. Johnsons zus Rachel werd een jaar later geboren. Als kind was Boris Johnson ernstig (slecht) doof. Hij onderging vele operaties om trommels in zijn oren te laten zetten. Naar verluidt was hij als kind vrij stil. Hij kreeg zijn opleiding aan de Europese School in Brussel, Ashdown House en vervolgens aan het Eton College. In Eton was hij een King's Scholar. Hij studeerde klassieke talen aan het Balliol College in Oxford. Hij was een Brackenbury scholar. Bij zijn tweede poging werd hij verkozen tot voorzitter van de Oxford Union. Radek Sikorski zei dat Johnson handelde als een aanhanger van de Sociaal Democratische Partij om het voorzitterschap van de Unie te winnen, omdat de partij populair was aan de universiteit. Johnson zegt van niet, hij was slechts de voorkeurskandidaat van de SDP. Samen met David Cameron was hij lid van de Bullingdon Club van Oxford. De club is een studenteneetvereniging die bekend staat om zijn rauwe feesten.

 

Persoonlijk leven

In 1987 trouwde Johnson met Allegra Mostyn-Owen. Het huwelijk duurde minder dan een jaar. Het werd in 1993 ontbonden. Later dat jaar trouwde hij met de advocate Marina Wheeler. Wheeler is de dochter van journalist en omroeper Sir Charles Wheeler en zijn Sikh Indiase vrouw, Dip Singh. De families Wheeler en Johnson kennen elkaar al vele jaren. Marina Wheeler zat tegelijk met Boris Johnson op de Europese School in Brussel. Zij hebben twee zonen - Theodore Apollo (geboren in 1999) en Milo Arthur (geboren in 1995) - en twee dochters - Lara Lettice (geboren in 1993) en Cassia Peaches (geboren in 1997).

In 2016 deed Johnson afstand van zijn Amerikaanse staatsburgerschap. Hij was Amerikaan omdat hij in New York was geboren. In 2018 kondigden Johnson en Wheeler hun scheiding aan en scheidden al snel in 2020. Hij ontwikkelde later een relatie met Carrie Symonds rond dezelfde tijd dat hij scheidde van Wheeler. Zij verloofden zich eind 2019. Hun eerste zoon werd geboren op 29 april 2020 in Londen. Zijn naam is Wilfred Lawrie Nicholas Johnson. Symonds en Johnson trouwden in mei 2021. Ze kregen hun tweede kind, een dochter, op 9 december 2021. Haar naam is Romy Iris Charlotte Johnson.

 

Politieke carrière

Johnson stelde zich kandidaat als parlementslid voor Clwyd South bij de algemene verkiezingen van 1997. Hij verloor de verkiezingen. In 2001 werd hij verkozen tot parlementslid voor Henley. Hij verving Michael Heseltine. In 2004 werd hij schaduwminister voor de kunsten nadat Nick Hawkins (de schaduwwoordvoerder binnenlandse zaken) ontslag had genomen. Vanaf november 2003 was Johnson vice-voorzitter van de Conservatieve Partij. Hij legde de nadruk op campagne voeren. Johnson werd in november 2004 uit deze hoge functies ontslagen. Hij werd beschuldigd van liegen tegen Michael Howard over een vier jaar durende buitenechtelijke affaire met Petronella Wyatt, de New Yorkse correspondente en voormalige adjunct-hoofdredacteur van The Spectator. Johnson zei dat de beschuldigingen niet waar waren. Hij zei dat ze "een omgekeerde piramide van onzin" waren. Howard ontsloeg Johnson echter omdat hij geloofde dat persberichten aantoonden dat Johnson had gelogen, en niet vanwege de affaire zelf.

De nieuwe conservatieve leider David Cameron benoemde hem op 9 december 2005 tot schaduwminister voor Hoger Onderwijs. Johnson nam kort daarna ontslag als redacteur van The Spectator. Op 2 april 2006 meldde het News of the World dat Johnson opnieuw een buitenechtelijke affaire had gehad. Volgens hen ging het om een affaire met journaliste Anna Fazackerley van de Times Higher Education Supplement. Op een video is te zien hoe hij uit haar flat komt en naar haar zwaait in een taxi. Tijdens een toespraak aan de Universiteit van Exeter over studiefinanciering zou Johson grappige opmerkingen hebben gemaakt over zijn dankbaarheid jegens het publiek voor het feit dat hij tijdens de toespraak "geen andere zaken aan de orde heeft gesteld". Dit kan een verwijzing zijn geweest naar de beschuldigingen over de tweede affaire. Volgens een bericht in The Times zag Cameron de mogelijke affaire als een privé-aangelegenheid. Hij zei dat Johnson er zijn baan niet door zou verliezen.

Burgemeestersverkiezingen Londen 2008

Johnson vertelde de pers op 16 juli 2007 dat hij zich mogelijk kandidaat stelt voor de Londense burgemeestersverkiezingen in 2008. Volgens berichten verklaarde hij dat "de kans te groot en de prijs te mooi is om te missen ... de kans om Londen te vertegenwoordigen en voor de Londenaren te spreken". Hij nam ontslag als schaduwminister voor hoger onderwijs. Een openbare voorverkiezing in Londen leverde hem 75% van de stemmen op. Hij werd bevestigd als de conservatieve kandidaat op 27 september 2007.

 
Johnson als burgemeester van Londen  

Burgemeester van Londen

Verbod op alcoholgebruik in het openbaar vervoer

Op 7 mei 2008 zei Johnson dat hij het drinken van alcohol in het Londense vervoer wilde verbieden (stoppen). Dit zou op 1 juni ingaan. Jeroen Weimar, Transport for London's director of transport policing and enforcement, zei dat dit redelijk was. Hij zei dat mensen voorzichtiger moeten zijn in treinen. Het verbod gold aanvankelijk voor de London Underground, bussen, DLR en Croydon Trams. De London Overground werd later in juni 2008 toegevoegd. Volgens persberichten gold het verbod voor "stations in de hele hoofdstad". Er werd niet vermeld of dit ook de stations van de National Rail omvatte - in het bijzonder de stations die niet bediend worden door de TfL-lijnen waarop alcohol verboden is.

Duizenden drinkers maakten gebruik van de metro op de laatste avond waarop alcohol was toegestaan om de gebeurtenis te vieren. Zes Londense metrostations moesten sluiten vanwege de overlast. Drinkers vielen een aantal personeelsleden en de politie aan. De politie verrichtte 17 arrestaties. Drinkers beschadigden verschillende treinen. De treinen werden uit de dienst genomen.

Olympische Spelen 2008

Johnson was aanwezig bij de sluitingsceremonie van de Olympische Spelen van 2008 in Peking. Hij was de vertegenwoordiger van Londen om de Olympische vlag in ontvangst te nemen van Guo Jinlong, de burgemeester van Peking. Dit was om Londen formeel aan te kondigen als Olympische gaststad voor 2012. Volgens de Chinese media was hij "onbeleefd, arrogant en respectloos" omdat hij de Olympische vlag met één hand in ontvangst nam, zijn handen in zijn zakken stak en zijn jasje niet dichtknoopte. Later, op een feestje in het London House in Beijing, hield Johnson een toespraak waarin hij verklaarde dat "pingpong thuiskomt".

 

MP (sinds 2015)

In augustus 2014 zei Johnson dat hij zich bij de algemene verkiezingen van 2015 kandidaat zou stellen voor de Conservatieven in Uxbridge en South Ruislip. Hij werd de kandidaat van de partij in september. Bij de algemene verkiezingen van mei 2015 won Johnson de verkiezingen. Hij werd parlementslid. Sommigen dachten dat hij zich kandidaat stelde om David Cameron te vervangen als premier van het Verenigd Koninkrijk.

Brexit

In februari 2016 steunde Johnson Vote Leave voor het referendum over het lidmaatschap van de Europese Unie in het Verenigd Koninkrijk. Nadat Johnson zei dat hij de Europese Unie wilde verlaten, daalde de Brexit-goedkeuring met bijna 2% tot het laagste niveau sinds maart 2009.

Op 22 juni 2016 zei Johnson in een televisiedebat voor een 6000-koppig publiek in Wembley Arena dat 23 juni "de onafhankelijkheidsdag van Groot-Brittannië" zou kunnen zijn. David Cameron, de toenmalige Britse premier, sprak over de bewering van Johnson. Hij zei: "het idee dat ons land niet onafhankelijk is, is onzin. Dit hele debat toont onze soevereiniteit aan."

David Cameron trad af als premier nadat het Verenigd Koninkrijk had gestemd om de Europese Unie te verlaten. Johnson was de favoriet om de nieuwe premier te worden. Johnson kondigde echter aan dat hij zich niet kandidaat zou stellen bij de verkiezingen voor het leiderschap van de Conservatieven.

Minister van Buitenlandse Zaken (2016-2018)

Theresa May werd leider van de Conservatieve Partij en premier. In juli 2016 benoemde zij Johnson tot minister van Buitenlandse en Gemenebestzaken. Velen zagen dat deze benoeming zijn politieke macht verzwakte. Barack Obama had kritiek op Johnson nadat Johnson een racistische opmerking had gemaakt tegen Obama. Dit was nadat Obama had gezegd dat hij wilde dat het Verenigd Koninkrijk in de Europese Unie bleef.

In mei 2018 steunde Johnson de nucleaire overeenkomst met Iran. Dit is iets wat president Donald Trump niet steunde. Na de vergiftiging van Sergej en Joelia Skripal in Salisbury vergeleek Johnson Vladimir Poetin met Adolf Hitler.

Johnson is tijdens zijn politieke loopbaan beschuldigd van seksisme, corruptie en racisme.

Johnson trad in juli 2018 af als minister van Buitenlandse Zaken. Dit was nadat de Brexit-akkoorden van premier Theresa May waren mislukt.

 
Johnson spreekt in Westminster Abbey  

Minister-president (2019-2022)

2019 leiderschapsrace

Op 16 mei 2019 kondigde Johnson zijn plannen aan om zich kandidaat te stellen voor het premierschap en het leiderschap van de Conservatieve Partij bij de verkiezingen van 2019. Hij kwam door de eerste stemronde met 114 Conservatieve parlementsleden die op hem stemden. Later won hij alle volgende stemrondes met grote cijfers. Hij maakte deel uit van de laatste twee kandidaten met Jeremy Hunt op 20 juni.

De stemming voor de leden werd afgesloten op 22 juli. De uitslag werd op 23 juli bekendgemaakt. Johnson werd verkozen tot leider met 92.153 stemmen (66,4%) tegen 46.656 stemmen (33,6%) van Hunt. Hij verving Theresa May formeel als premier op 24 juli na een ontmoeting met de koningin.

algemene verkiezingen 2019

Op 29 oktober 2019 kondigde Johnson aan dat de volgende algemene verkiezingen op 12 december 2019 zouden plaatsvinden. Hij wilde dat de Conservatieven een meerderheid in het parlement zouden behalen om een Brexit-wet aan te nemen. Het verkiezingsresultaat was een verpletterende overwinning van de Conservatieven. Zij wonnen met een totale meerderheid van ongeveer 80 zetels. Het resultaat was het slechtste voor de Labourpartij sinds 1935.

Partygate

In december 2021 werd bekend dat Johnson tijdens COVID-vergrendelingen kantoorfeesten had gehouden in Downing Street 10. Aanvankelijk ontkende Johnson dat hij tijdens de lockdowns feestjes had gehouden.

Op 10 januari 2022 meldde ITV News dat een gepland feest had plaatsgevonden op 20 mei 2020. In die tijd mochten mensen buitenshuis niet meer dan één persoon van buiten hun huishouden ontmoeten. Twee dagen later verontschuldigde Johnson zich tegenover parlementsleden in het Lagerhuis voor het "bijwonen van een evenement in de tuin van Downing Street tijdens de eerste lockdown". Sommige conservatieven bekritiseerden Johnson en wilden dat hij zou aftreden. Een politieonderzoek naar de partijen werd aangekondigd. Op 12 april kregen Johnson, zijn vrouw Carrie en minister van Financiën Rishi Sunak een boete voor het overtreden van de COVID-protocollen.

Motie van wantrouwen en ontslag

Op 6 juni 2022 werd Johnson geconfronteerd met een motie van wantrouwen nadat ten minste 54 conservatieve parlementsleden een brief hadden gestuurd om hem uit zijn functie te ontheffen. Hij overleefde de motie om premier te blijven met een marge van 59% tegen 41%.

Een maand later namen echter veel kabinetsleden ontslag als protest tegen Johnsons leiderschap vanwege zijn aanpak van het Chris Pincher-schandaal, zoals Sajid Javid en Rishi Sunak. Op 7 juli 2022 kondigde Johnson zijn ontslag aan als premier en leider van de Conservatieve Partij.

Op 6 september 2022 werd hij vervangen door Liz Truss.

 
Johnson ondertekent Brexit-wet  

Post-premierschap

Nadat Liz Truss op 20 oktober 2022 haar aftreden als partijleider van de Conservatieven aankondigde, leidde dit tot een nieuwe verkiezing voor het leiderschap. Johnson werd gezien als koploper om Truss te vervangen en was de derde favoriet om te winnen. De volgende dag was hij de tweede favoriet met een kans van 35% om te winnen en meer dan 50 parlementsleden steunden hem. Op 23 oktober besloot Johnson zich echter niet kandidaat te stellen.