Nederlands

Geschiedenis

Nederlands is een West-Germaanse taal De West-Germaanse tak is verdeeld in Engels, Fries, Duits en Nederlands. Daarom lijkt het Nederlands qua woordenschat en grammatica erg op het Engels, hoewel het meer op het Duits lijkt dan op het Engels.

De Noord-Germaanse talen Deens, Noors, Zweeds en IJslands behoren ook tot de Germaanse taaltak. Het Nederlands lijkt in sommige gevallen ook op deze talen.

Het Nederlands van vóór 1170 wordt Oudnederlands genoemd. Het Nederlands tussen 1170 en 1500 wordt Middelnederlands genoemd, dat ook wel Diets wordt genoemd. Daarom wordt Nederlands in het Engels Dutch genoemd. Het woord "Nederlands" zelf is afkomstig van het Proto-Germaanse woord theodiscus, dat "taal van het gewone volk" betekent en dat in die tijd ook werd gebruikt om te verwijzen naar de Duitsers en hun taal. In de loop van de tijd is het moderne Engelse gebruik nu gebruikt om te verwijzen naar die van Nederland en niet naar die van de Duitsers. Het Nederlandse woord voor Duits, Duits, komt van dezelfde oorsprong.

Het oudst bekende Nederlandse boek is Wachtendonckse Psalmen, dat in 900 werd geschreven. De eerste Nederlandse schrijver die we bij naam kennen is Hendrik van Veldeke, die rond 1150 werd geboren.

Brieven

Het Nederlands gebruikt hetzelfde romeinse alfabet (letters) als het Engels.

Klinkers

Opmerking: De e kan ook een schwa zijn (zoals in de)

• oe - zoals de "ou" in jou
• eu - zoals de Franse "eu" in fleur
• ui - typisch Nederlandse klank, maar bijna identiek aan het Franse woord oeuil (= oog)
• ou/au - zoals in klank
• ij/ei - typisch Nederlands geluid, hetzelfde als "ej" in het esperanto (niet in het Pools)
• aai - zoals de "i" in ijs
• eeuw - typisch Nederlands geluid
• ieuw - een beetje zoals "iew" in uitzicht

Open en gesloten lettergrepen

De manier waarop klinkers worden uitgesproken, hangt af van het feit of de lettergreep open of gesloten is. Als een lettergreep open is, worden korte geschreven klinkers als lange klinkers uitgesproken. Korte geschreven klinkers worden alleen kort uitgesproken als de lettergreep gesloten is. Voorbeeld:

Het woord praten kan worden verdeeld in 2 lettergrepen: Pra|ten. Omdat pra open is, wordt de a uitgesproken als aa.

Het woord plat heeft maar één lettergreep, en de a is dus kort (gewoon a).

Er is echter een uitzondering op deze regel. Dit is de "e". De "e" kan namelijk ook een "stomme e" (Schwa) zijn (IPA-teken ə). In de meeste woorden, waar een open lettergreep eindigt op e is het een korte e. Daarom worden open lettergrepen met een lange e (ee) geschreven als ee. Voorbeeld:

Het woord "me" bevat een e en wordt niet uitgesproken als "mee". (Mee heeft een heel andere betekenis).

Er zijn echter ook uitzonderingen op deze regel. Dit is te zien in het woord meenemen. Dit woord kan in drie lettergrepen worden verdeeld: mee|ne|men. De e's in de eerste twee lettergrepen zijn lang, maar de laatste is een stomme e.

De stomme e komt ook voor in de uitgang van werkwoorden (meestal -en).

Medeklinkers

• b
• c
• d
• f
• g/ch - niet uitgesproken als de Engelse G; de Nederlandse G wordt achter in de keel uitgesproken met een "schrapende" klank. In het zuiden van Nederland wordt de G anders uitgesproken (zogenaamde zachte G) dan in het noorden (harde G).
• h
• j - zoals "y" in jou
• k
• l
• m
• n
• p
• q - slechts zelden gebruikt; uitgesproken als k
• r - niet zoals in het Engels; de Nederlandse R is een meer rollende R
• s
• t
• v
• w
• x - slechts zelden gebruikt, meestal in vreemde woorden, uitgesproken als ks
• z

Opmerking: In woorden die eindigen op "-d", wordt de "-d" uitgesproken als "-t".

Grammatica

De grammatica van het Nederlands is enigszins anders dan die van het Engels. De volgorde waarin woorden in zinnen worden gezet, is anders in complexe zinnen. De meest eenvoudige zinsconstructie is "Onderwerp - Werkwoord". De Nederlandse taal kent weinig grammaticale tijden. De meest gebruikte zijn:

• onvoltooide tegenwoordige tijd (present simple)
• onvoltooide verleden tijd (past simple)
• voltooide tegenwoordige tijd (present perfect)
• voltooide verleden tijd (past perfect)

Onvoltooid tegenwoordige tijd

De meest eenvoudige werkwoordstijd is de onvoltooide tegenwoordige tijd (ott; present simple). De ott wordt gebruikt als iets nu gebeurt, of regelmatig (zoals: Hij eet regelmatig (Hij eet regelmatig)). De meeste werkwoorden worden vervoegd (veranderd) in een regelmatige vorm (deze werkwoorden worden regelmatige werkwoorden genoemd). De woordstam van het werkwoord blijft in alle vervoegingen (veranderingen) bestaan. De juiste manier om dit te doen is

Opmerking*: De stam van een werkwoord is de infinitief van het werkwoord zonder de laatste -en. In sommige werkwoorden is de eerste lettergreep open, en elke klinker is dus lang. De stam verandert in een geschreven lange klinker. Dus de stam van lopen wordt lus. Als dan de -en aan de stam wordt toegevoegd (bijvoorbeeld met wij), wordt de geschreven vorm weer kort (maar wordt nog steeds uitgesproken als een lange klinker).

Onvoltooid verleden tijd

De verleden vorm van de ott is de onvoltooid verleden tijd (ovt; past simple). De manier waarop werkwoorden worden vervoegd (veranderd) in de ovt is niet gemakkelijk te begrijpen, en wordt vaak verward. Dit komt omdat sommige werkwoorden worden vervoegd door een D toe te voegen, terwijl andere worden vervoegd door een T toe te voegen. Een manier om dit probleem op te lossen is het zgn. 't kofschip. Als het werkwoord zonder -en (de stam in de meeste werkwoorden, maar niet altijd) eindigt op een medeklinker die ook in "'t kofschip" staat, wordt het werkwoord veranderd met een T. Voorbeeld:

Het werkwoord praten wordt veranderd met een T, omdat prat eindigt op een T.

Het werkwoord kan nu als volgt worden veranderd:

Er zijn echter woorden in "'t kofschip" die niet zo gemakkelijk zijn. Dit is bijvoorbeeld het geval bij het woord vrezen. De stam van het werkwoord is vrees, dus het lijkt erop dat het werkwoord veranderd is met een T. Dit is niet waar (het is veranderd met een D), want vrezen min -en is vrez. De Z staat niet in "'t kofschip", dus is het werkwoord veranderd met een D.

Het werkwoord kan nu als volgt worden veranderd:

Voortzettende werkwoorden

Hoewel de Nederlanders een soort present continuous hebben (de -ing vorm van werkwoorden in het Engels), gebruiken ze die niet veel. Voorbeeld:

De zin "ik eet", is in het Nederlands "Ik eet", wat letterlijk "ik eet" betekent.

De tegenwoordige tijd in het Nederlands zou zijn "Ik ben etende", maar dit wordt bijna nooit gebruikt.

Eigenlijk zijn er drie soorten ononderbroken werkwoorden in het Nederlands.

1. Het eerste type is een vorm van het werkwoord zijn (to be) met het eigenlijke ononderbroken werkwoord. Dit wordt gedaan, door de toe te voegen aan de infinitief. Het is niet verkeerd om dit in het Nederlands te gebruiken, maar het zal heel vreemd klinken. Het wordt alleen gebruikt in zeer formele teksten.
2. Het tweede type is een type waarbij het werkwoord eigenlijk als een bijwoord fungeert. Afhankelijk van het onderwerp, wordt het werkwoord veranderd door een "d" of "de" toe te voegen aan de infinitief. Het werkwoord heeft dan de functie van terwijl..... Een voorbeeld: Hij liep drinkend de supermarkt uit. In het Engels is dit Hij liep de supermarkt uit, terwijl hij dronk .
3. Het derde type is een type dat veel gebruikt wordt. Het gebruik van dit type kan worden vergeleken met het Engelse type continue. Het wordt gebruikt wanneer iets gedaan wordt, op dat moment, maar nog niet voltooid is. Het wordt gevormd door een vorm van zijn + aan het + de infinitief. Voorbeeld: Ik ben aan het lopen, wat betekent dat ik aan het lopen ben (op dit moment).

Voorbeelden

hallo (hello)
Ik heet ... (my name is...)
Ik hou van je (I love you)
ja (yes)
nee (no)

Nummers

een (one)
twee (two)
drie (three)
vier (four)
vijf (five)
zes (six)
zeven (seven)
acht (eight)
negen (nine)
tien (ten)
elf (eleven)
twaalf (twelve)

Bij getallen met drie cijfers (bijv. 100) veranderen de Nederlanders de u in o en vervangen ze 1 van de r'en. Voorbeeld:

Het getal 100 wordt: honderd, wat letterlijk honderd betekent.

Basis Nederlandse uitdrukkingen