In re Gault

Geschiedenis

In de vier jaar voordat het Hooggerechtshof In re: Gault besliste, besliste het Hof ook in enkele andere zeer belangrijke zaken over de rechten van een eerlijk proces - de rechten die mensen hebben wanneer zij van een misdrijf worden beschuldigd. Deze arresten waren echter niet van toepassing op kinderen die door jeugdrechtbanken werden berecht. De zaak werd bepleit door Norman Dorsen ten gunste van de minderjarigen.

Rechten voor volwassenen

Grondwettelijke rechten

Het Zesde Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten zegt: "In alle strafrechtelijke vervolgingen heeft de beschuldigde het recht op ... bijstand van een raadsman voor zijn verdediging." ("Counsel" is een juridisch woord voor "advocaat.")

Het Veertiende Amendement zegt ook dat geen enkele staat iemands "leven, vrijheid of eigendom mag ontnemen, zonder behoorlijke rechtsgang; noch mag iemand ... de gelijke bescherming van de wet worden ontzegd."

Zaken van het Hooggerechtshof

Op basis van deze twee amendementen heeft het Hooggerechtshof deze richtinggevende zaken beslist:

• Gideon v. Wainwright, 372 U.S. 335 (1963): Het Hof oordeelde dat het hebben van een advocaat noodzakelijk is voor een eerlijk proces. Het Hof bepaalde dat elke verdachte die van een misdrijf wordt beschuldigd recht heeft op een advocaat. Als de gedaagde geen advocaat kan betalen, moet de staat hem een gratis advocaat toewijzen.
• Miranda v. Arizona, 384 U.S. 436 (1966): Wanneer een persoon wordt gevraagd of hij een misdaad heeft begaan, hoeft hij niet te antwoorden. Zij kunnen niet in de problemen komen als zij geen antwoord geven. Dit wordt het recht tegen "zelfbeschuldiging" genoemd (het recht om niets te zeggen dat bewijst dat je een misdaad hebt begaan). Voordat een verdachte wordt ondervraagd, moet hem worden verteld dat hij geen vragen hoeft te beantwoorden.

Deze beslissingen golden echter alleen voor rechtbanken voor volwassenen. Hoewel de Grondwet nooit zegt dat de rechten ervan alleen voor volwassenen gelden, hadden de Amerikaanse rechtbanken aan minderjarigen nooit dezelfde processuele rechten toegekend als aan volwassenen.

Jeugdrechtbanken

In het rechtssysteem van de Verenigde Staten zijn er aparte rechtbanken voor kinderen die worden beschuldigd van het plegen van misdrijven of het hebben van gedragsproblemen. Deze worden "jeugdrechtbanken" genoemd.

Elke staat heeft zijn eigen wetten over zijn jeugdrechtbanken. Als de rechter echter oordeelt dat het kind "delinquent" is, kan de rechter het kind onder "voogdij van de rechtbank" plaatsen. Dit betekent dat de rechter het gezag over het kind bij de rechtbank legt en die bevoegdheid bij de ouders van het kind weghaalt. Voor de ergste misdrijven kan de rechtbank beslissen het kind naar een speciale school, een jeugdgevangenis of een ander programma weg van huis te sturen, en het daar houden tot het 21 wordt.

In de tijd dat Gerald Gault werd gearresteerd, hadden minderjarigen zeer weinig rechten in het jeugdrechtsysteem. Zij konden bijvoorbeeld zonder proces in de gevangenis worden gezet, of zelfs zonder te weten van welk misdrijf zij werden beschuldigd.

Achtergrond van de zaak

Op 8 juni 1964 arresteerde een politieagent Gerald Gault, een vijftienjarige. De sheriff vertelde de ouders van Gault niet dat hij gearresteerd was. Hij werd gearresteerd nadat een buurvrouw, Ora Cook, had geklaagd dat ze een obsceen, vulgair telefoontje had ontvangen. Op dat moment was Gault voorwaardelijk vrij. Hij was voor zes maanden voorwaardelijk vrijgelaten, vanaf 25 februari 1964, omdat hij samen met een andere jongen de portefeuille van een vrouw had gestolen.

Ondertussen kwam Gault's moeder thuis en realiseerde zich dat hij vermist was. Ze vond hem uiteindelijk in het kindertehuis van de provincie, maar ze mocht hem niet mee naar huis nemen. Zonder beschuldigd te zijn van een misdaad, werd Gault in een jeugdgevangenis gezet.

Gault heeft altijd gezegd dat zijn vriend Ronald Lewis het telefoontje naar Cook heeft gepleegd vanuit de caravan van de familie Gault. In 2007 zei Gault dat toen hij hoorde wat Lewis zei, hij Lewis eruit had geschopt.

Jeugdrechtbank hoorzittingen

Eerste hoorzitting

De volgende ochtend had Gault zijn eerste rechtszitting, voor rechter McGhee. Rechter McGhee werkte gewoonlijk in de Gila County Superior Court (een rechtbank voor volwassenen), maar was die dag in de jeugdrechtbank aan het werk.

Aan het eind van de hoorzitting zei rechter McGhee dat hij zou nadenken over wat te doen, en stuurde Gault terug naar de gevangenis. Gault bleef nog een paar dagen in de gevangenis, en werd toen naar huis gestuurd. Niemand heeft ooit uitgelegd waarom hij in de gevangenis zat of waarom hij werd vrijgelaten. De dag dat hij thuis kwam kreeg zijn moeder een briefje waarin stond dat rechter McGhee een nieuwe hoorzitting had bevolen.

Tweede hoorzitting

Tijdens de tweede hoorzitting, oordeelde McGhee dat Gault een "delinquent kind" was. Dit betekende dat Gault een staatswet had overtreden. McGhee beval Gault naar de State Industrial School te sturen tot hij 21 werd, tenzij de rechtbank besloot hem voor die tijd vrij te laten. Deze straf was gebaseerd op de aanklacht van "onzedelijke telefoongesprekken". Als Gault voor hetzelfde misdrijf als een volwassene was veroordeeld, zou de Arizona-wetgeving een maximumstraf van twee maanden gevangenis en een boete van $5 tot $50 hebben toegestaan.

Problemen met de hoorzittingen

Gault's aanklaagster, mevrouw Cook, was bij geen van beide hoorzittingen aanwezig, hoewel mevrouw Gault haar had gevraagd te komen zodat zij kon vaststellen of Gerald of zijn vriend de telefoontjes had gepleegd. Rechter McGhee had gezegd "dat ze niet aanwezig hoefde te zijn." Rechter McGhee had de ouders van Gerald nooit verteld dat zij een advocaat mee mochten nemen naar de hoorzittingen of getuigen mochten oproepen om Gerald te verdedigen.

Ook heeft niemand een transcriptie geschreven (een verslag van wat er precies is gezegd) tijdens beide hoorzittingen. Hierdoor was er geen bewijs van wat Gault of rechter McGhee tijdens deze hoorzittingen zeiden. Later zei rechter McGhee dat Gault had toegegeven iets "onzedelijks" te hebben gezegd tegen mevrouw Cook. Beide ouders van Gault hielden vol dat Gerald nooit heeft toegegeven iets verkeerd te hebben gedaan.

Habeas corpus beroep

In die tijd stond de wet van Arizona niet toe dat jeugdzaken in hoger beroep werden behandeld. De ouders van Gault huurden een advocaat in, Amelia Lewis, die een verzoekschrift indiende bij het Hooggerechtshof van Arizona voor een habeas corpus. Dit betekent dat ze het Hooggerechtshof vroegen om Gerald te laten gaan omdat zijn opsluiting onrechtvaardig was. Het Hooggerechtshof stuurde de zaak naar het Arizona Superior Court, een gewone rechtbank, voor een habeas corpus hoorzitting. Deze hoorzitting zou beslissen of Gault ten onrechte naar de jeugdgevangenis was gestuurd.

McGhee's argumenten

De hoorzitting werd gehouden op 17 augustus 1964. De advocaat van de Gaults ondervroeg rechter McGhee over de juridische redenen voor zijn acties. Ze vroeg McGhee uit te leggen welke wetten hij had gebruikt om Gerald "delinquent" te vinden.

McGhee gaf verschillende antwoorden:

• Gerald gebruikte onzedelijk taalgebruik terwijl een andere persoon dit kon horen (dit was een misdrijf volgens de Arizona Revised Statutes § 13-377)
• Gerald was delinquent volgens ARS § 8-201(6)(d). Volgens dit deel van de wet gedraagt een delinquent kind zich "gewoonlijk" (regelmatig) op een manier die "de zeden of de gezondheid van hemzelf of van anderen verwondt of in gevaar brengt". Als bewijs dat Gerald "gewoonlijk" gevaarlijk was, gaf McGhee twee redenen:
• Hij zei dat Gault toegaf dat hij in het verleden "domme telefoontjes, of grappige telefoontjes, of iets dergelijks"
• Twee jaar eerder kreeg de jeugdrechter een rapport waarin stond dat Gault een honkbalhandschoen had gestolen en daarover tegen de politie had gelogen. De rechtbank heeft hier echter nooit iets mee gedaan omdat er geen bewijs was

Rechter McGhee zei ook dat Gerald al voorwaardelijk vrij was. Dit speelde een rol in zijn beslissing, zei hij.

De rechtbank verwierp de habeas corpus petitie. Het oordeelde dat rechter McGhee genoeg bewijs en wettelijke redenen had om Gault naar de gevangenis te sturen.

Beroep bij het Hooggerechtshof van Arizona

Vervolgens gingen Amelia Lewis en de Gaults in beroep bij het Hooggerechtshof van Arizona (99 Ariz. 181 (1965)). Zij hadden twee hoofdargumenten. Zij voerden aan dat Gerald's veroordeling niet wettig was omdat hij niet de rechten had gekregen die de grondwet hem toekent. Zij voerden ook aan dat de jeugdwetten van de staat, de Arizona Juvenile Code, ongrondwettelijk waren omdat deze rechten niet waren opgenomen in de wet.

Het Hooggerechtshof van Arizona oordeelde in het nadeel van de Gaults. Ze zeiden dat noch de jeugdwet, noch Gerald's veroordeling een eerlijk proces schond.

Beroep bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten

Volgens de Amerikaanse wet hadden de Gaults nog maar één juridische optie over. Deze optie was om in beroep te gaan bij het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, maar om dit te doen, zouden ze meer advocaten nodig hebben, en dat zou duur zijn. Advocaten van de Arizona afdeling van de American Civil Liberties Union (ACLU) raakten echter betrokken en werkten samen met Amelia Lewis aan het beroep bij het Hooggerechtshof. Op 16 december 1966 stapten ze naar het Hooggerechtshof.

Juridische vragen

Het Hooggerechtshof moest in deze zaak drie belangrijke rechtsvragen beantwoorden: een specifieke vraag, een algemene vraag, en een vraag die gevolgen zou hebben voor elke jeugdige en elke rechtbank in het land..:

• De specifieke vraag: Zijn de rechten van Gerald Gault geschonden toen hij werd veroordeeld en naar de jeugdgevangenis werd gestuurd? Als dat zo is, wat moet er dan met hem gebeuren?
• De algemene vraag: Was de Arizona Juvenile Code ongrondwettelijk omdat het jeugdigen niet de rechten gaf die het Veertiende Amendement van de Grondwet toekent?
• De grootste vraag: Hadden minderjarigen wel dezelfde rechten als volwassenen? Was het Veertiende Amendement wel van toepassing op processen voor jeugdrechtbanken?

Besluit

Op 15 mei 1967 stemde het Hooggerechtshof met 8-1 in het voordeel van de Gaults. Zij oordeelden dat Gerald's rechten waren geschonden.

Rechter Abe Fortas schreef de meerderheidsopinie van het Hof. Hij schreef:

Rechter Fortas wees erop dat als Gerald ouder dan 18 was geweest en voor een volwassenenrechtbank had gestaan, hij veel verschillende rechten zou hebben gehad, waaronder de rechten in deze tabel.

Maar omdat hij 15 was en in de jeugdrechtbank zat, kreeg Gerald geen van deze rechten.

In het advies van het Hof schreef rechter Fortas dat een persoon zonder deze rechten geen eerlijk proces kan krijgen, ongeacht zijn leeftijd. Het Veertiende Amendement zegt dat "geen enkele staat iemands "leven, vrijheid of eigendom mag ontnemen, zonder behoorlijke rechtsgang; noch iemand ... de gelijke bescherming van de wet" mag ontzeggen. Omdat jeugdrechtbanken kinderen hun vrijheid kunnen ontnemen door hen naar jeugdgevangenissen te sturen, moeten zij jeugdige verdachten volledige rechten geven op een eerlijke rechtsgang. Ze moesten hen ook "gelijke bescherming van de wet" geven - dezelfde bescherming die een volwassene die in de gevangenis dreigt te belanden zou krijgen.

Het Hof verwierp Gerald's veroordeling en beval hem vrij te laten. Hij had drie jaar in de Industriële School doorgebracht: twee jaar en tien maanden langer dan hij in de gevangenis had kunnen doorbrengen als hij als volwassene was veroordeeld.

Het Hof verklaarde ook de jeugdwet van Arizona ongrondwettig. Het Hof oordeelde dat de jeugdwet de rechten van een eerlijk proces moet omvatten.

Belang

Vóór In re Gault hadden minderjarigen die van misdrijven werden beschuldigd zeer weinig rechten. In In re Gault kregen kinderen en tieners die van misdrijven werden beschuldigd, rechten die zij nooit hadden gehad, zoals een eerlijk proces. Deze bescherming geldt voor alle minderjarigen in de Verenigde Staten, niet alleen in Arizona. Na deze beslissing moeten, volgens de wet, alle minderjarigen die van misdrijven worden beschuldigd de rechten krijgen die in het Veertiende Amendement staan. Bijvoorbeeld:

• Zij moeten ver genoeg van tevoren te horen krijgen van welk misdrijf zij worden beschuldigd en wanneer zij voor de rechter moeten verschijnen, zodat zij zich kunnen voorbereiden (bijvoorbeeld door aan een verdediging te werken of een advocaat in de arm te nemen)
• De minderjarige en zijn ouders moeten worden geïnformeerd over hun recht op een advocaat
• De minderjarige (of gewoonlijk zijn advocaat) heeft het recht om de getuigen die zeggen dat hij schuldig is te ondervragen, en zijn eigen getuigen op te roepen om te zeggen dat hij niet schuldig is
• Zij moeten worden gewaarschuwd dat zij niet hoeven te antwoorden op vragen of zij schuldig zijn, zelfs niet in de rechtbank

Met andere woorden, In re Gault besliste dat elke jeugdrechtbank in het land het Veertiende Amendement moest volgen.