Fencyclidine

Geschiedenis

PCP werd na de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld als een chirurgisch verdovingsmiddel. Het werkte goed, maar er waren ernstige bijwerkingen: hallucinaties, spraakverwarring en delirium. Rond het midden van de jaren '60 dook de drug op in de straten van San Francisco als een "Peace Pill". Men realiseerde zich al snel dat het een zeer gevaarlijke drug was. In de omgeving van San Francisco stierf het gebruik van PCP uit vóór de jaren 1970. Tegelijkertijd werd de drug steeds gebruikelijker in New York en verspreidde het zich daar snel. In dit gebied stierf het gebruik echter uit, net als in San Francisco. In de Verenigde Staten werd het illegaal om PCP te gebruiken, om welke reden dan ook, of om de drug te maken, vanwege de ernstige effecten.

Effecten

Mensen kunnen veel verschillende effecten ondervinden van het gebruik van PCP. De drug kan het centrale zenuwstelsel (de hersenen en de belangrijkste zenuwen) aantasten. Dit kan vele veranderingen in de hersenen en het lichaam veroorzaken.

Veranderingen in gevoel en denken

• Euforie (zich zeer gelukkig voelen)
• Verlies van remmingen die mensen er normaal van weerhouden dingen te doen die gevaarlijk of ongepast zijn
• Angst of paranoia (zich erg ongerust of bang voelen)
• gedesoriënteerd zijn: de betrokkene is in de war en weet misschien niet wie hij is, waar hij is of wat er gebeurt
• Denkproblemen: de persoon is niet in staat om helder te denken, en als hij praat is het misschien niet logisch
• Gevoel van dissociatie: losgekoppeld van de mensen en de dingen die om hen heen gebeuren

Veranderingen in zintuigen

PCP veroorzaakt vaak grote veranderingen in wat iemand voelt (wat hij voelt, ziet, hoort, ruikt of proeft). Bijvoorbeeld:

• Gewichtloosheid (de persoon voelt zich alsof hij niets weegt en zweeft)
• Auditieve hallucinaties (dingen horen die er niet zijn)
• Visuele hallucinaties (dingen zien die er niet zijn)

Veranderingen in het lichaam

• Rusteloos gevoel
• Ik voel me moe.
• Tachycardie (hoge hartslag)
• Hypertensie (hoge bloeddruk)
• Overmatige speekselvorming (waarbij het lichaam meer speeksel of spuug aanmaakt dan normaal)
• Zweten
• Gevoelloosheid
• Staggering (niet in staat zijn om recht te lopen)
• Niet in staat zijn om duidelijk te spreken
• Koorts
• Spierstijfheid (waarbij de spieren erg stijf worden).

PCP kan er ook toe leiden dat mensen veel energie hebben, zich sterker voelen en gedragen dan gewoonlijk, en geen pijn voelen.

Hoe het geneesmiddel wordt gebruikt

PCP kan worden gegeten, gesnoven, geïnjecteerd (met een naald in het lichaam gespoten) of gerookt. Een persoon kan een lage, gemiddelde of hoge dosis PCP nemen, en hij zal verschillende effecten hebben, afhankelijk van welke dosis hij neemt. Bij lage doses kan iemand zich euforisch (zeer gelukkig), ontspannen, verdoofd, los van zijn eigen lichaam, angstig of verward voelen. Bij lage doses kunnen mensen ook zintuiglijke vervormingen krijgen (veranderingen in hoe ze dingen horen, zien, proeven, ruiken of voelen); amnesie (waarbij de persoon zich dingen niet normaal kan herinneren); spraak die geen steek houdt; wazig zicht; of een wezenloze blik. Middelmatige doses kunnen verwarring, agitatie, analgesie (geen pijn voelen), koorts, overmatig speekselen en "schizofreen" gedrag veroorzaken. Hoge doses kunnen leiden tot toevallen, ademhalingsmoeilijkheden (waarbij de ademhalingssystemen in het lichaam stoppen met werken), coma, koorts, beroerte, of de dood.

Verslaving

Mensen die PCP gebruiken kunnen lichamelijk of psychisch (geestelijk) verslaafd raken aan de drug. Als een verslaafd persoon plotseling stopt met het innemen van PCP, krijgt hij ontwenningsverschijnselen, zoals diarree, koude rillingen en trillen (oncontroleerbaar schudden in een deel van het lichaam). In de hersenen tast PCP meerdere neurotransmittersystemen aan. (Neurotransmitters zijn chemische boodschappers in de hersenen.) Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat de hersenen zich niet ontdoen van extra dopamine, noradrenaline en serotonine. Dit zijn allemaal zeer belangrijke neurotransmitters in de hersenen. PCP kan ook sommige soorten opioïde receptoren in de hersenen aantasten. Het remt (of blokkeert) ook de werking van glutamaat door NMDA (N-methyl d-aspartaat) receptoren te blokkeren. Medicijnen op recept zoals diazepam (Valium), haloperidol (Haldol) en phentolamine kunnen worden gebruikt om sommige van de effecten van PCP te helpen beheersen.