Rhamphorhynchus

Rhamphorhynchus is een geslacht van langstaartige pterosauriërs uit het Opper-Jura. Het is de bekendste van de langstaartige pterosauriërs, de sub-orde Rhamphorynchoidea.

Rhamphorhynchus had een lange staart, verstevigd met ligamenten, die eindigde in een klein ruitvormig roer aan het eind van zijn staart, dat hem hielp stabiel te blijven als hij vloog.

De kaken van Rhamphorhynchus herbergden naaldachtige tanden, die naar voren waren gekanteld, met een gebogen, scherpe, snavelachtige punt zonder tanden. Hun dieet bestond hoofdzakelijk uit vis en insecten.

Evenals andere pterosaurussen was zijn lichaam bedekt met haren, hetgeen erop wijst dat hij een temperatuurregeling ("warmbloedig") en een hoog metabolisme had. Dit wordt ook gevonden bij vogels en vleermuizen, en schijnt noodzakelijk te zijn voor actief vliegen.

Het geslacht had veel succes: het is de meest voorkomende pterosaurus die gevonden is in de Solnhofen kalksteenlagen in Beieren, Duitsland. Dit zijn dezelfde strata waar Archaeopteryx werd gevonden.

Verschillende Rhamphorhynchus (vliegend) en een neerstrijkende Pterodactylus, door Heinrich Harder, 1916.Zoom
Verschillende Rhamphorhynchus (vliegend) en een neerstrijkende Pterodactylus, door Heinrich Harder, 1916.

Rhamphorhynchoïden

Deze vroege groep bloeide van het Opper-Trias tot het einde van het Jura. Wanneer we ze voor het eerst in het fossielenbestand zien, hebben ze drie families ontwikkeld, zodat biologen weten dat hun vroege evolutie nog niet bekend is. p240, 246 Deze drie families worden vertegenwoordigd door de drie genera Rhamphorhynchus, Dimorphodon en Eudimorphodon. Deze sub-orde was de vroegste soort of pterosaurus, die werden opgevolgd door de meer "afgeleide" kortstaartige pterosauriërs, de Pterodactyloïden, zoals Pterodactylus. In het Opper-Jura waren beide sub-orders nog bestaand (levend).

De groep heeft altijd een lange staart, stijf gemaakt door staafachtige benige pezen om hem recht te houden. Dit wijst erop dat hun vlucht uiterst stabiel was, dat wil zeggen dat ze op koers bleven, en niet veel ronddartelden. Dit kenmerk wordt ook gevonden bij Archaeopteryx en bij vroege vleermuizen, en bij insecten zoals libellen.

Het kan als volgt worden geïnterpreteerd. Om snel rond te dartelen zijn speciale geavanceerde hersenen en reflexen nodig om controle te houden. De latere vogels en pterosaurus hadden extra "controlebedrading" in hun hersenen, maar de vroege niet. Het bewijs hiervoor is de extra grootte van de hersenen van pterodactylen en vogels vergeleken met de reptielenhersenen waarmee de groepen begonnen. Dat een groot deel van deze toename verband houdt met zien en vliegen blijkt duidelijk uit de werking van vogelhersenen.

De analogie zou vliegtuigen zijn. Vroege vliegtuigen waren zeer stabiel, en dat zijn lijnvliegtuigen ook. Gevechtsvliegtuigen zijn fundamenteel veel minder stabiel, en moeten dat ook zijn om te kunnen jinkelen. Daarvoor zijn zulke snelle reacties nodig dat de details per computer worden uitgewerkt, waarbij de piloot aangeeft waar hij heen moet.

Het vereist meer "hersenen" om een onstabiel vaartuig te controleren dan het een stabiel doet. En hetzelfde principe geldt voor pterosaurussen, vogels en vleermuizen. Vroege vogels, vleermuizen, pterosauriërs en insecten waren allemaal stabieler, met staarten of (insecten) lange buikspieren. Dit hielp het vliegende dier om op koers te blijven, wat wij bedoelen met "stabiel".

Alle soorten van de groep hebben tanden. De groep stierf uit aan het eind van het Jura, waar een kleine uitsterving plaatsvond. p270

Taxonomie

Deze indeling is eenvoudig, maar helaas parafyletisch, omdat de twee suborden geen zustergroepen zijn. Maar er is niet genoeg bewijsmateriaal om te zien uit welke vroegere groep de pterodactyloïden zijn voortgekomen. Dit is dus het beste wat we kunnen doen:

  • Pterosauria
    • Rhamphorhynchoidea
      • Dimorphodontidae
      • Anurognathidae
      • Rhamphorhynchidae
        • Scaphognathinae
        • Rhamphorynchinae
    • Pterodactyloidea
Rhamphorhynchus, Natuurhistorisch Museum van BrusselZoom
Rhamphorhynchus, Natuurhistorisch Museum van Brussel

Vragen en antwoorden

V: Wat is Rhamphorhynchus?


A: Rhamphorhynchus is een geslacht van langstaartige pterosauriërs uit het Boven-Jura.

V: Wat is de onderorde van Rhamphorhynchus?


A: Rhamphorhynchus behoort tot de onderorde Rhamphorynchoidea.

V: Wat is de functie van het kleine ruitvormige roer aan het uiteinde van de staart van Rhamphorhynchus?


A: Het kleine ruitvormige roer aan het uiteinde van de staart van Rhamphorhynchus hielp om hem stabiel te houden tijdens het vliegen.

V: Wat was het dieet van Rhamphorhynchus?


A: Rhamphorhynchus at voornamelijk vis en insecten.

V: Wat is de lichaamsbedekking van Rhamphorhynchus en wat stelt dit voor?


A: Het lichaam van Rhamphorhynchus was bedekt met haren, wat suggereert dat hij temperatuurregulerend was en een hoog metabolisme had dat nodig was om actief te kunnen vliegen.

V: Wat is de betekenis van de Solnhofen kalksteenbedden in Beieren, Duitsland?


A: De Solnhofen kalksteenbedden in Beieren, Duitsland zijn belangrijk omdat het dezelfde lagen zijn waar Archaeopteryx gevonden werd, en Rhamphorhynchus is de meest voorkomende pterosaurus die daar gevonden werd.

V: Had Rhamphorhynchus tanden op zijn snavelachtige punt?


A: Nee, Rhamphorhynchus had naaldachtige tanden die schuin naar voren stonden, met een gebogen, scherpe, snavelachtige punt zonder tanden.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3