Fred Rogers | Amerikaanse televisiepersoonlijkheid, muzikant, poppenspeler, schrijver, producent

Vroeg leven

Rogers werd geboren in Latrobe, Pennsylvania als zoon van James Rogers en Nancy McFeely. Zijn vader was een zakenman. Zijn moeder kwam uit een rijke familie uit Pittsburgh en was ook ziekenhuisvrijwilliger tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Zijn grootvader van moeders kant, Fred McFeely, was de president van McFeely Brick, een van de grootste bedrijven van Latrobe. Rogers groeide op in een groot bakstenen herenhuis aan 737 Weldon Street in Latrobe.

Hij had een geadopteerde zus, Elaine. Rogers bracht veel van zijn vrije tijd door met zijn grootvader McFeely, die van muziek hield. Rogers begon piano te spelen toen hij vijf was en zong met zijn moeder.

Toen hij opgroeide, was Rogers verlegen en had hij overgewicht. Vanwege zijn astma kreeg hij vaak thuis les. Rogers kon moeilijk vrienden maken en werd als kleine jongen vaak gepest om zijn gewicht, vaak "Fat Freddy" genoemd.

Tijdens zijn middelbare schooltijd in Latrobe werd Rogers zelfverzekerder en populairder. Rogers was voorzitter van de studentenraad, lid van de National Honor Society en hoofdredacteur van het jaarboek. Hij studeerde af in 1946. Hij studeerde van 1946 tot 1948 aan het Dartmouth College en vervolgens aan het Rollins College in Winter Park, Florida om in 1951 een BA in muziekcompositie te behalen.

Tijdens zijn studie aan Rollins ontmoette Rogers Sara Joanne Byrd, die afkomstig was uit Oakland, Florida. Zij trouwden op 9 juni 1952. Ze kregen twee zonen: James, in 1959, en John, in 1961. Joanne Rogers overleed in januari 2021, 92 jaar oud.

Rogers studeerde af aan het Pittsburgh Theological Seminary en werd in 1963 tot predikant van de United Presbyterian Church gewijd. Rogers keerde in de jaren zestig terug naar Pittsburgh.

 
Rogers met zijn vrouw Joanne in 1975  

Televisiecarrière

Vroege carrière

Rogers ging na zijn studie naar het seminarie, maar wilde werken met televisie. In een interview met CNN zei Rogers: "Ik ben bij de televisie gegaan omdat ik er zo'n hekel aan had, en ik dacht dat er een manier was om dit fantastische instrument te gebruiken om degenen die zouden kijken en luisteren te voeden". In 1951 solliciteerde hij naar een baan bij NBC in New York City. Hij werkte eerst als assistent-producer, en later als network floor director aan muzikale programma's als Your Hit Parade, The Kate Smith Hour, en The Voice of Firestone. Hij werkte ook aan de kindershow van Gabby Hayes.

Rogers verliet NBC omdat hij het niet goedkeurde dat het agentschap kinderen gebruikte voor reclame. In 1954 begon hij als poppenspeler te werken aan het lokale kinderprogramma The Children's Corner voor het publieke televisiestation WQED in Pittsburgh. De show won een Sylvania Award voor beste kindershow en werd nationaal uitgezonden op NBC.

Rogers studeerde theologie aan het nabijgelegen Pittsburgh Theological Seminary tijdens zijn lunchpauzes. Hij wilde echter niet gaan preken en moest na zijn priesterwijding doorgaan met het maken van kindertelevisie. Hij werkte samen met het kinderontwikkelings- en zorgprogramma van de Universiteit van Pittsburgh.

In 1963 huurde de Canadian Broadcasting Corporation (CBC) Rogers in om het 15 minuten durende kinderprogramma Misterogers te maken. Rogers verhuisde naar Toronto en de serie liep drie seizoenen. Drie jaar later verhuisde Rogers terug naar de Verenigde Staten.

In 1966 kreeg Rogers de rechten op zijn programma van de CBC en verhuisde de show naar WQED in Pittsburgh, waar hij had gewerkt aan The Children's Corner.

Mister Rogers' Buurt

Mister Rogers' Neighborhood begon in 1968 en duurde 895 afleveringen. Het werd uitgezonden op National Educational Television, wat later The Public Broadcasting Service werd. De laatste reeks nieuwe afleveringen werd opgenomen in december 2000 en begon uit te zenden in augustus 2001. In 1985 keek acht procent van de inwoners van de Verenigde Staten naar de show.

Het programma begon altijd met Rogers die thuiskwam en zijn themalied "Won't You Be My Neighbor?" zong. Daarna trok hij gympen aan en een vest met rits. De truien waren allemaal gebreid door zijn moeder. In zijn show ging Rogers altijd op reis, leerde hij nieuwe dingen en liet hij korte filmpjes zien in "Picture, Picture". Elke aflevering bevatte een reis naar Rogers' "Neighborhood of Make-Believe" met een trolley, een kasteel en de burgers van het koninkrijk, waaronder Koning Vrijdag XIII.

Rogers voerde tijdens afleveringen altijd zijn aquariumvissen. Hij zei altijd tegen zijn publiek dat hij ze voerde, omdat hij een brief had gekregen van een jong blind meisje dat elke keer dat hij dit deed wilde weten. Het programma zou eindigen met Rogers die "It's Such a Good Feeling" zong.

Rogers geloofde niet anders te handelen wanneer hij werd gefilmd dan hoe hij zich normaal gedroeg. Hij zei: "Een van de grootste geschenken die je iemand kunt geven is het geschenk van je eerlijke zelf. Ik geloof ook dat kinderen een nepper op een kilometer afstand kunnen herkennen". Rogers schreef bijna alle muziek in het programma. Hij wilde kinderen leren van zichzelf en anderen te houden, en hij sprak over veel voorkomende kinderangsten met troostende liedjes. Hij maakte eens een uitstapje naar een kinderziekenhuis om kinderen te laten zien dat een ziekenhuis geen plaats is om bang voor te zijn.

Rogers sprak in zijn programma over sociale kwesties zoals de moord op Robert F. Kennedy, racisme en echtscheiding. In een beroemde aflevering doorweekte Rogers zijn voeten met agent Clemmons (François Clemmons), een Afro-Amerikaan, in een kinderzwembadje op een hete dag. De scène was een boodschap van inclusie in een tijd waarin rassenscheiding in de Verenigde Staten gebruikelijk was.

Rogers stond er ook om bekend dat hij kinderen met een handicap in zijn show had. In een aflevering van 1981 ontmoette Rogers een jonge quadriplegische jongen, Jeff Erlanger, die liet zien hoe zijn elektrische rolstoel werkte en uitlegde waarom hij die nodig had. Erlanger en Rogers zongen beiden een duet van het nummer "It's You I Like". Voor de opname was Erlanger al lang een fan van het programma, en zijn ouders schreven een brief aan Rogers met de vraag of ze elkaar konden ontmoeten.

Rogers eindigde elk programma met de boodschap aan zijn kijkers,

"Je hebt van deze dag een speciale dag gemaakt, door gewoon jezelf te zijn. Er is geen persoon in de hele wereld zoals jij; en ik hou van je zoals je bent."

Rogers sprak nooit over zijn religieuze overtuigingen in de show omdat hij niet wilde dat een kijker zich genegeerd zou voelen in de show. Tijdens de Golfoorlog troostte hij zijn publiek dat alle kinderen in de buurt goed verzorgd zouden worden. Rogers vroeg ouders te beloven voor hun kinderen te zorgen.

In 1990 speelden leden van de Ku Klux Klan in Missouri racistische versies van Rogers' liedjes, waardoor Rogers een rechtszaak aanspande tegen de blanke suprematiegroep. Een districtsrechter in Missouri beval de Ku Klux Klan te stoppen met het gebruik van Rogers' liedjes en alle platen die ze hadden aan Rogers te geven, zeggende dat de groep het auteursrecht had geschonden.

Na de terroristische aanslagen van 11 september nam Rogers openbare aankondigingen op voor ouders over hoe zij tragische gebeurtenissen met hun kinderen konden bespreken. Hij vertelde kijkers om "op zoek te gaan naar de helpers". Het citaat blijft viraal gaan na tragische nieuwsgebeurtenissen. Rogers zei in de openbare aankondiging,

"Toen ik een jongen was en ik enge dingen in het nieuws zag, zei mijn moeder tegen me: 'Zoek naar de helpers. Je zult altijd mensen vinden die helpen. Tot op de dag van vandaag, vooral in tijden van 'rampspoed', herinner ik me de woorden van mijn moeder en ik ben altijd getroost door het besef dat er nog steeds zoveel helpers zijn - zoveel zorgzame mensen in deze wereld."

PBS-financiering

In 1969 verscheen Rogers voor de subcommissie voor communicatie van de Amerikaanse Senaat. Zijn doel was om de Senaat te vragen de financiering van PBS en de Corporation for Public Broadcasting te steunen, omdat er bezuinigingen werden voorgesteld. In een getuigenis van ongeveer zes minuten sprak Rogers over de behoefte aan sociale en emotionele opvoeding die de openbare televisie gaf. Hij betoogde dat andere televisieprogramma's zoals zijn Neighborhood kinderen hielpen om gelukkige burgers te worden.

De voorzitter van de subcommissie, John O. Pastore, kende Rogers of zijn werk niet en zou soms ongeduldig zijn. Na Rogers zei Pastore echter dat de getuigenis hem kippenvel had bezorgd en zei: "Ik vind het prachtig. Het lijkt erop dat je zojuist de 20 miljoen dollar hebt verdiend". De Senaat zou binnenkort de PBS-financiering verhogen van $9 miljoen naar $22 miljoen.

Rol in Sony Corp. of America tegen Universal City Studios, Inc.

In de tijd dat huishoudens televisieprogramma's konden opnemen met een videorecorder, was Rogers actief in het steunen van videorecorderbedrijven in de rechtbank. In zijn getuigenis van 1979, in de zaak Sony Corp. of America v. Universal City Studios, Inc. zei Rogers dat hij niet tegen thuisopnames van zijn televisieprogramma's was omdat gezinnen ze dan op een later tijdstip samen konden bekijken.

Toen de zaak in 1983 het Hooggerechtshof bereikte, werd in het meerderheidsbesluit nagedacht over de getuigenis van Rogers. Het hof vond dat de Betamax videorecorder het auteursrecht niet schond. Het hof zei dat zijn standpunten een belangrijk bewijs vormden "dat veel [televisie]producenten bereid zijn particuliere time-shifting toe te staan".

Andere werken

Externe audio

Terry Gross en Fred Rogers, Fresh Air met Terry Gross

In 1978, tijdens een pauze van het opnemen van nieuwe Neighborhood-afleveringen, presenteerde Rogers een interviewprogramma voor volwassenen op PBS genaamd Old Friends...New Friends. In de show interviewde Rogers "acteurs, sportsterren, politici en dichters". De show duurde slechts 20 afleveringen. In 1988 verscheen hij in het Sovjet-kinderprogramma Goedenacht, kleintjes! waar hij zijn pop Daniel Striped Tiger meebracht.

De enige keer dat Rogers op televisie verscheen als iemand anders dan hijzelf was in 1996 toen hij een predikant speelde in een aflevering van Dr. Quinn, Medicine Woman. Rogers sprak zichzelf in in de aflevering "Arthur Meets Mister Rogers" van de PBS Kids serie Arthur.

 
Rogers in Moskou, 1988  


Rogers tijdens de opname van een aflevering van Mister Rogers' Neighborhood, 1981  


Rogers en X de Uil op een tijdschriftomslag, 1969  


Rogers vertoont een bandherhaling met Betty Aberlin en Johnny Costa, december 1969  


Rogers tijdens zijn middelbare schooltijd in 1946  

Persoonlijk leven

Rogers had een appartement in New York City en een zomerhuis op Nantucket Island in Massachusetts. Rogers was rood-groen kleurenblind. Hij had een gezonde levensstijl, want hij zwom elke ochtend en rookte noch dronk. Hij was vegetariër omdat hij geloofde dat vlees eten verkeerd was, en zei: "Ik wil niets eten dat een moeder heeft". Ondanks populaire geruchten diende hij nooit in het leger als Navy SEAL tijdens de Vietnamoorlog en had hij nooit tatoeages.

In 1991 benoemden de Pittsburgh Penguins Rogers als hun celebrity captain, als onderdeel van een viering van de 75ste verjaardag van de National Hockey League. Kaart nr. 297 uit de 1992 NHL Platinum collectie vierde deze gebeurtenis, waardoor Rogers een van de slechts twaalf celebrity captains was die werden gekozen voor een sportkaart.

Tijdens zijn ochtendroutine zou Rogers elke fanmail beantwoorden en terugsturen naar de respectievelijke afzender.

In 1992 ontving hij de Peabody Award. In 1999 werd hij opgenomen in de Television Hall of Fame.

In een interview met Rogers' vriend William Hirsch, zei Rogers dat als seksualiteit werd gemeten op een schaal, dan: "Nou, weet je, ik moet precies in het midden zitten. Want ik heb vrouwen aantrekkelijk gevonden, en ik heb mannen aantrekkelijk gevonden," waardoor sommige lezers Rogers als biseksueel omschrijven.

 
Rogers in Chicago, 1994  

Dood

Na Rogers' pensionering in 2001 bleef hij bezig met zijn studie van religie en spiritualiteit, het geven van publieke optredens, reizen en het werken aan een naar hem genoemd mediacentrum voor kinderen aan het Saint Vincent College in Latrobe met aartsbisschop Douglas Nowicki, rector van het college.

Tegen de zomer van 2002 was zijn constante maagpijn pijnlijk genoeg geworden om een arts te raadplegen, en in oktober 2002 werd maagkanker bij hem vastgesteld. Hij werd op 6 januari 2003 geopereerd, wat geen resultaat opleverde. Een week eerder was hij grand marshal van de Tournament of Roses Parade, samen met Art Linkletter en Bill Cosby.

Rogers overleed in de ochtend van 27 februari 2003 na in coma te zijn geraakt, in zijn huis in Pittsburgh. Zijn vrouw was bij hem toen hij stierf. Hij stierf minder dan een maand voordat hij 75 zou zijn geworden.

Meer dan 2.700 mensen bezochten zijn herdenkingsdienst in Heinz Hall. Eregasten waren onder anderen voormalig Good Morning America presentator David Hartman, Teresa Heinz Kerry, filantroop Elsie Hillman, PBS president Pat Mitchell, Arthur bedenker Marc Brown, en The Very Hungry Caterpillar auteur-illustrator Eric Carle. De sprekers herdachten Rogers om zijn liefde voor kinderen, toewijding aan zijn religie, liefde voor muziek en humor. Teresa Heinz Kerry zei over Rogers: "Hij deed nooit neerbuigend, maar nodigde ons uit in zijn gesprek. Hij sprak ons aan als de mensen die we waren, niet als de mensen die anderen wensten dat we waren". Rogers ligt begraven op de Unity Cemetery in Latrobe.

 
Rogers op bezoek in het Witte Huis, april 2002  

Erfenis en onderscheidingen

President George W. Bush kende Rogers in 2002 de Presidential Medal of Freedom toe voor zijn werk voor het onderwijs aan kinderen. Hij zei: "Fred Rogers heeft bewezen dat televisie de ziel kan verzachten, de geest kan voeden en de allerkleinsten kan onderwijzen".

In 2003 nam de Senaat van de Verenigde Staten Resolutie 16 aan om het leven van Rogers te vieren. Na Rogers' dood nam het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden in 2003 Resolutie 111 aan, waarin Rogers werd geëerd voor "zijn legendarische dienst aan de verbetering van het leven van kinderen, zijn standvastige inzet om de kracht van mededogen te demonstreren en zijn toewijding aan het verspreiden van vriendelijkheid door middel van een voorbeeld".

Op nieuwjaarsdag 2004 presenteerde Michael Keaton, die op het toneel werkte in Mister Rogers' Neighborhood voordat hij acteur werd, de PBS tv-special Fred Rogers: America's Favorite Neighborhood. Zijn geboortestad Latrobe en Pittsburgh organiseren "Won't You Wear a Sweater Day" om Rogers te eren. Het evenement vindt jaarlijks plaats op zijn geboortedatum, 20 maart. In 2003 werd de asteroïde 26858 Misterrogers door de Internationale Astronomische Unie naar Rogers genoemd.

Een van Rogers' beroemde truien werd gekocht door het Smithsonian Institution, dat hem tentoonstelt op de tentoonstelling "Treasure of American History". Het standbeeld van Fred Rogers Memorial in Pittsburgh werd in 2009 ingewijd.

Op 25 juni 2016 werd bij Latrobe, Pennsylvania de Fred Rogers Historical Marker geplaatst ter nagedachtenis aan hem.

In juni 2018 werd de documentaire Won't You Be My Neighbor?, gebaseerd op het leven en de nalatenschap van Rogers, uitgebracht onder positieve recensies en werd de best verdienende biografie-documentaire (biodioc) aller tijden. Tom Hanks speelde Rogers in een film gebaseerd op zijn latere leven getiteld A Beautiful Day in the Neighborhood (2019) geregisseerd door Marielle Heller. Hanks zou voor zijn rol als Rogers al snel genomineerd worden voor een Academy Award voor Beste Bijrol.

Rogers werd in maart 2018 geëerd op een speciale postzegel van de Verenigde Staten. Op 21 september 2018 eerde Google Doodle hem met een stop-motion video van Mister Rogers' Neighborhood. Op 23 oktober 2018, tijdens de eerste wedstrijd van de 2018 World Series, werd Rogers' eerste televisiecommercial uitgezonden voor de Pixel 3-smartphone van Google. In de reclame zingt Rogers "Did You Know", wat de eerste keer is dat zijn stem of beelden zijn gebruikt in een commercial voor een product op televisie.

In december 2019 werd aangekondigd dat er een standbeeld van Rogers zou worden geplaatst in Nantucket Park in Nantucket, Massachusetts.

Tijdens de 2020 Academy Awards vertolkte Janelle Monáe Rogers' "Its a Beautiful Day in This Neighborhood" tijdens de openingsceremonie terwijl ze een rode vest-trui droeg. Tijdens haar dankwoord voor de Academy Award voor Beste Actrice noemde Renée Zellweger Rogers als een van de helden die mensen zouden moeten opzoeken.

Bij de 2021 Grammy Awards werd Rogers postuum onderscheiden met de Grammy Award voor Best Historical Album voor It's Such a Good Feeling: The Best of Mister Rogers.

 
Rogers ontvangt de Presidentiële Medaille van Vrijheid van President Bush, 2002  

Programma's

Jaar	Titel
1954-1961	De kinderhoek
1963-1966	Misterogers
1964-1967	Butternutplein
1968-2001	Mister Rogers' Buurt
1977-1982	Kerstmis met Mister Rogers
1978-1981	Oude vrienden ... Nieuwe Vrienden
1981	Sesamstraat
1988	Welterusten, kleintjes!
1991	Waar in de wereld is Carmen Sandiego?
1994	De helden van Fred Rogers
1996	Dr. Quinn, Medicine Woman
1997	Arthur
1998	Rad van fortuin
2003	114e jaarlijkse Tournament of Roses Parade

 
Rogers' beroemde rode trui in het Smithsonian in Washington, D.C.  


Daniel "gestreepte" tijgerpop  

Kinderboeken

• Onze kleine wereld (met Josie Carey, geïllustreerd door Norb Nathanson), 1954, Reed en Witting, OCLC 236163646.
• The Elves, the Shoemaker, & the Shoemaker's Wife (geïllustreerd door Richard Hefter), 1973, Small World Enterprises, OCLC 969517.
• The Matter of the Mittens, 1973, Small World Enterprises, OCLC 983991.
• Speedy Delivery (geïllustreerd door Richard Hefter), 1973, Hubbard, OCLC 11464480
• Henrietta ontmoet een nieuw iemand (geïllustreerd door Jason Art Studios), 1974, Golden Press, OCLC 950967676.
• Mister Rogers praat over, 1974, Platt & Munk, OCLC 1093164.
• Time to Be Friends, 1974, Hallmark Cards, OCLC 1694547.
• Iedereen is speciaal (geïllustreerd door Jason Art Studios), 1975, Western Publishing, OCLC 61280957
• Tell Me, Mister Rogers, 1975, Platt & Munk, OCLC 1525780
• The Costume Party (geïllustreerd door Jason Art Studios), 1976, Golden Press, OCLC 3357187
• Planet Purple (geïllustreerd door Dennis Hockerman), 1986, Texas Instruments, ISBN 978-0-89512-092-2
• Als we allemaal hetzelfde waren (geïllustreerd door Pat Sustendal), 1987, Random House, OCLC 15083194.
• A Trolley Visit to Make-Believe (geïllustreerd door Pat Sustendal), 1987, Random House, OCLC 17237650.
• Wishes Don't Make Things Come True (geïllustreerd door Pat Sustendal), 1987, Random House, OCLC 15196769.
• No One Can Ever Take Your Place (geïllustreerd door Pat Sustendal), 1988, Random House, OCLC 990550735.
• When Monsters Seem Real (geïllustreerd door Pat Sustendal), 1988, Random House, OCLC 762290817.
• You Can Never Go Down the Drain (geïllustreerd door Pat Sustendal), 1988, Random House, ISBN 978-0-394-80430-9
• The Giving Box (geïllustreerd door Jennifer Herbert), 2000, Running Press, OCLC 45616325
• Good Weather or Not (met Hedda Bluestone Sharapan, geïllustreerd door James Mellet), 2005, Family Communications, OCLC 31597516.
• Josephine de Kortnek-Giraffe, 2006, Family Communications, OCLC 1048459379
• Een mooie dag in de buurt: The Poetry of Mister Rogers Neighborhood (geïllustreerd door Luke Flowers), 2009, Quirk Books, OCLC 1042097615.

 
Een trolley in Oak Park, Illinois versierd ter ere van Rogers en zijn show  


De voorkant van het "Tribute to Children" monument in Pittsburgh waar ook een standbeeld van Rogers staat