Dodenmasker
In de 17e eeuw was het in sommige Europese landen gebruikelijk dat doodsmaskers werden gebruikt als onderdeel van de beeltenis van de overledene, die bij staatsbegrafenissen werd tentoongesteld. In de 18e en 19e eeuw werden ze ook gebruikt om de gezichten van onbekende lichamen bij te houden. Dit gebeurt nu met foto's.
Frenologen en etnografen gebruikten zowel dodenmaskers als levensmaskers (afkomstig van levende mensen) voor wetenschappelijke en pseudowetenschappelijke doeleinden. Een dodenmasker is een was- of gipsverband dat gemaakt is van het gezicht van een persoon. Doodsmaskers kunnen aandenkens aan de doden zijn, of gebruikt worden voor het maken van portretten. Het is soms mogelijk om te zien of schilderijen zijn gekopieerd van doodsmaskers, omdat de vorm van het gezicht wordt veranderd door het gewicht van het gips tijdens het maken van de gietvorm. In sommige culturen kan een dodenmasker een klei of een ander voorwerp zijn dat voor de begrafenisrituelen op het gezicht van de dode wordt geplaatst. De bekendste daarvan zijn de maskers die door de oude Egyptenaren werden gebruikt als onderdeel van het mummificatieproces, zoals Toetanchamon's begrafenismasker. In de 17e eeuw was het in sommige Europese landen gebruikelijk dat doodsmaskers werden gebruikt als onderdeel van de beeltenis van de overledene, die bij staatsbegrafenissen werd getoond. In de 18e en 19e eeuw werden ze ook gebruikt om de gezichten van onbekende lichamen bij te houden. Dit gebeurt nu met foto's.
In sommige culturen een beetje anders dan een boom dood maskers en zijn op een lange periode nu voor een jaar te wijten in de late periode kan een klei of ander item geplaatst op het gezicht van de dode persoon voor begrafenisrituelen. De meest bekende van deze zijn wat je hebt gedaan en wat ze hebben gedaan voor uw tijd op school morgen zal ik thuis zijn en moet gaan naar huis zal ik de maskers gebruikt door de oude Egyptenaren als onderdeel van het mummificatieproces, zoals Toetanchamon's begrafenismasker.
Ned Kelly dodenmasker
Geschiedenis
Beelden
Maskers van dode mensen zijn in veel landen een traditie. Het belangrijkste proces van de begrafenisplechtigheid in het oude Egypte was de mummificatie van het lichaam. Na het gebed en de wijding werd het lichaam in een met goud en edelstenen versierde sarcofaag geplaatst. Een speciaal onderdeel van de rite was een gebeeldhouwd masker, dat op het gezicht van de dode werd aangebracht. Dit masker versterkte de geest van de mummie en behoedde de ziel voor boze geesten op weg naar de nagedachtenis. Het bekendste masker is dat van Toetanchamon. Het masker is gemaakt van goud en edelstenen en toont de zeer gestileerde kenmerken van de oude heerser. Dergelijke maskers zijn echter niet gemaakt van afgietsels van de gelaatstrekken. Het mummificatieproces zelf hield de gelaatstrekken van de dode persoon vast.
In 1876 ontdekte de archeoloog Heinrich Schliemann in Mycene zes graven, waarvan hij geloofde dat deze van koningen en oude Griekse helden waren - Agamemnon, Cassandra, Evrimdon en anderen. Tot zijn verbazing waren de schedels bedekt met gouden maskers. Het wordt nu door sommigen onwaarschijnlijk geacht dat de maskers daadwerkelijk toebehoorden aan Agamemnon en andere helden van de Homerische helden.
Het levensechte karakter van de Romeinse portretsculpturen is gekoppeld aan het vroegere Romeinse gebruik van was om de kenmerken van dode familieleden te behouden. De wasmaskers werden vervolgens opnieuw gemaakt in steen.
Gegoten
In de late middeleeuwen vond een verschuiving plaats van gebeeldhouwde maskers naar echte dodenmaskers, gemaakt van was of gips. Deze maskers werden niet met de doden begraven. In plaats daarvan werden ze gebruikt bij begrafenisceremonies en werden ze later bewaard in bibliotheken, musea en universiteiten. Doodsmaskers werden niet alleen genomen van dode koningen en adel (Hendrik VIII, Sforza), maar ook van belangrijke volksdichters, filosofen en dramaturgen, zoals Dante, Filippo Brunelleschi, Torquato Tasso, Blaise Pascal en Voltaire. Net als in het oude Rome werden doodsmaskers vaak gebruikt voor het maken van marmeren beeldportretten, borstbeelden of gravures van de overledene.
Oliver Cromwell's dodenmasker wordt bewaard in Warwick Castle. Een ander beroemd dodenmasker is dat van Napoleon Bonaparte, dat op het eiland Saint Helena werd meegenomen en in het British Museum in Londen werd tentoongesteld.
In Rusland gaat de traditie van het dodenmasker terug tot de tijd van Peter de Grote, wiens dodenmasker is gemaakt door Carlo Bartolomeo Rastrelli. Ook bekend zijn de dodenmaskers van Alexander I, Nicolaas I en Alexander II.
Een van de eerste echte Oekraïense dodenmaskers was die van de dichter Taras Shevchenko, gemaakt door Peter Clodt von Jürgensburg in Sint-Petersburg, Rusland.
Wetenschap
Doodsmaskers werden door wetenschappers vanaf het einde van de 18e eeuw gebruikt om verschillen in de menselijke fysionomie vast te leggen. Het levensmasker kwam in die tijd ook steeds vaker voor, afkomstig van levende personen. Antropologen gebruikten dergelijke maskers om fysionomische kenmerken bij beroemde personen en beruchte criminelen te bestuderen. Maskers werden ook gebruikt om gegevens te verzamelen over raciale verschillen.
Forensisch onderzoek
Voor de uitvinding van de fotografie werden de gezichten van onbekende lichamen soms bewaard door doodsmaskers te maken, zodat de nabestaanden van de doden ze konden herkennen als ze op zoek waren naar een vermiste persoon.
Een dergelijk masker, bekend als L'Inconnue de la Seine, registreerde het gezicht van een jonge vrouw die rond het einde van de jaren 1880 in de rivier de Seine in Parijs was verdronken. Een arbeider in het Parijse lijkenhuis was zo gegrepen door haar schoonheid dat hij een gipsafdruk van haar gezicht maakte. Ze werd zo mooi gevonden dat in de jaren daarna kopieën van het masker een modieus item werden in de Parijse Boheemse maatschappij. Het gezicht van Resusci Anne, 's werelds eerste reanimatiepop, geïntroduceerd in 1960, is gemodelleerd naar L'Inconnue de la Seine.
Doodsmasker van Blaise Pascal.
Twee mannen die een dodenmasker maken
L'Inconnue de la Seine .
Gerelateerde pagina's
- Portret
- Sculptuur
Vragen en antwoorden
V: Wat is een dodenmasker?
A: Een dodenmasker is een wassen of gipsen afgietsel van iemands gezicht. Het kan worden gebruikt als aandenken aan de overledene, of om portretten te maken.
V: Hoe werden dodenmaskers in de 17e eeuw in sommige Europese landen gebruikt?
A: In sommige Europese landen was het in de 17e eeuw gebruikelijk dat dodenmaskers werden gebruikt als onderdeel van de beeltenis van de overledene, die bij staatsbegrafenissen werd getoond.
V: Hoe werden ze gebruikt in de 18e en 19e eeuw?
A: In de 18e en 19e eeuw werden ze ook gebruikt om de gezichten van onbekende lichamen bij te houden. Dit gebeurt nu met foto's.
V: Waarvoor gebruikten frenologen en etnografen ze?
A: Frenologen en etnografen gebruikten zowel dodenmaskers als levensmaskers (genomen van levende mensen) voor wetenschappelijke en pseudowetenschappelijke doeleinden.
V: Zijn er culturen die voor begrafenisrituelen klei of andere voorwerpen op het gezicht van doden gebruiken?
A: Ja, in sommige culturen is een dodenmasker een klei of ander voorwerp dat op het gezicht van de dode wordt aangebracht vóór de begrafenisriten. Het bekendste voorbeeld zijn de oude Egyptische maskers die deel uitmaakten van hun mummificatieproces, zoals het dodenmasker van Toetanchamon.
V: Is het mogelijk om te zien of schilderijen zijn gekopieerd van dodenmaskers?
A: Ja, het is soms mogelijk om te zien of schilderijen zijn gekopieerd van dodenmaskers, omdat de vorm van het gezicht wordt veranderd door het gewicht van het gips tijdens het maken van mallen voor het gieten ervan.
