Madrigaal

Een madrigaal is een speciaal soort lied voor een kleine groep mensen om te zingen. Madrigalen waren populair in de 16e en 17e eeuw. Dit was het einde van de renaissancemuziek en het begin van de barok. Ze begonnen in Italië en werden korte tijd erg populair in zowel Engeland als Frankrijk. De woorden van madrigalen gaan altijd over seculiere (niet-religieuze) zaken, bijvoorbeeld over de liefde.

Toen Italiaanse componisten begonnen met het schrijven van madrigalen kenden ze de frottola, het motet en het Franse chanson (lied). De eerste madrigalen waren voor 2 of 3 stemmen, maar later werden veel madrigalen geschreven voor 4 of 5 stemmen. Deze stemmen konden enkelstemmen zijn (één persoon per partij) of meerdere personen. Soms werden de regels ook door een instrument gespeeld, maar het madrigaal wordt meestal onbegeleid gezongen.

De madrigaal was de belangrijkste wereldlijke muziekvorm van zijn tijd. In Italië was het tussen 1550 en 1630 zeer populair. In Engeland was de madrigaalperiode ongeveer 1588 tot 1620.

In 1533 werd een boek genaamd Primo libro di Madrigali (Eerste Boek der Madrigalen) verzameld en uitgegeven door Philippe Verdelot in Venetië. Het maakte madrigalen zeer populair. Jacob Arcadelt publiceerde verschillende delen van madrigalen die zeer belangrijk waren voor hun ontwikkeling. In 1588 publiceerde Nicholas Yonge in Engeland een bundel genaamd Musica Transalpina (Muziek van over de Alpen). Dit waren Italiaanse madrigalen met vertaalde teksten. Het madrigaal werd in Engeland plotseling zeer populair en bleef dat tot na 1620, toen het geleidelijk aan minder belangrijk werd.

Mensen hielden van madrigalen omdat ze leuk waren. Waar mogelijk liet de componist de muziek klinken als het woord dat gezongen werd. Een woord als "glimlach" zou snelle muziek hebben, "zucht" zou een noot hebben gevolgd door een korte rustpauze, alsof de zanger zou zuchten, "sta zo hoog" zou worden gezongen op muziek die heel hoog opkwam. Dit soort dingen werd "woordschilderen" genoemd. Het is ook te vinden in religieuze muziek, maar de manier waarop het werd gebruikt in madrigalen was nieuw en spannend. Heel vaak was er een vers en een refrein dat vaak gewoon werd gezongen op woorden als "fa la la la la". De liederen gingen vaak over herders en herderinnen die verliefd werden.

De belangrijkste componisten van madrigalen in Italië waren Giovanni da Palestrina, Luca Marenzio, Jacques Arcadelt, Adrian Willaert, Cipriano de Rore, Carlo Gesualdo, Giaches de Wert en Claudio Monteverdi. In Engeland waren dat William Byrd, Thomas Morley, John Wilbye, Thomas Weelkes, John Dowland, Orlando Gibbons en Thomas Tomkins. Over de Frans-Vlaamse , Orlando di Lasso, Josquin des Prez . Over de Spanjaarden, Tomás Luis de Victoria, Mateo Flecha.

Prestaties van madrigalen

In de Renaissance werden madrigalen uitgevoerd als vermaak bij belangrijke feesten, of voor ontspannen vermaak door groepen amateurs in hun huis, aangezien madrigalen een seculiere stijl van zingen waren.

Tegenwoordig worden madrigalen vaak gezongen door middelbare school- of universiteitsmadrigaalkoren, vaak als after-dinner entertainment. Soms dragen de zangers renaissance kostuums.

Vragen en antwoorden

V: Wat is een madrigaal?


A: Een madrigaal is een speciaal lied dat wordt gezongen voor een kleine groep mensen. Het was populair in de jaren 1500 en 1600 tijdens de Renaissance en de vroege Barok. De teksten gaan altijd over seculiere (niet-religieuze) dingen, zoals liefde.

V: Waar komen madrigalen vandaan?


A: Madrigalen vinden hun oorsprong in Italië en werden korte tijd zeer populair in Engeland en Frankrijk.

V: Hoeveel stemmen werden gebruikt om madrigalen te schrijven?


A: Aanvankelijk werden madrigalen geschreven voor 2 of 3 stemmen, maar later voor 4 of 5 stemmen. Deze stemmen kunnen één stem zijn (één persoon per partij) of meerdere personen die samen zingen. Soms werden er ook instrumenten nagespeeld, maar meestal werd er zonder begeleiding gezongen.

V: Wanneer zijn Italiaanse componisten begonnen met het schrijven van madrigalen?


A: In 1533 stelde Philippe Verdelot het Primo libro di Madrigali (Eerste Madrigaalboek) samen en publiceerde dit, waardoor madrigalen erg populair werden. Jacob Arcadelt publiceerde vervolgens een aantal nietjes die deze muzikale vorm verder hielpen ontwikkelen.

V. Wanneer was het hoogtepunt van de populariteit van madrigalen in Italië?


A: Het hoogtepunt van de populariteit van madrigalen in Italië lag tussen 1550 en 1630. In Engeland was dat tussen 1588 en 1620.

V: Waarom hielden mensen zo van madrigalen?



A: Mensen vonden ze leuk omdat ze grappig waren; componisten gebruikten vaak woordschildertechnieken waarbij de muziek klonk als wat er werd gezongen, bijvoorbeeld snelle noten 'lachend' of lange noten 'zuchtend'. Ze hadden ook coupletten en refreinen, vaak eindigend met "fa la la la la la". Bovendien bevatten ze meestal verhalen van verliefde herders en herderinnen, wat hun charme nog vergrootte.

V. Wie zijn de belangrijkste componisten van madrigalen uit verschillende landen?



A: Uit Italië zijn belangrijke componisten als Giovanni da Palestrina, Luca Marenzio, Jacques Arcadelt, Adrian Willaert, Cipriano de Rore, Carlo Gesualdo, Giaches de Wert en Claudio Monteverdi; uit Engeland William Byrd, Thomas Morley John Wilbye, Thomas Weelkes, John Dowland, Orlando Gibbons en Thomas Tomkins; uit Frankrijk Orlando di Lasso, Josquin des Prez; uit Spanje Tomás Luis de Victoria, Mateo Flecha.

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3