Lee Kuan Yew | Singaporese staatsman

Familie

Lee zei in zijn autobiografie dat hij een Chinees Singaporees van de vierde generatie is: zijn Hakka-overgrootvader, Lee Bok Boon (geboren in 1846), emigreerde in de jaren 1860 vanuit het district Dapu in de provincie Guangdong naar de Straits Settlements.

Lee Kuan Yew werd geboren op Kampong Java Road 92 in Singapore. Hij was het oudste kind van Lee Chin Koon en Chua Jim Neo. Als kind werd hij sterk beïnvloed door de Britse cultuur, mede door de invloed van zijn grootvader Lee Hoon Leong, die zijn zonen een Engelse opvoeding had gegeven.

Lee en zijn vrouw Kwa Geok Choo zijn op 30 september 1950 getrouwd. Zij hebben twee zonen (Lee Hsien Loong en Lee Hsien Yang) en een dochter (Lee Wei Ling).

Veel familieleden van Lee bekleden belangrijke posities in de Singaporese samenleving, en zijn kinderen bekleden hoge regerings- of overheidsfuncties. Zijn oudste zoon Lee Hsien Loong, een voormalig brigadegeneraal, is sinds 2004 premier. Hij is ook vice-voorzitter van de Government of Singapore Investment Corporation (GIC), waarvan Lee zelf voorzitter is. Lee's jongere zoon, Lee Hsien Yang, is ook een voormalig brigadegeneraal en is voormalig president en Chief Executive Officer van SingTel, een pan-Aziatische telecommunicatiereus en Singapore's grootste bedrijf naar marktkapitalisatie (genoteerd aan de Singapore Exchange, SGX). Zesenvijftig procent van SingTel is in handen van Temasek Holdings, een prominente overheidsholding met controlerende belangen in diverse zeer grote overheidsbedrijven zoals Singapore Airlines en DBS Bank. Temasek Holdings werd tot 2009 geleid door uitvoerend directeur en C.E.O. Ho Ching, de vrouw van Lee Hsien Loong. Lee's dochter, Lee Wei Ling, leidt het National Neuroscience Institute. Lee's vrouw, Kwa Geok Choo, was partner van het vooraanstaande advocatenkantoor Lee & Lee.

Vroeg leven

Lee studeerde aan de Telok Kurau Primary School, Raffles Institution (waar hij lid was van de 01 Raffles Scout Group), en Raffles College (nu National University of Singapore). Door de Tweede Wereldoorlog en de Japanse bezetting van Singapore in 1942-1945 kon hij niet naar de universiteit. Tijdens de bezetting runde hij een succesvol zwart bedrijf dat lijm op basis van tapioca verkocht, genaamd Stikfas. Omdat hij sinds 1942 Chinese en Japanse lessen had gevolgd, kon hij werk vinden voor het uitschrijven van geallieerde verslagen voor de Japanners en was hij van 1943 tot 1944 de Engelstalige redacteur van de Japanse Hodobu (報道部 - een informatie- of propaganda-afdeling).

 
Zijn oudste zoon Lee Hsien Loong is sinds 2004 premier van Singapore.  

Politieke carrière

Besluiten en beleid

Lee had drie belangrijke zorgen - nationale veiligheid, economie en sociale kwesties - tijdens zijn regering na de onafhankelijkheid.

Nationale veiligheid

De kwetsbaarheid van Singapore werd sterk gevoeld, met bedreigingen van verschillende kanten, waaronder de communisten, Indonesië (met zijn confronterende houding), en UMNO-extremisten die Singapore wilden terugdringen tot Maleisië. Toen Singapore werd toegelaten tot de Verenigde Naties, streefde Lee snel naar internationale erkenning van Singapore's onafhankelijkheid. Hij kondigde een beleid van neutraliteit en ongebondenheid af, naar Zwitsers model. Tegelijkertijd vroeg hij Goh Keng Swee om de Singapore Armed Forces (SAF) op te bouwen en vroeg hij andere landen om hulp voor advies, training en faciliteiten.

Regeringsbeleid

Zoals veel landen was Singapore niet immuun voor politieke corruptie. Lee voerde wetgeving in die het Corrupt Practices Investigation Bureau (CPIB) meer bevoegdheden gaf om arrestaties te verrichten, huiszoekingen te verrichten, getuigen op te roepen en bankrekeningen en inkomstenbelastingaangiften van verdachte personen en hun familie te onderzoeken.

Lee vond dat ministers goed betaald moesten worden om een schone en eerlijke regering te handhaven. In 1994 stelde hij voor de salarissen van ministers, rechters en topambtenaren te koppelen aan de salarissen van topmensen in de particuliere sector.

Eind jaren zestig, uit angst dat de groeiende bevolking van Singapore de zich ontwikkelende economie te zwaar zou belasten, startte Lee een krachtige campagne voor gezinsplanning "Stop-at-Two". Echtparen werden aangespoord zich na hun tweede kind te laten steriliseren. Derde of vierde kinderen kregen een lagere prioriteit in het onderwijs en dergelijke gezinnen kregen minder economische kortingen.

In 1983 ontketende Lee het 'Grote Huwelijksdebat' toen hij Singaporese mannen aanmoedigde hoogopgeleide vrouwen als echtgenote te kiezen. Hij was bezorgd dat een groot aantal afgestudeerde vrouwen ongehuwd was. Sommige delen van de bevolking, waaronder afgestudeerde vrouwen, waren ontstemd over zijn opvattingen. Niettemin werd een matchmakingbureau Social Development Unit (SDU) opgericht om het socialiseren tussen afgestudeerde mannen en vrouwen te bevorderen. Lee introduceerde ook stimulansen zoals belastingvermindering, scholing en huisvestingsprioriteiten voor afgestudeerde moeders die drie of vier kinderen kregen, in een omkering van de al te succesvolle "Stop-at-Two" gezinsplanningscampagne in de jaren zestig en zeventig. Eind jaren negentig was het geboortecijfer zo laag geworden dat Lee's opvolger Goh Chok Tong deze prikkels uitbreidde tot alle getrouwde vrouwen en nog meer prikkels gaf, zoals de 'babybonus'-regeling.

 Op 13 september 2008 onderging Lee, 84 jaar, een succesvolle behandeling voor een abnormaal hartritme (atriumflutter) in het Singapore General Hospital, maar hij was nog steeds in staat om een filantropieforum toe te spreken via een videoverbinding vanuit het ziekenhuis.

In 2011 trok hij zich terug uit de politiek.

 

Dood

Op 5 februari 2015 werd Lee in het ziekenhuis opgenomen met een "ernstige longontsteking" en aan de beademing gelegd op de intensive care afdeling van het Singapore General Hospital, hoewel zijn toestand als "stabiel" werd gemeld. Volgens een update van 26 februari kreeg Lee opnieuw antibiotica toegediend, terwijl hij verdoofd was en nog steeds aan de beademing lag. Op 23 maart 2015 maakte de Singaporese premier Lee Hsien Loong bekend dat Lee Kuan Yew op 91-jarige leeftijd was overleden. Zijn staatsbegrafenis werd gehouden in het University Cultural Centre, National University of Singapore, op 29 maart 2015 om 14.00 uur plaatselijke tijd.

 

Legacy

In de drie decennia dat Lee het ambt bekleedde, groeide Singapore uit van een ontwikkelingsland tot een van de meest ontwikkelde landen in Azië, ondanks zijn kleine bevolking, beperkte landoppervlakte en gebrek aan natuurlijke hulpbronnen. Lee heeft vaak verklaard dat de enige natuurlijke hulpbronnen van Singapore de mensen en hun sterke arbeidsethos zijn. Hij wordt alom gerespecteerd door veel Singaporezen, vooral door de oudere generatie, die zich zijn inspirerende leiderschap tijdens de onafhankelijkheid en de afscheiding van Maleisië herinnert.

Aan de andere kant hebben veel Singaporezen Lee bekritiseerd als autoritair en intolerant ten opzichte van andersdenkenden, waarbij zij wijzen op zijn talrijke, meestal succesvolle pogingen om politieke tegenstanders en kranten die een ongunstige mening verkondigen, aan te klagen. De internationale mediawaakhond Reporters Without Borders heeft Lee en andere hoge Singaporese functionarissen gevraagd te stoppen met smaadacties tegen journalisten.

Herinneringen

Lee heeft een tweedelige reeks memoires geschreven: The Singapore Story (ISBN 0-13-020803-5), dat zijn kijk op de geschiedenis van Singapore tot de afscheiding van Maleisië in 1965 beschrijft, en From Third World to First: The Singapore Story (ISBN 0060197765), waarin hij de latere transformatie van Singapore tot een ontwikkelde natie beschrijft.

 

Awards

• Lee ontving een aantal staatsonderscheidingen, waaronder de Order of the Companions of Honour (1970), Knight Grand Cross of the Order of St Michael and St George (1972), de Freedom of the City of London (1982), de Order of the Crown of Johore First Class (1984), de Order of Great Leader (1988) en de Order of the Rising Sun (1967).
• Lee kreeg in 1994 de Ig Nobelprijs.
• In 2002 werd Lee officieel toegelaten tot het Fellowship van het Imperial College London als erkenning voor zijn bevordering van de internationale handel en industrie, en de ontwikkeling van initiatieven voor wetenschappelijke en technische studies met het Verenigd Koninkrijk.
• In 2006 ontving Lee de Woodrow Wilson Award for Public Service van het Woodrow Wilson International Center for Scholars.
• In 2007 ontving Lee een eredoctoraat in de rechten aan de Australian National University in Canberra, zij het onder protest van studenten en personeel.
• In oktober 2009 kreeg Lee de eerste Lifetime Achievement award uitgereikt door de U.S.-Asean Business Council tijdens het galadiner ter gelegenheid van zijn 25e verjaardag in Washington, D.C.. In zijn eerbetoon zei de voormalige minister van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten en Nobelprijswinnaar van 1973, Dr. Henry Kissinger:

"Hij is een baanbrekende figuur geworden voor ons allemaal. Ik heb van niemand zoveel geleerd als van de heer Lee Kuan Yew. Hij maakte zichzelf tot een onmisbare vriend van de Verenigde Staten, niet in de eerste plaats door de macht die hij vertegenwoordigde, maar door de kwaliteit van zijn denken.

Een dag later ontmoette president Barack Obama de Amerikaanse president in de Oval Office van het Witte Huis:

"... een van de legendarische figuren van Azië in de 20e en 21e eeuw. Hij is iemand die het Aziatische economische wonder op gang heeft helpen brengen."

• Op 15 november 2009 werd Lee in de marge van APEC Singapore 2009 door president Dmitry Medvedev onderscheiden met de Russische Orde van Vriendschap.

 

Controverses

Devan Nair

Devan Nair, de derde president van Singapore, die in ballingschap in Canada leefde, merkte in 1999 in een interview met de Toronto The Globe and Mail op dat Lee's techniek om zijn tegenstanders failliet of in de vergetelheid te laten raken, een afschaffing van politieke rechten was. Hij merkte ook op dat Lee "een steeds meer zelfingenomen betweter" is, omringd door "warenhuispoppen". In reactie op deze opmerkingen daagde Lee Devan Nair voor een Canadese rechtbank en Nair stelde een tegenvordering in. Lee diende vervolgens een verzoek in om de tegenvordering van Nair buiten de rechtbank te houden. Lee voerde aan dat de tegenvordering van Nair geen redelijke grond voor een actie onthulde en een opruiende aanval op de integriteit van de regering van Singapore vormde. Het Ontario Superior Court of Justice weigerde echter om de tegenvordering van Nair af te wijzen en oordeelde dat Lee misbruik had gemaakt van de rechtsgang en dat Nair daarom een redelijke grond voor een rechtsvordering had.

Islam

In 2011 publiceerde Wikileaks diplomatieke kabels waarin controversiële opmerkingen over de islam aan Lee werden toegeschreven. Wikileaks citeerde Lee als zou hij de islam hebben omschreven als een "giftige religie". Lee ontkende later de opmerkingen te hebben gemaakt.

Het incident kwam vlak na Lee's controversiële boek Lee Kuan Yew: Hard Truths to Keep Singapore Going. In het boek beweerde Lee dat Singaporese moslims moeilijkheden ondervonden bij hun integratie vanwege hun religie, en drong hij er bij hen op aan om "minder streng te zijn met betrekking tot de islamitische voorschriften". Hij heeft gezegd:

"Ik moet openhartig spreken om van waarde te zijn, maar ik wil de moslimgemeenschap niet beledigen.

Ik denk dat we heel aardig vooruitgingen totdat de golf van de islam kwam, en als u mij naar mijn waarnemingen vraagt, de andere gemeenschappen integreren gemakkelijker - vrienden, huwelijken enzovoort, Indiërs met Chinezen, Chinezen met Indiërs - dan moslims. Dat is het resultaat van de golf van de Arabische staten.

Ik zou zeggen dat we vandaag de dag alle religies en rassen kunnen integreren, behalve de islam.

Ik denk dat de moslims sociaal gezien geen problemen veroorzaken, maar ze zijn apart en gescheiden...

Maar nu ga je naar scholen met Maleisiërs en Chinezen, er is een halal en niet-halal segment en zo ook de universiteiten. En ze zitten vaak apart om niet besmet te worden. Dat alles wordt een sociale kloof...

Wees minder streng met betrekking tot de islamitische voorschriften en zeg: "Oké, ik eet met je mee."

Volgens voormalig premier Goh Chok Tong hebben Singaporese moslims hun religieuze praktijken aangepast aan de unieke omstandigheden in Singapore.

Het etnische integratiebeleid werd ook ingevoerd om de vorming van etnische getto's in de Singaporese HDB-flats te voorkomen. Elk stadsdeel moest inwoners hebben uit alle etnische groepen volgens de nationale verhoudingen.

Smaad arrest

Op 24 september 2008 oordeelde het Hooggerechtshof van Singapore in een kort geding door rechter Woo Bih Li dat het tijdschrift Far Eastern Economic Review (FEER) (Hugo Restall, redacteur) Lee en zijn zoon, premier Lee Hsien Loong, heeft belasterd. De rechtbank vond dat het artikel uit 2006 "Singapore's 'Martelaar': Chee Soon Juan" betekende dat Lee Kuan Yew "Singapore op dezelfde corrupte manier bestuurde en blijft besturen als T. T. Durai de National Kidney Foundation (NKF) bestuurde en dat hij smaadacties heeft gebruikt om degenen die vragen zouden stellen te onderdrukken om te voorkomen dat zijn corruptie aan het licht zou komen." De rechtbank veroordeelde FEER, eigendom van Dow Jones & Company (op zijn beurt eigendom van Rupert Murdoch's News Corp), tot het betalen van schadevergoeding aan de klagers. FEER ging in beroep, maar verloor de zaak toen het Hof van Beroep in oktober 2009 oordeelde dat de Far Eastern Economic Review de oprichter van het land, Lee Kuan Yew, en zijn zoon, premier Lee Hsien Loong, belasterde.

 

Secundaire bronnen

• Barr, Michael D. 2000. Lee Kuan Yew: De overtuigingen achter de man. Washington D.C.: Georgetown University Press.
• Gordon, Uri. 2000. Machiavelli's Tijger: Lee Kwan Yew and Singapore's Authoritarian regime Archived 2016-03-03 at the Wayback Machine.
• Josey, Alex. 1980. Lee Kuan Yew - De cruciale jaren. Singapore en Kuala Lumpur: Times Books International.
• King, Rodney. 2008. Het wonder van Singapore, mythe en werkelijkheid. 2e editie, Insight Press.
• Kwang, Han Fook, Warren Fernandez en Sumiko Tan. 1998. Lee Kuan Yew: De man en zijn ideeën. Singapore: Singapore Press Holdings.
• McCarthy, Terry (23 augustus 1999). "Lee Kuan Yew". Time Asia. Hong Kong. Gearchiveerd uit het origineel op 15 augustus 2004.
• Minchin, James. 1986. No Man is an Island. Een studie over Lee Kuan Yew uit Singapore. Sydney: Allen & Unwin.