Hesperornis
Hesperornis is een uitgestorven geslacht van loopvogels dat leefde tijdens het Boven-Krijt (89-65 miljoen jaar geleden).
Hesperornis was een belangrijke vroege vondst in de geschiedenis van de vogelpaleontologie. Hij werd ontdekt door de paleontoloog O.C. Marsh aan het eind van de 19e eeuw, Bone Wars.
Bekende vindplaatsen van Hesperornis zijn de mariene kalkstenen uit het Boven-Krijt van Kansas en de mariene schalie van Canada. Het geslacht heeft waarschijnlijk een Holarctische verspreiding gehad.
Anatomie en levensstijl
Hesperornis was een grote vogel, die tot 1,5 meter lang kon worden. Hij had bijna geen vleugels, en zwom met zijn krachtige achterpoten.
Net als veel andere vogels uit het Mesozoïcum, zoals Ichthyornis, had Hesperornis tanden in zijn snavel die werden gebruikt om een prooi (waarschijnlijk vis) vast te houden.
Hesperornis jaagden in de wateren van zulke hedendaagse platzeeën als de Noordamerikaanse Binnenzee, de Straat van Turgai en de prehistorische Noordzee, die toen subtropische tot tropische wateren waren, veel warmer dan tegenwoordig. Zij voedden zich waarschijnlijk hoofdzakelijk met vis, misschien ook met schaaldieren, koppotigen en weekdieren, zoals de duikende zeevogels van vandaag. Hun tanden waren handig in de omgang met glibberige prooien of prooien met harde schalen.
Op het land konden de Hesperornis soorten al dan niet lopen. Ze konden zeker niet rechtop staan zoals pinguïns zoals in de vroege reconstructies. Hun poten zaten ver naar achteren en zijwaarts vast, waarbij zelfs het onderbeen strak aan het lichaam vastzat (zie foto van skelet). Op het land waren ze dus in het beste geval beperkt tot een onhandig huppelen en zouden ze behendiger zijn geweest als ze zich voortbewogen door op hun buik te glijden of te galopperen. Het beenskelet van Hesperornis was zo grondig aangepast aan het duiken dat hun wijze van voortbewegen op het land, het leggen van eieren en de ouderlijke zorg, een kwestie van speculatie is.
Jonge Hesperornis groeiden vrij snel en ononderbroken door tot ze volwassen waren, zoals dat ook bij moderne vogels het geval is. Er zijn meer jonge vogels bekend uit het fossielenbestand van de meer noordelijk gelegen vindplaatsen dan van die meer zuidelijk. Dit suggereert dat tenminste sommige soorten migrerend waren zoals de huidige pinguïns, die in de zomer naar de pool zwemmen.
Hesperornis werd aangevallen door grote zee carnivoren zoals mosasaurussen. Een Tylosaurus-specimen bevat de beenderen van een Hesperornis in zijn darmgebied.
J.M. Gleeson's restauratie van Hesperornis zwemmen, 1902
Vragen en antwoorden
Vraag: Wat is Hesperornis?
A: Hesperornis is een uitgestorven geslacht van loopvogels.
V: Wanneer leefde Hesperornis?
A: Hesperornis leefde in het Boven-Krijt, ongeveer 89-65 miljoen jaar geleden.
V: Wie heeft Hesperornis ontdekt?
A: Hesperornis werd ontdekt door de paleontoloog O.C. Marsh.
V: Wat zijn de bottenoorlogen?
A: De bottenoorlogen was een periode aan het einde van de 19e eeuw toen rivaliserende paleontologen fel streden om de ontdekking van nieuwe fossielen.
V: Wat zijn enkele beroemde vindplaatsen van Hesperornis fossielen?
A: Beroemde vindplaatsen van Hesperornis-fossielen zijn de zeekalkstenen uit Kansas uit het Boven-Krijt en de zeeschalies uit Canada.
V: Was Hesperornis verspreid over de hele wereld?
A: Ja, er wordt aangenomen dat Hesperornis waarschijnlijk een Holarctische verspreiding had.
V: Waarom was Hesperornis een belangrijke vondst in de geschiedenis van de vogelpaleontologie?
A: Hesperornis was een belangrijke vroege vondst in de geschiedenis van de vogelpaleontologie, omdat het een van de eerste voorbeelden van een watervogel was en hielp om de kennis over de evolutie van vogels uit te breiden.
