Arabier (paard)

Raskenmerken

Arabische paarden hebben een driehoekig hoofd, een breed voorhoofd, grote ogen, grote neusgaten, en kleine snuiten (neuzen). De meeste hebben een concaaf of "schuin" profiel. Ze hebben een slanke, gewelfde hals, soepele achterhand en een van nature hoog gedragen staart. Arabieren hebben sterke botten en goede voeten. Ze staan vooral bekend om hun uitstekende uithoudingsvermogen. De vachtkleuren van Arabieren zijn voskleurig, grijs, kastanjebruin en zwart. Arabieren kunnen robicono- en/of sabino-genen hebben. Alle Arabieren hebben een zwarte huid onder hun vacht, behalve onder witte aftekeningen.

De Bedoeïenen verkochten veel Arabische paarden aan mensen uit Europa. Andere Arabische paarden werden in oorlogen gevangen genomen en naar andere landen buiten het Midden-Oosten gebracht. Vandaag de dag worden Arabische paarden over de hele wereld gevonden. Arabische paarden families worden nu gelabeld door waar hun meest recente voorouders werden gefokt, zoals "Pools", "Spaans", "Crabbet" (uit Engeland), "Russisch", "Egyptisch", en "Domestic" (in de Verenigde Staten). Bijvoorbeeld, een paard met de naam "Pools Arabisch" is een Arabisch paard met recente voorouders die gefokt zijn op boerderijen in Polen, van paarden die de Polen eeuwen geleden gekocht hebben van de Bedoeïenen in Arabië.

Gebruikt

Arabieren doen op veel plaatsen mee aan wedstrijden, zoals paardenrennen, paardenshows, endurance rijden, springen, en nog veel meer. Ze zijn ook goede paarden voor plezier, trail en werk ranch voor mensen die niet van competitieve evenementen houden. Arabieren zijn ook te zien in films, parades, circussen en andere plaatsen waar paarden worden gebruikt.

Geschiedenis

Er bestaan vele legenden en mythen over Arabische paarden. Eén legende vertelt dat de profeet Mohammed zijn vijf beste merries (vrouwelijke paarden), Al Khamsa ("de vijf") genoemd, selecteerde om de basis te vormen van het Arabische ras. Volgens een andere legende zou de koningin van Sheba een Arabische merrie aan koning Salomo hebben gegeven, en zo zou het ras zijn ontstaan. Nog een ander verhaal zegt dat Allah het Arabische paard uit de zuidenwind schiep en zei: "Ik schiep u, o Arabier...Ik geef u vlucht zonder vleugels."

In de echte geschiedenis zijn Arabieren een van de oudste door mensen ontwikkelde paardenrassen ter wereld. Afbeeldingen van "Proto-Arabische" paarden, die veel op moderne Arabische paarden leken, werden op rotsen op het Arabisch Schiereiland geschilderd zo ver terug als 2.500 v. Chr. De voorouders van de Bedoeïenen temden waarschijnlijk paarden niet lang nadat zij de kameel temden. Op het Sinaï-schiereiland werd een paardenskelet opgegraven, dat dateert van 1700 v. Chr. en wordt beschouwd als het vroegste bewijs van het paard in het Oude Egypte. Het werd waarschijnlijk meegebracht door de Hyksos invallers. Dit paard had een wigvormig hoofd, een groot oog en een kleine snuit, net als het huidige Arabische paard.

In de woestijn was de mens de enige bron van voedsel en water voor het Arabische paard. Waar geen weiland was, voerden de bedoeïenen hun paarden dadels, een vrucht van de dadelpalmboom, en kamelenmelk. Arabieren moesten van zeer weinig voedsel leven, en overleven in een droog klimaat dat overdag zeer heet en 's nachts zeer koud was. Zwakke paarden overleefden het niet, en de paarden die de woestijn overleefden, moesten ook overleven als oorlogspaard. Daarom werd het Arabische paard zeer taai en in staat om in een harde wereld te leven.

Beroemde Arabische paarden

Napoleon reed op een grijze Arabische hengst genaamd Marengo. George Washington reed op een half-Arabier genaamd Blueskin tijdens de Amerikaanse Revolutie. Een fictief paard, "The Black Stallion," werd gespeeld door een echte Arabische hengst genaamd Cass Ole in de film die gebaseerd was op het boek van Walter Farley.

Aziziye Stud

In 1864 stichtte sultan Abdulaziz een nieuwe paardenstoeterij met Arabische paarden en stuurde een commissie om in Bialocerkiew de stoeterij van graaf Branicki in Polen aan te kopen, wiens fokkerij een zeer goede reputatie geniet. De commissie kocht 92 paarden, waaronder enkele afstammelingen van de in 1855 uit Engeland ingevoerde hengst Indjanin.