Arabisch alfabet
Het Arabische alfabet is een abjad dat wordt gebruikt om verschillende talen van het Midden-Oosten te schrijven, zoals Arabisch, Perzisch, Pashto en Urdu. Het is het derde meest gebruikte schrift ter wereld, na het Latijnse en het Chinese schrift.
Overzicht
Het schrift wordt van rechts naar links geschreven. Wanneer het gebruikt wordt om de Arabische taal te schrijven, heeft het schrift 28 verschillende karakters. Meestal worden alleen medeklinkers in een abjad geschreven. Klinkers worden meestal weggelaten. Het Arabische schrift is een cursief schrift. Dit betekent dat letters van een woord worden samengevoegd, zowel in handschrift als in druk. Elke letter kan tot vier verschillende vormen hebben. Welke vorm wordt gebruikt hangt af van de letters ervoor en erna. Er is geen verschillende vorm voor hoofdletters en kleine letters.
Er zijn twee moderne basisvarianten van het Arabische schrift. De ene heet Naskh, het is het schrift dat vaak gebruikt wordt voor drukwerk. Het meest gebruikte schrift in het dagelijks leven heet Kufisch, naar de stad Kufa in Irak, waar het werd ontwikkeld. Er zijn verschillende varianten van beide schriften.
Nummers
Het alfabet kan ook worden gebruikt om getallen te schrijven, wat in de Middeleeuwen gebruikelijk was. Tegenwoordig worden ze minder gebruikt en meestal vervangen door Latijns-alfabetische (Arabische) cijfers.
Wanneer het alfabet wordt gebruikt om getallen te schrijven, is ʼalif 1, ب bāʼ is 2, ج ǧīm is 3 en zo verder tot ي yāʼ = 10, ك kāf = 20, ل lām = 30, ..., ر rāʼ = 200, ..., غ ġayn = 1000. Dat wordt soms gebruikt om chronogrammen te maken waarin bepaalde letters, geïnterpreteerd als cijfers, staan voor een bepaalde datum wanneer ze opnieuw worden gerangschikt.
Sorteer volgorde
Voor woordenboeken is het nodig de letters in een vooraf bepaalde volgorde te zetten, die meestal sorteervolgorde of alfabetische volgorde wordt genoemd. Het Arabische schrift kent twee sorteervolgorden: De ene, abjid, is afgeleid van de positie van de letters in het Fenicische alfabet. De andere, hijā, sorteert letters op gelijkenis van vorm.
Geschiedenis
Toen de Islam zich verspreidde door het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Azië, verspreidde het Arabisch zich mee. De Islam eist dat zijn volgelingen Arabisch leren, omdat er staat dat Gabriël (Jibril) de woorden van Allah in het Arabisch tot Mohammed sprak. De taal wordt gebruikt voor islamitische rituelen zoals het gebed en het reciteren van Koranverzen. Naarmate het Arabisch zich verspreidde, verspreidde ook het schrift van de Koran zich. Het verving het Pahlavi schrift toen de Islam Perzië veroverde.
Een ander alfabet, het Oeigoerse alfabet, is gebaseerd op de vormen van Arabische letters. Het Oeigoerse alfabet heeft echter altijd klinkerletters, in tegenstelling tot het Arabisch.
Na de val van het Ottomaanse Rijk tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het gebruik van de Arabische taal en het Arabische alfabet minder gangbaar in de moslimwereld. De Turkse staten en andere door de Sovjet-Unie gecontroleerde staten met een moslimmeerderheid waren geen voorstander van het Arabische schrift. In 1928 nam Turkije een wet aan die het gebruik van het Arabische alfabet voor het schrijven van Turks verbood, dat nu met het Latijnse alfabet wordt geschreven.
Rond dezelfde tijd creëerde de Sovjet-Unie een Latijns alfabet voor de Centraal-Aziatische staten die zij bezette: Azerbeidzjan, Kazachstan, Turkmenistan, Oezbekistan, Kirgizië en Tadzjikistan. Het besluit om het Arabische alfabet te vervangen was bedoeld om de religieuze invloed in Centraal-Azië weg te nemen en de regio te moderniseren. Een tijdlang dachten de Sovjetleiders, waaronder Vladimir Lenin, dat het Latijnse alfabet het "wereldalfabet" was, omdat het het schrijfsysteem van de meeste ontwikkelde landen was. De Sovjet-Unie eiste toen echter dat de Centraal-Aziatische staten alleen in het cyrillische schrift schreven. Dat was bedoeld om de lokale culturen en talen meer op die van Rusland te laten lijken.
Hoewel de Sovjet-Unie viel, keerde geen van de Centraal-Aziatische landen terug naar het Arabische alfabet. Ze bleven Cyrillisch gebruiken, zoals Kazachstan en Kirgizië, of namen een nieuw Latijns alfabet aan, zoals Azerbeidzjan. Alleen Tadzjikistan overweegt het Arabische alfabet weer te gaan gebruiken. Tadzjik was ooit een dialect van Perzisch.
In Zuidoost-Azië hebben Maleisië, Indonesië, Singapore en Brunei voor het Maleis het Latijnse alfabet overgenomen, dat in het Maleis Rumi wordt genoemd. De Britse en Nederlandse kolonialisten introduceerden het Latijnse alfabet. Het Arabische alfabet (Jawi in het Maleis) wordt nog steeds gebruikt in Maleisië, maar veel minder dan Rumi. Brunei is het enige Zuidoost-Aziatische land waar zowel het Latijnse als het Arabische alfabet officieel zijn.
Vragen en antwoorden
V: Wat is het Arabische alfabet?
A: Het Arabische alfabet is een schrijfsysteem dat gebruikt wordt om verschillende talen van het Midden-Oosten te schrijven, zoals Arabisch, Perzisch, Pashto en Urdu.
V: Welke talen gebruiken het Arabische alfabet?
A: Het Arabische alfabet wordt gebruikt om verschillende talen in het Midden-Oosten te schrijven, zoals Arabisch, Perzisch, Pashto en Urdu.
V: Hoe wijdverbreid wordt het Arabische schrift gebruikt in de wereld?
A: Het Arabische schrift is het op twee na meest gebruikte schrift ter wereld.
V: Wat zijn de twee meest gebruikte schriften ter wereld?
A: De twee meest gebruikte schriften ter wereld zijn het Latijnse en het Chinese schrift.
V: Wordt het Arabische schrift alleen gebruikt voor het schrijven van de Arabische taal?
A: Nee, het Arabische schrift wordt gebruikt om verschillende talen uit het Midden-Oosten te schrijven, zoals Arabisch, Perzisch, Pashto en Urdu.
V: Wat is er uniek aan het Arabische alfabet?
A: Het Arabische alfabet is een abjad (een schrijfsysteem dat geen klinkers bevat) en dat is uniek omdat de meeste schrijfsystemen klinkers bevatten.
V: Hoe belangrijk is het Arabische alfabet in de wereld?
A: Het Arabische alfabet is een belangrijk schrijfsysteem, vooral in het Midden-Oosten, waar het veel gebruikt wordt. Het wordt ook gebruikt in islamitische religieuze teksten en kalligrafie.
