Bergrede
Volgens de Bijbel was de Bergrede een toespraak die Jezus van Nazareth hield voor zijn volgelingen en een grote groep mensen rond het jaar 30 na Christus. Jezus hield de toespraak op de zijkant van een berg. Het meest populaire deel van de toespraak is de zaligspreking, die aan het begin staat. De preek bevat ook het Onze Vader. Andere populaire zinnen uit de Bergrede zijn "keer de andere wang toe", "zout der aarde", "licht der wereld", en "oordeel niet, opdat gij niet geoordeeld wordt".
Veel christenen geloven dat de Bergrede verwant is met de Tien Geboden. Zij geloven dat beide zeer belangrijk zijn om uit te leggen hoe christenen tegenover anderen moeten handelen.
Overtuigingen over de betekenis van de preek
Een van de belangrijkste discussies over de preek is de vraag hoe deze moet worden toegepast op het dagelijks leven. Bijna alle christelijke groepen hebben hun eigen manieren gecreëerd om de Bergrede te begrijpen en te gebruiken in hun leven. In een boek getiteld Understanding the Sermon on the Mount, somt Harvey McArthur twaalf verschillende visies op over de Bergrede.
(1) De absolutistische visie
De absolutistische visie zegt dat mensen precies moeten doen wat Jezus in de preek zegt, de hele tijd. Als dit een persoon in gevaar brengt, dan is dat wat de persoon nodig heeft om gered te worden.
Mensen die dit geloofden waren onder andere:
- St. Franciscus van Assisi
- Dietrich Bonhoeffer
- Leo Tolstoj (toen hij ouder was)
Kerken die deze opvatting aanhangen zijn onder andere:
- De Oosters-Orthodoxe Kerken
- De vroege Anabaptisten
- Moderne doopsgezinde groepen, zoals de Mennonieten en Hutterieten
(2) Wijzig de tekst
In de oudheid zou men de tekst van de preek aanpassen (veranderen) om hem populairder te maken. In de Bijbel werd bijvoorbeeld Mattheüs 5:22 veranderd van "[een ieder] die boos is op zijn broeder zal gevaar lopen voor het oordeel" in "[een ieder] die zonder reden boos is op zijn broeder zal gevaar lopen voor het oordeel".
De laatste eeuwen is het gebruikelijker geworden om de woorden in de preek te veranderen, om delen eruit te halen die de mensen moeilijk zouden kunnen aanvaarden.
Bijna elke grote christelijke schrijver heeft op een gegeven moment dit soort veranderingen aangebracht.
Deze opvatting wordt door geen enkele specifieke christelijke denominatie gesteund.
(3) De hyperbool opvatting
Een van de meest voorkomende opvattingen is de hyperbool opvatting. Deze zegt dat Jezus hyperbool gebruikte (wat betekent dat hij overdreef) in delen van de preek. Mensen die dit geloven denken dat de leringen van Jezus realistischer moeten worden gemaakt als ze in de echte wereld willen worden gebruikt.
De meeste mensen zijn het erover eens dat er enige hyperbool in de Preek zit, maar zij twisten over welke delen hyperbool zijn.
(4) De algemene beginselen opvatting
De algemene beginselen opvatting zegt dat Jezus geen instructies gaf (mensen precies vertelde hoe ze moesten handelen). In plaats daarvan gaf hij voorbeelden van hoe een mens zich zou moeten gedragen.
(5) De dubbele standaard opvatting
De dubbele standaard opvatting zegt dat een deel van Jezus' leringen algemene ideeën zijn over hoe te handelen, en dat sommige leringen instructies zijn. Om gered te worden, hoeven de meeste mensen alleen maar de algemene ideeën over hoe te handelen te volgen. Slechts een klein aantal heilige mensen, zoals geestelijken en monniken, hoeven de instructies te volgen.
Mensen die dit geloofden waren onder andere:
- St. Augustinus (hij creëerde de dubbele standaard visie)
- St. Thomas van Aquino (die later de dubbele standaard opvatting veranderde)
- Geoffrey Chaucer (hij gebruikte deze opvatting in zijn boek, Canterbury Tales (Proloog van de vrouw van Bath, v. 117-118)
De Rooms-Katholieke Kerk gelooft in de dubbele standaard opvatting.
(6) De twee rijken visie
Maarten Luther geloofde niet in de katholieke ideeën over de Preek. Hij creëerde de twee rijken visie. Luther verdeelde de wereld in twee rijken, of secties: het godsdienstige rijk, en het wereldlijke (niet-religieuze) rijk. Hij dacht dat de preek alleen van toepassing was op het religieuze deel van het leven. In de alledaagse wereld moesten mensen soms dingen doen die ze volgens de preek niet mochten doen. In zijn seculiere baan zou een rechter bijvoorbeeld een misdadiger moeten straffen in plaats van hem te vergeven. Maar als godsdienstig mens zou de rechter toch medelijden moeten hebben met wat er met de misdadiger gebeurt.
(7) De analogie van de Schrift kijk
De analogie van de Schriftopvatting zegt dat toen het Nieuwe Testament werd geschreven, delen van de Preek werden veranderd. Jezus zei bijvoorbeeld dat het verkeerd was een eed af te leggen. Maar in het Nieuwe Testament gebruikt Paulus de eed tenminste twee keer.
(8) De houdingen niet daden mening
De zienswijze van "attitudes not acts" zegt dat Jezus in de preek de mensen alleen vertelde wat hij zelf zou doen. Hij vertelde andere mensen niet wat zij moesten doen om goede christenen te zijn.
Wilhelm Hermann creëerde deze visie in de negentiende eeuw.
(9) De tussentijdse ethische visie
De tussentijdse ethische visie zegt dat toen Jezus de preek hield, hij dacht dat de wereld zeer spoedig zou eindigen. Daarom was zijn onderricht alleen voor die korte tijd bedoeld.
Albert Schweitzer creëerde deze visie.
(10) De onvoorwaardelijke goddelijke wil bekijken
De onvoorwaardelijke goddelijke wilsopvatting zegt dat Jezus bedoelde dat de mensen precies zouden doen wat hij zei en de ethiek zouden volgen waarover hij het in de preek had. Echter, met de manier waarop de wereld nu is, kunnen mensen dit niet doen. Mensen proberen de ethiek uit de preek te volgen, maar ze zullen altijd falen. Dit zal veranderen wanneer het Koninkrijk der Hemelen terugkomt in de wereld. Op dat moment zal iedereen in staat zijn om te leven zoals God het wil.
Martin Sibelius, een Duitse filosoof, creëerde deze visie in de twintigste eeuw.
(11) De berouwvolle opvatting
De inkeer opvatting zegt dat Jezus wist dat mensen niet in staat zouden zijn om zijn leer te volgen. Mensen zouden proberen ze te volgen, maar falen. Dit zou hen leren zich te bekeren. Op deze manier zouden de mensen tot geloof in het Evangelie komen.
(12) Dispensationalisme
Het Dispensationalisme verdeelt de menselijke geschiedenis in afzonderlijke groepen. Deze opvatting zegt dat we vandaag de dag in een tijd leven waarin we niet kunnen voldoen aan de leringen van de prediking. Maar ergens in de toekomst zullen we dat wel kunnen. Wanneer die tijd komt, zullen de mensen de leringen van de prediking moeten volgen om redding te krijgen.
Andere meningen
E. Earle Ellis, een professor in de theologie, zegt dat Jezus in de preek de gelovigen vraagt te leven op een manier die normaal zal zijn in het toekomstige koninkrijk van God. Zoals Ellis zegt, moeten wij Jezus' woorden spreken, zijn gedachten denken en zijn daden doen. Aangezien dit de ethiek zal zijn van het toekomstige koninkrijk van God, moeten de mensen hun leven leiden op een manier die hen zal helpen klaar te zijn om in Gods koninkrijk te leven.
In het boek Hiram Key zeggen Christopher Knight en Robert Lomas dat de Bergrede nooit heeft plaatsgevonden. Knight meent dat Matteüs 'allerlei passages aan elkaar heeft geplakt alsof ze na elkaar werden uitgesproken voor een menigte op een bergtop.' Hij meent dat 'de leringen in deze ene 'gelegenheid' werden samengevoegd om de stroom van het totale verhaal niet te onderbreken'.
