Oude Athene

Oorlogen

Perzische oorlog

Toen koning Xerxes van Perzië tegen de Grieken van Klein-Azië vocht, hielp Athene de Grieken in Klein-Azië. Na verloop van tijd vielen de Perzen Griekenland aan en begonnen de Grieks-Perzische oorlogen.

Op de vlakte van Marathon vochten veel Perzen met bogen en pijlen tegen de Grieken. Hoewel er veel meer Perzen waren dan Grieken, wonnen de Grieken omdat ze speren en zwaarden van metaal hadden.

Themistocles, de generaal van Athene, waarschuwde de Atheners dat de Perzen zouden terugkeren, zodat ze hun marine groter zouden maken. Het volk deed dat, en Sparta bood aan te helpen. In 480 VC kwamen de Perzen aan en vielen de Grieken aan, zowel op het land als op zee. De Perzen wonnen de slag bij Thermopylae, maar de slag gaf de Grieken de tijd om zich voor te bereiden.

Hoewel de stad Athene in brand stond, waren de meeste mensen voor de veiligheid naar de nabijgelegen eilanden gevlucht. Themistocles beval de Grieken om zich voor te bereiden op een nieuwe aanval. Deze keer zei hij dat ze hun schepen in de baai van Salamis moesten achterlaten. Toen de Perzen aankwamen, werden ze verrast en verward door de haven die zo vol zat met schepen dat ze er niet in konden reizen. In deze slag om Salamis hebben enkele honderden Griekse schepen vele, vele Perzische schepen vernietigd. Xerxes ging weg.

Het volgende jaar wonnen 32.000 Griekse hoplieten en 50.000 andere soldaten de Slag om Plataea. De Perzen vielen Griekenland niet opnieuw aan.

Peloponnesische oorlog

Hoewel Sparta en Athene elkaar hielpen in de strijd, waren ze cultureel gezien erg verschillend. In 431 tot 404 v. Chr. vochten deze twee stadstaten in een conflict dat de PeloponnesischeOorlog werd genoemd naar de naam van het lagere deel van het schiereiland. Sparta had hulp van andere staten. Veel mensen stierven tijdens het beleg van Athene door een vreselijke ziekte, waaronder Pericles.

In 405 vernietigden de Spartanen de marine van Athene in de strijd. Athene gaf zich het jaar daarop over aan Sparta.

30 jaar lang regeerde Sparta, maar veel mensen hielden niet van de Spartaanse regering en Thebe, een andere stadstaat, hielp Athene om Sparta te verslaan. Negen jaar lang was Thebe de machtigste staat.

Griekenland was echter veel zwakker door de oorlogen in haar land. Filips van Macedonië begon zich op Grieks grondgebied te vestigen. Hoewel Demosthenes Athene waarschuwde voor het gevaar, kon het de Atheners niet schelen. In Chaeronea controleerde Filips van Macedonië Griekenland.

Toen Philip stierf, ging zijn zoon, Alexander de Grote, ook al was hij nog maar 20 jaar, op pad om de wereld te veroveren. Hij won Klein-Azië, Perzië, Egpyt en een klein deel van India, maar hij stierf aan ziekte toen hij 32 was.

Levensstijl

De mensen in Athene aten gewoon, meestal gerstkoeken, uien, vis en fruit. Voor kleding droegen de mannen korte stukken stof (tunieken), schorten en sandalen voor het werk. Een vrouw droeg een chiton, dat was een lange, losse doek die aan de schouder was bevestigd. Het losse kledingstuk was als een blouse vanwege een touw dat om de taille werd gedragen. Sandalen werden gemaakt door de voet op een stuk huid te zetten, terwijl de schoenmaker een bedekking voor de voet maakte.

Kinderen vonden het leuk om konijnen als huisdier te hebben en om balspelletjes te spelen. Voor de lol raceten ze ook met kleine strijdwagens die door honden worden getrokken. Ze kregen les van slaven, en leerden poëzie, muziek en dansen. Oefening was ook belangrijk.

Toen een jongeman 18 jaar werd, begon hij twee jaar opleiding voor het leger. Daarna kon hij meedoen aan de mannenlessen waar speerwerpen werd gedaan. Voor bescherming bij het worstelen bond hij lederen strips om zijn polsen. Hij knipte ook zijn haar. Leraren uit vele landen leerden de jonge mannen.

De Griekse hoplieten vochten dicht bij elkaar in een falanxformatie. Hun speren waren erg lang.

Vrouwen in klassiek Athene

Vrouwen in het oude en klassieke Athene werden met weinig respect behandeld. Ze konden geen burgers van Athene worden. Dit betekent dat ze niet konden stemmen en geen directe invloed hadden op wat er in Athene gebeurde. Ze konden zich niet verkiesbaar stellen.

Meisjes kunnen geen burgers zijn. Ze verlieten hun huis op 14-jarige leeftijd om te trouwen, soms met een man die veel ouder was dan zij (ongeveer 30 jaar). Haar huwelijk werd door haar vader geregeld. Meestal koos de vader een rijke man voor zijn dochter. Het meisje en haar moeder hadden geen zeggenschap over wie ze trouwde, het was volledig de keuze van de vader.

Stel dat eens tegenover Sparta. Spartaanse vrouwen genoten een status, macht en respect dat in de rest van de klassieke wereld onbekend was. Hoewel Spartaanse vrouwen werden uitgesloten van het militaire en politieke leven, genoten zij een aanzienlijke status als moeder van Spartaanse krijgers. Als mannen die zich met militaire activiteiten bezighielden, namen vrouwen de verantwoordelijkheid voor het runnen van landgoederen.

In de 4e eeuw voor Christus bezaten Spartaanse vrouwen ongeveer 35% tot 40% van alle Spartaanse grond en eigendommen. In de Hellenistische periode waren enkele van de rijkste Spartaanse vrouwen. Zij controleerden hun eigen eigendommen, evenals de eigendommen van mannelijke familieleden die met het leger weg waren. Spartaanse vrouwen trouwden zelden voor hun 20ste, en in tegenstelling tot de Atheense vrouwen die zware, verhullende kleren droegen en zelden buitenshuis werden gezien, droegen Spartaanse vrouwen korte jurken en gingen ze waar ze wilden. Zowel meisjes als jongens kregen een opleiding. Zowel jonge vrouwen als jonge mannen hebben wellicht deelgenomen aan de Gymnopaedia ("Festival of Nude Youths").