Accounting | de taak van het delen van financiële informatie over een bedrijf

Waar het woord vandaan komt

Het woord accountant komt oorspronkelijk van het Latijnse woord computare - "rekenen, tellen, tellen", via het Frans.

"Accomptant" was de oorspronkelijke spelling en uitspraak van het woord "accountant". Na verloop van tijd begon men echter de "p" in het woord "accomptant" te laten vallen. Na verloop van tijd veranderde het woord zowel in de manier waarop het werd uitgesproken als gespeld tot hoe het nu is.

 

Boekhoudkundige theorie

De boekhoudkundige basisvergelijking is activa=passiva+eigen vermogen.

 

Geschiedenis

Vroege geschiedenis

Boekhouding is heel oud. Het begon toen de mens voor het eerst landbouw ging bedrijven en steden ging vormen. Mensen die nadachten over economie (het bijhouden van geld en waardevolle zaken) bedachten een manier om de maten en waarden van gewassen op te schrijven.

Rekenpenningen in het oude Mesopotamië

De vroegste boekhoudkundige gegevens zijn gevonden in de ruïnes van het oude Babylon, Assyrië en Sumerië, die meer dan 7000 jaar oud zijn. De mensen uit die tijd vertrouwden op primitieve boekhoudmethoden om de groei van gewassen en kuddes bij te houden. Omdat er een natuurlijk seizoen is voor landbouw en veeteelt, is het gemakkelijk om te tellen en te bepalen of er een overschot is ontstaan nadat de gewassen zijn geoogst of de jonge dieren zijn gespeend.

De uitvinding van een vorm van boekhouden met behulp van kleipennen betekende een enorme cognitieve sprong voor de mensheid.

In de twaalfde eeuw na Christus schreef de Arabische schrijver Ibn Taymiyyah het boek Hisba. Dit boek bevat details over boekhoudsystemen die door moslims werden gebruikt vóór het midden van de zevende eeuw na Christus. De islamitische boekhouding werd beïnvloed (veranderd) door Romeinen en Perzen. In zijn boek geeft Ibn Taymiyyah details over een complex overheidsboekhoudsysteem.

Boekhouding in het Romeinse Rijk

De Res Gestae Divi Augusti (Latijn: "De daden van de goddelijke Augustus") is een opmerkelijk verslag aan het Romeinse volk van het rentmeesterschap van keizer Augustus. Hierin worden zijn overheidsuitgaven opgesomd en gekwantificeerd, waaronder uitkeringen aan het volk, schenkingen van land of geld aan veteranen van het leger, subsidies aan het aerarium (schatkist), de bouw van tempels, religieuze offers en uitgaven voor theatervoorstellingen en gladiatorenwedstrijden. Het was geen verslag van de inkomsten en uitgaven van de staat, maar bedoeld om de vrijgevigheid van Augustus aan te tonen. De betekenis van de Res Gestae Divi Augusti vanuit boekhoudkundig oogpunt ligt in het feit dat het illustreert dat de uitvoerende macht toegang had tot gedetailleerde financiële informatie, over een periode van ongeveer veertig jaar, die ook achteraf nog terug te vinden was. De omvang van de boekhoudkundige informatie waarover de keizer beschikte, suggereert dat het doel ervan planning en besluitvorming omvatte.

De Romeinse historici Suetonius en Cassius Dio vermelden dat Augustus in 23 v.Chr. een rationarium (rekening) opstelde met een overzicht van de overheidsinkomsten, de geldbedragen in het aerarium (schatkist), in de provinciale fisci (belastingambtenaren) en in handen van de publicani (openbare aannemers); en dat het de namen bevatte van de vrijgelatenen en slaven bij wie een gedetailleerde rekening kon worden opgevraagd. Dat deze informatie dicht bij de uitvoerende macht van de keizer staat, blijkt uit de verklaring van Tacitus dat deze door Augustus zelf is opgesteld.

Het militaire personeel van het Romeinse leger hield nauwgezet registers bij van contant geld, goederen en transacties. Een rekening van kleine geldbedragen die gedurende enkele dagen in het fort van Vindolanda rond 110 n.Chr. werden ontvangen, toont aan dat het fort dagelijks inkomsten in contanten kon berekenen, wellicht uit de verkoop van overtollige voorraden of goederen die in het kamp werden geproduceerd, artikelen die aan slaven werden verstrekt zoals cervesa (bier) en clavi caligares (spijkers voor laarzen), en goederen die door individuele soldaten werden gekocht. In de basisbehoeften van het fort werd voorzien door een combinatie van directe productie, aankoop en vordering; uit één brief, een verzoek om geld voor 5.000 modii (maten) braces (een graansoort die wordt gebruikt bij het brouwen) blijkt dat het fort voor een aanzienlijk aantal mensen proviand inkocht.

Het Heroninos-archief is de naam van een enorme verzameling papyrusdocumenten, voornamelijk brieven, maar ook een behoorlijk aantal rekeningen, afkomstig uit het Romeinse Egypte van de derde eeuw na Christus. Het grootste deel van de documenten heeft betrekking op het beheer van een groot, particulier landgoed dat naar Heroninos is genoemd omdat hij phrontistes (Koine Grieks: beheerder) was van het landgoed dat een ingewikkeld en gestandaardiseerd boekhoudsysteem had dat door alle plaatselijke boerderijbeheerders werd gevolgd. Elke beheerder van elke subafdeling van het landgoed stelde zijn eigen kleine boekhouding op voor het dagelijkse beheer van het landgoed, de betaling van het personeel, de productie van gewassen, de verkoop van producten, het gebruik van dieren en de algemene uitgaven voor het personeel. Deze informatie werd vervolgens samengevat als stukjes papyrusrol in één grote jaarrekening voor elke specifieke subdivisie van het landgoed. De boekingen werden gerangschikt per sector, met extrapolatie van de uitgaven en inkomsten van alle verschillende sectoren. Dergelijke rekeningen boden de eigenaar de mogelijkheid om betere economische beslissingen te nemen, omdat de informatie doelgericht werd geselecteerd en geordend.

Luca Pacioli en de moderne boekhouding

Van Luca Pacioli (1445-1517), ook bekend als broeder Luca dal Borgo, wordt gezegd dat hij de "Vader" van de boekhouding is. Hij schreef een leerboek in het Latijn genaamd Summa de arithmetica, geometrica, proportioni et proportionalita (Summa over rekenkunde, geometrie, verhoudingen en evenredigheid, Venetië 1494). Dit leerboek werd gebruikt in de abbacoscholen in Noord-Italië. Op deze scholen werden zonen van kooplieden en ambachtslieden onderwezen. Dit leerboek is geschreven over wiskunde. Het bevat de eerste gedrukte beschrijving van hoe kooplieden uit Venetië hun boekhouding bijhielden. Kooplieden uit Venetië gebruikten een systeem dat de dubbele boekhouding werd genoemd.

Bij dubbel boekhouden is er voor elke transactie een debet- en creditboeking.

Pacioli schreef dit systeem op, maar hij vond het niet uit, maar hij wordt toch de "Vader van de Boekhouding" genoemd. Het systeem dat hij schreef bevatte het grootste deel van de boekhoudcyclus zoals die vandaag de dag bekend is. Hij schreef over het gebruik van journalen en grootboeken, en waarschuwde dat iemand 's nachts niet mocht gaan slapen voordat de debiteringen gelijk waren aan de crediteringen. Zijn grootboek had rekeningen voor activa (dingen die waarde hebben), passiva (schulden en leningen die aan iemand anders moeten worden betaald), kapitaal (geld), inkomsten en uitgaven. Hij liet zien hoe je afsluitende boekingen aan het einde van het jaar schrijft en stelde voor een proefbalans te gebruiken om aan te tonen dat een grootboek in evenwicht is. Zijn verhandeling (lang essay) in het boek bevat ook informatie over andere onderwerpen, zoals boekhoudkundige ethiek en kostprijsadministratie.

Post-Pacioli

Het eerste boek in de Engelse taal over boekhouden werd in 1543 in Londen, Engeland, gepubliceerd door John Gouge.

In 1588 schreef John Mellis uit Southwark, Engeland, een kort boek met instructies voor het bijhouden van een boekhouding.

Er was nog een ander boek geschreven in 1635 dat werd beschreven als The Merchants Mirrour, or directions for the perfect ordering and keeping of his accounts formed by way of Debitor and Creditor. Dit boek werd geschreven door Richard Dafforne, die accountant was. Dit boek bevat veel verwijzingen naar boeken over accountancy die veel eerder zijn geschreven. Eén hoofdstuk van dit boek is getiteld "Opinion of Book-keeping's Antiquity". In dit hoofdstuk zegt de auteur dat, volgens een andere auteur, het boekhouden waarover hij schreef tweehonderd jaar eerder werd gebruikt in Venetië.

Er waren verschillende edities van het boek van Richard Dafforne. De tweede editie werd gepubliceerd in 1636. De derde editie verscheen in 1656. Een andere editie werd gepubliceerd in 1684. Het boek is zeer compleet in hoe het de wetenschappelijke boekhouding beschrijft. Het bevat veel details en uitleg. De wetenschap die de boekhouding ondersteunt werd in de zeventiende eeuw door veel mensen gewaardeerd. Dit wordt ondersteund door het feit dat er zoveel edities waren. Vanaf dit moment in de geschiedenis zijn er veel boeken geschreven over accountancy. Veel auteurs beweren professionele accountants en leraren accountancy te zijn. Hieruit blijkt dat er in de zeventiende eeuw professionele accountants werkzaam waren.

 
Schilderij van Luca Pacioli, vermoedelijk geschilderd door Jacopo de' Barbari  


Romeins schrijftablet uit het Vindolanda Romeinse fort van Hadrian's Wall, in Northumberland (1e-2e eeuw n.Chr.) met een verzoek om geld voor de aankoop van 5000 maten graan voor het brouwen van bier. Afdeling Prehistorie en Europa, British Museum.  


Rekenpenningen van klei, uit Susa, Uruk-periode, circa 3500 v. Chr. Afdeling Oosterse Oudheden, Louvre.  


Deel van de Res Gestae Divi Augusti uit het Monumentum Ancyranum (Tempel van Augustus en Rome) te Ancyra, gebouwd tussen 25 v. Chr. - 20 v. Chr.  


Kaart van het Midden-Oosten met de Vruchtbare Sikkel rond het 3e millennium v.Chr.  

Soorten boekhouding

• Financiële boekhouding is "een belangrijke tak van de boekhouding die het verzamelen, registreren en extraheren van financiële informatie omvat, en de samenvatting daarvan in de vorm van een periodieke winst- en verliesrekening, een balans en een kasstroomoverzicht in overeenstemming met de wettelijke, professionele en kapitaalmarktvereisten".
• Management accounting is een vorm van boekhouding waarbij partners elkaar helpen bij het nemen van managementbeslissingen, managementsystemen voor planning en prestaties creëren en financiële verslaglegging gebruiken om de boekhoudstrategie van een bedrijf voor de toekomst te helpen ontwerpen.
• Open boekhouding is een boekhoudprincipe. Dit beginsel vereist dat de partijen in een economische relatie hun boekhouding aan elkaar tonen.
• Fiscale boekhouding is een soort boekhouding die ervoor zorgt dat de belastingwetten worden nageleefd.
• De boekhoudwetenschap bestudeert de theorie van de boekhouding.

Bij een financiële audit worden een interne audit en een externe audit uitgevoerd. Bij een externe audit bekijkt een onafhankelijke (niet-verbonden) accountant de jaarrekening en de boekhouding. Door deze stukken te bekijken, kan de accountant nagaan of deze waarheidsgetrouw en eerlijk zijn en of zij de algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen (GAAP) of de internationale normen voor financiële verslaglegging (IFRS) volgen. Interne audit probeert informatie te verkrijgen voor gebruik door het management en wordt uitgevoerd door werknemers.

 

Onderzoek

Boekhoudkundig onderzoek is onderzoek naar de effecten van economische gebeurtenissen op het boekhoudproces, de effecten van gerapporteerde informatie op economische gebeurtenissen, en de rol van boekhouding in organisaties en de samenleving. Het omvat een breed scala aan onderzoeksgebieden, waaronder financiële boekhouding, managementboekhouding, auditing en belastingen.