Pro-slavernij (Verenigde Staten)

Achtergrond

Slavencultuur

Het is soms moeilijk te begrijpen waarom zuiderlingen die geen slaven bezaten, de praktijk van de slavernij verdedigden. In het zuiden werkten slaven in die tijd niet alleen op plantages. Er waren meer dan 4 miljoen zwarten tot slaaf gemaakt in het zuiden en zij telden veel meer dan de blanken. In steden als Charleston, South Carolina, werkten slaven in verschillende beroepen, zoals timmerman, smid, metselaar en straatveger. Zij verrichtten alle soorten handenarbeid. Zij voedden de kinderen van de familie op, kookten, maakten schoon en serveerden het eten aan hun meesters. Een bezoeker aan Charleston merkte op: "Charleston lijkt meer op een negerland dan op een land dat door blanken is bewoond".

De zuiderlingen vreesden een slavenopstand zoals die op Haïti slechts enkele decennia eerder. Zij vreesden ook dat zonder slaven hun economie volledig zou instorten. Slavernij was een onderwerp van vitaal belang geworden voor iedereen in de Verenigde Staten. In 1859 schokte de overval op het federale arsenaal in Harper's Ferry, Virginia, door de abolitionist John Brown het zuiden. Als Brown was geslaagd, was hij van plan de slaven in het zuiden met wapens te bewapenen om tegen hun meesters in opstand te komen. Elke nieuwe staat die tot de Verenigde Staten werd toegelaten, werd een strijd over de vraag of het een vrije staat zou zijn of slavernij zou toestaan. Extremisten van alle kanten stroomden naar de gebieden om hun eigen zaak te promoten. Het bloedende Kansas werd een erg slecht voorbeeld van een regelrechte guerrillaoorlog tussen de verschillende standpunten. Politieke compromissen werden geprobeerd, zoals het Missouri Compromis van 1820 en het Compromis van 1850. Maar niets anders dan een regelrechte oorlog kon de kwestie oplossen.

Slaaf voorwaarden

Slaven waren over het algemeen slecht gevoed en hadden minimale kleding en slaapplaatsen. Huisbedienden hadden het gewoonlijk beter, aangezien zij de oude kleren van de familie van hun meester kregen en toegang hadden tot voedsel van betere kwaliteit. Slaven leden aan een slechte gezondheid in de hitte en vochtigheid van het zuiden. Door hun slechte voeding en onhygiënische leefomstandigheden leden zij vaak aan ziekten. De rijstplantages waren de dodelijkste voor slaven. Ze stonden het grootste deel van de dag in het water onder de hete zon. Malaria was een veel voorkomende ziekte. Het sterftecijfer was het hoogst onder slavenkinderen. Het bedroeg gemiddeld 66 % in het algemeen en maar liefst 90 % op de rijstplantages.

Slavenvrouwen werden vaak door hun meesters gebruikt voor seks. Als ze weigerden werden ze fysiek geslagen. Hun raciaal gemengde of mulat kinderen werden als slaven beschouwd omdat hun status die van de moeder volgde. Alle vrouwen in het zuiden, blank of zwart, werden beschouwd als roerend goed of eigendom, zij behoorden toe aan de meester. In 1808 werd de wet op het verbod op de invoer van slaven van kracht. Na deze tijd werd het fokken van slaven door hun meesters een gebruikelijke manier om slaven te produceren. Er was ook vraag naar jonge, goed uitziende slavinnen met een lichte huidskleur. Deze "fancy maids", slavinnen die op veilingen als concubine of prostituee werden verkocht, brachten de hoogste prijzen op.

Pro-slavernij argumenten

De argumenten voor slavernij van de woordvoerders van het Zuiden hielden in dat de slavernij als eigendom, zoals die in het Zuiden werd beoefend, humaner was dan het systeem van "loonslavernij" dat in de geïndustrialiseerde Noordelijke Verenigde Staten werd beoefend. George Fitzhugh beweerde in zijn in 1857 gepubliceerde boek Cannibals All! dat de voorstanders van slavernij het morele overwicht hadden in het nationale debat over slavernij. Fitzhugh beweerde dat omdat slavenhouders hun slaven bezaten, zij beter voor hen zorgden dan de noordelijke kapitalisten die hun arbeiders slechts "huurden".

Sommigen wezen erop dat slaveneigenaren hun slaven van voedsel en kleding voorzagen, iets wat noordelijke werkgevers niet deden. Andere argumenten wezen erop dat slaven niet alleen de voordelen van slavernij genoten, maar dat zij zich, door hen apart te houden, ook niet vermengden met het blanke ras. Hoewel dit een angst was van veel zuiderlingen, speelde het argument in op de angsten van noorderlingen. De basis hiervoor was de algemeen heersende overtuiging in die tijd dat zwarten inferieur waren aan blanken.

Anderen wezen erop dat een plotseling einde van de slavernij een economische ineenstorting zou veroorzaken in het zuiden. Er zou geen katoen-, tabak- of rijstindustrie meer zijn. En dat als alle slaven zouden worden bevrijd, dit zou leiden tot werkloosheid en chaos in de hele Verenigde Staten. Zij beweerden dat het zou leiden tot opstanden zoals het "Terreurbewind" tijdens de Franse Revolutie.

Deze en andere argumenten werden op grote schaal gepubliceerd in boeken, kranten en pamfletten. Ze waren zorgvuldig ontworpen om slavernij te bevorderen en te verdedigen.