1 en 2 Koningen | reeks boeken in het Oude Testament

Titel

1 en 2 Koningen zijn, net als 1 en 2 Samuël en 1 en 2 Kronieken, eigenlijk één boek. Het werd gewoon "Koningen" genoemd. Het werd echter door de vertalers van de Septuagint (de Griekse vertaling van het Oude Testament) in twee boeken verdeeld, en dus werd het in de Latijnse vertaling en vele andere versies geschreven als 1 en 2 Koningen.

De scheiding tussen 1 en 2 Koningen werd gemaakt na de dood van Achab in het noordelijke koninkrijk (22:37) en Josafat in het zuidelijke koninkrijk (22:50).

Auteur en bronnen

Het is niet zeker wie de auteur (schrijver) is van 1 en 2 Koningen. De Joodse traditie zegt dat Jeremia 1 en 2 Koningen schreef, maar dat denkt men tegenwoordig meestal niet meer. Wie de auteur ook was, hij kende het boek Deuteronomium, zoals veel van Israëls profeten. Hij gebruikte ook veel bronnen, zoals "de boeken van de annalen van Salomo" (11:41, NIV), "het boek van de annalen van de koningen van Israël" (14:19 NIV), en "het boek van de annalen van de koningen van Juda" (14:29 NIV)". Waarschijnlijk werden andere bronnen gebruikt, zoals die in Kronieken).

Chronologie

1 en 2 Koningen geven veel chronologische informatie. De duur van elke koning wordt vermeld, en vaak wordt ook andere informatie gegeven, zoals de leeftijd van de heerser toen hij koning werd en of hij een goede heerser was.

Door Bijbelse gegevens te combineren met die uit de Assyrische chronologische verslagen, is het jaar 853 v. Chr. waarschijnlijk als het sterfjaar van Achab, en het jaar 841 als het jaar waarin Jehu begon te regeren. Men kan dus weten dat de deling van het koninkrijk plaatsvond in 930 v. Chr., en dat Samaria werd verslagen door de Assyriërs in 722 v. Chr., en dat Jeruzalem viel onder de Babyloniërs in 586 v. Chr.

De informatie over het verband tussen de regeerperioden van de koningen van Israël en Juda kent enkele problemen, waarover lange tijd vraagtekens zijn gezet. Recentelijk zijn de meeste van deze problemen echter opgelost door zaken te erkennen als mogelijkheden van regeringen die elkaar overlappen, zonen die met hun vaders regeren, verschillen in de tijd van het jaar waarin de heerschappij van een koning officieel begon, en verschillen in de manier waarop het eerste jaar van een koning werd gezien.

Thema's

Koningen en Verbonden

In 1 en 2 Koningen staat niet precies wat het doel of het thema ervan is, maar het is zeer waarschijnlijk dat de auteur zijn materiaal wilde schrijven als een vervolg, het volgende boek na de boeken van Samuël: een geschiedenis over de koningen per verbond.

De schrijver probeerde niet een sociale, of politieke, of economische geschiedenis van Israëls koningen te laten zien zoals de meeste geschiedenissen tegenwoordig. Hij schrijft over Omri, die een zeer machtige koning en een belangrijk politiek persoon was, in slechts zes verzen (16:23-28), waarbij hij eenvoudigweg zegt dat hij "kwaad deed in de ogen van de Heer" (16:25, NIV). Ook over Jeroboam de tweede, die koning was over het noorden van Israël toen dat het machtigst was, wordt zeer kort geschreven (2 Koningen 14:23-29).

Hij schrijft ook niets over de eerste jaren van Josia, koning van Juda, maar geeft een lange beschrijving van hoe zij in zijn 18e jaar als koning het verbond weer beginnen te houden (2 Koningen 22:3-23:28).

De koningen waarover het meest geschreven wordt in de boeken van Koningen zijn de koningen die ofwel het verbond goed hielden, het zeer slecht braken of een belangrijke ontmoeting hadden met een van Gods profeten. Achab zoon van Omri en Manasse verbraken het verbond zodanig dat het gevaarlijk was voor Israël, dus de schrijver schrijft veel over hen beiden; over Hizkia (2 Koningen 18:1-20:21) en Josia (2 Koningen 22:1 - 23:29) wordt veel geschreven omdat zij probeerden het volk te herinneren aan de verbondsbeloften. Zij zijn de enige twee koningen waar de schrijver echt blij mee is vanwege hun trouw aan de Heer.

Een ander belangrijk onderdeel van 1 en 2 Koningen is dat de schrijver de relatie laat zien tussen profetie en hoe deze in de geschiedenis uitkomt. Ten minste 11 profetieën worden geschreven om uit te komen. De schrijver toont ook het belang van de profeten als boodschappers van God om de koningen en het volk van Israël te vertellen terug te keren naar God. Meestal luisterde niemand naar hun waarschuwingen (bijvoorbeeld Achia, Sjemaja, Micaja, Jona, Jesaja, Huldah), maar de schrijver schrijft zeer veel over de profeten Elia en Elisa. Een bekend verhaal is dat van Elia op de berg Karmel, wanneer hij God aanroept en er een wonder gebeurt, waarmee hij aantoont dat de God van Israël de enige ware God is. Kort voor het wonder had een andere stam hun valse goden aangeroepen, waardoor er geen wonder gebeurde.