Jodendom

Basisovertuigingen

De drie belangrijkste overtuigingen in het centrum van het jodendom zijn monotheïsme, identiteit en verbond (een overeenkomst tussen God en Gods volk).

De belangrijkste leer van het jodendom is dat er één God is, die wil dat mensen doen wat rechtvaardig en barmhartig is. Het jodendom leert dat een persoon God dient door de heilige boeken te leren en te doen wat zij leren. Deze leer omvat zowel rituele handelingen als ethiek. Het jodendom leert dat alle mensen zijn gemaakt naar het beeld van God en het verdienen om met waardigheid en respect te worden behandeld.

Eén God

De belangrijkste leer van het jodendom gaat over God, dat er maar één God is. Volgens het jodendom heeft alleen God het universum geschapen en bestuurt alleen God het. Joodse mensen verwijzen naar God met vele namen. De meest heilige naam voor God in het Jodendom is "Jahweh", hoewel de meeste Joden vermijden deze naam hardop uit te spreken vanwege de heiligheid ervan. Het jodendom leert ook dat God geestelijk is en niet fysiek.

Joden geloven dat God één is - een eenheid: God is één geheel, compleet wezen. God kan niet in delen worden verdeeld en men kan niet in woorden zeggen hoe God eruitziet; men kan alleen zeggen hoe God is en wat God doet.

Joden geloven dat alle goedheid en moraliteit van God komt. God is geïnteresseerd in wat mensen doen en dat God kijkt naar wat ze doen.

Het Jodendom leert dat alle mensen zijn gemaakt naar het beeld van God. Daarom moeten mensen met waardigheid en respect worden behandeld. Iemand dient God door te zijn zoals God. Dit betekent dat hij moet doen wat eerlijk en rechtvaardig is, barmhartigheid moet tonen en zich met vriendelijkheid en liefde voor mensen moet gedragen.

Het jodendom zegt dat God voor altijd bestaat, dat God overal is en dat God alles weet. God staat boven de natuur ("bovennatuurlijk"), maar God is in de wereld en hoort degenen die tot God bidden en zal hen antwoorden. God is de belangrijkste macht in het universum.

Het Jodendom leert dat God mensen laat kiezen wat zij willen doen - dit wordt "vrije wil" genoemd. Vrije wil is de vrijheid om te doen wat iemand wil, maar dat hij verantwoordelijk moet zijn voor zijn eigen daden. Mensen zijn verantwoordelijk voor hun daden. God beloont mensen die goed doen en straft mensen die verkeerd doen. God geeft een persoon een beloning of een straf in deze wereld, maar God geeft de uiteindelijke beloning of straf aan de ziel van de persoon na zijn dood.

Joden

Joden geloven dat God met Abraham, de voorvader van het Joodse volk, een overeenkomst heeft gesloten die "verbond" wordt genoemd. De Bijbel zegt dat God beloofde Abraham en zijn nakomelingen te zegenen als zij God zouden aanbidden en God trouw zouden blijven. God sloot dit verbond met Abrahams zoon, Izaäk, en met Izaäks zoon, Jakob. God gaf Jakob een andere naam, Israël. Zo kregen de nakomelingen van Jakob de naam "Kinderen van Israël" of "Israëlieten". Later gaf God de Thora aan de Israëlieten via hun leider, Mozes. De Torah vertelde de Israëlieten hoe zij moesten leven en hun gemeenschap moesten opbouwen. God gaf de Israëlieten de Tien Geboden en andere wetten in de Torah (613 in totaal).

De Joden worden soms het "uitverkoren volk" genoemd. Dit komt omdat de Bijbel zegt dat God tegen hen zei: "U zult voor Mij een koninkrijk van priesters en een heilige natie zijn" (Exodus 19:6) en "Want u bent een heilig volk voor de Heer, uw God, en de Heer heeft u uitverkoren om Gods eigen speciale volk te zijn uit alle volken op aarde" (Deuteronomium 14:2). Joden begrijpen dat dit betekent dat zij speciale plichten en verantwoordelijkheden hebben die door God zijn opgedragen. Joden moeten bijvoorbeeld een rechtvaardige samenleving opbouwen en alleen God dienen. Joden geloven dat dit verbond op twee manieren werkt: als zij Gods wetten volgen, zal God hen Gods liefde en bescherming geven, maar zij zijn ook verantwoordelijk voor hun zonden - slechte daden - en ongehoorzaamheid aan wat God hen heeft opgedragen. Joden geloven dat zij andere mensen moeten leren dat God bestaat en dat God wil dat alle mensen goede daden verrichten. Joden geloven dat het hun taak in de wereld is om "een licht voor de volken" te zijn (Jesaja 49:6) door de mensen in de wereld manieren te tonen om van de wereld een betere plaats te maken.

Joden geloven dat God hen een speciale taak heeft gegeven, namelijk de wereld herstellen. Hun taak is de wereld beter te maken met meer goeds erin. Zij moeten de dingen in de wereld gebruiken om het goede te vergroten en dichter bij God te komen. Zij noemen dit "tikkun olam" - het herstellen van de wereld. Joden zien zichzelf en alle mensen als partners van God. Mensen moeten de wereld op elke mogelijke manier repareren - manieren vinden om het lijden van mensen en dieren te verminderen, meer vrede te stichten, respect tussen mensen te brengen en het milieu van de aarde te beschermen tegen vernietiging.

Joden proberen andere mensen niet te overtuigen om in het Jodendom te geloven. Joden geloven dat zij een speciale taak hebben om de wereld te laten zien dat God bestaat, maar mensen hoeven niet Joods te zijn om God te volgen. Alle mensen kunnen God dienen door de zeven geboden (regels) te volgen die aan Noach zijn gegeven. Maar het Jodendom aanvaardt mensen die ervoor kiezen hun godsdienst te veranderen in het Jodendom.

Torah en Mitzvot

Joden geloven dat God hen in de Torah vertelt welke levenswijze zij moeten volgen. De Torah zegt dat God wil dat het volk Israël in Gods wegen wandelt, God liefheeft, God dient en Gods geboden bewaart (Deut. 10:12-13). Daden zijn belangrijker dan overtuigingen en overtuigingen moeten in daden worden omgezet.

Deze handelingen worden in het Hebreeuws "mitzvot" genoemd (enkelvoud: een mitzvah מִצְוָה). Soms worden ze "wetten", "regels" of "geboden" genoemd. Veel mensen denken bij een mitswa aan "een goede daad", of "een goed ding om te doen". Er staan 613 mitzvot in de Torah. Joden geloven dat de Tora mitsvot geeft voor alle mensen; alle mensen moeten zeven wetten houden die na de zondvloed aan Noach en zijn kinderen werden geleerd. De Joden moeten 613 mitsvot houden, die in de Torah worden opgesomd. De rabbijnen telden 365 mitsvot die Joden niet mogen doen (negatieve mitsvot), en 248 mitsvot die Joden moeten doen (positieve mitsvot). Sommige mitsvot zijn voor het dagelijks leven, en sommige zijn alleen voor speciale tijden, zoals Joodse feestdagen. Veel van de 613 mitsvot gaan over de Heilige Tempel in Jeruzalem en kunnen nu niet meer worden gedaan, omdat de Tempel werd verwoest.

Sommige van de mitzvot gaan over hoe mensen moeten handelen tegenover andere mensen. Zij moeten bijvoorbeeld liefdadigheid geven aan een arme, of iemand helpen die in gevaar is. Zij mogen niet stelen of liegen. Dit zijn ethische en morele mitsvot.

Sommige mitzvot gaan over hoe mensen zich tegenover God moeten gedragen. Zij moeten bijvoorbeeld Gods naam eerbiedigen, of niet werken op de sabbat. Dit zijn religieuze of rituele mitzvot. Joden geloven dat God hen opdraagt zowel ethische als religieuze handelingen te verrichten.

Joden zien de mitsvot als handelingen die de wereld heiligen - heiligheid brengen - en mensen en de wereld dichter bij God brengen. Joden doen de mitsvot om de fysieke wereld en de dingen daarin te heiligen, zoals eten en drinken, kleding, en natuurlijke activiteiten zoals seks, werk, of het zien van mooie bezienswaardigheden. Voordat zij veel handelingen verrichten, zoals eten, zeggen Joden een zegen - een kort gebed - dat God iemand de dingen maakt en geeft die hij voor het leven nodig heeft. In het Jodendom is het leven het meest heilig en belangrijk. Een Jood moet stoppen met andere mitzvot van de Tora om te helpen het leven van een ander te redden.

Joden geloven dat zij de mitsvot met blijdschap en vreugde moeten doen, omdat de Bijbel zegt: "Dien God met vreugde; kom voor God met gezang" (Psalmen 100:2). Het doen van een mitswa helpt iemand dicht bij God te komen en dat maakt de persoon gelukkig. Een groep Joden genaamd de Hasidim zegt dat dit de beste manier van leven is. Zij zeggen dat zorgen maken mensen weghaalt van vreugde en dat zij de schoonheid en het goede in de wereld niet zullen zien.

Veel mitzvot in de Tora gaan over het Land Israël. De Talmoed en latere boeken noemen deze mitsvot "geboden verbonden met het Land", omdat Joden ze alleen in het Land Israël kunnen doen. Bijvoorbeeld, Joden geven elk jaar giften aan de armen of de priesters van hun velden, en voordat de Tempel werd verwoest, brachten zij fruit of dieren naar de Tempel in Jeruzalem, en moeten zij om de zeven jaar stoppen met werken op het land (het "shmittah" - sabbatsjaar).

Het land Israël

Het Land Israël is heilig in het Jodendom. Een Joods geloof is dat God de aarde heeft geschapen vanaf de berg Moria in Jeruzalem in het Land Israël, en dat God altijd het dichtst bij dit land is. Joden geloven dat dit land de plaats is waar God het Joodse volk opdroeg een samenleving op te bouwen om God te dienen, en veel mitzvot (geboden) in de Torah gaan over het Land Israël.

Het Joodse volk gelooft dat zijn geschiedenis als natie begint met Abraham. Het verhaal van Abraham in de Torah begint wanneer God tegen Abraham zegt dat hij zijn land moet verlaten. God belooft Abraham en zijn nakomelingen een nieuw thuis in het land Kanaän. Dit staat nu bekend als het land Israël. Het is genoemd naar de kleinzoon van Abraham, Jakob, die ook Israël werd genoemd en die de vader was van de twaalf stammen. Hier komt de naam "Land Israël" vandaan. Het land wordt ook "het Beloofde Land" genoemd, omdat God in de Torah belooft het land aan de kinderen van Abraham te geven (Gen 12:7, Gen 13:15, Gen 15:18, Gen 17:8).

De rabbijnen van de Talmoed begrepen uit de Torah (Num 33:53) dat het voor Joden een "mitswa" is om in het land Israël te wonen. Zij zagen leven buiten Israël als niet natuurlijk voor een Jood. Joden noemden het land buiten Israël vaak "galoet". Dit wordt meestal vertaald als "diaspora" (een plaats waar mensen verspreid zijn), maar het woord betekent eerder "ballingschap".

De Messias en het redden van de wereld

Het verhaal van het verlaten van Egypte, de Exodus genoemd, is heel belangrijk voor de manier waarop het Joodse volk de wereld begrijpt. De Tora vertelt hoe God een groep slaven, de Israëlieten, uit de slavernij haalde, en hen vertelt hoe zij Gods partner moesten zijn om de wereld op te bouwen. Joden zien dit verhaal als een model voor de hele wereld. In de toekomst zal de hele wereld veranderen, en zullen alle mensen van de wereld de ene God dienen. Dit zal Gods koninkrijk op aarde zijn. Zij geloven dat de hele Joodse geschiedenis, en de wereldgeschiedenis, deel uitmaakt van dit proces.

De profeten leerden dat God een persoon naar de wereld zou sturen die alle mensen van de wereld zou helpen inzien dat God de maker en heerser van de wereld is en de hoogste macht heeft. Deze persoon wordt de Messias genoemd. Het woord Messias komt van het Hebreeuwse woord mashiah, dat "de gezalfde" betekent. Het boek Jesaja zegt dat de Messias een rechtvaardige koning zal zijn die het Joodse volk zal verenigen en hen zal leiden op Gods weg. De Messias zal ook alle mensen van de wereld verenigen om God te dienen. Mensen zullen handelen met rechtvaardigheid en vriendelijkheid, en de hele wereld zal vervuld zijn van vrede.

Joden wachten nog steeds op de komst van de Messias. Zij geloven dat dit een persoon zal zijn. Andere Joden geloven in een toekomstige tijd waarin gerechtigheid en vrede zullen komen door de samenwerking van alle mensen en de hulp van God.

 
De davidster en de zevenarmige kandelaar (menora) zijn symbolen van joden en het jodendom. De kubus op deze foto staat op de plaats van een oude synagoge. Hij is gemaakt om de Holocaust te herdenken.  

Schriften

Joden geloven dat om te weten wat God wil dat zij doen, zij de boeken van de Torah en haar wetten moeten bestuderen en doen wat zij leren. Deze omvatten zowel wetten over hoe zich te gedragen tegenover andere mensen als hoe God te dienen.

De twee belangrijkste groepen boeken in het Jodendom zijn de Bijbel en de Talmoed. De overtuigingen en handelingen van het Jodendom komen uit deze boeken. Joodse leraren en geleerden schreven meer boeken, die commentaren worden genoemd. Zij verklaren en zeggen meer over wat er in de Bijbel en de Talmoed staat.

De Thora

De Thora is het belangrijkste van alle Joodse geschriften. De eerste vijf boeken van de Hebreeuwse Bijbel (bij christenen bekend als het "Oude Testament") vormen samen de Thora. De Thora bevat de basiswetten van het Jodendom en beschrijft de geschiedenis van de Joden tot aan de dood van Mozes. Volgens de Joodse traditie vertelde God Mozes wat hij in de Thora, die ook wel de Vijf Boeken van Mozes wordt genoemd, moest schrijven. Religieuze Joden geloven dat Mozes de Tien Geboden en de Thora naar beneden bracht vanaf de berg Sinaï. De Tien Geboden zijn bijzonder omdat ze door het hele Joodse volk werden gehoord op de berg Sinaï. In het traditionele Jodendom zijn echter alle 613 mitzvot in de Tora even belangrijk.

Joden verdelen de Hebreeuwse Bijbel in drie delen en noemen deze de Tenach. De drie delen zijn de Thora, dat zijn de eerste vijf boeken; de Nevi'im, dat zijn de boeken van de profeten; en de Ketuvim, dat zijn de Schriften, dat zijn andere boeken met geschiedenis en morele leringen.

Talmoed

Rabbijnse Joden geloven ook dat er naast de vijf boeken van Mozes nog een ander deel van de Torah bestaat. Het heet de Misjna, ook wel de Mondelinge Torah of Mondelinge Wet genoemd. Hierin wordt uitgelegd hoe de wetten die in de 5 boeken staan, moeten worden gevolgd. Er is een commentaar (uitleg) op de Misjna, genaamd de Gemara. Samen vormen de Misjna en de Gemara de Talmoed. Maar Karaitische Joden geloven dat er geen extra Torah is naast de vijf boeken van Mozes.

Traditionele Joden geloven dat God de geschreven Tora en de mondelinge Tora aan Mozes heeft gegeven en dat Mozes deze aan het Joodse volk heeft verteld, en dat deze vandaag de dag hetzelfde is als toen. Traditionele Joden geloven ook dat alle geboden vandaag de dag nog steeds moeten worden nageleefd.

Liberale Joden geloven dat de Torah door God is geïnspireerd, maar door mensen is geschreven. Liberale Joden geloven dat alle ethische wetten in de Torah nog steeds moeten worden gevolgd, maar dat veel rituele wetten tegenwoordig niet meer hoeven te worden gevolgd.

Het wordt in het Jodendom als goed beschouwd om over de geboden te praten en te proberen te begrijpen hoe ze moeten worden nageleefd. De Talmoed kent vele verhalen over Rabbijnen die ruzie maakten over de geboden. In de loop der tijd zijn sommige meningen de regel voor iedereen geworden. Over sommige regels wordt nog steeds getwist. Joden prijzen logisch argumenteren en zoeken naar de waarheid.

Er is niet één leider van het Jodendom die kan beslissen hoe de geboden moeten worden gevolgd of wat men moet geloven. Ook al geloven Joden verschillende dingen en zijn zij het niet eens over de regels, toch zijn zij één godsdienst en één volk.

 

Dagelijkse levenswijze

Kashrut: Joodse voedselwetten

Joden die de religieuze regels genaamd "kashrut" volgen, eten alleen bepaalde soorten voedsel dat volgens speciale regels is bereid. Voedsel dat een Jood mag eten, wordt koosjer voedsel genoemd.

Traditionele Joden zijn erg voorzichtig met kashrut. Zij kunnen meestal niet veel eten in niet-kosjere restaurants of in het huis van iemand die niet kosjer houdt. Dit maakt het soms moeilijk om mensen te bezoeken of zaken te doen. Mensen helpen dit probleem te voorkomen door ervoor te kiezen met Traditionele Joden te dineren in een koosjer restaurant of hen koosjer voedsel te serveren in hun huis.

Liberale Joden zijn niet zo voorzichtig met kosjer, hoewel sommigen van hen zich aan bepaalde regels houden.

Kosher voedsel

• Joden kunnen alle verse groenten en fruit eten waar geen insecten op of in zitten.
• Joden kunnen elke vis met schubben en vinnen eten. Dit omvat vis als zalm en tonijn. Zij mogen geen zeevruchten eten zoals garnalen, kreeft of mosselen.
• Joden mogen vlees eten van elk dier dat zijn kauwen (voedsel dat al gedeeltelijk verteerd is) kauwt en gespleten hoeven heeft. Bijvoorbeeld koeien, schapen, herten en geiten. Het vlees moet echter op een specifieke manier worden geslacht en bereid om koosjer te zijn.
• Joden mogen veel gewone vogels eten, zoals kippen en kalkoenen en eend. De vogels moeten ook op een specifieke manier worden geslacht en bereid. Joden mogen geen roofvogels eten, zoals gieren.
• Voedingsmiddelen die in winkels of restaurants worden verkocht, moeten worden gecontroleerd door een Jood die deskundig is op het gebied van kosjroet. De naam voor deze persoon is "mashgiach," of koosjer toezichthouder. Hij zorgt ervoor dat de koosjere regels worden nageleefd. In de winkel gekochte levensmiddelen hebben vaak een symbool, een hechsher genaamd, om de klant te vertellen dat de levensmiddelen zijn gecontroleerd. Veel alledaags voedsel heeft een hechsher.
• Honing is een insectenproduct dat door bijen wordt gemaakt, maar het is koosjer.
• Het is een bekende mythe dat koosjer voedsel gezegend moet worden door een rabbi, een rabbi kan geen voedsel zegenen en het koosjer maken.

Niet-kosjer voedsel

• Sommigen noemen niet-kosjer voedsel "Treifah," wat "gescheurd" betekent. Dit komt omdat de Tora zegt dat men geen dier mag eten dat door een ander dier is gedood of gescheurd.
• Joden mogen geen dieren eten die geen gespleten hoeven hebben of dieren die hun kauwen niet kauwen. In tegenstelling tot koeien en schapen hebben varkens wel gespleten hoeven, maar kauwen zij hun kauwen niet en zijn daarom niet koosjer.
• Joden kunnen geen knaagdieren, reptielen of amfibieën eten.
• Joden mogen geen zeedieren eten die geen schubben en vinnen hebben. Zo zijn haaien, palingen, krabben, garnalen en kreeften niet koosjer.
• Joden mogen geen vogels eten die vlees eten, zoals gieren, die in een lijst in de Thora worden genoemd.
• Joden mogen geen insecten eten, behalve een paar soorten krekels of sprinkhanen.

Andere koosjere regels

Er zijn ook andere regels voor koosjer voedsel.

• Dieren moeten op een bepaalde manier worden gedood, onder andere door een snelle slag over de nek met een zeer scherp mes, waardoor het dier snel sterft.
• Al het bloed moet uit een dier worden verwijderd voordat het vlees wordt gegeten. Dit gebeurt door het vlees te weken en te zouten.
• Een Jood mag geen maaltijd eten waar zowel vlees als melk in zit. Dit komt voort uit de regel (in de Tora) dat een Jood een jonge geit niet mag koken in de melk van zijn moeder. Daarom gebruiken Joden aparte borden en keukengerei voor voedsel met vlees en voedsel met melk.
• Na het eten van vlees drinken veel Joden geen melkproducten voordat een periode van 1 tot 6 uur is verstreken.
• Kosjer voedsel moet worden gekookt in een keuken voor echt koosjer voedsel. Als de keuken is gebruikt om niet-kosjer voedsel te koken, zoals konijn en varken, dan moet de keuken op een speciale manier worden gereinigd voordat deze kan worden gebruikt om kosjer voedsel te koken.

 
Een oude Thora  

Vakantie

Shabbat

Een van de geboden is het houden van de joodse sabbat, of sjabbat. Sjabbat begint elke vrijdag bij zonsondergang en eindigt op zaterdag bij het vallen van de avond. Shabbat is een rustdag om God te danken voor het maken van het universum.

De traditie van rusten op Shabbat komt voort uit de Torah. Volgens de Torah schiep God de wereld in zes dagen en op de zevende dag, Shabbat, rustte Hij. Veel Joden gaan naar hun tempel of synagoge om op Sjabbat te bidden.

Religieuze Joden volgen speciale regels op Sjabbat. Volgens deze regels mogen Joden op Sjabbat geen creatief werk verrichten. Een van de redenen hiervoor is om mensen een pauze te geven van alle dingen die hen door de week bezig houden. Dit helpt hen zich meer te concentreren op het waarderen van God, hun familie en de rest van de schepping. Ook herinnert het mensen eraan dat God de schepper en heerser van de wereld is; en hoe groot de scheppingskracht van een persoon ook is, het is niet te vergelijken met Gods schepping van het universum en alles daarin. Veel van deze categorieën van creatief werk omvatten handelingen die mensen misschien niet als werk beschouwen. Bijvoorbeeld, op Sjabbat kan een Jood niet:

• Gebruik van elektrische apparaten zoals telefoons, computers of een TV
• Dingen kopen of verkopen
• Een vuur of licht aan- of uitdoen
• Autorijden of fietsen
• Kok
• Schrijf
• Dingen bouwen of repareren

Traditionele Joden zijn erg voorzichtig met Shabbat. Het is een speciale dag. Zij maken hun huizen schoon en bereiden speciaal eten voor Sjabbat. Zij kleden zich in hun mooiste kleren. Zij zingen liederen en bidden extra in de synagoge. Zij eten en lunchen met hun familie. Veel families nodigen ook gasten uit voor het diner en de lunch. Ze eten speciaal voedsel, en zingen samen traditionele Shabbat liederen. Op shabbatmiddag studeren mensen samen jodendom of bezoeken ze gewoon vrienden.

Liberale Joden houden zich niet aan die regels. Sommigen gaan wel naar de synagoge, bezoeken vrienden of gebruiken speciale maaltijden. Maar zij mogen ook telefoneren, autorijden en winkelen.

 
Joodse vrouwen steken kaarsen aan om de sabbat en feestdagen te verwelkomen  

Belangrijke punten in een Joods leven

• Geboorte
• Brit Milah (voor jongens) een besnijdenisceremonie als een jongen 8 dagen oud is. Dit omvat ook de naamgeving van de baby. Sommige niet-orthodoxe Joden beoefenen Brit Shalom, een naamgevingsceremonie voor Joodse jongens zonder besnijdenis.
• Pidyon haben (voor jongens) is wanneer een vader een speciale ceremonie doet om de eerste zoon van zijn vrouw uit de Tempel te verlossen, want oorspronkelijk werden alle eerstgeboren jongens gestuurd om in de Tempel te dienen. Levieten (een stam van Israël) en Cohanim (priesters) doen dit ritueel niet.
• Bat Mitzvah (voor meisjes) een 'coming of age' ceremonie wanneer een meisje 12 wordt (13 voor sommige Joden). Bat Mitzvah betekent "dochter van de mitvah" of "dochter van de geboden" in het Hebreeuws. Zodra een meisje 12 (of 13) jaar wordt, wordt zij beschouwd als een vrouw en wordt van haar verwacht dat zij de Joodse wet volgt. Een ceremonie is niet vereist. Bat Mitzvah verwijst niet alleen naar de ceremonie, maar ook naar het meisje zelf.
• Bar Mitzvah (voor jongens) een 'coming of age' ceremonie wanneer een jongen 13 jaar wordt. Deze omvat het lezen van de Torah en speciale gebeden. Bar Mitzvah betekent "zoon van de mitswa" of "zoon van de geboden" in het Hebreeuws. Zodra een jongen 13 jaar wordt, wordt hij beschouwd als een man en wordt van hem verwacht dat hij de Joodse wet volgt. Een ceremonie is niet vereist. Bar Mitzvah verwijst niet alleen naar de ceremonie, maar ook naar de jongen zelf.
• Huwelijk
• Kinderen krijgen
• Dood

 

Soorten jodendom

Heel lang geloofden de meeste Joden in Europa dezelfde basisdingen over het Jodendom. Joden in andere landen hadden andere overtuigingen en gebruiken dan Europese Joden. Ongeveer 200 jaar geleden besloot een kleine groep Joden in Duitsland om niet meer te geloven in veel onderdelen van het Jodendom en te proberen "moderner" te worden en meer op Duitsers te lijken. Die Joden werden Hervormde Joden genoemd.

Tegenwoordig zijn er drie hoofdsoorten jodendom: Reform, Conservatief en Orthodox Jodendom. Er zijn ook soorten met een kleiner aantal mensen, zoals het Reconstructionistisch Jodendom en het Karaïtisch Jodendom. Elke groep heeft zijn eigen praktijken, afhankelijk van hoe zij de Joodse wetten interpreteert. Het Reform Jodendom (ook wel Liberaal of Progressief genoemd) moedigt mensen bijvoorbeeld aan om op basis van de tradities de manier te kiezen om Joods te zijn die voor hen het meest betekent. Het Reform Jodendom leert Joden zich te concentreren op de ethische wetten van het Jodendom. Het conservatieve jodendom ontwikkelde zich na het reformjodendom. De leiders van het conservatieve jodendom vonden het reformjodendom te radicaal. Zij wilden de Joodse traditie behouden (beschermen) in plaats van deze te hervormen (veranderen). Orthodoxe Joden geloven niet dat het Reform of Conservatieve Jodendom correct is, omdat zij geloven dat de door God gegeven wetten tijdloos zijn, en niet veranderd kunnen worden.

Bij de meest recente enquête onder Joden in de Verenigde Staten in 2000-2001 bleek dat 35% van de Amerikaanse Joden zegt dat zij Reform zijn, 27% zegt dat zij Conservatief zijn, 10% zegt dat zij Orthodox zijn, 2% zegt dat zij Reconstructionistisch zijn en 25% zegt niet welk type zij zijn.

In Israël gaan bijna alle Joden naar orthodoxe synagogen. Er zijn zeer weinig Reform of Conservatieve synagogen, maar er is een gestage toename sinds 2009. In Israël noemen Joden zichzelf niet Hervormd, Conservatief of Orthodox. In plaats daarvan noemen zij zich meestal "Haredi" (volledig religieus) "Dati" (fundamenteel religieus), "Masorati" (traditioneel/conservatief) of "Chiloni" (seculier). Uit enquêtes blijkt dat ongeveer 20% van de Israëli's zegt seculier te zijn, 25% zegt Dati of Haredi te zijn en 55% zegt traditioneel te zijn.

 
Orthodoxe Joden in 1915  

Namen van God

Namen zijn erg belangrijk in het Jodendom. Veel Joden geloven dat een naam niet alleen vertelt wie iemand is, maar ook iets over die persoon zegt. Namen van God zijn heel bijzonder in het Jodendom, dus Joden schrijven of spreken ze niet voluit, maar gebruiken in plaats daarvan andere woorden. Daarom schrijven sommige Joden G-d, met een "-" in plaats van een "o".

HaShem betekent "De Naam". Het is het woord dat Joden het vaakst gebruiken wanneer zij niet bidden om over God te praten.

Adonai betekent "Mijn Heer". Deze naam vertelt Joden over Gods positie. God is de Koning van de wereld, en zijn naam Adonai laat ons dat weten.

Elohim betekent "iemand die sterk genoeg is om alles te doen". Deze naam wordt gebruikt als het gaat om Gods scheppingskracht of Gods rechtvaardigheid. Dit vertelt ons dat God de schepper is en dat God de wereld regeert met rechtvaardige wetten.

De twee bovenstaande namen zijn zo bijzonder dat traditionele Joden deze namen alleen gebruiken wanneer zij bidden en de Torah lezen. Wanneer zij niet bidden of de Torah lezen, zeggen zij "Hashem" (De Naam) of "Elokim".

God - Sommige Joden schrijven "God" door de "o" te vervangen door een streepje, zoals dit: "G-d". Zij doen dit omdat de naam van God zeer heilig is, zodat zij een stuk papier met "God" erop niet mogen weggooien. Als er echter per ongeluk "God" op staat, dan mag het papier op een speciale manier worden weggegooid en op een speciale plaats worden begraven. Anderen zeggen dat "God" gewoon een Engels woord is, geen Hebreeuws, en dus niet heilig is.

YHWH ("Yehovah"/"Yahweh") is de heiligste naam van God in het Hebreeuws, en wordt door de meeste Joden niet uitgesproken. Niemand weet waar de naam vandaan komt, of wat hij precies betekent. Het lijkt op het Hebreeuwse woord "hayah", wat het werkwoord "zijn" is. (Volgens het Hebreeuwse schrift, toen Mozes God vroeg wie God was, zei God tegen Mozes Ik ben dat Ik ben/Ik ben die Ik ben. ) Joden geloven dat de naam YHWH laat zien dat God oneindig is. In plaats van het te zeggen, zeggen de meeste Joden "haShem", wat "De Naam" betekent. Sommigen spreken deze naam uit als Jahweh, of Jehovah. Godsdienstgeleerden verwijzen soms naar "YHWH" als het Tetragrammaton, van een oud Grieks woord dat "vier letters" betekent.