Zaad (plant)

Ontwikkeling vanuit het zaad

Een zaadje, hoewel niet actief, is een klein levend ding. Het bevat het embryo van de toekomstige plant, dat niet verandert of zich ontwikkelt: het is slapend. Het algemene idee is dat het zaadje "slaapt" totdat het krijgt wat het nodig heeft om wakker te worden. Dat klopt niet. Verschillende zaden hebben verschillende gewoontes, ongetwijfeld aangepast aan hun habitat. Er zijn verschillende soorten ruststadia in de zaden:

1. 2. Zaadrust: betekent dat het zaad zich een tijdje niet ontwikkelt, zelfs niet wanneer de omstandigheden geschikt zijn. ^p98 Vertraagde ontkieming (ontwikkeling) geeft tijd voor verspreiding. Er vinden veranderingen plaats in het zaad waardoor het vroeg of laat ontkiemt. De details verschillen enorm tussen de soorten.

2. 2. Zaad winterslaap: ontkiemt niet omdat de omstandigheden niet goed zijn. De groei wordt veroorzaakt door bepaalde gebeurtenissen in de omgeving. Voor sommige, maar niet alle, zaden zijn details van de triggers bekend. Regen, vuur, grondtemperatuur, zijn voorbeelden. Veel zaden ontkiemen pas nadat ze zijn opgegeten en door het spijsverteringsstelsel van een dier zijn gegaan. Dit is ook een verspreidingsmethode.

Wanneer een zaadje ontkiemt ("ontwaakt"), begint het te groeien tot een plantje dat een zaailing wordt genoemd. Het gebruikt het zachte vlezige materiaal in het zaad voor voedingsstoffen (voedsel) totdat het klaar is om zelf voedsel te maken met behulp van zonlicht, water en lucht.

De meeste zaden ontkiemen ondergronds waar geen zonlicht is. De plant heeft de voedingsstoffen in de grond een paar dagen of weken niet nodig, omdat het zaad alles heeft wat het nodig heeft om te groeien. Later zal het echter wel zonlicht nodig hebben. Als er zonlicht is, zal de plant het gebruiken om gezond te groeien. Als er geen licht is, zal de plant nog een tijdje groeien, maar de plastiden zullen niet rijpen: het chlorofyl wordt niet groen. Als de plant niet genoeg licht krijgt, zal hij uiteindelijk sterven. Ze heeft licht nodig om zich te voeden als de reserve in het zaad opraakt.

• Het oudste koolstof 14-datum zaad dat is uitgegroeid tot een plant was een Joods dadelpalmzaad van ongeveer 2000 jaar oud, afkomstig van opgravingen in het paleis van Herodes de Grote op Masada in Israël. Het is in 2005 ontkiemd.
• Het grootste zaad wordt geproduceerd door de Coco de mer, of "dubbele kokospalm", Lodoicea maldivica. De hele vrucht kan tot 23 kilogram (50 pond) wegen en bevat meestal één enkel zaadje.

Oorsprong en evolutie

Zaden zijn een belangrijke ontwikkeling geweest in de voortplanting en verspreiding van coniferen en bloeiende planten. Planten zoals mossen, levermossen en varens hebben geen zaden en gebruiken onbeschermde sporen en andere methoden om zich te vermeerderen. Vóór de boven Devoonse periode werden landplanten, net als moderne varens, gereproduceerd door sporen de lucht in te sturen. De sporen zouden alleen in gunstige omstandigheden landen en nieuwe planten worden. Sporen hebben weinig voedsel opgeslagen, en kunnen slechts enkele cellen zijn in plaats van embryo's.

De evolutie van de zaden heeft de levenscyclus van de plant veranderd door de planten te bevrijden van de behoefte aan extern water voor de seksuele voortplanting, en door bescherming en voedingsstoffen te bieden aan het zich ontwikkelende embryo. Deze functies lieten de planten toe om zich uit te breiden buiten de directe omgeving van waterbronnen. Ze waren in staat om omgevingen te exploiteren die droger en meer bergachtig waren. ^p92 Dit is te zien aan het succes van zaadplanten in belangrijke biologische niches op het land, van bossen tot grasland, zowel in een warm als een koud klimaat. De huidige zaadplanten zijn de Gymnospermen, met naakte zaden, en de Angiospermen met bedekte zaden, meestal vruchten.

De eerste echte zaden komen uit het hogere Devoon 370-354 miljoen jaar geleden, wat waarschijnlijk het theater is van hun eerste evolutionaire straling. De vroegste zaadproducerende bomen bevonden zich in de bossen van het Carboon. ^p112 De zaadplanten werden gestaag een van de belangrijkste elementen van bijna alle ecosystemen.