Kamermuziek

Kamermuziek is muziek geschreven voor kleine groepen instrumenten. Een "kamer" is een "kamer" (van het Franse woord "chambre"). Gewoonlijk betekent het woord "kamer" in het Engels een kamer in een groot huis of kasteel. In de tijd dat mensen met grote huizen of kastelen hun eigen muzikanten hadden, hadden ze soms hun eigen privé-orkest dat in de grote zaal speelde. Soms werd er een concert gegeven in een kleine kamer. Dit werd "kamermuziek" genoemd.

Kamermuziek kan elke groep instrumenten zijn van twee tot ongeveer acht of negen. Elke speler speelt iets anders dan de anderen ("één voor een deel"). Vergelijk dat met een orkest, waar bijvoorbeeld verschillende violen allemaal dezelfde noten spelen.

Het woord "kamer" wordt ook gebruikt voor een "kamerorkest", wat betekent: een klein orkest. Een groot orkest wordt daarentegen vaak een "symfonieorkest" genoemd. Een klein koor kan een "kamerkoor" worden genoemd. Maar deze voorbeelden worden gewoonlijk niet als "kamermuziek" beschouwd.

Woorden voor de grootte van groepen

Deze woorden worden gebruikt om aan te geven met hoeveel personen er wordt gespeeld. Ze kunnen ook worden gebruikt voor groepen zangers (vocale solo, duet enz.):

  • een solo is slechts één speler (of zanger). Dit wordt gewoonlijk geen kamermuziek genoemd.
  • Een duet of duo is een stuk voor twee instrumenten. Het woord "duo" betekent gewoonlijk een stuk waarin de twee partijen even belangrijk zijn. Vioolsonates, fluitsonates enz. hebben gewoonlijk pianobegeleiding, maar worden gewoonlijk geen "duetten" genoemd. Pianoduetten zijn voor twee spelers aan één piano.
  • een trio is een stuk voor drie instrumenten. Pianotrio's zijn stukken voor piano, viool en cello. Soms worden trio's genoemd naar een van de instrumenten, bijvoorbeeld: Brahms' "Hoorntrio" is voor Franse hoorn, viool en piano, niet voor drie hoorns!
  • een kwartet is een stuk voor vier instrumenten. Strijkkwartetten zijn de meest populaire vorm van kamermuziek. Ze zijn voor twee violen, altviool en cello. Een pianokwartet is voor piano, viool, altviool en cello.
  • een kwintet is een stuk voor vijf instrumenten. Een strijkkwintet kan voor twee violen, twee altviolen en cello zijn (b.v. de strijkkwintetten van Mozart) of het kan voor twee violen, altviool en twee cello's zijn (b.v. het strijkkwintet van Schubert). Een pianokwintet is voor piano en strijkkwartet (hoewel het Forellenkwintet van Schubert ongebruikelijk is: het is voor piano, viool, altviool, cello en contrabas).
  • een sextet is een stuk voor zes instrumenten. Strijksextetten zijn gewoonlijk voor twee violen, twee altviolen en twee cello's. Poulenc's Sextet is voor piano en vijf blaasinstrumenten.
  • een septet is vrij ongewoon en kan voor elke combinatie van instrumenten zijn. Beethoven, Saint-Saëns en Ravel schreven allemaal septetten, maar voor verschillende combinaties.
  • een octet is voor acht instrumenten. Het Octet van Schubert is voor klarinet, hoorn, fagot, strijkkwartet en contrabas. Mendelssohn's Octet is voor twee strijkkwartetten.
  • een nonet is vrij zeldzaam. Louis Spohr schreef een nonet voor viool, altviool, cello, contrabas, fluit, hobo, klarinet, fagot en Franse hoorn.

Geschiedenis

Kamermuziek voor instrumenten werd populair als iets anders dan grote orkesten. Het orkest ontwikkelde zich in de 17e eeuw en zo ook de kamermuziek. Componisten schreven triosonates voor twee hoge instrumenten (bijv. twee violen) en een continuobegeleiding (meestal klavecimbel en cello). Arcangelo Corelli en Johann Sebastian Bach schreven veel triosonates.

Joseph Haydn schreef veel strijkkwartetten. Hij maakte deze combinatie populair. Mozart en Beethoven schreven ook enkele zeer grote strijkkwartetten. De laatste die Beethoven schreef waren erg moeilijk te spelen en te begrijpen, maar componisten uit de 19e eeuw zoals Schubert, Schumann, Mendelssohn en Brahms lieten zich erdoor inspireren. In de twintigste eeuw werden enkele van de beste strijkkwartetten geschreven door Bartók en Sjostakovitsj.

Kamermuziek spelen

Het is erg leuk om kamermuziek te spelen omdat elke speler een individu is. Het is alsof je een gesprek in muziek voert. Er is geen dirigent, dus elke muzikant moet goed naar de anderen luisteren en leren om als een klein team samen te spelen. De muzikanten kunnen ook hun eigen spel beter horen dan in een orkest. Sommige levende componisten hebben veel muziek geschreven voor jonge spelers die niet erg gevorderd zijn. Sommige van Mozarts vroegere strijkkwartetten zijn niet al te moeilijk en vormen een uitstekende introductie tot het spelen in kamermuziekverband.

Vragen en antwoorden

V: Wat is kamermuziek?


A: Kamermuziek is muziek geschreven voor kleine groepen instrumenten.

V: Waarom wordt het kamermuziek genoemd?


A: Het wordt kamermuziek genoemd omdat "kamer" in het Frans "room" betekent, en het werd oorspronkelijk gespeeld in kleine kamers.

V: Hoeveel instrumenten kunnen er in een kamermuziekgroep zitten?


A: Een kamermuziekgroep kan uit een willekeurig aantal instrumenten bestaan, van twee tot negen.

V: Wat is het verschil tussen een orkest en kamermuziek?


A: Bij kamermuziek speelt elke speler iets anders dan de anderen ("one to a part"), terwijl in een orkest veel muzikanten dezelfde noten spelen.

V: Wat is een kamerorkest?


A: Een kamerorkest is een klein orkest.

V: Hoe wordt een groot orkest genoemd?


A: Een groot orkest wordt vaak een "symfonieorkest" genoemd.

V: Hoe wordt een klein koor genoemd?


A: Een klein koor wordt een "kamerkoor" genoemd, maar men denkt meestal niet aan "kamermuziek".

AlegsaOnline.com - 2020 / 2023 - License CC3