Sami volk van Noorwegen

De definitie van de regering

"[P]eople die willen stemmen voor", of lid willen zijn van "het Sami-parlement (en), moeten zich registreren als Sami. De definities van "Sami" die in de jaren vijftig door "Sami-organisaties, waaronder de Noordse Sami-raad, werden gebruikt, werden in 1987 in de Noorse wetgeving opgenomen. Een Sami wordt gedefinieerd als een persoon die: 1) Sami als zijn/haar eerste taal heeft, of wiens vader of moeder , of een van wiens grootouders, Sami als eerste taal heeft, of 2) zichzelf als een Sami beschouwt en leeft in volledige overeenstemming met de regels van de Sami-samenleving, en die door de representatieve Sami-instantie als een Sami wordt erkend, of 3) een vader of moeder heeft die voldoet aan de bovengenoemde voorwaarden om een Sami te zijn".

Geschiedenis

"Archeologisch onderzoek wijst uit dat tussen 1500 en 1000 v. Chr. op het Scandinavisch schiereiland een Sami-cultuur ontstond.

"[R]ecorded reference to the Sami", was made as early as 98 A.D. - by Tacitus .

Eén verslag (of beschrijving) uit 896 werd aan Alfred de Grote verteld door Ohthere van Hålogaland (en) - een Noorse hoofdman, die enige connectie had met het hof van de Engelse koning.

Oude] Noorse literatuur, zoals de IJslandse saga's vertellen over de Sami; "Olav Tryggvason's Saga zegt "dat de koning een grote man doodde die "trol-wijs" was en "er volgde hem een groot aantal Finnen wanneer hij hen nodig had". ("Finnen" is een naam die soms "Sami volk" betekende).

Om de Sami zover te krijgen dat ze hun religie veranderen in het Christendom: In de 18e eeuw leidde Thomas von Westen, een piëtist, zendingswerk (onder de Sami), dat een gezamenlijke (of speciale) inspanning is genoemd. "Ongeveer een eeuw later werkte Niels Vibe Stockfleth onder de Sami en vertaalde [het Nieuwe Testament van de Bijbel] in" [een van de Sami-talen].

In Dovrefjell, toen Harald Hardrada koning was, was er winst door het houden van rendierkudden, en de handel was op zijn hoogtepunt.

Wat de Sami (in Noorwegen) betreft die rendierkudden hadden; wanneer deze Sami hun kudden verplaatsten (elk jaar), dan was er interactie met mensen die permanent aan de kust woonden; de interactie omvatte ook verdde: een vriendschap van gemak; bijvoorbeeld, Sami hadden melk en vis nodig na enkele weken op een hoogvlakte (of hoogland) te zijn geweest; Sami hadden misschien reparatie van uitrusting nodig; er werd handel gedreven: Mensen van de kust ruilden vis voor vlees van rendieren.

Mensen die permanent aan de kust in Noord-Noorwegen woonden, waren [grotendeels] Sami; deze Sami hadden permanente huisvesting, en het werd gemakkelijker voor deze Sami om zich niet langer als Sami te gedragen; in sommige gebieden mocht men geen land bezitten als men Sami was; sommige Sami veranderden van naam, in namen die meer Noors klonken (en familienamen zoals Sæter, Strømeng, en Kalvemo werden nieuwe familienamen).

Sami taal [grotendeels] verdwenen onder de Kust-Sami. Sami die aan rendierhouderij deden, en Kust-Sami verloren langzaam het nauwe contact [tussen de twee groepen].

Beleid om de Sami te "vernederlandsen"

"Er waren georganiseerde pogingen om de Samische taal en cultuur uit te roeien [of te laten verdwijnen][,] als een stap in de assimilatie van de Sami in de Noorse samenleving". Beleid om de Sami te "Noors te maken" - was van kracht vanaf het einde van de jaren 1840, tot in de jaren 1980.

"Van het einde van de jaren 1840 tot de jaren 1950 probeerden missionarissen, landbouwdeskundigen en onderwijzers de Sami te vernederlandsen; de eerste formele wet van het parlement met betrekking tot de vernederlandsing van de Sami werd gemaakt in 1848: "De regering wordt verzocht te onderzoeken ... [uit te zoeken of, en in hoeverre] er gelegenheid moet zijn om de Noorse Lappen, vooral diegenen die in kustgebieden wonen, onderricht in de Noorse taal te geven ter verlichting van deze mensen, en dat het resultaat van hun bevindingen wordt gerapporteerd aan het volgende Parlement"".

De [Noorse] autoriteiten [of regering] stelden "in 1880 een taalrichtlijn (of regel) op, die" "in 1898 werd aangescherpt. Daarin stond "dat de leraren in de districten waar het Lappisj ... en het Fins (kvænsk) zijn toegestaan om het onderwijs in de openbare scholen te vergemakkelijken, hun uiterste best moeten doen om de kennis van de Noorse taal te verspreiden en het gebruik ervan te bevorderen in de kringen waarin zij werkzaam zijn". Bovendien had de "regering een belangrijke doelstelling voor de school[en]: Geen enkel Samisch woord mocht worden gehoord op het schoolterrein" [of in de schoolgebouwen].

"De autoriteiten" gebruikten ook "economische maatregelen om het werk van de Norwegianisering uit te voeren, waaronder de Landwet. Een verordening [of deel van de wet] uit 1902" zegt dat "Verkoop [van land] alleen mag geschieden aan Noorse burgers ... die de Noorse taal kunnen spreken, lezen en schrijven en deze in het dagelijks leven gebruiken".

In een verslag van de "Parlementaire Schoolcommissie, benoemd in 1922" werd, zonder [ bewijs] te kunnen leveren, gezegd "dat de Sami minder onderwijsbaar [of in staat om te leren] zijn dan anderen"; in het verslag werd ook gezegd dat de Sami-bevolking minder begaafd is en dat de "Sami-cultuur zich niet leent voor ontwikkeling".

Vanaf ongeveer 1850 was er een regeringsbeleid van Fornorskning [poogde de Sami-cultuur te verwijderen]. In een artikel in Klassekampen stond dat het beleid zeer ruw was [tegen Sami personen]. Tot in de jaren 1980 duurde het beleid van Fornorskning op sommige plaatsen voort.

Oprichting van verenigingen

[Mogelijk de eerste] Sami-vereniging (in Noorwegen) werd opgericht tijdens het Nieuwjaarsweekend in 1911: Buolbmag Same Særvve, in de gemeente Polmak.

Rendierhouderij

Rendierhouderij, een vorm van veeteelt, wordt bedreven door Sami, tussen de Witte Zee en [naar het westen en het zuiden, over het Russische schiereiland Kola, Finland, Zweden en Noorwegen, tot in de Noorse] provincie Hedmark.

In de rendierhouderij "trekken de Sami met hun kudden [rendieren] volgens een vaste cyclus"; de cyclus zorgt ervoor "dat de" [rendieren] tijdens de verschillende [of verschillende] seizoenen van het jaar goed kunnen eten. Zo vindt de trek in het voorjaar naar de zomerweiden, met een rijke variëteit aan grassen en kruiden, plaats net voordat in mei de nieuwe kalveren worden geboren. De zomer is de tijd waarin de kalveren groeien en de volwassen dieren weer op krachten komen na een lange, strenge winter".

Onder de Sami-bevolking zijn nomaden die aan rendierhouderij doen. Zij leefden in hun koude omgeving door het rendier te domesticeren. De Lappen waren in staat om alles wat ze nodig hadden van de herten te krijgen. Ze aten vooral vlees, melk en kaas. Hun kleding werd gemaakt van rendierhuiden en wol. Hun tenten werden ook van rendierhuiden gemaakt. De wollen kleding was prachtig versierd.

De Lappen beschermden de kuddes en trokken met hen mee van de zomer- naar de winterweiden. Ze gebruikten rendieren om sleden te trekken met hun voorraden. Tijdens de winter trokken de kuddes naar het zuiden, waar de bomen groeiden. De Lappen woonden in de buurt in huizen gemaakt van boomstammen of graszoden.

Winterkleding werd gemaakt van lagen rendierhuid. De binnenste laag werd gedragen met het bont naar binnen, naar de huid van de persoon toe. De tweede laag werd gedragen met het bont naar buiten. Laarzen werden ook van bont gemaakt en gevoerd met gras dat tijdens de korte zomer was verzameld. Elke avond werd het gras eruit gehaald en bij het vuur gedroogd, zodat het de volgende dag weer klaar was voor gebruik. Op deze manier kon een Lapp zelfs bij het koudste weer warm en comfortabel blijven.

Vandaag de dag volgen nog slechts enkelen van de Lappen de kuddes. Die paar gebruiken moderne hulpmiddelen bij hun eeuwenoude trek. Ze gebruiken sneeuwscooters om de rendieren te hoeden en geweren om de wolven te doden die op hen jagen. Zelfs helikopters en radio's worden gebruikt om de rendieren te lokaliseren en te verplaatsen. De meeste Lappen wonen nu op kleine boerderijen in een van de vier naties van Lapland. Ze kweken gewassen en dieren, waaronder een paar rendieren, om in hun behoeften te voorzien. De verkoop van rendiervlees is een belangrijke bron van inkomsten voor de Lappen.

De Lappen zorgden ervoor dat ze niets van de rendieren verspilden. Melk werd van de rendieren genomen om te drinken of om kaas van te maken. Vlees werd als voedsel gebruikt. Het bloed werd bevroren en dan gebruikt voor soep en pannenkoeken. Messen en riemgespen werden uit de botten en het gewei gesneden. De pezen werden gebruikt als naaigaren. Uitgehaalde magen werden gebruikt om melk of kaas in te vervoeren. Elk deel van een dood rendier werd gebruikt.

Sami crafts

Sami ambachten worden duodji (en:) genoemd. De mannen maken messen, trommels en 'guksi' (burlbekers) van hout, been en gewei. De vrouwen gebruiken leer en wortels om "gakti" (kleding) te maken. Vrouwen gebruiken ook berkenhout en sparrenhout om manden te vlechten.

Sami kleding

Sami-kleding wordt "gakti" genoemd en werd oorspronkelijk van rendierleer gemaakt, maar nu is het meestal van wol, katoen of zijde. Gewoonlijk zijn er verschillende soorten kleding voor mannen en vrouwen.

Religie en spiritualiteit

Het Sami-sjamanisme is de belangrijkste godsdienst van het Sami-volk. Het geloof houdt verband met het land, het dierlijk leven en het bovennatuurlijke. Er is een zekere beoefening van berenverering. Het Sami-sjamanisme is een polytheïstische godsdienst. Het gelooft dat er vele goden zijn. De Samische sjamanen worden de 'Noadi' genoemd. Er zijn enkele 'wijze mannen' en 'wijze vrouwen' die zieke mensen proberen te genezen. Zij gebruiken rituelen en kruidengeneesmiddelen. Sommige Sami zijn overgestapt op het christendom. Zij sluiten zich aan bij de Russisch-orthodoxe kerk of de Lutherse.

In de populaire cultuur

Publicaties van Snorri Sturluson (1178-1241) zeggen dat een Samische vrouw, Snøfrid, trouwde met Harald Fairhair; verder werd geen van haar kinderen of kleinkinderen koningen; eerst toen Harald Hardrada koning werd, werd haar bloed deel van het bloed van de koninklijke familie.

Verwante pagina's

• Nomaden