Toy Story (film)

Plot

Woody, een cowboypop met een trekkoord, is de leider van een groep speelgoed dat toebehoort aan een jongen genaamd Andy Davis en tot leven komt wanneer mensen niet worden gezien. Wanneer zijn familie verhuist naar een nieuw huis en een verjaardagsfeestje geeft voor Andy, organiseren de speeltjes een verkenningsmissie om Andy's nieuwe cadeaus te ontdekken. Andy krijgt een ruimtewachter Buzz Lightyear actiefiguur, die Woody's positie als Andy's favoriete speelgoed vervangt. Buzz weet niet dat hij speelgoed is wanneer Woody hem probeert te overtuigen en denkt dat hij een echte ruimtewachter is. Terwijl het andere speelgoed bevriend raakt met Buzz, heeft Woody een hekel aan Buzz en hij wil niet dat Buzz Andy's favoriete speelgoed wordt.

Andy bereidt zich voor om met Buzz naar een familie-uitje bij Pizza Planet te gaan. Woody probeert Buzz te vervangen zodat Woody's plaats wordt ingenomen, maar slaat hem in plaats daarvan uit een raam, waardoor het speelgoed boos wordt. Andy neemt Woody in zijn plaats mee naar Pizza Planet. Buzz klimt echter in de auto en confronteert Woody wanneer ze stoppen bij een benzinestation. De twee speelgoedbeesten vechten en vallen per ongeluk uit de auto, die wegrijdt en hen achterlaat. Woody ziet een pick-up truck op weg naar Pizza Planet en is van plan om Andy daar te ontmoeten. Hij overtuigt Buzz om met hem mee te gaan door te zeggen dat de pick-up truck hem naar zijn thuisplaneet kan brengen. Eenmaal op Pizza Planet, gaat Buzz een klauwmachine binnen in de vorm van een ruimteschip, denkend dat het het schip is dat Woody hem beloofd had. Binnen vindt hij een horde piepende aliens die de klauwarm van de machine als hun meester vereren. Wanneer Woody Buzz volgt in het spel om hem te redden, worden de twee gevangen genomen door Andy's buurman, Sid Phillips, die graag speelgoed martelt en vernietigt voor de lol.

De twee speelgoedjes proberen uit Sid's huis te ontsnappen voordat Andy en zijn familie verhuizen, waarbij ze op een nachtmerrieachtige mengelmoes van Sid's creaties stuiten en ook op Sid's gemene hond, Scud. Buzz ziet een reclame voor Buzz Lightyear actiefiguren net als hijzelf en realiseert zich dat Woody gelijk had over het feit dat hij een stuk speelgoed is. Buzz kan de waarheid niet onder ogen zien en probeert te bewijzen dat hij nog steeds een space ranger is door uit het raam te vliegen, maar hij valt en verliest een van zijn armen. Buzz wordt te depressief van de waarheid om deel te nemen aan Woody's ontsnappingsplan, waardoor Woody probeert de aandacht van het andere speelgoed in Andy's kamer te trekken door met Buzz's losgeraakte arm te zwaaien, maar het andere speelgoed wantrouwt hem nog steeds voor wat er met Buzz is gebeurd en laat hem achter. Woody realiseert zich dat Sid's gemuteerde speelgoed vriendelijk is wanneer ze Buzz's arm repareren, maar is gedwongen zich te verstoppen wanneer Sid arriveert, Buzz achterlatend. Sid bereidt zich voor om Buzz te vernietigen door hem aan een raket vast te binden, maar wordt opgehouden door een onweersbui en slaapt de hele nacht. Woody overtuigt Buzz ervan dat het leven de moeite waard is, zelfs als hij geen ruimtewachter is, vanwege de vreugde die hij Andy kan brengen, en helpt Buzz zijn geest terug te krijgen. In samenwerking met Sid's gemuteerde speelgoed, ensceneert Woody een redding voor Buzz en schrikt Sid af door voor hem tot leven te komen. De twee missen echter Andy's auto als die wegrijdt naar zijn nieuwe huis.

Ze rennen de weg af en klimmen op een rijdende vrachtwagen, maar Scud achtervolgt hen en Buzz pakt de hond aan om Woody te redden. Woody probeert Buzz te redden met Andy's RC auto, maar het andere speelgoed, dat denkt dat Woody RC heeft weggegooid, gooit Woody van de weg. Wanneer Woody RC terug ziet rijden met Buzz levend, beseffen de andere speeltjes hun fout en proberen ze hem in de truck te helpen. Als de batterijen van RC leeg raken, ontsteekt Woody de raket op de rug van Buzz en slaagt erin RC net op tijd in de rijdende vrachtwagen te gooien voordat ze de lucht in vliegen. Buzz opent dan zijn vleugels om zich los te snijden voordat de raket ontploft, en hij en Woody glijden door de lucht en landen veilig in de auto. Andy kijkt in de doos en is opgelucht dat hij Woody en Buzz heeft gevonden.

Op kerstavond in hun nieuwe huis voeren Buzz en Woody nog een verkenningsmissie uit om de komst van het nieuwe speelgoed voor te bereiden, waaronder een Mrs. Potato Head, tot groot genoegen van Mr. Potato Head. Woody vraagt Buzz gekscherend: "Wat kan Andy nou krijgen dat erger is dan jij?", een vraag die onmiddellijk wordt beantwoord; Andy's nieuwe cadeau blijkt een puppy te zijn, en de twee delen een bezorgde glimlach.

Cast

Hoofdcast

• Tom Hanks als Woody, een cowboy trekpop
• Tim Allen als Buzz Lightyear, een Space Ranger actiefiguurtje
• Don Rickles als Mr. Potato Head, een boze aardappelvormige pop met in elkaar gestoken stukken op zijn lichaam
• Jim Varney als Slinky Dog, een slink speelgoed
• Wallace Shawn als Rex, een laffe groene Tyrannosaurus rex
• John Ratzenberger als Hamm, een wijsneuzerige spaarvarken
• Annie Potts als Bo Peep, een herderin en Woody's geliefde.
• John Morris als Andy Davis, de jongen die al het speelgoed bezit
• Erik von Detten als Sid Phillips, Andy's buurman, die speelgoed vernielt voor zijn eigen amusement
• Laurie Metcalf als Andy's moeder
• R. Lee Ermey als Sarge, een groen plastic figuur soldaat
• Sarah Freeman als Hannah Phillips, Sid's zus
• Joe Ranft als Lenny

Meer stemmen

• Hannah Unkrich als Molly Davis
• Jack Angel als Shark/Rocky Gibraltar
• Greg Berg als mijnenveger soldaat
• Debi Derryberry als Squeeze Toy Aliens/Pizza Planet Intercom
• Bill Farmer als monotone omroeper
• Mickie McGowan als Sid's moeder
• Ryan O'Donohue als kind in de Buzz Lightyear reclame
• Jeff Pidgeon, Patrick Warburton als Squeeze Toy Aliens/Mr. Spell/Robot
• Phil Proctor als Pizza Planet bewaker/bowling omroeper
• Jan Rabson als Mr. Mike
• Penn Jillette als TV omroeper
• Andrew Stanton als Buzz Lightyear commercial koor
• Dee Bradley Baker als Ducky (uncredited)

Cast-notes

• Niet-sprekende personages zijn Scud, Barrel of Monkeys, Etch A Sketch, Snake, Clown, Babyface, RC, en Buster.

Release Data

3D-versie

Soundtrack

Track listing

1. You've Got a Friend in Me door Lyle Lovette
2. Strange Things door Smash Mouth
3. Pizza Planet Rock van Nickelback
4. I Will Go Sailing No More door Michael Crawford
5. The Boys Are Back In Town door Thin Lizzy

Score

1. Andy's Birthday door Randy Newman
2. Soldier's Mission door Michael Kamen
3. Voorstellen van Michael Kamen
4. Buzz door Michael Kamen
5. Sid door Michael Kamen
6. Woody en Buzz door Randy Newman en Michael Kamen
7. Mutants door Randy Newman
8. Woody's Gone door Michael Kamen
9. The Big One door Randy Newman
10. Hang Together door Randy Newman
11. On the Move door Randy Newman en Michael Kamen
12. Infinity and Beyond door Randy Newman en Michael Kamen

Productie

Pixars Oscarwinnende kortfilm Tin Toy (geregisseerd door Lasseter) en zijn CAPS-project waren enkele van de werken die de aandacht van Disney trokken en, na ontmoetingen in 1990 met Jeffrey Katzenberg, pitchte Pixar een televisiespecial genaamd A Tin Toy Christmas. In juli 1991 tekenden Disney en Pixar een overeenkomst om te werken aan een film, gebaseerd op de Tin Toy-personages, genaamd Toy Story. De overeenkomst gaf Pixar een deal voor drie films (waarvan Toy Story de eerste was), alsmede 10% van de winst van de films.

Het script van Toy Story werd sterk beïnvloed door de ideeën van scenarioschrijver Robert McKee. Het script onderging vele veranderingen voor de definitieve versie. John Lasseter besloot dat Tinny "te ouderwets" was, en het personage werd veranderd in een militair actiefiguurtje, en kreeg vervolgens een ruimtethema. Tinny's naam veranderde in Lunar Larry, daarna Tempus van Morph, en uiteindelijk Buzz Lightyear (naar astronaut Buzz Aldrin).

Billy Crystal zou de rol van Buzz spelen, maar weigerde later, hoewel hij wel de stem van Mike Wazowski zou spelen in de latere film van Pixar, Monsters, Inc. Katzenberg nam de rol aan Tim Allen, die te zien was in Disney's Home Improvement, en Allen aanvaardde de rol. Toy Story was zowel Hanks als Allen's eerste animatiefilmrol.

Lasster's 1993 draft van de film was een rampzalig resultaat, waarbij Woody werd voorgesteld als een "sarcastische eikel" omdat Katzenberg notities bleef sturen naar Pixar waarin stond dat hij meer scherpte in het personage wilde. Katzenberg sprak met Walt Disney Feature Animation president Peter Schneider in de hal tijdens de vertoning en vroeg hem waarom het zo slecht was. Schneider antwoordde dat het "niet meer hun film was." Schneider wilde de productie onmiddellijk stilleggen, alle recent ingehuurde animatoren ontslaan en de belangrijkste schrijvers (John Lasseter, Andrew Stanton, Pete Docter en Joe Ranft) overplaatsen naar de Disney Studio, in afwachting van een nieuw script dat door Disney zou worden goedgekeurd. Pixar weigerde en zei dat het hele verhaal binnen twee weken zal worden veranderd. Zoals beloofd, was er twee weken later een nieuw script geschreven dat van Woody een sympathieker personage maakte. Het bevatte ook een meer volwassen personeelsvergadering onder het speelgoed in plaats van de jeugdige groepsdiscussie die in eerdere concepten had bestaan. Buzz Lightyear's personage werd ook licht gewijzigd "om het publiek duidelijker te maken dat hij echt niet beseft dat hij een stuk speelgoed is", zoals John Lasseter opmerkte. Na de tweede vertoning hervatte Katzenberg de productie. De stemacteurs kwamen in maart 1994 terug om hun nieuwe tekst op te nemen.

Toy Story werd gemaakt met een budget van 30 miljoen dollar en een staf van 110 mensen; Lasseter vertelde hoe moeilijk de computeranimatie in de film was om te doen: "We moesten de dingen er meer organisch uit laten zien. Elk blaadje en grassprietje moest worden gemaakt. We moesten de wereld een gevoel van geschiedenis geven. Dus de deuren zijn gebutst, de vloeren hebben slijtplekken."

Volgens Lee Unkrich, een van de originele editors van Toy Story, was er een scène die uit de film werd geknipt. In deze scène martelt Sid, nadat hij Pizza Planet heeft verlaten, Buzz en Woody op gewelddadige wijze. Unkrich besloot om direct in de scène te knippen waarin Sid het speelgoed ondervraagt, omdat de makers van de film dachten dat het publiek op dat moment van Buzz en Woody zou gaan houden. Een andere scène, waarin Woody de aandacht van Buzz probeerde te krijgen toen hij vast zat in de kist, werd ingekort omdat de makers vonden dat het "de energie van de film zou verliezen". Nog 2 geschrapte scènes, die in het stadium van de verhaalrol waren verlaten, waren in Toy Story 2 daadwerkelijk te zien als actieve scènes. De eerste scène was een openingsscène als een Buzz Lightyear tekenfilm, die eindigde als een videospel, en de tweede was de beroemde "Woody's Nightmare" scène, waarin Woody eruit wordt gegooid, omdat hij niet gloeit in het donker en wordt vernietigd door kakkerlakken, maar in Toy Story 2 werd hij eruit gegooid omdat zijn arm gebroken was, en hij werd opgezogen door ander gebroken speelgoed.

Receptie

Sinds de oorspronkelijke release in 1995 kreeg "Toy Story" positieve kritieken van critici; recensie-aggregaat Rotten Tomatoes (dat de film een "Extremely Fresh" rating gaf) meldt dat 100% van de critici de film een positieve beoordeling hebben gegeven op basis van 74 recensies, met een gemiddelde score van 9/10. De kritische consensus is: Even onderhoudend als vernieuwend, Toy Story gaf het startschot voor Pixar's ongekende reeks van kwaliteitsfilms, en gaf de animatiefilm een nieuwe impuls in het proces. De film is Certified Fresh. Op de website Metacritic, die gebruik maakt van een genormaliseerd waarderingssysteem, kreeg de film een "universal acclaim" level waardering van 92/100 gebaseerd op 16 beoordelingen door mainstream critici. Recensenten vonden de film goed vanwege de computeranimatie, de stemmencast en het vermogen om verschillende leeftijdsgroepen aan te spreken.

Leonard Klady van Variety prees de "... razzle-dazzle techniek en ongewone look van de animatie. De camera draait en zoomt op een duizelingwekkende manier die je de adem beneemt." Roger Ebert van de Chicago Sun-Times vergeleek de innovatieve animatie van de film met Disney's Who Framed Roger Rabbit, en zei: "Beide films halen het universum van cinematografische beelden uit elkaar, en zetten het weer in elkaar, waardoor we op een nieuwe manier kunnen kijken." Richard Corliss van TIME noemde de film vanwege de animatie "... de meest inventieve komedie van het jaar."

Ook de stemmencast werd door diverse critici geprezen. Susan Wloszczyna van USA Today keurde de keuze van Hanks en Allen voor de hoofdrollen goed. Kenneth Turan van de Los Angeles Times verklaarde: "Beginnend met Tom Hanks, die een onschatbare kracht en geloofwaardigheid aan Woody geeft, is Toy Story een van de best ingesproken tekenfilms in de geschiedenis, met alle acteurs ... die hun aanwezigheid sterk doen voelen." Verschillende critici erkenden ook het vermogen van de film om verschillende leeftijdsgroepen aan te spreken, met name kinderen en volwassenen. Owen Gleiberman van Entertainment Weekly schreef: "Het heeft de puurheid, de extatische vrijheid van verbeelding, dat is het kenmerk van de grootste kinderfilms. Het heeft ook het soort veerkrachtige allusieve grappenmakerij die volwassenen soms nog meer zal prikkelen dan kinderen."

In 1995 werd Toy Story achtste in TIME's lijst van de beste tien films van 1995. In 2011 noemde TIME het een van de "De 25 allerbeste animatiefilms". Het staat ook op nummer 99 in de Empire tijdschriften lijst van de 500 beste films aller tijden. .

In 2003 rangschikte de Online Film Critics Society de film als de beste animatiefilm aller tijden. In 2007 noemde de Visual Effects Society de film als 22e in haar lijst van de "Top 50 Meest Invloedrijke Visual Effects Films Aller Tijden". In 2005 werd de film geselecteerd voor bewaring in het National Film Registry van de Verenigde Staten, een van de vijf films die in het eerste jaar van selectie in aanmerking kwamen. De film staat op de negende plaats van de AFI-lijst van de honderd beste Amerikaanse films aller tijden. Het was een van de slechts twee animatiefilms op de lijst, de andere was Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen. Het was ook de zesde beste in het animatie genre op AFI's 10 Top 10.

Regisseur Terry Gilliam zou de film prijzen als "een werk van genialiteit. Het heeft mensen laten begrijpen waar speelgoed over gaat. Ze zijn trouw aan hun eigen karakter. En dat is gewoon briljant. Er is een shot dat me altijd is bijgebleven, wanneer Buzz Lightyear ontdekt dat hij een stuk speelgoed is. Hij zit op de overloop boven aan de trap en de camera trekt zich terug en hij is een piepklein figuurtje. Twee seconden daarvoor was hij nog een vent met een enorm ego... en het is verbluffend. Ik zou dat in mijn top tien films zetten, punt."