Latijns-Amerikaanse muziek

De invloed van Europa

De invloed van Europa, en met name Spanje, op de latinmuziek is als volgt:

1. Muzieknotatie. Hierdoor kan niet alleen muziek worden gespeeld door groepen die dat willen, maar kunnen componisten ook in hun levensonderhoud voorzien. Dit moedigt de muzikanten aan om de moeite te nemen de muziek op te schrijven en te laten publiceren. De gepubliceerde muziek geeft ons ook een plaat met muziek die niet meer regelmatig wordt afgespeeld.
2. Europese muziekinstrumenten. Op alle Zuid-Amerikaanse en de meeste Caribische eilanden is de Spaanse gitaar het meest voorkomende instrument. Daarnaast zijn variaties op de gitaar, zoals de Cubaanse tres en de Puerto Ricaanse quattro, wijdverbreid. Andere belangrijke instrumenten zijn de cornet (later de trompet), de piano, de contrabas, de viool en andere instrumenten.
3. Systematisch onderwijs voor componisten, muzikanten en zangers begon met de eerste kathedraal in Cuba (in Santiago de Cuba). Het idee van systematische instructie wordt vandaag de dag veel gebruikt om een soort uniformiteit te krijgen, zodat een band een muzikant kan vervangen door een andere die kan optreden volgens een vergelijkbare standaard.

De invloed van Afrika

De invloed van Afrika komt vooral van de Yoruba, Dahomey en Kongo volkeren van dat grote continent. Het belang ervan in een Latijns land varieert naar gelang het aantal slaven dat in dat land wordt geïmporteerd. De bevrijding van de slaven vond plaats op verschillende tijdstippen van het midden tot het einde van de 19e eeuw. In de Latijnse muziek was de invloed ervan

1. Percussie: de meeste soorten slagwerk, vooral drums. In Cuba waren er oorspronkelijk zo'n 100 verschillende soorten slagwerk. Dit is verwaterd tot slechts drie gangbare drums, de conga-drums, de bongo's en de timbales. De eerste twee zijn van Afrikaanse oorsprong. Andere voorbeelden van Afrikaanse slagwerkinstrumenten zijn de clavés, en de shekeres.
   Nog belangrijker is het extra gewicht dat aan het slagwerk wordt gegeven in bijna elke Afro-latijnse groep of orkest. Het is gebruikelijk dat een conjunto van tien of twaalf musici voor de helft percussie speelt, en dat zelfs de snaarinstrumenten worden getokkeld in plaats van gestreken.
2. De oproep en de respons in zowel de muziek als in het liedje is normaal. Een bekend voorbeeld is in de film Casablanca tussen Sam en de band in het nummer Knock On Wood:
   CALL: Who's got trouble?
   We hebben problemen!
   Hoeveel problemen?
   Te veel problemen!
3. Zoals de Spanjaarden de katholieke kerk brachten, zo brachten de slaven hun Afrikaanse religies, die vandaag de dag met verschillende namen worden aangeduid. Het woord santería betekent de samensmelting van katholieke heiligen en Afrikaanse geesten, dus bijvoorbeeld de Afrikaanse orisha (geest) Babalú is de tegenhanger van de katholieke heilige San Lazaro. De Yorubaanse religie wordt in Cuba meestal regla de ocha genoemd, terwijl de Braziliaanse versie van dezelfde religie conbomblé wordt genoemd.
   De relevantie hiervan voor de muziek is dat de oude religies niet slechts een verzameling van geloofsovertuigingen waren. Ze waren het centrum van het leven in een onzekere wereld. De slaven brachten hun geloof, hun dansen, hun muziek, hun instrumenten en hun ceremonies met zich
   mee. Waar hun meesters het toestonden, reproduceerden ze de cultuur die ze hadden achtergelaten. En sindsdien heeft het de populaire muziek in de Afro-latijnse landen gevoed.

Invloed van de inheemse volkeren

Ten westen van de Andes is de muziek duidelijk beïnvloed door de inheemse indianenvolken. De pannenkoeken en fluiten van Peru zijn kenmerkend, net als hun meest populaire ritmes. In Ecuador komen fluitvormen voor, maar de meeste muziek is beïnvloed door de Europese wals (zoals de pasillo) en door verschillende Afro-Latijnse stijlen uit het Caribisch gebied. Chili heeft de cueca, die in 1824 werd geïntroduceerd. Het was de "meest populaire lucht van Chili". Desondanks is de invloed van de inheemse Indiaanse volkeren op de latijnse muziek veel minder merkbaar dan de invloed van de Europese en Afrikaanse muziek. Er zijn tientallen volksritmes die overleven, maar meestal hebben ze buiten hun eigen omgeving weinig of geen effect gehad, terwijl de invloed van de Spaanse en Afrikaanse volkeren bijna overal te zien is. Zelfs in Argentinië gebruikt de beroemde tango een ritmisch apparaat dat bekend staat als de cinquillo. Dit is een syncopisch ritme dat vergelijkbaar is met dat van de Cubaanse habanera, Syncopatie en polyritmes zijn onmiskenbare tekenen van Afrika. De Argentijnse heeft een aantal volksmuziek en ritmes van Indiase oorsprong, maar de tango is dominant en de andere ritmes niet.

na 1970 in de U.S.A.

Lydia Mendoza (1916-2007), een zangeres van Mexicaanse afkomst, werd de eerste in Amerika geboren hispanic die een lied in het Spaans opnam (1928). Hispanics-opnames waren zeldzaam in het begin van de jaren 1900. In de jaren zestig waren Tejano-muziek (in het zuiden van de Verenigde Staten, Mexico), Spaanse folk (in Spanje), salsa (in Puerto Rico), cumbia (in Zuid-Amerika) en bachata (in de Dominicaanse Republiek) de meest populaire vormen van latinmuziek in die tijd.

In de jaren zeventig werd bolero een populair muziekgenre in Puerto Rico. De Puerto Ricaanse zanger Hector Lavoe werd een van de belangrijkste muzikanten. In de Verenigde Staten werd het spreken van Spaans niet goed bevallen en veel Spanjaarden werden gediscrimineerd omdat ze Spaans spraken. Hierdoor gaven veel kinderen en jonge volwassenen de voorkeur aan Engelse muziek zoals rock and roll en probeerden ze geen Spaans te spreken buiten hun huis. In de jaren tachtig van de vorige eeuw begon Latijnse muziek populair te worden. Het Amerikaanse muziektijdschrift Billboard voegde verschillende Latijns-Amerikaanse muziek-categorieën toe. Deze omvatten Top Latin Albums, Regionale Mexicaanse Albums, Tropische Albums en de Latin Pop Albums-kaart. Hierdoor raakten de jongere generaties geïnteresseerd in het opnemen van Latijnse muziek. In de late jaren tachtig van de vorige eeuw werd freestyle muziek echter het meest populaire Latijns-Amerikaanse muziekgenre. Freestyle muziek werd zelden in het Spaans opgenomen. Dit had te maken met de impopulariteit om in die tijd Spaans te spreken.

In de jaren negentig werden kunstenaars als Selena, Gloria Estefan, Luis Miguel en Thalía populair in dit decennium. Ze hielpen bij het maken van Latijnse muziek en bij het opnemen van Latijnse muziek die populair was voor jonge kinderen en volwassenen. Selena werd in 1995, toen ze op 23-jarige leeftijd werd vermoord, de populairste Latijns-Amerikaanse artiest. Ze werd de eerste en enige Latijns-Amerikaanse artiest die een album maakte met voornamelijk Spaanse muziek op nummer één op de Billboard200 kaart. Op het moment van haar dood concurreerde ze met Michael Jackson en Janet Jackson met haar album Dreaming of You (1995) dat 3.000.000 exemplaren verkocht in het eerste jaar. Enrique Iglesias, Shakira, Marc Anthony, Ricky Martin en Jennifer Lopez werden populair in het midden en het einde van de jaren negentig.

In de jaren 2000 begon de Latijnse muziek een daling van de muziekverkoop te zien. Tejano muziek begon onpopulair te worden, hoewel de "Queen of Tejano music", Selena in 1999 de "Top Latin Artist of the Decade" van het tijdschrift Billboard werd. Shakira, Ricky Martin en Jennifer Lopez werden steeds populairder en hadden nummer één singles en albums in de Billboard 200. Marc Anthony, Aventura, Don Omar en Enrique Iglesias bleven populair in de Latijnse scène. In de jaren 2010 werden Prins Royce, Pitbull, Romeo Santos en Wisin & Yandel populair in dit decennium. Jennifer Lopez, Ricky Martin, en Shakira crossover naar Engelse muziek met enkele Spaanse releases. In de jaren 2010 werd bachata muziek populair door Prince Royce en Romeo Santos. Terwijl reggaeton sinds het midden van de jaren 2000 de Latijnse muziekradio's bleef domineren. Vanaf 2012 blijft Selena met 60.000.000 verkochte exemplaren wereldwijd de best verkochte Latin-artiest. Jennifer Lopez staat op de tweede plaats met 55.000.000 verkochte exemplaren wereldwijd.