Pizza | Italiaans eten dat in Italië werd gemaakt

Geschiedenis

De oorsprong van het woord Pizza is onzeker. Het eten werd ongeveer 200 jaar geleden uitgevonden in Napels. Het is de naam voor een speciaal soort plat brood, gemaakt van speciaal deeg. De pizza beleefde een tweede geboorte toen hij aan het eind van de 19e eeuw naar de Verenigde Staten werd gebracht.

Flatbreads, zoals de focaccia uit Ligurië, zijn al heel lang bekend. Pizza's moeten worden gebakken bij temperaturen van 200-250 °C. Bijna geen enkele huishoudoven kon destijds dergelijke temperaturen bereiken. Daarom werd de pizza thuis gemaakt en vervolgens aan de stadsbakkerij gegeven om te bakken. In juni 1889 creëerde de Napolitaanse kok Raffaele Esposito ter ere van koningin Margherita de "Margherita", de eerste pizza met kaas.

Pizza werd eind negentiende eeuw met Italiaanse immigranten naar de Verenigde Staten gebracht; en verscheen voor het eerst in gebieden waar Italiaanse immigranten zich concentreerden. De eerste pizzeria van het land, Lombardi's, werd geopend in 1905. Veteranen die terugkeerden van de Italiaanse Campagne in de Tweede Wereldoorlog vormden een kant-en-klare markt voor pizza. Sindsdien is de pizzaconsumptie in de VS toegenomen. Pizzaketens als Domino's, Pizza Hut en Papa John's hebben vestigingen in het hele land. Dertien procent van de Amerikaanse bevolking eet op een willekeurige dag pizza.

 

Types

In de 20e eeuw is pizza een internationaal voedingsmiddel geworden. Het beleg kan heel verschillend zijn, afhankelijk van de plaatselijke smaak. Deze pizza's bestaan uit dezelfde basisvorm. Ze bevatten ook vele soorten ingrediënten zoals ansjovis, ei, ananas, banaan, kokosnoot, zuurkool, aubergine, kimchi, lam, couscous, kip, vis en schaaldieren. Soms wordt vlees bereid in stijlen als Grieks lamsvlees, Gyros of kip tikka masala, en worden ook niet-traditionele specerijen als kerrie en Thaise zoete chili toegevoegd. Pizza's kunnen ook worden gemaakt zonder vlees voor vegetariërs, en zonder kaas voor veganisten.

 

Stijlen

Napolitaanse pizza (pizza Napoletana). Authentieke Napolitaanse pizza's worden gemaakt met lokale ingrediënten zoals San Marzano tomaten, die groeien op de vulkanische vlakten ten zuiden van de Vesuvius, en Mozzarella di Bufala Campana, gemaakt van de melk van waterbuffels die in de moerasgebieden van Campania en Lazio in semi-wilde staat worden gefokt (deze mozzarella wordt beschermd door een eigen Europese wet).

Het echte Napolitaanse pizzadeeg bestaat uit Italiaans meel, natuurlijke Napolitaanse gist of biergist, zout en water. Het deeg moet met de hand of met een mixer met lage snelheid worden gekneed. Na het rijzen moet het deeg met de hand worden gevormd, zonder hulp van een deegroller of een ander mechanisch apparaat, en mag het niet dikker zijn dan 3 mm.

Pizza wordt gebakken in een oven. Wanneer hij gaar is, moet hij knapperig, mals en geurig zijn. De Napolitaanse pizza heeft in Italië de status van "gegarandeerde traditionele specialiteit" gekregen. Dit staat slechts drie officiële varianten toe: Pizza marinara, gemaakt met tomaat, knoflook, oregano en extra vergine olijfolie (hoewel de meeste Napolitaanse pizzeria's ook basilicum aan de marinara toevoegen), Pizza Margherita, gemaakt met tomaat, mozzarella, basilicum en extra vergine olijfolie, en Pizza Margherita DOC gemaakt met tomaat, buffelmozzarella uit Campania in filets, basilicum en extra vergine olijfolie.

Lazio stijl: Pizza in Lazio (Rome), evenals in vele andere delen van Italië is verkrijgbaar in 2 verschillende "smaken": 1) In afhaalzaken de zogenaamde "Pizza Rustica" of "Pizza a Taglio". De pizza wordt gebakken in lange, rechthoekige bakvormen en is relatief dik (1-2 cm). De korst lijkt op die van een Engelse muffin en wordt meestal in een elektrische oven gebakken. Bij aankoop wordt hij meestal gesneden met een schaar of mes en geprijsd per gewicht. 2) In pizzarestaurants (pizzeria's) wordt hij geserveerd in een schaal in zijn traditionele ronde vorm.

Andere soorten pizza in Lazio-stijl zijn:

• Pizza Romana (in Napels): tomaat, mozzarella, ansjovis, oregano, olie;
• Pizza Weense: tomaat, mozzarella, Duitse worst, oregano, olie;
• Pizza Capricciosa ("grillige pizza"): mozzarella, tomaat, champignons, artisjokken, gekookte ham, olijven en olie.
• Pizza Quattro Stagioni ("Vier Seizoenen Pizza"): dezelfde ingrediënten als de Capricciosa, maar de ingrediënten worden niet gemengd;
• Pizza Quattro Formaggi ("Vier Kaas Pizza"): tomaten, mozzarella, stracchino, fontina, gorgonzola.

Bij pizza's in Siciliaanse stijl worden de toppings rechtstreeks in de korst gebakken. De Siciliaanse pizza van Pizza Hut, geïntroduceerd in 1994, is geen authentiek voorbeeld van de stijl, aangezien alleen knoflook, basilicum en oregano in de korst worden gemengd, en wordt verkocht in de restaurantketen Pizza Hut.

Op witte pizza (pizza bianca) wordt geen tomatensaus gebruikt, maar vaak pesto of zuivelproducten zoals zure room. Meestal, vooral aan de oostkust van de Verenigde Staten, bestaat het beleg alleen uit mozzarella en ricotta, besprenkeld met olijfolie en basilicum en knoflook. In Rome verwijst de term pizza bianca naar een broodsoort die alleen met olijfolie is belegd. Sommige witte pizza's gebruiken Alfredo-saus als pizzasaus voor een betere smaak.

 
Chicago's beroemde deep dish pizza  


Authentieke Napolitaanse Pizza Margherita, de basis voor de meeste soorten pizza.  

Pizza al taglio

Pizza al taglio of pizza al trancio is uitgevonden in Rome. Hij is meestal rechthoekig en wordt verkocht per gewicht. De naam betekent pizza per stuk. Stands met pizza al taglio komen veel voor in Italië. Ook in andere delen van de wereld waar veel Italiaanse immigranten wonen, komt de pizza veel voor.

 
Pizza al Taglio, in een winkel in Rome.  

Pizzeria's

Antica Pizzeria Port'Alba, de eerste pizzeria in Italië, begon met het maken van pizza's in 1738 en serveert nog steeds pizza's.

Enkele wereldwijde pizzafranchises zijn Pizza Hut, Domino's Pizza, Cici's Pizza, Papa John's en Little Caesars.

 

Bevroren pizza

Diepvriespizza is pizza die van tevoren is bereid en vervolgens is diepgevroren, om in supermarkten te worden gedistribueerd. Het is een van de meest succesvolle en populaire soorten kant-en-klaar voedsel. Hij wordt iets anders bereid: Eerst wordt het deeg met de tomatensaus voorgekookt, daarna worden de toppings toegevoegd. Het deeg van diepvriespizza is anders. Het deeg bevat ook gemodificeerd zetmeel en rijsmiddelen. Dit maakt het mogelijk om de pizza direct te bakken, zonder hem eerst te ontdooien. Een belangrijk merk diepvriespizza is Digiorno.

 
Uitgepakte diepvriespizza.