De negerhut van Oom Tom | anti-slavernij roman

Inspiratie en referenties

Harriet Beecher Stowe werd geboren in Connecticut. Zij was een abolitioniste. Stowe schreef haar roman naar aanleiding van de goedkeuring van de tweede Fugitive Slave Act in 1850. Deze wet bestrafte mensen die slaven hielpen vluchten. Ook moest het Noorden de zwarte weglopers van het Zuiden tegenhouden en terugsturen. Mrs. Edward Beecher schreef aan Harriet ("Hattie"): "Als ik een pen kon gebruiken zoals jij dat kunt, zou ik iets schrijven dat deze hele natie laat voelen wat een vervloekte zaak slavernij is." In die tijd was Stowe een vrouw met zes kinderen die soms voor tijdschriften schreef. Haar zoon, Charles Stowe, vertelde dat zijn moeder deze brief hardop voorlas aan haar kinderen. Toen ze klaar was met de brief, stond ze op en met "een uitdrukking op haar gezicht die een stempel drukte op de geest van haar kind", zei ze: "Ik zal iets schrijven... dat zal ik doen als ik blijf leven." Zo begon De Hut van Oom Tom.

Volgens Stowe begon ze te denken aan Uncle Tom's Cabin; or, Life Among the Lowly toen ze in februari 1851 in een kerk zat. Ze had een visioen van een christelijke zwarte man die werd geslagen en bad voor de mensen die hem sloegen terwijl hij stierf. Ze werd ook gedeeltelijk geïnspireerd tot het schrijven van haar roman door de autobiografie van Josiah Henson. Henson was een zwarte man die was weggelopen en veel zwarte slaven had geholpen. Ze werd ook geholpen door het boek American Slavery As It Is: Testimony of a Thousand Witnesses van Theodore Dwight Weld en de gezusters Grimké. Stowe zei ook dat ze veel ideeën voor Oom Tom's Hut kreeg door te praten met weggelopen slaven toen ze in Cincinnati, Ohio woonde.

In haar boek A Key to Uncle Tom's Cabin (1853) schreef Stowe over de verhalen die haar inspireerden bij het schrijven van Uncle Tom's Cabin. Later onderzoek wees echter uit dat Stowe veel van de verhalen in het boek pas had gelezen nadat haar roman was gepubliceerd.

 
Een foto van Harriet Beecher Stowe.  

Publicatie

Uncle Tom's Cabin begon in een serie in een anti-slavernijkrant, The National Era. The National Era had ook andere werken van Stowe afgedrukt. Omdat iedereen het verhaal zo goed vond, vroeg John P. Jewett uit Boston aan Stowe om van de serie een boek te maken. Stowe wist niet zeker of de mensen het verhaal als boek zouden willen lezen. Toch stemde ze uiteindelijk toe. John Jewett, die zeker wist dat het boek populair zou zijn, vroeg Hammatt Billings om zes plaatjes voor het boek te graveren. Op 20 maart 1852 kwam het voltooide boek uit. In juni verkocht het tienduizend exemplaren per week. In oktober bedroeg de Amerikaanse verkoop alleen al 150 duizend exemplaren. In het eerste jaar werden er 300.000 exemplaren van het boek verkocht, en het werd vertaald in vele belangrijke talen.

 

Samenvatting

Eliza's ontsnapping, Tom wordt verkocht

Een boer uit Kentucky, Arthur Shelby, is bang zijn boerderij te verliezen door schulden. Hoewel hij en zijn vrouw, Emily Shelby, lief zijn voor hun slaven, besluit hij twee van hen te verkopen: Oom Tom, een man van middelbare leeftijd met een vrouw en kinderen, en Harry, de zoon van het dienstmeisje van zijn vrouw, Eliza. Emily Shelby is geschokt en ongelukkig omdat ze Eliza had beloofd haar zoon niet te verkopen. George Shelby, haar zoon, is ongelukkig omdat hij oom Tom bewondert als zijn vriend en christen.

Als Eliza hoort van de plannen van meneer Shelby om haar zoon te verkopen, besluit ze met haar enige zoon weg te lopen. Ze schrijft een brief waarin ze mevrouw Shelby sorry zegt en loopt die nacht weg.

Ondertussen wordt Oom Tom verkocht en op een boot gezet die de Mississippi afvaart. Daar sluit hij vriendschap met een meisje dat Evangeline ("Eva") heet. Wanneer Eva in het water valt en hij haar redt, koopt Eva's vader, Augustine St. Clare, Tom. Eva en Tom worden goede vrienden omdat ze allebei veel van Jezus houden.

Eliza's familie gejaagd, Tom's leven met St. Clare

Tijdens Eliza's ontsnapping ontmoet ze haar man, George Harris, die voor haar was weggelopen. Ze besluiten te proberen naar Canada te vluchten. Ze worden echter opgejaagd door een slavenjager genaamd Tom Loker. Tom Loker lokt Eliza en haar familie uiteindelijk in de val, zodat George Loker neerschiet. Eliza is bang dat Loker zal sterven en naar de hel zal gaan. Daarom haalt ze haar man over om hem mee te nemen naar een Quaker stad om beter te worden. De zachtaardige Quakers veranderen Tom Loker enorm.

In het huis van St. Clare maakt St. Clare ruzie met zijn zus, juffrouw Ophelia. Zij vindt slavernij verkeerd, maar is bevooroordeeld ten opzichte van zwarten. St. Clare koopt Topsy, een zwart kind, en daagt juffrouw Ophelia uit haar op te voeden. Miss Ophelia probeert het, maar faalt.

Nadat Tom ongeveer twee jaar bij St. Clare heeft gewoond, wordt Eva erg ziek. Ze heeft een visioen van de hemel voordat ze sterft. Door haar dood veranderen veel mensen. Miss Ophelia verliest haar vooroordelen over zwarte mensen, Tospy besluit "goed" te worden, en St. Clare besluit Tom te bevrijden.

Toms leven met Simon Legree

St. Clare raakt echter gewond wanneer hij een gevecht in een taverne probeert te stoppen en sterft. Hierdoor kan hij zijn belofte om Tom te bevrijden niet nakomen. Zijn vrouw verkoopt Tom aan een plantage-eigenaar genaamd Simon Legree. Legree neemt Tom mee naar Louisiana. Daar ontmoet hij andere slaven, waaronder Emmeline (die Legree tegelijk met Tom kocht). Legree begint Tom te haten wanneer Tom zijn bevel om de andere slaven te slaan negeert. Legree slaat hem en besluit Toms geloof in God te vernietigen. Tom blijft echter in het geheim de Bijbel lezen en de andere slaven helpen. Op de plantage ontmoet Tom Cassy, een andere zwarte slavin. Haar twee kinderen waren verkocht, en ze had haar derde kind gedood omdat ze bang was dat haar kind ook verkocht zou worden.

Loker is veranderd door de Quakers. George, Eliza en Harry hebben eindelijk Canada bereikt en zijn vrij geworden. Ondertussen voelt Oom Tom zich zo ongelukkig dat hij het bijna opgeeft, maar hij heeft twee visioenen van Jezus en Eva. Hij besluit christen te blijven, ook al moet hij sterven. Cassy en Emmeline vluchten met Toms aanmoediging. Ze maken handig gebruik van Legree's bijgelovige angsten om hen te helpen. Wanneer Tom Legree niet vertelt waar ze zijn, geeft Legree zijn mannen opdracht hem dood te slaan. Tom vergeeft de twee mannen die hem sloegen terwijl hij sterft, en zij hebben spijt en worden christenen. George Shelby komt net als Tom sterft om hem te bevrijden. Hij is erg boos en bedroefd. Maar Tom zegt glimlachend: "Wie, wie, wie zal ons scheiden van de liefde van Christus?" en sterft.

 

Belangrijke tekens

Oom Tom

Oom Tom, het titelpersonage van het verhaal, is een geduldige, nobele, onbaatzuchtige zwarte slaaf. Stowe wilde dat hij een "nobele held" zou zijn: in het boek komt hij op voor waar hij in gelooft. Ook al willen ze dat niet, zelfs zijn vijanden bewonderen hem.

De laatste tijd wordt zijn naam echter ook negatief gebruikt. Mensen denken vaak aan "Uncle Tom" als een oude zwarte man die zijn meesters gelukkig probeert te maken, omdat mensen kritiek hebben op zijn stille aanvaarding van de slavernij. Anderen beweren echter dat dit niet waar is. Ten eerste is Oom Tom niet echt oud - hij is slechts acht jaar ouder dan meneer Shelby, waaruit blijkt dat hij waarschijnlijk rond de vijftig is. Ook is Tom niet gelukkig met de slavernij. Zijn acceptatie is niet vanwege domheid of omdat hij slavernij leuk vindt. Het is vanwege zijn geloof, dat hem zegt van iedereen te houden. Waar oom Tom ook komt, hij houdt van iedereen en verspreidt troost en vriendelijkheid. Hij helpt slaven ontsnappen, zoals Eliza, Emmeline en Cassy. Ook weigert hij andere slaven te slaan. Hierdoor wordt hij zelf geslagen. Stowe probeerde van Tom geen voorbeeld te maken voor zwarten, maar voor blanke en zwarte mensen. Ze zegt dat als blanken liefdevol en onbaatzuchtig zouden zijn zoals oom Tom, slavernij onmogelijk zou zijn.

Eliza Harris

Eliza Harris is het favoriete dienstmeisje van mevrouw Shelby, de vrouw van George Harris en de moeder van Harry. Eliza is een dappere, intelligente en zeer mooie jonge slavin. Eliza houdt erg veel van haar zoon, Harry. Mogelijk was haar liefde voor hem nog groter omdat ze twee van haar eerste kinderen verloor. Haar moederliefde blijkt wanneer ze dapper met haar zoon ontsnapt. Misschien wel het bekendste deel van Uncle Tom's Cabin is het deel waarin Eliza met Harry ontsnapt over de Ohio River.

Deze ontsnapping zou zijn geïnspireerd door een verhaal dat John Rankin in het Lane Theological Seminary in Cincinnati had gehoord van Stowe's echtgenoot Calvin, een professor aan de school. In het verhaal van Rankin was in februari 1838 een jonge slavin over de bevroren Ohio River ontsnapt naar de stad Ripley, Ohio, met haar kind in haar armen.

Eva

Eva "Evangeline" St. Clare is de engelachtige dochter van St. Clare en Marie. Zij komt in het verhaal wanneer Tom haar van de verdrinkingsdood redt wanneer hij verkocht zou worden. Eva vraagt haar vader om Tom te kopen. Ze zegt: "Ik wil hem gelukkig maken". Door haar wordt Tom de belangrijkste koetsier van St. Clare en Eva's "speciale bediende (helper) ... Tom had ... orders om al het andere te laten voor wat het was en juffrouw Eva bij te staan wanneer zij hem nodig had - orders die onze lezers niet onaangenaam vonden. Ze is erg mooi: "Haar vorm was de perfectie van kinderlijke schoonheid... Haar gezicht viel minder op door de perfecte schoonheid van de gelaatstrekken dan door een bijzondere (vreemde) en dromerige ernst (ernst) van de uitdrukking... dit alles onderscheidde haar van de andere kinderen en zorgde ervoor dat iedereen naar haar keek.

Voor Tom leek ze "...iets bijna goddelijks; en telkens als haar gouden hoofd en diepblauwe ogen naar hem gluurden (keken)...geloofde hij half dat hij een van de engelen uit zijn Nieuwe Testament zag stappen." Hij zegt: "Ze heeft het teken van de Heer in haar voorhoofd." Eva is een bijna perfect, Christus-achtig kind. Ze is erg verdrietig over de slavernij. Zij ziet geen verschil tussen zwarten en blanken. Ze praat veel over liefde en vergeving. Zelfs Topsy wordt geraakt door haar liefde. Eva wordt een van de belangrijkste mensen in Toms leven.

Ophelia St. Clare

Ophelia St. Clare is misschien wel het meest gecompliceerde vrouwelijke personage in de roman. St. Clare noemt haar, "...wanhopig ...goed; het vermoeit me dood eraan te denken." Ze houdt niet van slavernij. Ze houdt er echter niet van om aangeraakt te worden of als mens dichtbij een zwarte te komen. Toen ze Eva voor het eerst zag "...handen schudden en kussen" met de zwarten, verklaarde ze dat ze "...haar maag er behoorlijk van had omgedraaid (ze voelde zich ziek)." Ze voegt eraan toe: "Ik wil aardig zijn voor iedereen, en ik zou niets willen kwetsen; maar wat betreft het kussen...Hoe kan ze dat?"

Ze heeft een "heldere, sterke, actieve geest" en is zeer praktisch ingesteld. Ze heeft echter een warm hart, wat ze laat zien in haar liefde voor St. Clare en Eva. Ophelia haat slavernij, maar heeft een diep vooroordeel tegen zwarten. Als uitdaging aan haar koopt St. Clare Topsy. Hij zegt haar te proberen haar op te voeden. Aanvankelijk probeert ze Topsy te onderwijzen en te helpen, gewoon uit plichtsbesef. Stowe zegt echter dat plicht niet genoeg is: er moet liefde zijn. Eva's dood verandert Ophelia. Als Topsy huilt: "Ze zei dat ze van me hield... er is nu niemand meer...!" zegt Ophelia zachtjes, terwijl "eerlijke tranen" over haar gezicht vallen, "Topsy, jij arm kind... Ik kan van je houden, al ben ik niet zoals dat lieve kleine kind. Ik hoop dat ik iets van de liefde van Christus van haar heb geleerd. Ik kan van je houden... en ik zal proberen je te helpen om op te groeien tot een goed christelijk meisje." Stowe dacht dat er veel mensen waren zoals juffrouw Ophelia St. Clare, die niet van slavernij hielden, maar zwarten niet als mensen konden zien. Ze wilde over zulke problemen schrijven via Miss Ophelia.

 
Foto van Tom en Eva door Hammatt Billings voor de uitgave van 1853 van Uncle Tom's Cabin.  


Fullpage illustratie door Hammatt Billings voor Uncle Tom's Cabin (Eerste editie: Boston: John P. Jewett and Company, 1852). Cassy helpt Tom nadat hij is geslagen door Simon Legree.  

Andere tekens

• Arthur Shelby, de eigenaar van Uncle Tom in Kentucky, Shelby verkoopt Tom aan meneer Haley om zijn schulden te betalen. Arthur Shelby is een slimme, aardige en in principe goedhartige man. Hij doet echter nog steeds aan slavernij en is niet zo moreel sterk als zijn vrouw. Stowe gebruikt hem om te laten zien dat slavernij iedereen die het doet slecht maakt - niet alleen de wrede meesters.
• Emily Shelby is de liefhebbende, zachtaardige en christelijke vrouw van Arthur Shelby. Zij vindt slavernij verkeerd. Ze probeert haar man over te halen de Shelby-slaven te helpen en is een van de vele vriendelijke vrouwelijke personages in het verhaal.
• George Shelby is de jonge zoon van meneer en mevrouw Shelby. Hij is goedhartig, hartstochtelijk en liefdevol en is de vriend van oom Tom. Daarom is hij erg boos als oom Tom wordt verkocht. Na de dood van Tom besluit hij alle slaven op de boerderij van Shelby te bevrijden, en zegt: "Getuige, eeuwige God, o, getuige, dat ik vanaf dit uur zal doen wat één man kan om deze vloek van de slavernij uit mijn land te verdrijven!". Hij is moreel sterker dan zijn vader. Hij doet wat hij belooft en denkt.
• George Harris is de echtgenoot van Eliza. Hij is een zeer slimme en nieuwsgierige mulat, houdt veel van zijn familie en vecht dapper en trots voor zijn vrijheid.
• Augustine St. Clare Eva's vader. Augustine St. Clare is een romantische, speelse man. Hij gelooft niet in God en drinkt elke avond wijn. Hij houdt zielsveel van Eva en heeft medelijden met zijn slaven. Net als meneer Shelby doet hij echter niets aan de slavernij.
• Marie De vrouw van St. Clare. Zij is "...een geel verbleekte, ziekelijke vrouw, wier tijd was verdeeld over verschillende fantasierijke ziekten, en die zichzelf beschouwde (vond)... de meest ziekelijke en lijdende persoon [die leefde]...". Dom, klagend en egoïstisch, ze is het tegenovergestelde van mensen als mevrouw Shelby en mevrouw Bird. Zij denkt dat slavernij goed is en zegt over Topsy: "Als ik mijn zin kreeg, zou ik...[haar] naar buiten sturen en haar grondig laten afranselen; ik zou haar laten afranselen tot ze niet meer kon staan!". Na de dood van haar man verkoopt ze alle slaven.
• Topsy de "heidense" zwarte slavin die juffrouw Ophelia probeert te veranderen. Aanvankelijk "... [benadert] juffrouw Ophelia haar nieuwe onderwerp zoals men veronderstelt een zwarte spin te benaderen, in de veronderstelling dat zij er welwillende bedoelingen mee heeft". Topsy voelt dit verschil met plicht en liefde. Als Eva zegt: "Juffrouw Ophelia zou van je houden, als je goed was," lacht ze en zegt: "Nee, ze kan me niet uitstaan (verdragen), want ik ben een neger (zwart)! Ze zou nog liever hebben dat een pad haar aanraakt! Niemand kan van negers houden, en negers kunnen niets doen! Het kan me niet schelen." Na verloop van tijd groeit haar liefde en respect voor mensen door Eva's liefde. Later wordt ze missionaris in Afrika.

Als ze voor het eerst in het verhaal komt, zegt ze dat ze niet weet wie haar gemaakt heeft: "Ik s'pect ik groeide. Denk niet dat niemand mij gemaakt heeft." Begin tot midden 1900 maakten sommige poppenfabrikanten poppen die op Topsy leken. De uitdrukking "groeide als Topsy" (later "groeide als Topsy") begon te worden gebruikt in de Engelse taal. In het begin betekende het groeien zonder planning. Later betekende het gewoon veel groeien.

• Simon Legree een slaveneigenaar die oom Tom niet van zijn christelijk geloof kan afbrengen. Hij laat oom Tom daarom doodslaan. Hij buit zijn slavinnen Cassy en Emmeline seksueel uit. Zijn naam wordt gebruikt als synoniem voor een wrede en hebzuchtige man.

 

Belangrijke thema's

Slavernij

Het belangrijkste thema van Uncle Tom's Cabin is het kwaad van de slavernij. Elk deel in Oom Tom's Hut ontwikkelt de personages en het verhaal. Maar bovenal probeert het de lezer steeds te laten zien dat slavernij slecht is, onchristelijk, en niet zou moeten worden toegestaan. Eén manier waarop Stowe het kwaad van de slavernij liet zien, was hoe het gezinnen van elkaar verwijderde.

Moederschap

Stowe vond dat moeders het "model waren voor het hele Amerikaanse leven". Ze geloofde ook dat alleen vrouwen de Verenigde Staten van de slavernij konden redden. Hierdoor is een ander zeer belangrijk thema van Uncle Tom's Cabin de morele kracht en heiligheid van vrouwen. Blanke vrouwen zoals Mrs. Bird, de moeder van St. Clare, de moeder van Legree en Mrs. Shelby proberen hun mannen ertoe te bewegen hun slaven te helpen. Eva, die de "ideale christen" is, zegt dat zwarten en blanken hetzelfde zijn. Zwarte vrouwen zoals Eliza zijn dapper en vroom. Ze ontsnapt uit de slavernij om haar zoon te redden, en tegen het einde van de roman heeft ze haar hele familie weer bij elkaar gebracht. Volgens sommige critici zijn Stowe's vrouwelijke personages vaak onrealistisch. Maar Stowe's roman deed veel mensen denken aan "het belang van de invloed van vrouwen" en hielp later de vrouwenrechtenbeweging.

Christendom

Stowe's puriteinse geloofsovertuiging is ook een van de grootste thema's in de roman. Ze onderzoekt wat het christendom inhoudt. Ze geloofde dat het belangrijkste in het christendom de liefde voor iedereen was. Ze geloofde ook dat de christelijke theologie laat zien dat slavernij verkeerd is. Dit thema is te zien wanneer Tom St. Clare aanspoort om "weg te kijken naar Jezus" nadat St. Clare's dochter Eva sterft. Na de dood van Tom zegt George Shelby: "Wat een ding is het om christen te zijn." Omdat christelijke thema's zo belangrijk zijn, en omdat Stowe in de roman vaak rechtstreeks spreekt over religie en geloof, is de roman geschreven in de "vorm van een preek".

 
De foto toont George Harris, Eliza, Harry en Mrs. Smyth nadat ze naar de vrijheid zijn ontsnapt. Door Hammatt Billings voor Uncle Tom's Cabin, eerste editie.  

Stijl

De hut van oom Tom is geschreven in een sentimentele en melodramatische stijl. Deze stijl werd vaak gebruikt in de 19e-eeuwse sentimentele roman en huiselijke fictie (ook wel vrouwenfictie genoemd). Deze genres waren de populairste romans in Stowe's tijd. Het had meestal vrouwelijke personages en een stijl die de lezers sympathie en emotie voor hen liet voelen. Stowe's roman verschilt van andere sentimentele romans omdat ze schrijft over een groot thema als slavernij. Het is ook anders omdat ze een man (Uncle Tom) als hoofdpersoon heeft. Toch probeerde ze haar lezers sterke gevoelens te geven wanneer ze Oom Tom's Hut lazen, zoals hen laten huilen wanneer Eva stierf. Deze manier van schrijven deed de lezers krachtig reageren. Zo schreef Georgiana May, een vriendin van Stowe, een brief aan de schrijfster. In de brief zei ze dat "ik vannacht lang na één uur wakker was en Uncle Tom's Cabin las en afmaakte. Ik kon het net zo min achterlaten als een stervend kind." Een andere lezeres zei dat zij voortdurend aan het boek dacht en er zelfs aan dacht om de naam van haar dochter in Eva te veranderen. De dood van Eva raakte veel mensen. In 1852 heetten 300 meisjes in Boston Eva.

Hoewel veel lezers zeer ontroerd waren, hielden literaire critici niet van de stijl in De Hut van Oom Tom en andere sentimentele romans. Zij zeiden dat deze boeken door vrouwen waren geschreven en "slordige (slordige) emoties van vrouwen" bevatten. Eén literaire criticus zei dat als de roman niet over slavernij ging, "het gewoon weer een sentimentele roman zou zijn". Een ander zei dat het boek een "stuk (rommelig) werk" was. In The Literary History of the United States noemde George F. Whicher Oom Tom's Cabin "zondagsschoolfictie".

In 1985 schreef Jane Tompkins echter anders over Uncle Tom's Cabin in haar boek In Sensational Designs: The Cultural Work of American Fiction. Tompkins prees de stijl van Oom Tom's Cabin. Ze zei dat sentimentele romans lieten zien hoe de emoties van vrouwen de wereld op een goede manier veranderden. Ze zei ook dat de populaire huiselijke romans die in de 19e eeuw werden geschreven, zoals Uncle Tom's Cabin, intelligent waren geschreven. Ze zei ook dat Oom Tom's Cabin een "kritiek op de Amerikaanse samenleving laat zien die veel verwoestender (krachtiger) is dan die ... van bekendere critici als Hawthorne en Melville."

 
Eliza steekt de ijzige rivier over, op een theaterposter uit 1881  

Reacties op de roman

De Hut van Oom Tom heeft een zeer grote invloed gehad. Er zijn niet veel romans in de geschiedenis die de samenleving zo krachtig hebben veranderd. Toen Uncle Tom's Cabin werd gepubliceerd, waren mensen die de slavernij verdedigden erg boos en protesteerden ertegen. Sommigen schreven er zelfs boeken tegen. Abolitionisten prezen het zeer. Als bestseller was de roman van grote invloed op de latere protestliteratuur.

Hedendaagse en wereldreactie

Zodra Uncle Tom's Cabin werd gepubliceerd, maakte het de mensen in het Amerikaanse zuiden erg boos. De roman werd ook sterk bekritiseerd door mensen die de slavernij steunden.

Een beroemde romanschrijver uit het Zuiden, William Gilmore Simms, zei dat het boek niet waar was. Anderen noemden de roman misdadig en zeiden dat het vol leugens zat. Iemand die boeken verkocht in Mobile, Alabama moest de stad verlaten omdat hij de roman verkocht. Stowe ontving dreigbrieven. Ze ontving zelfs een keer een pakket met een afgesneden oor van een slaaf. Veel Zuidelijke schrijvers, zoals Simms, begonnen al snel hun eigen boeken over de slavernij te schrijven.

Sommige critici zeiden dat Stowe nooit echt op een Zuidelijke plantage was geweest en dat ze niet veel wist over het Zuidelijke leven. Ze zeiden dat ze daardoor verkeerde beschrijvingen maakte over het Zuiden. Stowe heeft echter altijd gezegd dat ze de personages van haar boek heeft gemaakt door verhalen die ze te horen kreeg van slaven die wegliepen naar Cincinnati, Ohio, waar ze woonde. Naar verluidt: "Ze observeerde uit de eerste hand (zelf) verschillende incidenten (gebeurtenissen) die ... [haar inspireerden tot het schrijven van [de] beroemde anti-slavernij roman. Scènes die zij observeerde (zag) op de Ohio rivier, waaronder het zien van een man en vrouw die apart verkocht werden, evenals verslagen en interviews in kranten en tijdschriften, droegen materiaal bij aan de ... plot."

In 1853 publiceerde Stowe A Key to Uncle Tom's Cabin. Dit was om de mensen die kritiek hadden op de beschrijving van de slavernij in de roman te laten zien dat het waar was. In het boek schrijft Stowe over de belangrijke personages in Uncle Tom's Cabin en over mensen in het echte leven die op hen leken. Via dit boek schrijft ze een "agressievere aanval op de slavernij in het Zuiden dan de roman zelf had". Net als de roman was ook A Key to Uncle Tom's Cabin een bestseller. Veel van de werken in A Key to Uncle Tom's Cabin las Stowe echter pas nadat ze haar roman had gepubliceerd.

Ook al was er dergelijke kritiek, toch was de roman erg populair. De zoon van Stowe zegt dat toen Abraham Lincoln haar in 1862 ontmoette, Lincoln zei: "Dus dit is de kleine dame die deze grote oorlog is begonnen." Historici weten niet zeker of Lincoln dit echt gezegd heeft of niet. In een brief die Stowe een paar uur na haar ontmoeting met Lincoln aan haar man schreef, zegt ze niets over deze zin. Hierna hebben veel schrijvers gezegd dat deze roman hielp om het Noorden boos te maken op de slavernij en op de Fugitive Slave Law. Het hielp de abolitionistische beweging enorm. Generaal en politicus van de Unie James Baird Weaver zei dat het boek hem hielp bij de abolitionistische beweging.

Uncle Tom's Cabin interesseerde ook veel mensen in Engeland. De eerste Londense editie kwam uit in mei 1852. Er werden 200.000 exemplaren van verkocht. Een deel van deze belangstelling kwam doordat de Britten in die tijd niet van de Verenigde Staten hielden. Een schrijver zei: "De kwade passies die 'Uncle Tom' in Engeland bevredigde waren niet haat of wraak [voor de slavernij], maar nationale jaloezie en nationale ijdelheid. Wij lijden al lang onder de verwaandheid van Amerika - wij zijn het beu haar te horen opscheppen dat zij het vrijste en meest verlichte land is dat de wereld ooit heeft gezien. Onze geestelijken haten haar vrijwillige systeem - onze Tories haten haar democraten - onze Whigs haten haar ... Alle partijen bejubelden mevrouw Stowe als een opstandeling van de vijand." Charles Francis Adams, de Amerikaanse minister in Groot-Brittannië tijdens de oorlog, zei later: "Uncle Tom's Cabin; or Life among the Lowly, gepubliceerd in 1852, heeft de wereld sneller, krachtiger en dramatischer beïnvloed dan enig ander boek dat ooit is gedrukt."

De hut van oom Tom werd eind 1857 in Rusland gepubliceerd en werd al snel erkend als een klassieker in de wereldliteratuur. Veel mensen zagen een zeer sterk verband tussen de wereld van Oom Tom's Kajuit en de lijfeigenschap die in 1850 nog in Rusland bestond. In zijn brief aan de abolitioniste Maria Weston Chapman schreef Nikolaj Toergenjev: "Veel van de in het boek beschreven scènes lijken een exacte weergave van even angstaanjagende scènes in Rusland." Uncle Tom's Cabin diende als educatief instrument voor de Russische en Russisch-Sovjet elite in de periode na de emancipatie, en het werd ook onderdeel van de Sovjet-kinderliteratuur.

Het boek is in bijna alle talen vertaald. Zo werd het bijvoorbeeld in het Chinees vertaald. De vertaler Lin Shu maakte dit de eerste Chinese vertaling van een Amerikaanse roman. Het werd ook vertaald in het Amhaars. De vertaling uit 1930 werd gemaakt om Ethiopië te helpen een einde te maken aan het lijden van zwarten in dat land. Het boek werd door zoveel mensen gelezen dat Sigmund Freud geloofde dat sommige van zijn patiënten waren beïnvloed door het lezen van de zweepslagen van slaven in Oom Tom's Hut.

Literair belang en kritiek

Uncle Tom's Cabin was de eerste veelgelezen politieke roman in de Verenigde Staten. Het was van grote invloed op de Amerikaanse literatuur en de protestliteratuur. Enkele latere boeken die sterk beïnvloed zijn door Uncle Tom's Cabin zijn The Jungle van Upton Sinclair en Silent Spring van Rachel Carson.

Maar hoewel De hut van oom Tom erg belangrijk was, vonden veel mensen het boek een mix van "kinderfabel en propaganda". Veel critici noemden het boek "slechts (slechts) een sentimentele roman". George Whicher schreef in zijn Literary History of the United States dat "niets dat toe te schrijven is aan Mrs. Stowe of haar handwerk de enorme (grote) vogue (populariteit) van de roman kan verklaren; de middelen van de auteur ... van de zondagsschoolfictie waren niet opmerkelijk ... melodrama, humor en pathos ... samengevoegd (samengesteld) in haar boek."

Andere critici hebben de roman echter geprezen. Edmund Wilson zei: "Jezelf op volwassen leeftijd blootstellen aan Uncle Tom's Cabin kan ... een verrassende ervaring zijn." Jane Tompkins zei dat de roman een van de klassiekers van de Amerikaanse literatuur is. Zij suggereerde dat literaire critici slecht over het boek denken omdat het simpelweg te populair was toen het uitkwam.

Door de jaren heen hebben mensen zich afgevraagd wat Stowe probeerde te zeggen met de roman. Sommige van haar thema's zijn gemakkelijk te zien, zoals het kwaad van de slavernij. Sommige thema's zijn echter moeilijker te zien. Stowe was bijvoorbeeld een christen en actief abolitionist, en heeft veel van haar religieuze overtuigingen in haar boek verwerkt. Sommigen hebben gezegd dat Stowe in haar roman schreef wat zij dacht dat een oplossing was voor het probleem dat veel mensen verontrustte die niet van slavernij hielden. Dit probleem was: was het gerechtvaardigd om dingen te doen die niet waren toegestaan als men het deed om het kwaad te bestrijden? Was het juist om geweld te gebruiken om het geweld van de slavernij te stoppen? Was het breken van wetten die de slavernij hielpen juist? Welke van Stowe's personages moet gevolgd worden: de geduldige Uncle Tom of de uitdagende George Harris? Stowe dacht dat Gods wil gevolgd zou worden als elk (ieder) persoon oprecht (echt) zijn principes onderzocht en ernaar handelde (volgde).

Mensen hebben ook gedacht dat Uncle Tom's Cabin de ideeën van de Free Will Movement uitdrukt. In dit idee symboliseert het personage van George Harris de vrije arbeid. Het complexe karakter van Ophelia toont de Noorderlingen die slavernij toestonden, ook al hielden ze er niet van. Dinah is heel anders dan Ophelia. Zij handelt vanuit passie. In het boek verandert Ophelia. Net als Ophelia verklaart de Republikeinse Partij (drie jaar later) dat het Noorden zichzelf moet veranderen. Zij zei dat het Noorden actief moest stoppen met de slavernij.

Feministische theorie kan ook worden gezien in Stowe's boek. De roman kan worden gezien als kritiek op het patriarchale karakter van de slavernij. Voor Stowe waren families verwant door bloed en niet door familiebanden tussen meesters en slaven. Stowe zag de natie ook als een grotere "familie". De gevoelens van nationaliteit kwamen dus voort uit het delen van hetzelfde ras. Hierdoor steunde zij het idee dat bevrijde slaven samen in een kolonie moesten leven.

Het boek wordt ook gezien als een poging om aan te tonen dat mannelijkheid belangrijk was om de slavernij te stoppen. Abolitionisten begonnen het denken over gewelddadige mannen te veranderen. Ze wilden dat mannen hielpen de slavernij te stoppen zonder hun zelfbeeld of hun positie in de maatschappij te schaden. Daarom volgden sommige abolitionisten enkele principes van vrouwenkiesrecht, vrede en christendom. Zij prezen mannen voor hulp, samenwerking en barmhartigheid. Andere abolitionisten waren traditioneler: zij wilden dat mannen krachtiger optraden. Alle mannen in Stowe's boek zijn ofwel geduldige mannen ofwel traditionele mannen.

 

Creatie en popularisering van stereotypen

Onlangs begonnen sommige mensen het boek te bekritiseren om wat zij beschouwden als racistische beschrijvingen van de zwarte personages in het boek. Zij bekritiseerden de manier waarop Stowe schreef over het uiterlijk, de spraak, het gedrag van de personages en de passieve aard van Oom Tom. Het gebruik van gangbare stereotypen over Afrikaanse Amerikanen in het boek is belangrijk omdat De Hut van Oom Tom in de 19e eeuw de best verkochte roman ter wereld was. Hierdoor heeft het boek (samen met de afbeeldingen in het boek en de bijbehorende toneelopvoeringen) ertoe bijgedragen dat een groot aantal mensen dergelijke stereotypen accepteerde.

Tot de Afro-Amerikaanse stereotypen in Oom Tom's Hut behoren:

• De "happy darky" (in het luie, zorgeloze karakter van Sam);
• De lichtgetinte tragische mulat (in de personages Eliza, Cassy en Emmeline);
• De liefhebbende, donkergekleurde vrouwelijke mammy (via verschillende personages, waaronder Mammy, een kok op de plantage St. Clare).
• Het Pickaninny stereotype van zwarte kinderen (in het personage van Topsy);
• De Uncle Tom, of Afrikaanse Amerikaan die de blanken te veel wil behagen (in het personage van Uncle Tom). Stowe wilde dat Tom een "nobele held" zou zijn. Het stereotype van hem kwam door "Tom Shows," waar Stowe geen einde aan kon maken.

Door deze stereotypen gingen veel mensen veel milder denken over het historische belang van Oom Tom's Kajuit als een "vitaal antislavernijmiddel". Deze verandering in de manier waarop mensen naar Oom Tom's Hut keken, begon met een essay van James Baldwin. Dit essay was getiteld "Everybody's Protest Novel". In het essay noemde Baldwin Oom Tom's Cabin een "zeer slechte roman". Hij zei dat het niet goed geschreven was.

In de jaren 1960 en 1970 werd het boek sterk bekritiseerd door de Black Power en Black Arts Movements. Zij zeiden dat het karakter van Uncle Tom deel uitmaakte van "rassenverraad". Ze zeiden dat Tom de slaven erger deed voorkomen dan de slavenhouders. De kritiek op de andere stereotypen in het boek nam in die tijd ook toe.

Maar mensen als Henry Louis Gates Jr. zijn Uncle Tom's Cabin weer gaan bestuderen. Volgens hem is het boek een "centraal document in de Amerikaanse rassenverhoudingen en een belangrijke (belangrijke) morele en politieke verkenning van het karakter van die verhoudingen."

 
Illustratie van Sam uit de "New Edition" van Uncle Tom's Cabin uit 1888. Het karakter van Sam droeg bij aan het stereotype van de luie, zorgeloze "happy darky".