Oxalaia

Ontdekken en benoemen

In 1999 werden twee fossiele botten van Oxalaia gevonden in rotsen op een eiland in de noordoostelijke regio van Brazilië. Dit deel van het eiland wordt bij vloed overspoeld door de zee. Door de werking van de golven, die erosie veroorzaken, zijn de fossielen bijna verloren gegaan. Honderden andere fossiele tanden werden ook op dezelfde plaats gevonden.

De volledige naam van de dinosaurus is Oxalaia quilombensis. Het dier kreeg zijn naam van de Braziliaanse paleontologen Alexander Kellner, Elaine Machado, Sergio Azevedo, Deise Henriques, en Luciana Carvalho. Het eerste deel van de naam van de dinosaurus (het geslacht) is afkomstig van een Afrikaanse god. Het tweede deel van de naam (de soort) is afkomstig van de quilombos, een groep Braziliaanse steden.

In 2011 werd de ontdekking van Oxalaia gepresenteerd op de Braziliaanse Academie van Wetenschappen. Machado zei dat mensen geïnteresseerd zijn in spinosauriden: omdat ze anders zijn dan andere vleesetende dinosauriërs, en omdat ze bij het publiek bekend zijn door de Jurassic Park-films.

Slechts twee stukken bot zijn bekend van Oxalaia. Het eerste is de punt van zijn snuit, het premaxilla bot genoemd. Het tweede is een stuk van zijn linker maxilla, of hoofdbovenkaakbot. De twee stukken werden in 2011 tentoongesteld in het Nationaal Museum van Brazilië. Het museum brandde in 2018 af in een grote brand, en de Oxalaia-fossielen zijn mogelijk vernietigd.

Oxalaia is de derde spinosauride die tot nu toe uit Brazilië is genoemd. De andere twee zijn Irritator en Angaturama (dat mogelijk hetzelfde dier is als Irritator). Deze twee dieren zijn bekend uit een ander deel van Brazilië, en leefden negen tot zes miljoen jaar vóór Oxalaia.

Schema met de bekende schedel fossielen op hun plaats

Beschrijving

Om zijn grootte te schatten, werden de schedelbeenderen van Oxalaia vergeleken met die van zijn naaste verwant, Spinosaurus. Oxalaia was waarschijnlijk 12 tot 14 meter lang, en woog waarschijnlijk 5 tot 7 ton (4,9 tot 6,9 lange ton; 5,5 tot 7,7 korte ton). Daarmee is het de grootste vleesetende dinosaurus uit Brazilië die bekend is.

De punt van Oxalaia's snuit, de premaxilla genoemd, was 201 millimeter lang. De volledige schedel van Oxalaia was waarschijnlijk 1,35 meter lang. Dit is korter dan de schedel van Spinosaurus, die 1,75 meter (69 in) lang was.

De voorkant van Oxalaia's bovenkaak was lepelvormig, of groter aan de voorkant dan aan de achterkant. De onderkant van de snuitpunt was naar binnen gebogen. Deze vorm zou samengekomen zijn met de onderkaak, of onderkaak, die ook lepelvormig was. Het dak van Oxalaia's mond had een zeer complex en benig oppervlak, een secundair gehemelte genoemd. Deze structuur maakte de bovenkaak steviger, zodat deze minder zou buigen tijdens het eten. De fossiele snuit bewaart brede en diepe gaten. Deze bevatten waarschijnlijk bloedvaten en zenuwen.

De snuit van Oxalaia had zeven tandholtes aan elke kant. In elke tandholte zat één tand, en er zaten twee tanden onder om de tand te vervangen als hij uitviel. Dit kenmerk is gebruikelijk bij haaien, maar niet bij de meeste theropode dinosaurussen. Oxalaia's tanden waren ook ovaal in doorsnede, in plaats van enigszins zijwaarts afgeplat zoals bij de meeste theropoden.

Grootte vergeleken met een mens


Illustratie van hoe Oxalaia eruit zou kunnen hebben gezien, gebaseerd op zijn verwanten

Classificatie

Oxalaia is nauwer verwant aan de Afrikaanse dan aan de Braziliaanse leden van zijn familie. Oxalaia, Irritator, Angaturama, Ichthyovenator, en Spinosaurus zijn de enige bekende dinosauriërs uit hun clde die geen mesachtige (of gekartelde) tanden hebben. Dit plaatst hen in hun eigen onderfamilie, genaamd de Spinosaurinae.

Oxalaia kan van Spinosaurus worden gescheiden door verschillen tussen hun kaakbeenderen. Bijvoorbeeld: Oxalaia had een rondere snuit, en meer dicht bij elkaar staande tanden dan Spinosaurus. Oxalaia's twee vervangende tanden per holte, en minder glad secundair gehemelte, maken hem ook uniek onder de andere bekende spinosaurussen.

Het cladogram hieronder toont de verwantschap van Oxalaia met andere spinosauriden. Het is afkomstig uit een studie van Marcos Sales en Cesar Schultz:

Spinosauridae	Baryonyx Cristatusaurus Suchomimus Angaturama Oxalaia Spinosaurus

 

Gelabeld schedeldiagram van de verwante Spinosaurus

Paleobiologie

Dieet en voeding

Spinosauriden brachten waarschijnlijk het grootste deel van hun tijd door in de buurt van of in het water, en voedden zich voornamelijk met waterdieren zoals vissen. Op deze manier konden ze de concurrentie met andere grote roofzuchtige dinosaurussen vermijden. Fossiele bewijzen tonen aan dat spinosauriërs soms ook pterosauriërs en kleine dinosauriërs aten.

De kegelvormige tanden van Oxalaia waren gebouwd voor het spietsen van een prooi, in plaats van het snijden van vlees zoals bij de meeste theropode dinosaurussen. Oxalaia's neusgaten waren ver naar achteren op het hoofd geplaatst. Dit was waarschijnlijk om te vermijden dat er water in zijn neusgaten kwam bij het vissen. Deze beide kenmerken waren uniek voor spinosauridinosauriërs, en waren nuttig voor het vangen en eten van vis. De lepelvormige voorkaken en doordringende tanden van spinosauriërs werkten als een efficiënte visval. Deze eigenschap is ook terug te vinden bij de Indische gharial, de meest visetende van de moderne krokodilachtigen.

Habitat

Oxalaia is bekend uit de Alcântara Formatie, een geologische formatie in het noordoosten van Brazilië. Deze formatie dateert uit de Boven-Krijtperiode, ergens tussen 100,5 en 93,9 miljoen jaar geleden. In die tijd kende de omgeving van de formatie een nat klimaat. Er waren grote tropische wouden met planten als naaldbomen, varens en paardenstaarten. Deze bossen waren omgeven door een dor, of droog, landschap.

Oxalaia deelde deze habitat met veel verschillende soorten dieren. Andere dinosauriërs die in de formatie werden gevonden, waren reusachtige carnivoren zoals Carcharodontosaurus, en misschien Spinosaurus. Kleinere roofdieren leefden er ook, zoals dromaeosauriden, en een dier dat erg op Masiakasaurus leek. Er waren ook grote sauropoden, een groep herbivore (plantenetende) dinosauriërs. Onder de vissen die in de formatie werden gevonden, bevonden zich beenvissen, straalvinnigen en longvissen. Er waren ook reusachtige coelacanths en zaagvissen. Naast dinosauriërs waren er ook andere reptielen, zoals pterosauriërs en krokodilachtigen. Fossielen van slangen en weekdieren zijn ook gevonden.

De fauna van het Boven-Krijt van Brazilië lijkt sterk op die van Marokko en Egypte in dezelfde periode. Dit komt doordat Zuid-Amerika en Afrika vroeger met elkaar verbonden waren, in een reusachtig supercontinent dat Gondwana werd genoemd.

Een Indiase gaviaal, met dezelfde in elkaar grijpende vorm van spinosauridensnuitpunten


Kaart van de Aarde, 113 tot 93,9 miljoen jaar geleden. De witte stippen zijn spinosauride fossielen gedateerd op die periode