Lijst van staten met beperkte erkenning

VN-lidstaten die niet door ten minste 1 VN-lidstaat worden erkend

• De Republiek Armenië is sinds 1991 onafhankelijk na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. De Republiek Armenië wordt niet erkend door één VN-lidstaat, Pakistan, die sinds de eerste oorlog in Nagorno-Karabach Azerbeidzjan steunt.

• De Republiek Cyprus wordt niet erkend door één VN-lidstaat, Turkije, en één niet-VN-lidstaat, Noord-Cyprus, vanwege het voortdurende burgerlijke geschil over het eiland. Noord-Cyprus maakt aanspraak op de noordoostelijke helft van het eiland.

• De Volksrepubliek China is de meest erkende van de twee claimende regeringen van China, de andere is de Republiek China (ROC, ook bekend als Taiwan). De Verenigde Naties erkenden de ROC als de enige vertegenwoordiger van China tot 1971, toen zij besloten deze erkenning aan de Volksrepubliek China te geven (zie Resolutie 2758 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties). De VRC en de ROC erkennen elkaars staat niet, en handhaven elk hun eigen versie van het één-China-beleid, wat betekent dat geen enkele staat beide tegelijk kan erkennen. De staten die het ROC erkennen (14 VN-leden en de Heilige Stoel per 20 september 2019) beschouwen het ROC als de enige legitieme regering van China en erkennen daarom de VRC niet. Bhutan is de enige VN-lidstaat die noch de VRC noch de ROC expliciet heeft erkend. De Republiek China beschouwt zichzelf als de enige legitieme regering van China (inclusief Taiwan) en claimt daarom de exclusieve soevereiniteit over al het grondgebied dat door de VRC wordt gecontroleerd.

• De staat Israël wordt niet erkend door 28 VN-leden. De Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), die internationaal de meeste erkenning geniet als enige vertegenwoordiger van het Palestijnse volk, erkende Israël in 1993. In januari 2018 stemde de Palestijnse Centrale Raad om de erkenning van Israël op te schorten, maar dit besluit moet nog worden uitgevoerd. De Staat Palestina beschouwt zichzelf als de legitieme regering van de Westelijke Jordaanoever, waarvan een groot deel de facto bezet is. De Arabische Republiek Syrië beschouwt zichzelf als de wettige regering van de Golanhoogte, een gebied dat door Israël met beperkte erkenning wordt opgeëist.

• De Democratische Volksrepubliek Korea wordt niet erkend door drie VN-leden: Frankrijk, Japan en Zuid-Korea; en één niet-VN-lid, Taiwan. Zuid-Korea beschouwt zichzelf als de enige legitieme regering van Korea en maakt aanspraak op al het grondgebied dat door Noord-Korea wordt gecontroleerd.

• De Republiek Korea wordt door één VN-lid, Noord-Korea, niet erkend. Noord-Korea beschouwt zichzelf als de enige legitieme regering van Korea en eist alle door Zuid-Korea gecontroleerde gebieden op.

VN-waarnemerstaten die niet door ten minste één VN-lid worden erkend

• De staat Palestina is een de jure soevereine staat in West-Azië die officieel wordt bestuurd door de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) en aanspraak maakt op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook met Jeruzalem als hoofdstad; in de praktijk wordt echter slechts gedeeltelijke administratieve controle uitgeoefend over de 167 "eilanden" op de Westelijke Jordaanoever, en wordt Gaza bestuurd door een rivaliserende regering (Hamas). Israël beschouwt het door Palestina opgeëiste gebied als "betwist" gebied (d.w.z. gebied dat wettelijk aan geen enkele staat toebehoort). Israël kreeg de controle over de Palestijnse gebieden als gevolg van de Zesdaagse Oorlog in 1967, maar heeft ze nooit formeel geannexeerd. De staat Palestina (algemeen bekend als Palestina) werd in 1988 uitgeroepen door de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), die door een meerderheid van de VN-lidstaten en de VN zelf wordt erkend als de enige vertegenwoordiger van het Palestijnse volk. Sinds het einde van de eerste Palestijnse Intifada tegen Israël heeft de Israëlische regering haar strijdkrachten en kolonisten geleidelijk uit bepaalde delen van het door Palestina opgeëiste grondgebied teruggetrokken, terwijl zij nog steeds in verschillende mate controle heeft over het grootste deel ervan. De Palestijnse Nationale Autoriteit (PNA), die beperkte interne regeringsfuncties uitoefent over bepaalde gebieden van Palestina, werd opgericht in 1994. In 2007 leidde de scheiding tussen de politieke partijen Fatah en Hamas tot concurrerende regeringen die beweerden de PNA en Palestina te vertegenwoordigen, waarbij Fatah uitsluitend gezag uitoefende over de Westelijke Jordaanoever en een meerderheidserkenning van de VN-lidstaten genoot, en een afzonderlijk Hamas-leiderschap uitsluitend gezag uitoefende over het Gaza-gebied (behalve voor een korte periode van 2014 tot 2016). Palestina wordt momenteel officieel als staat erkend door 138 VN-lidstaten, de Heilige Stoel en de Democratische Arabische Republiek Sahrawi. De overige VN-lidstaten, waaronder Israël, erkennen de staat Palestina niet. De Verenigde Naties bestempelen de geclaimde Palestijnse gebieden als "bezet" door Israël en verleenden Palestina in 2012 de status van niet-lidstaat als waarnemer. Palestina is ook lid van de Arabische Liga, de Organisatie voor Islamitische Samenwerking en UNESCO.

Gedeeltelijk erkende staten met de facto controle over hun grondgebied

• Abchazië in Georgië is een zelfverklaarde en min of meer functionerende onafhankelijke staat. Erkend door de Russische Federatie, Nicaragua en Venezuela. Het ligt tussen de Kaukasus en de Zwarte Zee en wordt door de Georgische regering erkend als een deel van het noordwesten van Georgië. Tijdens de Sovjetperiode werd Abchazië in 1931 weer bij Georgië gevoegd als autonome republiek binnen Sovjet-Georgië. De Abchazische Sovjets riepen in 1992 de onafhankelijkheid van Georgië uit, en van 1992 tot 1994 volgde een korte oorlog. Een staakt-het-vuren van juni 1994 hield grotendeels stand, waardoor Abchazië buiten de controle van de centrale regering van Georgië bleef.

Lidstaten van de Verenigde Naties die slechts gedeeltelijk door alle andere VN-leden worden erkend, zijn hier niet vermeld. (Zo erkennen 39 landen Israël niet).

• De Republiek China (R.O.C.), die alleen Taiwan en een aantal eilanden van de Republiek China controleert sinds zij de Chinese burgeroorlog in 1949 verloor, verloor het grootste deel van haar diplomatieke erkenning en VN-zetel aan de Volksrepubliek China in 25 oktober 1971 bij resolutie 2758 van de Algemene Vergadering van de VN, en wordt nu officieel erkend door slechts 23 landen. Het onderhoudt de facto (alleen in naam) betrekkingen met de meeste landen via instellingen zoals de economische en culturele vertegenwoordigingen van Taipei. (Zie politieke status van Taiwan).

• De Turkse Republiek Noord-Cyprus (TRNC) werd in 1975 opgericht in het noorden van Cyprus, na de interventie van het Turkse leger in 1974, als reactie op een staatsgreep van de Griekse junta die een "enosis" beoogde. De TRNC heeft zich in 1983 onafhankelijk verklaard en wordt alleen door Turkije erkend. Een voorstel van de Verenigde Naties om de twee Cypriotische staten te verenigen werd door de TRNC aanvaard, maar in een referendum verworpen door de Grieks-Cypriotische gemeenschap, op grond van veiligheidsoverwegingen. Verdere pogingen tot hereniging zijn tot dusver zonder succes gebleven.

• Zuid-Ossetië in Georgië is een zelfverklaarde en min of meer functionerende onafhankelijke staat zonder internationale erkenning van enig ander land. Na de bezetting van het onafhankelijke Georgië door het bolsjewistische Rusland in 1921 werd het de Zuid-Ossetische autonome oblast binnen Sovjet-Georgië. In 1991 riep het de onafhankelijkheid van Georgië uit en in 1992 werd een staakt-het-vuren afgekondigd.

• Nagorno-Karabach in Azerbeidzjan is (sinds 1991) een zelfverklaarde en min of meer functionerende onafhankelijke staat, maar wordt niet als onafhankelijk erkend. Het wordt internationaal erkend als deel van Azerbeidzjan, maar heeft een etnisch-Armeense meerderheid.

Niet-erkende staten met de facto controle over hun grondgebied

• Somaliland (sinds 1991)¹ . Gelegen in het noordwesten van Somalië. In mei 1991 riepen de noordwestelijke clans een onafhankelijke republiek Somaliland uit, die nu vijf van de achttien administratieve regio's van Somalië omvat, overeenkomend met het Britse protectoraat Somalische kust, dat tussen Ethiopië, Djibouti, Puntland en de Golf van Aden ligt. Drie regio's van Noord-Somalië die door Somaliland worden opgeëist, Sool, Sanaag en Cayn, worden betwist met buurland Puntland in het noordoosten.[1]

• Transnistrië (Pridnestrovie), ook wel gespeld als Transdniestrië, is het deel van Moldavië ten oosten van de rivier de Dnjestr en (sinds 1990) een zelfverklaarde en min of meer functionerende onafhankelijke staat zonder internationale erkenning van enige soevereine staat. Het heeft een Slavische meerderheid van de bevolking, in tegenstelling tot de Moldavische meerderheid die Moldavië heeft. Deze de facto staat, ook bekend als de Dnjestrrepubliek, heeft zijn eigen politie, leger en munteenheid en functioneert buiten de jurisdictie van Moldavië, maar er is tot dusver geen teken dat het een internationaal erkend land zal worden.

Gedeeltelijk erkende staten grotendeels onder militaire bezetting

• De Westelijke Sahara is een gebied dat door Marokko wordt opgeëist en grotendeels beheerd sinds Spanje het gebied in 1976 heeft verlaten. De Arabische Democratische Republiek Sahrawi controleert de rest van de Westelijke Sahara; zij werd in 1976 uitgeroepen door het Front Polisario, wordt erkend door 46 VN-lidstaten en is volwaardig lid van de Afrikaanse Unie. De soevereiniteit is nog niet geregeld en de Verenigde Naties proberen via de missie MINURSO een referendum over de kwestie te houden. Sinds september 1991 geldt een door de VN beheerd staakt-het-vuren. De Westelijke Sahara staat op de VN-lijst van niet-zelfbesturende gebieden.

Internationaal bestuurd gebied met de facto erkenning

• De Republiek Kosovo wordt als onafhankelijk en soeverein land erkend door 98 VN-lidstaten, waaronder de VS, 23 van de 28 EU-leden, enz. Het Internationaal Gerechtshof oordeelde dat de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo niet in strijd was met het internationaal recht.

Historische niet-erkende of gedeeltelijk erkende staten met de facto controle over hun grondgebied

Europa

• Republiek Banat (uitgeroepen in 1918). Maakt nu deel uit van Roemenië, Servië en Hongarije.
• Baranya-Baja Republiek (uitgeroepen in 1921). Maakt nu deel uit van Hongarije en Kroatië.
• Karpaten-Oekraïne (1939). Maakt nu deel uit van Oekraïne.
• Tsjetsjenië (1996-1999). Nu gecontroleerd door Russische troepen. Zie ook Tsjetsjeense Republiek Ichkeria.
• Onafhankelijke staat Kroatië (1941-1945). Tussen 1945 en 1991 was Kroatië een volkssocialistische republiek binnen Joegoslavië. Sinds 1991 is Kroatië een onafhankelijk land. Erkend sinds 1992.
• Ierse Republiek (1919-1922). Nu is het verdeeld in de Republiek Ierland en Noord-Ierland.
• Finse socialistische arbeidersrepubliek (1918)
• Free Derry (14 augustus 1969 tot 31 juli 1972) Maakt nu deel uit van Noord-Ierland.
• Gagauzia (1990-1994). Maakt nu deel uit van Moldavië.
• Kroatische Republiek Herzeg-Bosnië (1992-1994). Maakt nu deel uit van Bosnië en Herzegovina.
• Lajtabansag staat (1921). Maakt nu deel uit van Oostenrijk.
• Limerick Sovjet (1919). Maakt nu deel uit van de Republiek Ierland.
• Montenegro (1941-1944). Voorheen in unie met de Republiek Servië in Servië en Montenegro.
• Servië (1941-1944). Voorheen in unie met Republiek Montenegro in Servië en Montenegro.
• Republiek Servische grens (1991-1995). Maakt nu deel uit van Kroatië.
• Slowakije (1939-1945). Tussen 1945 en 1993 maakte Slowakije deel uit van Tsjecho-Slowakije. Sinds 1993 is Slowakije een onafhankelijk land.
• Servische Republiek Bosnië en Herzegovina (1992-1995). Nu een van de twee entiteiten van Bosnië en Herzegovina.
• Staat van Slovenen, Kroaten en Serviërs (1918). Maakt nu deel uit van Slovenië, Kroatië, Bosnië en Herzegovina en Servië en Montenegro.
• Republiek Užice (1941). Maakt nu deel uit van Servië en Montenegro.
• Republiek West-Bosnië (1993-1995). Maakt nu deel uit van Bosnië en Herzegovina.
• Sealand

Azië

• Kachin State is de meest noordelijke staat van Myanmar, die sinds 1962 wordt gecontroleerd door de Kachin Independence Organization, maar door geen enkel land diplomatiek wordt erkend. In 1994 kwamen de KIO en de Unie van Myanmar overeen de status quo te formaliseren door de "Speciale Regio Kachin State 1" te creëren, die officieel nog steeds deel uitmaakt van de Unie van Myanmar maar de facto door de KIO wordt gecontroleerd.
• "Wa State" is een de facto autonome staat binnen de Unie van Birma. De Birmese regering kan het gebied sinds de onafhankelijkheid niet meer controleren. De regerende partij noemt zichzelf "Wa State People's Government". De Birmese regering erkent deze staat als onderdeel van de Shan State en gebruikt officieel "Wa Autonomous Division" en soms "Shan State Special Region 2".
• Koerdische Autonome Regio (1991-2003). Een de facto onafhankelijke staat in Noord-Irak. Maakt nu deel uit van de Koerdische autonome regio.
• Manchukuo (1932-1945). Van de 80 toenmalige naties erkenden 23 de nieuwe staat. Maakt nu deel uit van de Volksrepubliek China.
• Tatarstan (1990 -1994). Maakt nu deel uit van Rusland
• Tuva (1921-1944). Nu deel van Rusland
• Nakhichevan (1990). Maakt nu deel uit van Azerbeidzjan.
• Republiek Talysh-Mugan (uitgeroepen in 1993). Maakt nu deel uit van Azerbeidzjan.
• Tamil Eelam (1983-2009). Een deel van Sri Lanka. Ongeveer 20 jaar lang hebben de Bevrijdingstijgers van Tamil Eelam een de facto staat in het noorden en oosten van Sri Lanka gehandhaafd tot zij in 2009 werden verslagen.

Afrika

• Anjouan (1997-2002). Maakt nu deel uit van de Comoren.
• Biafra beheerste het grondgebied in het oosten van Nigeria tussen het moment van afscheiding in mei 1967 en de uiteindelijke militaire ineenstorting in januari 1970. Het werd erkend door 12 landen.
• Katanga bestuurde de gelijknamige staat binnen het voormalige Belgische Congo na de dekolonisatie, tussen 1960 en 1964.
• Mohéli (1997-1998). Maakt nu deel uit van de Comoren.
• Rhodesië. Britse kolonie die in 1965 eenzijdig de onafhankelijkheid uitriep. Deze actie werd door geen enkele andere natie wettelijk erkend, evenmin als de uitroeping van Rhodesië als republiek in 1970. Deze entiteit bleef bestaan tot 1979, toen het Zimbabwe-Rhodesië werd.
• Zimbabwe-Rhodesië. Ontstaan in 1979 na onderhandelingen tussen de blanke minderheidsregering en gematigde zwarte leiders. Bestond van 1 juni tot 12 december 1979, toen het weer de kolonie Zuid-Rhodesië werd. In 1980 werd het de Republiek Zimbabwe.

Zuid-Afrikaanse landen

Opgericht door de Republiek Zuid-Afrika uit haar eigen grondgebied

• Bophuthatswana (1977-1994). Voormalig Thuisland gevormd en alleen erkend door Zuid-Afrika, Transkei, Ciskei en Venda. Maakt nu deel uit van Zuid-Afrika.
• Ciskei (1981-1994). Voormalig Thuisland gevormd en alleen erkend door Zuid-Afrika, Bophuthatswana, Transkei en Venda. Maakt nu deel uit van Zuid-Afrika.
• Transkei (1976-1994). Voormalig Thuisland gevormd en alleen erkend door Zuid-Afrika, Bophuthatswana, Ciskei en Venda. Maakt nu deel uit van Zuid-Afrika.
• Venda (1979-1994). Voormalig Thuisland gevormd en alleen erkend door Zuid-Afrika, Bophuthatswana, Ciskei en Transkei. Maakt nu deel uit van Zuid-Afrika.

Amerika

• Onafhankelijke staat Akko (1899-1903). Maakt nu deel uit van Brazilië.
• Republiek Californië (1846-1848). Maakt nu deel uit van de Verenigde Staten van Amerika.
• Geconfedereerde Staten van Amerika (1861-1865). Oorspronkelijk gevormd op 4 februari 1861 door zeven zuidelijke slavenstaten (Zuid-Carolina, Mississippi, Florida, Alabama, Georgia, Texas en Louisiana) na de bevestiging van de verkiezing van Abraham Lincoln tot president van de Verenigde Staten. Jefferson Davis werd de volgende dag als eerste president gekozen. Na het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog sloten de staten Virginia, Tennessee, Arkansas en North Carolina zich aan. Diplomatiek alleen erkend door Saksen-Coburg en Gotha, maar door sommige naties erkend als "oorlogvoerende macht". Maakt nu deel uit van de Verenigde Staten van Amerika.
• Republiek Hawaï (1894-1898). Maakt nu deel uit van de Verenigde Staten van Amerika.
• Republiek Texas (1836-1845). Vijf naties erkenden deze entiteit. Maakt nu deel uit van de Verenigde Staten van Amerika.
• Republiek Vermont (1771-1791). Maakt nu deel uit van de Verenigde Staten van Amerika.
• Republiek Piratini (1836-1845). Het huidige Rio Grande do Sul, onderdeel van Brazilië.
• Republiek van de Rio Grande 1840. Maakt nu deel uit van de Verenigde Staten.
• Republiek Yucatán 1841-1843. Kortstondige separatistische staat; opnieuw opgenomen in Mexico.
• Republiek Canada (1837-1838). Maakt nu deel uit van Canada.

Oceanië

• Bougainville (Republiek Noord-Solomonen) (1990-1997). Ondertekent een vredesakkoord met Papoea-Nieuw-Guinea waarbij het eiland autonomie krijgt in afwachting van een referendum over onafhankelijkheid binnen tien jaar.
• Rotuma (1987-1988). Dit door Polynesiërs bewoonde eiland, dat door (Melanesisch) Fiji wordt bestuurd, heeft zich na de militaire coups in Fiji in 1987 door separatisten onafhankelijk verklaard van Fiji.
• (Kanaky). De akkoorden van Nouméa van 1998 stelden een referendum over onafhankelijkheid uit tot na 2014.

Historische niet-erkende of gedeeltelijk erkende regeringen met de facto controle over hun grondgebied

Deze regimes hadden de controle over het grondgebied van een land waarvoor de meeste andere staten een andere regering als legitieme regering erkenden:

• Islamitisch Emiraat Afghanistan (1996-2001). Slechts drie staten erkenden deze entiteit terwijl de Taliban haar controleerden. Zie: Geschiedenis van Afghanistan.
• Volksrepubliek Kampuchea (1979-1989). Opgericht door de Vietnamezen na hun invasie en verplettering van de Rode Khmer in Cambodja. Slechts enkele landen uit de Sovjet-Unie erkenden deze entiteit, terwijl de VN, China en de meeste andere landen de regering van Democratisch Kampuchea van de Rode Khmer erkenden. Opgevolgd door de Staat Cambodja, daarna het Koninkrijk Cambodja.

Gerelateerde pagina's

• Lijst van landen