National Gallery (Londen)

Geschiedenis

In 1823 bood een verzamelaar, Sir George Beaumont genaamd, aan zijn beroemde schilderijenverzameling aan de Britse regering te schenken om er een openbare kunstgalerij mee te beginnen. In 1824 werd een andere beroemde schilderijenverzameling te koop aangeboden. De eigenaar, John Julius Angerstein, was overleden. Het zag er naar uit dat zijn schilderijen buiten Engeland zouden worden verkocht. Toen kwam er nog een bod van een derde verzamelaar, dominee Holwell Carr. Het Parlement moest snel een beslissing nemen.

Het Parlement stemde voor het aanleggen van een nationale collectie en het bouwen van een galerie. Zij gaven 60.000 pond sterling om de schilderijen van Angerstein te kopen. Zij kregen 38 schilderijen en konden deze in het openbaar tentoonstellen in het Angersteiner Huis.

De collectie groeide snel: de schilderijen van Beaumont en Holwell Carr, en andere, werden gekocht of geschonken. Een nieuwe galerij was nodig. In 1831 werden de plannen van architect William Wilkins goedgekeurd. De plaats die uitziet over Trafalgar Square werd gekozen, oude gebouwen werden afgebroken en de prachtige nieuwe galerij werd geopend op 9 april 1838.

Toen de National Gallery werd geopend, was men er sterk van overtuigd dat schilderijen uit de periode van de Hoge Renaissance van de late jaren 1400 tot de barok van de jaren 1600 de mooiste soort kunst waren. Het woord primitief werd gebruikt om Italiaanse schilderijen uit de jaren 1300 en begin 1400 aan te duiden. Gelukkig vond de directeur van de Galerij, Sir Charles Eastlake, het belangrijk om enkele van deze primitieve schilderijen te verzamelen, naast de meer populaire schilderijen uit de Hoog-Renaissance. Zo kwam de National Gallery in het bezit van zoveel zeldzame werken uit de late Middeleeuwen en de vroege Renaissance.

In de jaren 1870 had de Galerij het geluk twee collecties schilderijen van beroemde Nederlandse kunstenaars te krijgen. Het gebouw moest groter worden gemaakt om ze te kunnen huisvesten. De Galerij kreeg ook schilderijen van beroemde Britse kunstenaars; al snel waren het er zoveel dat de meeste werden overgebracht naar een nieuwe galerie, de Tate.

Tegen de 20e eeuw werd het moeilijker om zeer belangrijke schilderijen te kopen; er waren andere galeries in de Verenigde Staten en Duitsland die dezelfde schilderijen probeerden te kopen. De National Gallery begon dus werken van modernere schilders te kopen en had al snel een collectie 19e en vroeg 20e eeuwse schilderijen. Dit is geen groot deel van de collectie van de National Gallery, maar er zijn wel kleine werken te zien van veel zeer belangrijke kunstenaars, met name de impressionisten.

De Madonna met de pinken van Rafaël, geschilderd omstreeks 1506, is een van de laatste belangrijke schilderijen die de National Gallery heeft aangekocht.

Belangrijke schilderijen

Vroeg Italiaans

• Duccio, Madonna met kind, c.1300, Sienna
• Masaccio, Madonna met kind, c.1426, Florence
• Fra Angelico, Christus in heerlijkheid, c.1435, Florence

• Uccello, Sint Joris en de draak, ca.1450, Florence

Het verhaal van dit schilderij is een christelijke legende over een draak die een prinses heeft gestolen. De prinses charmeerde de draak en bond hem vast met haar riem, maar ze kon niet ontsnappen. De nobele George kwam haar te hulp en doodde de draak. Er zijn veel schilderijen van Sint Joris in de National Gallery omdat hij de beschermheilige van Engeland is. Uccello heeft geprobeerd het perspectief van het landschap weer te geven door lichte en donkere partijen op de grond te rangschikken. Diagonale lijnen zijn belangrijk in dit schilderij. De lijn van de vleugel en de poot van de draak gaan in dezelfde richting als de speer van George, terwijl het lichaam en de staart in de tegenovergestelde richting gaan.

• Piero della Francesca, De doop van Christus, ca.1450, Umbrië
• Mantegna, De lijdensweg in de tuin, 1460, Mantua
• Pollaiuolo, Het martelaarschap van Sint Sebastiaan, 1475, Florence

• Sandro Botticelli, Mars en Venus, jaren 1480, Florence

Het verhaal van dit schilderij komt uit de Romeinse Mythologie. Mars, de god van de oorlog, heeft de liefde bedreven met Venus, de godin van de liefde. Hij is zo moe dat hij niet weet dat kleine faunen met zijn wapens spelen. Maar eentje staat op het punt een grote schelp luid in zijn oor te blazen. De boodschap van dit schilderij is dat Liefde het kan winnen van Oorlog. Het ontwerp is gebaseerd op een grote W. wat het schilderij symmetrisch maakt. Botticelli deed dit voor de slaapkamer van Giuliano de'Medici, een rijke edelman uit Florence. Hij schilderde Mars om op Giuliano te lijken en Venus om op zijn vriendin te lijken, maar Giuliano had niet veel tijd om van zijn schilderijen te genieten, want hij werd slechts korte tijd later vermoord.

• Perugino, Madonna en kind met de engelen Michaël en Rafaël, 1496, Perugia
• Giovanni Bellini, Portret van Leonardo Loredano, Doge van Venetië, 1501, Venetië

Vroege Noord-Europese schilderkunst

• Onbekende schilder, Het tweeluik van Wilton, c.1395, Engeland of Frankrijk

Het Wilton-diptiek is een van de kostbaarste schilderijen in de National Gallery, omdat de meeste kleine kunstwerken uit de Middeleeuwen in Engeland zijn vernietigd. Dit schilderij toont koning Richard II van Engeland die door zijn drie beschermheiligen aan de Maagd Maria wordt voorgesteld. Het is geschilderd in tempera; de kleuren zijn gemengd met ei. Het woord "diptiek" betekent dat het uit twee delen bestaat en als een boek kan worden gesloten. De achtergrond is bedekt met dun geklopt bladgoud. Het blauw is gemaakt van gemalen halfedelsteen, lapis lazuli. Mogelijk is het geschilderd als huwelijksgeschenk voor de koning toen hij in Frankrijk was.

• Jan van Eyck, De bruiloft van Arnolfini, 1434, België
• Hans Memling, Maagd en kind met heiligen en schenkers, 1477, Brugge
• Rogier van der Weyden, Piëta, ca.1460, Brussel
• Jeroen Bosch, De bespotting van Christus, ca. 1480, Bois-le-Duc
• Albrecht Durer, De vader van de schilder, 1497, Neurenberg

• Gerard David, Maagd en kind met heiligen en een schenker, 1505, Brugge.

Dit schilderij is een altaarstuk voor een kerk. Het toont de Maagd Maria, gezeten als een koningin op een troon met het Kind Jezus. Hij wordt vereerd door drie vrouwelijke heiligen en door de man die de kunstenaar heeft betaald om het schilderij voor de kerk te maken. Hij wordt de "schenker" genoemd. Alles op de afbeelding is zeer gedetailleerd geschilderd, de kleding, de tegels, de sieraden, de gebouwen en de bloemen. Veel van de dingen op het schilderij zijn symbolen. Het hondje is het symbool van trouw. De lelies zijn het symbool van de zuiverheid van de Maagd Maria. Het schilderij toont geen deel van een verhaal of een moment in de tijd. Het schilderij is geschilderd om de kijker te helpen de geest tot rust te brengen voor het gebed.

• Lucas Cranach, Cupido, gestoken door een bij, 1522, Weimer
• Hans Holbein, De Ambassadeurs, 1533, geboren Augsburg overleden Londen. Zie hieronder.
• Pieter Breughel de Oude, De Aanbidding der Koningen, 1564, Brussel

Italië in de jaren 1500

• Leonardo da Vinci, De Maagd van de Rotsen, ca. 1506, Milaan. Zie hieronder.
• Michelangelo, De graflegging van Christus, ca. 1506, Rome. Zie hieronder.
• Rafaël, De Madonna van Ansidei, ca. 1505,
• Giorgione, Aanbidding der Koningen, 1507, Venetië

• Titiaan, Bacchus en Ariadne, 1523, Venetië

Deze foto komt uit de Griekse Mythologie. Prinses Ariadne heeft schipbreuk geleden op Naxos, het eiland van Bacchus. Bacchus ziet Ariadne en wordt op slag verliefd. Titiaan toont hoe hij uit zijn strijdwagen springt die wordt voortgetrokken door jachtluipaarden, terwijl Ariadne zich omdraait om weg te rennen. Maar Ariadne heeft in de ogen van Bacchus gekeken, en ook zij is verliefd geworden. In de lucht staat de sterrenkroon die Bacchus haar bij hun huwelijk gaf. Titiaan heeft in veel van de figuren een spiraalbeweging geschilderd. Het is te zien in de rode sjaal van Ariadne. Hoewel dit schilderij over Mythologie gaat, zijn de figuren zeer realistisch.

• Parmigiano, Madonna met kind en de heilige Johannes, 1527, Parma

• Lorenzo Lotto, Dame als Lucretia, 1530, Venetië

Dit portret toont een vrouw in een rijkelijk gekleurde fluwelen jurk, die een tekening vasthoudt van Lucretia, een adellijke vrouw uit het oude Rome die zelfmoord pleegde door zichzelf neer te steken nadat ze was verkracht. Het schilderij is wellicht gemaakt voor een familie die wilde dat hun dochter een goed huwelijk zou sluiten. De symboliek van het schilderij laat ten eerste zien dat de jonge vrouw rijk is en ten tweede dat ze seksueel zuiver is. Deze twee dingen waren belangrijk voor een goed huwelijk. Lotto heeft kleurcontrasten gebruikt in de oranje en groene jurk om een rijk effect te creëren. Hij heeft ook een ongebruikelijk gebruik gemaakt van het contrast in tinten. Zeer lichte vlakken zoals haar gezicht, boezem en hand beheersen het centrum van het schilderij. Drie andere zeer lichte vlakken zijn aan de rechterkant geplaatst, de tekening, de hand en de noot. Deze opstelling is asymmetrisch

• Bronzino, Allegorie, ca.1550, Florence. Zie hieronder.
• Tintoretto, Sint Joris en de draak, jaren 1560, Venetië

Italië, Frankrijk en Spanje in de jaren 1600

• Caravaggio, De Emmaüsgangers, ca. 1600, Rome

Dit schilderij is gebaseerd op een verhaal uit de Bijbel. Twee van Jezus' volgelingen liepen op de weg naar Emmaüs en spraken bedroefd over de dood van Jezus. Een man kwam en liep met hen mee, maar eerst kenden ze hem niet. Die avond, toen ze in een herberg zaten te eten, wisten ze plotseling dat het Jezus was die uit de dood was opgestaan en nu leefde. Caravaggio heeft dit moment in de tijd weergegeven alsof het een foto was. Wat dit schilderij zo echt maakt zijn het licht, de beweging en de details. Caravaggio heeft het licht dat van één kant komt geschilderd alsof er een grote lamp is. Het hoofd van de herbergier maakt een schaduw achter Jezus die lijkt op een aureool. Het beeld heeft één seconde gevangen, wanneer Jezus zijn hand opheft, één man begint op te staan en de ander zijn armen uitstrekt. Alleen de herbergier staat stil. Het zicht op Jezus' hand, de armen van de man en de elleboog van de andere man zijn ingekort. De details tonen gewone mensen met gewone kleren die oud en gescheurd zijn. Er is ook een stilleven van de mand op de rand van de tafel. Caravaggio's belichting en realisme werden gekopieerd door vele andere schilders, waaronder Rembrandt en Velazquez.

• El Greco, Christus drijft de handelaars uit de tempel, ca.1600, Toledo
• Annibale Carracci, Quo vadis? , 1602, Rome

• Claude Le Lorrain, Het vertrek van de koningin van Scheba, 1648, Frankrijk en Rome

Dit denkbeeldige landschap is gebaseerd op een verhaal uit de Bijbel. In deze scène vertrekt de koningin van Sheba op haar reis van Afrika naar Palestina om koning Salomon te ontmoeten. Maar wat de kunstenaar echt wilde laten zien was het mistige ochtendlicht van de zonsopgang boven de zee. Hij heeft ook drie verschillende soorten gebouwen geschilderd. Links is een oude ruïne zoals de kunstenaar die in Rome zag. Op de achtergrond staat een kasteel en toren uit de Middeleeuwen. Links komt de koningin uit een groot paleis in de nieuwe stijl van de Renaissance. Niets in dit schilderij heeft iets te maken met Afrika of Palestina. Het gaat over Rome. Door de koningin van Scheba te tonen, wil Poussin zeggen dat de stad Rome, met al haar geschiedenis van 2000 jaar, is als de mooiste en intelligentste koningin die ooit heeft geleefd. Dit soort schilderij wordt een "allegorie" genoemd.

• Nicholas Poussin, Bacchanale, 1603, Frankrijk en Rome

Dit schilderij is een scène uit de Romeinse Mythologie. De vrouwen zijn nimfen, de geesten van het woud. Sommige van de mannen zijn saters en hebben hoorns en hoeven van geiten. Ze wonen op Naxos, het eiland van Bacchus, en brengen veel tijd door met drinken, dansen en vrijen. Op dit wilde feest drinken zelfs de baby's wijn. Eén nimf staat op het punt een wijnkan kapot te slaan op het hoofd van een sater, die haar vriendin probeert te kussen. Poussin heeft grote vlakken met felle kleuren gebruikt. Op het eerste gezicht lijkt het schilderij een wirwar van lichamen, maar alles is zeer zorgvuldig gerangschikt om een dansend effect aan het geheel te geven. Een grote driehoekige vorm bevat alle figuren. Rechts buiten de driehoek staat een standbeeld van Pan. Aan de linkerkant is een prachtig landschap.

• Diego Velazquez, De Rokeby Venus, 1649, Madrid.

Deze afbeelding is afkomstig uit de Romeinse Mythologie. Het toont Venus, Godin van Liefde en Schoonheid, kijkend in een spiegel die wordt vastgehouden door haar zoon Cupido. Velazquez schilderde het grootste deel van zijn tijd portretten voor de koninklijke familie van Spanje en hun familieleden. Hij is een van de beroemdste portretschilders aller tijden. Maar dit schilderij maakte hij waarschijnlijk voor zichzelf, en toen hij het deed, bracht hij zichzelf in gevaar voor zware straffen. In Spanje, hoewel de koning regeerde, had de kerk de controle. Ze hielden alles in de gaten wat iedereen deed, en lieten een groot aantal mensen ter dood brengen. Het was in Spanje tegen de wet om naaktportretten als deze te schilderen. Velazquez is heel voorzichtig geweest om alleen haar rug te laten zien. De afbeelding van het gezicht is niet erg duidelijk. Oude spiegels waren niet zo helder als moderne. Misschien wilde Velazquez het gezicht van de vrouw verhullen voor haar bescherming. De ordening en inkleuring van dit schilderij is zeer eenvoudig. De sierlijke lijnen van het lichaam worden herhaald in de grijze en witte bedovertrekken. Het rode gordijn staat in dezelfde hoek als haar hoofd, en is warm van kleur, net als haar roze vlees.

• Murillo, De twee Drieëenheden, 1681, Sevilla

Holland en Vlaanderen in de jaren 1600

• Gerrit von Honthorst, Christus voor de hogepriester, 1617, Utrecht

• Rembrandt, Belsassar's Feast, jaren 1630, Leiden

Rembrandt is vooral bekend als schilder van portretten, in het bijzonder van de vele zelfportretten die zijn leven weergeven vanaf zijn tienerjaren tot aan zijn oude dag. Hij schilderde ook veel scènes uit de Bijbel, zoals deze. De vader van prins Belsassar had het Joodse volk als slaven naar Babylon gebracht. Belsassar gaf een feest en stuurde dienaren om de gouden bekers te brengen die uit de tempel in Jeruzalem waren gestolen. Plotseling verscheen er een vreemde hand die een boodschap op de muur schreef. Niemand wist wat het betekende, dus vroeg Balsassar het aan Daniël, een Joodse profeet. Daniël zei: "U bent gewogen en gemeten door God. Je voldoet niet aan de regels van God. Uw dagen zijn geteld!" Dit schilderij laat zien hoeveel de Nederlandse schilders van Caravaggio hebben geleerd. Dit schilderij kan vergeleken worden met de Emmaüsgangers. Het is weer een scène vol drama. Rembrandt heeft twee van de figuren in ongebruikelijke hoeken geplaatst. Belsassar's lichaam is naar de toeschouwer gericht, maar zijn hoofd is gedraaid om te zien wat er achter hem gebeurt. Als hij van zijn stoel opstaat, stoot hij de gouden beker om die een van zijn vrouwen vasthoudt. Zij staat ook in een vreemde hoek omdat de toeschouwer op haar hoofd en schouders neerkijkt. Rembrandt heeft een contrast gemaakt tussen de rijke textuur van zijn gewaden en zijn slappe gezicht en dikke buik.

• Anthony van Dyck, Karel I van Engeland te paard, 1631, Londen. Zie hieronder.

• Peter Paul Rubens, Het oordeel van Parijs, 1632, Antwerpen

Rubens was zo'n populaire schilder dat hij rijk en beroemd werd. Hij schilderde portretten en veel scènes uit de Bijbel en de Mythologie. Het verhaal van dit schilderij komt uit de Griekse en Romeinse Mythologie. Paris was een prins die werd opgevoed door een herder. Hij kreeg een gouden appel en werd gevraagd om een schoonheidswedstrijd tussen drie Godinnen te beoordelen: Juno, de Godin van het Gezin; Minerva, de Godin van de Oorlog en Venus, de Godin van de Liefde. Elk van hen bood een beloning: rijkdom, succes in de strijd en de mooiste vrouw ter wereld als zijn vrouw. Paris koos de laatste en gaf de appel aan Venus. Dit maakte twee zeer machtige mensen boos. En wat hij zich niet realiseerde, was dat de mooiste vrouw ter wereld, Helena vanTroje, al getrouwd was. Rubens heeft een schilderij geschilderd om de muur van het huis van een rijke mecenas te versieren. Het schilderij heeft veel details die helpen om het verhaal te vertellen. Zo is er de kleine Cupido, een herdershond, de pauw van Juno, het enge schild van Minerva en schapen die grazen in het prachtige landschap. Maar het belangrijkste op het schilderij zijn de drie prachtige naakten. Dit was wat Rubens schilderijen zo populair maakte.

• Franz Hals, Familiegroep, jaren 1640, Antwerpen
• Pieter der Hoogh, Binnenplaats in Delft, 1658, Delft. Zie hieronder.
• Johannes Vermeer, Jonge vrouw bij de Maagdenvrouwen, ca. 1670, Delft. Zie hieronder.

• Meyndert Hobbema, De Laan, 1689, Middelharnis

Landschap schilderen werd erg populair in Holland in de jaren 1600. In dit schilderij is het perspectief erg belangrijk. In een zeer vlak land kan het moeilijk zijn om te beoordelen hoe ver weg dingen zijn. Hobbema heeft deze rechte weg met twee rijen hoge bomen gebruikt om een gevoel te geven van hoe ver weg de stad is. Op het eerste gezicht lijkt dit schilderij vrij symmetrisch. Maar Hobbema heeft veel verschillen toegevoegd om het schilderij interessanter te maken, door een boerderij aan de ene kant en een kerk aan de andere kant in evenwicht te brengen en de twee rijen bomen heel verschillend te maken.

De jaren 1700

• Watteau, De minnaars, ca.1720, Frankrijk
• Giambattista Pittoni, Het offer van Polyxena, 1740, Venetië
• Canaletto, Het bekken van San Marco op Hemelvaartsdag, ca. 1740, Venetië
• Chardin, De kleine onderwijzer, ca. 1740, Parijs. Zie hieronder.
• William Hogarth, Marriage a la Mode (een verhaal in zes afbeeldingen), 1743, Londen

• George Stubbs, Een familie in hun Phaeton, ca.1750, Engeland

In de jaren 1700 waren landschapsschilderijen populair in Engeland, maar ze waren meer dan alleen maar afbeeldingen van het prachtige landschap, geschilderd als versiering voor een kamer. De meeste landschapsschilderijen waren ook verslagen van een familie en het land dat zij bezaten. Ze waren een teken van de rijkdom en status van de familie. Op dit schilderij pronken de landeigenaren met hun privé park met zijn verscheidenheid aan bomen. Ze pronken ook met hun prachtige paar paarden en hun elegante koets, een "phaeton" genaamd. Samen vormen deze koets en paarden het 18de-eeuwse equivalent van een zeer dure auto. Stubbs was het meest beroemd om het schilderen van paarden. Hij was een meester in het samenstellen van prachtige schilderijen. Hier heeft hij een evenwicht gecreëerd tussen de grote modieuze hoed van de dame tegen de donkere boom en de zwarte paarden tegen de bleke lucht.

• Tiepolo, Allegorie van liefde en tijd, 1754, Italië
• Joshua Reynolds, Sir Banastre Tarleton, 1782, Londen.
• Thomas Gainsborough, De ochtendwandeling, 1786, Londen
• Goya, De hertog van Wellington, 1812, Spanje en Frankrijk

1800 en later

• Turner, De Temeraire, 1838, Londen

Dit is een triest schilderij. De volledige naam is The Fighting Temeraire gesleept naar haar laatste aanlegplaats om als schroot te worden opgebroken. Dit is de laatste reis van een van de grote oorlogsschepen die voor Engeland tegen de Franse vloot had gevochten in de Slag bij Trafalgar. Haar lange elegante vorm vormt een contrast met de vieze zwarte sleepboot met rokende trechter die haar wegsleept. Turner, die een expert was in het schilderen van de zee, de lucht en het weer, heeft de maan aan de hemel bij het zeilschip geplaatst. De maan bevindt zich in haar laatste fase. Aan de andere kant van het schilderij komt de zon op met een rode gloed als vuur op het water. De afnemende maan is het symbool van het voorbijgaan van het tijdperk van de grote zeilschepen. De felle zon op het water is het symbool van het nieuwe tijdperk van de stoommachine.

• Constable, The Haywain, 1821, Suffolk
• Ingres, Madame Moitessier, 1856, Parijs
• Courbet, Vrouwen aan de oever van de Seine, 1857, Frankrijk

• Henri Fantin-Latour, Appels op een schotel, 1861, Frankrijk

Dit schilderij is een stilleven. In de Renaissance maakten houtsnijwerken van stillevens vaak deel uit van de houten decoratie in belangrijke vertrekken van een paleis. In de jaren 1600 en 1700 werden schilderijen van stillevens ook gebruikelijk en kwamen ze het meest voor in de eetkamer, waar fruit, bloemen en dieren die voor het vlees waren gedood, modieuze versieringen vormden. In de jaren 1800 schilderden veel kunstenaars, zoals Fantin-Latour, kleine stillevens zoals dit om hun vaardigheid te oefenen in het ordenen van een schilderij, het bestuderen van licht en textuur. Veel kunstenaars schilderden ook stillevens omdat ze te arm waren om een schildersmodel te betalen, of omdat het weer te slecht was om landschappen te schilderen. Fantin-Latour heeft een groot aantal van dit soort kleine schilderijtjes gemaakt. Hij heeft vier appels van verschillende kleuren en vormen gerangschikt en een studie gemaakt van hoe het licht op hun gebogen oppervlakken valt.

• Manet, De serveerster, 1879, Parijs
• Claude Monet, The Houses of Parliament, Londen, Franse schilder. Zie hieronder.
• Renoir, De paraplu's, c.1880, Frankrijk

• Seurat, De baadsters bij Asnieres, 1884, Frankrijk

Seurat was een vriend van de Franse impressionistische schilders. Hij had een theorie dat alle kleur bestond uit vele kleuren die werden gesorteerd wanneer het licht in het oog viel. Hij experimenteerde met kleur door te schilderen in kleine stippen. Zijn stijl van schilderen wordt pointillisme genoemd. Het schilderen van dit grote schilderij nam veel tijd in beslag. Hoewel het een openluchttafereel is met veel figuren, is het heel stil, alsof de tijd heeft stilgestaan. Als je het schilderij goed bekijkt, zie je dat zelfs de delen die wit of zwart lijken, uit honderden kleine kleurstippen bestaan.

• EdgarDegas, Haren kammen, ca.1885, Parijs
• Cezanne, Bergen in de Provence, 1890, Provence

• Vincent van Gogh, Landschap met cipressen, ca.1890, Frankrijk

Vincent van Gogh had een moeilijk en onrustig leven. Hij werd geboren in Nederland maar ging schilderen in Frankrijk. Hij had weinig vrienden en had moeite om zijn schilderijen te verkopen. Gelukkig had hij de steun van zijn broer Theo en een dokter voor wie hij schilderijen maakte. Dit landschap is een goed voorbeeld van zijn stijl. In het schilderij lijkt alles een eigen leven te leiden. De wolken zijn als grote beesten die door de lucht rollen, het wuivende graan reikt als handen, de bergen rommelen en de cipressen zien er nogal gevaarlijk uit. Vincent gebruikte elke penseelstreek om deze vlammende beweging te helpen creëren. Een ander belangrijk punt in dit schilderij is het contrast. De kleuren veranderen van warm rood-oranje naar ijs-blauw. De grote donkere boom rechts staat in tonaal contrast met de witte wolken. De verticale richting van de boom staat in contrast met de horizontale richting van het landschap. In 1890 beroofde Vincent zich van het leven na honderden schilderijen te hebben geschilderd in slechts vijf jaar.

• Henri Toulouse-Lautrec, Vrouw in de tuin, 1891, Frankrijk
• Douanier Rousseau, Tijger opgeschrikt door een storm, 1891, Parijs
• Gustav Klimt, Portret van Hermine Gallia, 1904, Wenen

Uccello


Botticelli


Het Wilton Tweeluik


Gerard David


Titiaan


Lorenzo Lotto


Caravaggio


Lorrain


Poussin


Velázquez


Rembrandt


Rubens


Hobbema


Stubbs


Turner


Fantin-Latour


Seurat


van Gogh

Galerij

Verwante pagina's

• Uffizi
• Louvre
• Hermitage